หน้าหล่ออย่างนาย มาเจอหน้าสวยอย่างฉัน

"เธอ" ป๊อปปี้เดินมาหยุดตรงหน้าฟาง ตัวเค้าเองก็งงอยู่เหมื่อนกันว่าอะไรนะ ทำให้เขามายื่นอยู่ตรงนี้
"อะ..อะไร ล่ะ" ฟางตอบเขิล 
"อ่อ...คือ อ่อ..." ชายหนึ่งพูดอะไรไม่ออก เอามือเกาหัวตัวเองแก้เขิล
"อะ..คือ อยู่นั้นแหละ จะพูดอะไรก็พูดดิวะ" เขือนที่ลุ้นใจแทบขาด เอ๋ยขึ้น ที่เพื่อนสนิทของเค้านั้นเอาแต่อ้ำอึ้งอยู่นั้นแหละ ถ้าเป็นเค้านะ บอกไปนานแล้ว เนอะ เฟเย่เนอะ (หุบปากไปเลย ไอ้กบ) จร้าๆที่ร๊าก อิอิรักนะเฟเย่ของกบ เอ้ย เขื่อน
"ไม่มีไรหรอก เรียกเฉยๆ เรียกให้ชินปากน่ะ" ว๊ะ555 อยากจะหัวเราะออกมาเป็นภาษา หมี เลย ที่มันอ้ำอึ้ง เพราะชื่อของฉันเรียกยังไม่ชินว่างั้น
"แป๋ววว" เสียงทุกคนที่พร้อมใจกันเอ๋ยออกมา อย่างไม่สบอารมณ์ ไอ้นี้มันจะปากแข็งไปถึงไหนหว่า ไอ้เราก็ลุ้นแทบแย่ อะโด่ววว
"เหอะ หรอ ก็แล้วไป นึดกว่าจะมากวนประสาทฉัน"
"นี่ยัยเตี้ยฉันไม่รังแกเด็ก รู้ไว้ด้วย" ป๊อปปี้พูดขำ ทำเอา สาวน้อยนั้นน่าแดงเลยที่เดียว ไม่ใข่เขิลนะ โกรธมากกว่า
"ไอ้หน้าหมี ตายซะเถอะ อย่าอยู่เลย อ๊ากกกกกกกกกกกกก" ฟางลุกขึ้นวิ่งไล่ป๊อปปี้รอบสระน้ำทำให้เพื่อนๆนั้นหัวเราะกันเอาเป็นเอาตาย
"แน่จริงก็ตามให้ทันแล้วกัน ยัยเตี้ย " ว่าแล้วป๊อปปี้ก็วิ่งหนีสุดชีวิต ตามจริงก็เหนื่อยอะนะ แต่วิ่งไว้ก่อน เดะเสียฟอรม์
"โอ๊ย!!!!" ร่างบางล้มลงกับพื้น ทำให้ป๊อปปี้และเพื่อนตกใจ เลยวิ่งเข้าไปดู แต่....
"นี่แหนะ จับได้แล้ว ไอ้ แกตายยยย ย๊ากกกกกๆ" ฟางโดดขึ้นหลังป๊อปปี้ ทันใดนั้นทั้งสองก็.................
  ตู้มมมมมมมม   ซ่าาาาาาาาาาาาาาาา
"ฟาง/พี่ฟาง/ไอ้ป๊อปปี้" เพื่อนๆต่างร้องประสานเสียงขึ้นแล้ววิ่งมาดูเพื่อนชายและสาวที่ตกลงไปใจสระ แบบ ดูไม่ได้เลย 
"เปียกหมดเลย ไอ้บ้าหมีเพราะนายนั้นแหละ" ฟางโทษป๊อปปี้ ที่หอบ จากการว่ายน้ำมาเกาะที่ริมขอบ 
"อ๊ายย ตาบ้าเอาฉันไปด้วยสิ มันยืนไม่ถึงอ่ะ" เฮ้ยยย น่าสงสารนางเองสะเหลือเกิน ที่เกิมมาขาสั้น55
"เธอนี่จริงๆเลย" ป๊อปปี้ว่า หันหลังให้ฟางเกาะแล้วพาเดินมาที่ริมของสระ 
"ไอ้โมะ แกมานี่สิ" ฟางคิดอะไรสนุกๆออกเลยเรียกโทโมะมา ถือซะว่าฉันเอาคืนนายนะโทโมะ
"อะไรของเธอ" โทโมะเดินมานั่งลง 
"เอามือมา" โทโมะทำท่างงเลยยื่นมาให้ฟาง ทันใดนั้น โทโมะก็กลาบเป้นลูกเป็นลอยน้ำไปโดยปริยาย เพื่อนที่มองอยู่ก็ขำกับท่าทางที่เด็กอย่างฟาง ถึงเธอจะโตก็จริง แต่ท่าทางกิริยาเธอเหมื่อเด็ก14-45เลยแหละ ขี้อ้อน งอแง งอลง่ายด้วย แต่แม่คุณอย่าให้นางโกรธนะ รับประกันได้เลยว่า บ้างแตก
"เย็นมั้ยจ๊ะ โทโมะ" พิมนั่งลงถามโทโมะที่ลอยมาเกาะกับเพื่อน
"งั้นมาพิสูตร์ดีกว่า" โทโมะไม่รอให้พิมร้องห้าม ดึงแขนหญิงสาวให้ลงมาในสระทนที
"โทโมะอ่ะ พิมตกใจนะ" หลังจากที่พิม โพล่หัวขึ้นมา ก็ต่อว่าโทโมะทันที่ และทันใดนั้น เขื่อน เคนตะ จองเบ และเพือนก็โดดตามกันมา เล่นน้ำอย่างสนุกเฮฮา 
"ว่ามั้ยเราไม่ได้สนุกกันแบบนี้มานานแล้วเนอะ" ป๊อปปี้ว่าพลางมองใบหน้าหวานของฟางที่เปียกไปด้วยน้ำ เห็นได้ชัดว่า ตัวเธอช่างเซ็กซี่น่ารักทืี่สุดเลยล่ะ ถ้าเกิดว่าได้เธอมาเป็นแฟนนะ จะดึงเข้ามาจูบโดยไม่อายใครเลยแหละ ป๊อปปี้คิดในใจ
"จริงด้วย ฉันอยุ่ที่ฝรั่งเศษนะ ไม่ค่อยได้เจออะไรแบบนี้เลย เรียนเสร็จก็อาบน้ำทานข้าว แล้วก็นอน ไม่มีไรมากับชีวิตที่โน้น" 
"เฟย์ว่านะเราไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนดีมั้ย รู้สึกหนาวแล้วล่ะ "
"อืม ก็ดี" ทุกคนก็ขึ้นมาจากสระน้ำ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ฟางและเฟย์ก็ไปหาเสื้อผ้ามาให้เพื่อนๆใส่ แล้วเอาเสื้อผ้าของเพื่อนๆและเธอไปซักปั่นแห้ง แล้วรีดให้เรียบร้องเหมื่อนเดิม
"ฟางว่าคืนนี้ทุกคนนอนที่บ้านฟางก็ได้นะ ดึกมากแล้ว อัตราย ในการขับรถนะ เราก็กินไปเยอะด้วย"
"ก็ดีนะ ตอนเช้าๆเราค่อยกลับก็ได้ นายว่าไงวะโทโมะ เขื่อน เคนตะ จองเบ"
"ก็ดี " หนุ่มตอบรับเรีบยร้อยแล้ว ส่วนสาวๆไม่ต้องชวน พวกเธอก็นอนที่นี่อยู่แล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้ด็ต้องเดินทางไปเรียนอีกด้วย
"งั้นเดี๋ยวฟางไปเปิดห้องให้นะ" หญิงสาวเดินนำเพื่อนๆขึ้นไปชั้นบนบ้าน 
"งั้นฟางว่า พิม จินนี่ หวาย นอนกับฟางก็ได้นะ ห้องฟางใหญ่อยู่แล้ว" 
"OK จร้า ไปเถอะ" 
"ส่วนพวกนาย จะนอนด้วยกัน หรือคนล่ะห้องล่ะ" ฟางหันไปถามหนุ่มที่ยืนทำตาละห้อยอยู่
"นอนด้วยกันก็ได้ พวกเราสิทกันอยู่แล้วแหละ" ป๊อปปี้ว่า แล้วมองหน้าเพื่อนๆของเค้าที่ไม่ขัดขืนอะไร
"งั้นก็ตามมา" ฟางเดินนำไปห้องข้างๆฟาง อยุ่ติดกันเลย ห้องฟาง เฟย์ และห้องหนุ่มๆไปนอน
"อ่ะ พวกนายก็ตามสะบายนะ ฉันไปนอนก่อนล่ะ" ฟางพูดกับป๊อปปี้ที่ยื่นอยู่หน้าห้อง ส่วนเพื่อนๆเค้าเดินเข้าไปนอนก่อนแล้วล่ะ เค้ารออะไรอยู่นะ
"เดี๋ยวสิ ยัยกระต่าย"
"อะไรอีล่ะ" ฟางหันมามองอีกครั้ง
"ฝันดี นะ " ป๊อปปปี้พูดเขิลๆ
"ฝันดีเหมื่อนกันแหละไอ้หมี" ฟางพูดแล้วหันหลังวิ่งไปเข้าห้องทันที
"แหม๋ ไอ้ป๊อปปี้ ส่งสัยคืนนี้แกคงจะฝันดว่ะ 55" เขื่อนแซวขำเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินมาด้วยรอยยิ้ม แล้วเอนตัวลงนอน
   ก็แน่ล่ะ ไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองเป้นอะไร เพียงแค่เห็นรอยยิ้มหวานนั้น ใจก็อ่อนอย่างแรง ทำไมก็ไม่รุ้รู้แต่ว่า อยากเอาเอารอยยิ้มนั้นมาเป็นของตัวเอง เพียงคนเดียวเลย ไม่แน่เค้าอาจจะรัก สาวหน้าหวานอย่างฟากก็ได้นะ เพราะเธอไม่เหมื่อนผู้หญิงคนอื่นจริงๆ คนอื่นนะ เห็นผมทีไร ก็มักจะมาเกาะ มาอ๋อย ทำให้ผมรำคาน แต่เธอนะ ชอบพูดกัดๆผม ซะอีก เลยทำให้ผมรู้สึกว่า เธอไม่เป็นอย่างที่เค้าคิดว่า จะเป็นพวกผู้หญิงเที่ยวกลางคืน ชอบอ่อยคนนั้นคนนี้ไปมา อย่างสนุก แต่เธอกลับเป็นไปอย่างหนึ่งคือ น่ารัก อ่อนหวาน นิสัยก็ดี ขี้อ้อน งอแง งอลง่าย ทำตัวเป็นเด็กน้อย ที่น่ารัก ไร้เดียงสา คนแบบนี้แหละที่ผมหามานาน เธออาจจะเป็นคนที่ดูจริงใจ มากว่าคนอื่นมากกว่า นึกถึงรอยยิ้มนั้นแล้ว ผมก็ขอเก็บมาฝันในคืนนี้ล่ะ กัน >>ฝรรดีนะยัยกระต่ายน้อยของฉัน<< ชายหนุ่มยิ้มแล้วหลับลงไปเข้าสู่ผวงค์ทันที
 
 
 
 
 
ฝากไว้แค่นี้ก่อนนะคะ ไรเตอร์ต้องไปนอนแล้วล่ะค่ะ พรุ่งนี้ไรเตอร์มีเรียนภาคเช้าด้วย ไว้จะมาอัฟใหม่นะคะ 
 
 
ฝากเม้นต์เลยคร๊