หน้าหล่ออย่างนาย มาเจอหน้าสวยอย่างฉัน

"แม่คะ วันนี้เฟย์จะไป บ้านเพื่อนเฟย์นะคะ" เฟย์ลูกสาวคนที่สองเดินมากอดแม่ทางด้านหลังแล้วหอมแก้มไปฟอดใหญ่เลย ได้โอกาสแล้วแถมวันนี้เป้นวันที่ฟางลูกสาวคนโตจะกลับมาจากฝรั่งเศษด้วย ได้โอกาสอันดีงาม เลยอนุญาติให้ไป

"จร๊ ไปแล้วอย่ากลับดึงล่ะ วันนี้เรามีแขก นะ"

"ใครหรอคะแม่"

"แขกคนสำคัญของครอบครัวเราน่ะ เค้าว่าจะมาบ้านเราแม่ก็เลยจัดการต้อนรับเล็กๆน้อยๆน่ะจ๊ะ"

"อ้อ ค่ะ ได้เลยค่ะแล้วหนูจะรีบกลับมานะคะ ไปล่ะ จุ๊ฟ" เฟย์แอบจุ๊ฟแก้มแม่แล้วรีบวิ่งแจ้นออกไปทนที

"ไอ้ลูกคนนี้นิ" ผู้เป็นแม่ ยิ้มอย่างมีความสุขที่ครอบครัวจะดลับมาอบอุ่นเหมื่อนเดิม

            บ้านพิม

"อ้าวเฟย์มาแล้วหรอ เข้ามาก่อนสิ" พิมที่มาเปิดประตูให้ เฟย์ก็ยิ้มบายเลยแหละ ก็รอยยิ้มเธอทำให้หนุ่มๆใจละลายเลยแหละ

"หวัดดีทุกคน" เฟย์เข้ามาก้ทักทายเพื่อนที่มานั่งก่อนแล้ว วันนี้ทุกคนนัดกันมาที่บ้านพิม เพราะ ต้องทำรายงานกลุม แต่ว่ากลุ่มเรามีกันแค่9คน ที่จริงอาจารย์ ให้10 แต่เหลือแค่9 เราก็เลยอยู่กันแค่นี้ เฮ้ย ถ้าพี่ฟางอยู่ด้วยเราคงจะได้มานั่งทำรายงานด้วยกันแหละนะ

"เฟย์ ๆๆ"

"ยัยเฟย์ยยยยยยยย" เสียงประสาน

"อะไร จะตะโกนทำไม่เนี่ยพวกเธอ" เฟย์โวยวายกลับ 

"ฉันเรียกแก เป้นร้อยครั้งแล้วนะ เหม๋ออะไรของแกเนี่ย" หวายพูดแล้วมองหน้าเฟย์อย่าเอาเรื่องที่เพื่ือนสาวไม่ฟังที่เธอพูดเลย

"โทษที่พอดีฉันคิดถึงพี่ฟางอ่ะ นี่ก็4-5ปีแล้วที่ไม่เจอกับพี่ฟาง พี่ฟางก็ไม่ติดต่อกลับมาบ้าง ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ยิ่งคืนนี้แม่ว่าจะมีแขกคนสำคญมาบ้านเราด้วย อ่ะ อย่างให้คนๆนั้นเป็นพี่ฟางจัง ตะ..แต่มันเป็นไปไม่ได้ อึก อึก ฮือๆๆๆ" เฟย์ปล่อยโฮออกมา ทำให้เพื่อนตกใจเลยวิ่งเข้ามาปลอบ

"เฟย์ใจเย็นๆนะ อย่าร้องเลย ฉันเชื่อว่ายังอยู่กับพวกเราฟางเค้าไม่ไปไหนหรอก เชื่อสิสักวันฟางจะกลับมาหารเรา" หวายเดินเข้ามาโอบเฟย์แล้วปลอบเบาๆ

"เฟย์ อย่าร้องให้เลยนะ พวกเราก็คิดถึงฟางเหมื่อนกันนะ แต่ยังไงเราก็ต้องเข้มแข็งไว้ สิ อึกอึก ฮือๆๆๆ" พิมเองก็ปล่อยโฮ่ออกมาอีกคน

"บอกแต่คนอื่นไม่ดูตัวเองเลยยัยบ้า" โทโมะที่เห็นพิมสะอื้น เลยเข้ามาปลอบ เขาทนผู้หญงคนนี้ร้องไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไรหรอกนะ อาจจะเรียกว่ารักก็ได้

"เฮ้ยๆเขื่อน ฟางนี่ใครวะ" ป๊อปปี้ สะกิดแขนเขื่อนที่นั่งตาแดงกำเหมื่อนคนร้องให้

"มาฉันจะเล่าให้แกฟัง" ว่าแล้วเขื่อนก็ลากป๊อปปี้ไปคุยด้านนอนก

"ฟางน่ะเป็นเพื่อนของพวกเราเอง และก็เป็นพี่สาวของเฟย์ด้วย พวกเรารู้จักกันมา ตั้งแต่อนุบาลเลยนะ แต่ว่าพ่อของฟางได้พาฟางไปเรียนอยู่ที่ฝรั่งเศษ ตั้งแต่ยังเด็กเลยแหละ แต่พ่อของฟางก็กลับมาที่เมืองไทยเพื่อทำธุรกิจให้เสร็จสิ้น แต่ก็ผ่านไปหลายปี พ่อฟางก็เสียไปโดยไม่ทันตั้งตัว พอฟางรู้ตัวว่าพ่อเธอเสียก็รีบมาที่ไทย เธอไม่ทันร่ำลาพ่อของเธอเลยด้วยซ้ำไป เธอเองก็รู้สึกผิดมาที่เธอไม่ได้อยู่ดูแลพ่อของเธอ หลังจากที่งานศพพ่อฟางและเฟย์เสร็จ ฟางก็กลับไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศษต่อ และตอนนี้ฟางก็ไม่ส่งข่าวให้พวกเราทราบเลย ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอะไร" เฟย์เล่าให้ป๊อปปี้ฟัง เขื่อนก็แอบร้องให้อยู่เหมื่อนกัน เธอคนนั้นคงจะสำคัญมากสินะ เพื่อนๆถึงได้ร้องให้ด้วยความคิดถึงกันอย่างนี้ ป๊อปปี้เป็นลูกของพี่ชาย ซึ่งเป็นพ่อของเขื่อน เขาก็พึงมาอยู่กับเราได้ แค่ 2 ปีเองก็เลยไม่รู้เรื่องอะไร

"เฮ้ยเขื่อนเลิกร้องให้ได้แล้ว ไปหาเพื่อนๆดีกว่านะ" ป๊อปปี้และเขื่อนก้เดินเข้ามาใขห้องโถ่งใหญ่ ที่มีเพื่อนของเธอที่ ตอนนี้ พากันนั่งร้องให้กันใหญ่เลย ไม่ณุ้ว่าเป็นอะไรกัน

"เฮ้ย นี่พวกเธอเป็นอะไรถึงได้ร้องให้และกันขนาดนี้" เขื่อนวิ่งเข้ามาดูอย่างตกใจ

"เขื่อน ฉันทนไม่ได้ ฉันอยากเจอพี่ฟาง ถ้าพี่ฟางมีชีวิตอยู่จริงพี่ฟางต้องมาหาฉันสิ พี่ฟางต้องกลับมาหา ฉันกับแม่ กับน้อง แต่นี่พี่ฟางไม่เคยมาหาเลย พี่ฟางไม่เคยติดต่อมาเลย ฮืออออๆๆๆๆๆๆๆ" เฟย์ปล่อยโฮใส่เขื่อน เขื่อนเลยกอดเฟย์ที่ร้องให้เกือบตาย เธอคงคิดถึงพี่เธอมากสินะ เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเฟย์หรอก เขาเองก็รอคอยเพื่อนสาว ให้กลับมาเหมื่อนกัน

"เฟย์ ฟางจะอยู่ในใจพวกเราเสมอนะ ไม่ว่าฟางจะอยู่ที่ไหน เราก็จะมีฟางอยู่ด้วยเสมอนะ"

"ทุกคนคะ แล้วถ้าเกิดว่าพี่ฟางไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วล่ะ ถ้าพี่ฟางจากเราไปโดยที่ไม่หวนกลับมาล่ะ เฟย์จะอยู่ยังไง ฮือออออออออ"

"เฟย์ " พิมพูดแล้วกอดเฟย์เพื่อนสาวของเธอที่ร้องให้นักขึ้นกว่าเดิม

    ในอีกมุมหนึ่งที่มีสายตาคู่สวยที่แอบมองอยู่นั้นก้ร้องให้ไม่ต่างจากเพื่อนที่อยู่ในนั้นเหมื่อนกัน เค้าก็คิดถึงเพื่อนๆของเธอมาเหมื่อนกัน คิดถึงน้องสาวของเธอด้วย ที่ตอนนี้ ร้องให้หนัก แถมยังเข้าใจว่าเธอจากพวกเค้าไปแล้วแล้ว 

"เราจะเข้าไปดีมั้ยนะ สงสารเพื่อนและน้องของเธอจัง" หญิงสาวตัดสินใจแล้วเดินไปที่หน้าประตู

หายใจเข้าออกให้สบายใจและเรียกกำลังใจให้กลับมา 

"เอาวะเป็นไงเป็นกัน"

"ฟาง"

  แอ๊ะ ใครเรียกหว่า หญิงสาวตกใจเลยรีบไปมุดในอีกมุ่มหนึ่งของบ้าน เฮ้ยโลกอกคนที่เรียนื่อเธอคือหวานนั้นเอง ที่เค้าเรียนเค้าไม่ได้เจอฉันหรอก เพียงแค่เพ้อเฉย

"ฟาง ฟางอยู่ที่ไหนอ่ะ พวกเราคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้โปรดเถอะฟ้า อย่าแกล้งพวกเราอีกเลยนะ เอาเพื่อนของเราคืนมาเถอะค่ะ ของร้องล่ะนะคะ ฟางเป็นคนดี เอาเธอกลับมาให้พวกเราเถอะนะคะ"

"หวาย พี่ฟางไม่อยู่แล้วใช่มั้ย พี่ฟางจากเราไปแล้วใช่มั้ย เฟย์เสียพ่อไปแล้วเฟย์จะไม่ยองเสียพี่ฟางไปอีกแล้ว พี่ฟาง พี่ฟางอยู่ไหน พี่ฟางกลับมา ฮือออออออออออออออ" หญิงสาวดิ้น พลักคนอื่นไปทั่ว ข้าวของกระจัดกระจายเต็ไปหมด โดยที่มีเขื่อนที่กอดเฟย์ไว้ ก่อนที่เฟย์จะอาละวาดไปกว่านี้

"ฮือๆๆๆ เขื่อน เฟย์ อึก..เฟย์ คิดถึงพี่ฟาง เฟย์อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ฟาง อึกอึก ฮืออออออออออ เฟย์อยากตาย เฟย์อยากตาย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด" เฟย์กรี๊ดร้อง พรางคว้าเอามีดปลอกผลไม้ หยิบมันขึ้นมาจ่อที่คอตัวเอง

"เฟย์อย่าใจร้องสิ เฟย์ทำแบบนี้ถ้าฟางรู้ ฟางจะไม่สบายใจนะ" เขื่อนทำอะไรไม่ถูงเมื่อจู่ๆสาวน้องที่เขาหลงรักกลับมาคิดสั้นตอนนี้เลยทำไรไม่ถูกเลยปลอบไว้ก่อน

"ปล่อยเฟย์นะ เขือ่นเฟย์ไม่อยากอยู่แล้ว"

"เฮ้ยทำไรสักอย่างดิวะ" โทโมะพูดขึ้น ฟางที่ยืนดูอยู่ใจกลับเต้นแรงไม่คิดเลยว่าน้องสาวเธอจะเป็นถึงขนาดนั้น หญิงสาวไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปห้ามก่อนที่น้องสาวเธอจะเป็นอะไรไป ถ้าน้องสาวเธอเป็นอะไรไป เค้าคงรู้สึกผิดเอามาก

"เฟย์ หยุดดดนะ" หญิงสาวตะโกนออกไป แต่ไม่มีใครสนใจ เพราะทุกคนกำลังตกใจอยู่

"อย่ามาห้ามฉันเลย หวาย" หวายถึงกับงง

"ฉันปะ.." หวายยังไม่พูดให้จบเฟย์ก็จะเอามีดแทงตัวเองทำให้ทุกคนนี่ร้องใหญ่

"เฟย์ พี่บอกให้หยุดไงเล่า ฮือๆ" ฟางตะโกนสุดเสียงแล้ววิ่งเข้าไปโดนที่ทุกคนกำลังค้างกันอยู่อย่างตกใจ 

   นึกไม่ถึงว่าสาวสวยที่นึกไม่ถึงว่าจะเจอแต่ตอนนี้เขากลับมายืนอยู่ตรงหน้าเลยทำให้ทุกคนตะลึงยืนนิ่งกันเลยทีเดียว หญิงสาวเดินไปหาน้องสาวแย่งมีดออกแล้วโยนไปให้ไกล

"พะ..พี่ฟาง" เฟย์พูดตะกุดตะกะแล้วพรางเอามือจับที่ใบหน้าสาวยหวานของพี่สาว 

"ทุกคน เฟย์ฝันไปใช่มั้ย นี่พี่ฟาง เฟย์ฝันไปใช่มั้ย หรือว่าเฟย์ตายไปแล้ว" เฟย์พูดทำให้ทุกคนได้สติกลับคืนมา

"เฟย์ เฟย์ไม่ได้ฝันหรอก นี่พี่เอง พี่ฟางเอง เฟย์ยังไม่ตาย " ฟางพุดพลางสะอื้นเก็บอาการร้องให้ไว้ 

"พี่ฟาง/ฟางงงงง" เพื่อนเค้าร้องประสานเสียงกันอย่างตกใจ เลยโพล่กันเข้าไปกอดเพื่อนสาวอย่างโหยหามานาน 5 ปี

"อย่าร้องให้เฟย์ นี่พี่เอง พี่กลับมาอยู่กับเฟย์แล้วนะ อย่าร้องสิไม่ดีใจหรอที่พี่กลับมา"

"พี่ฟาง ดีใจสิคะ เฟย์ดีใจที่สุดเลย เฟย์คิดถึงพี่ คิดถึงมากด้วย" 

"ฟาง" พิมและหวาย เพื่อนสาวสุดที่รักโพล่เข้ากอดเพื่อนสาวอย่างดี่ใจ

"โอ๊ย พิม หวาย ฟางหายใจไม่ออก " พิมกับหวายก็คลายอ้อมกอดออก แล้วยิ้มอย่างดี่ใจจนพูดไม่ออก

"ฟางแก จริงๆด้วยอ่ะ ฉันคิดถึงแกมากเลยนะ แกไปอยู่ไหนมายัยเพื่อนบ้า แกทิ้งพวกเราไปนะ"จินนี่เดินมากอดเพื่อนสาวบ้าง 

"ฟางก็ทุกคนนะ แต่ว่าฟางก็เรียนอยู่ที่นั้น แต่ว่าฟางจะกลับมาอยู่กับทุกคนอย่างถาวรแล้วนะ ฟางจะไม่ไปไหนอีกแล้วฟางสัญญานะ" ฟางพูดแล้วโดดกอดเพื่อนสาวอย่างดีใจ

"จริงๆนะ เย้" ทุกคนร้องประสานเสียงกันอย่างดี่ใจ สุดๆเลยล่ะ 4-5ปีที่ผ่านมาทำให้รู้ว่ามิตรภาพ ไม่เคยหายไปไหนเลย ยั่งคงอยู่และเหมื่อนเดิม

"โฮ่ ยัยฟาง 4-5ปี่ที่ผ่านมาแกเปลี่ยนไปมาก สวยขั้น น่ารัก น่าหวาน แต่....เตี้ยเหมื่อนเดิม 55555555"  ทุกคนหัวเราะอย่างมีควาสุข

"ไอ้บ้าโทโมะ นายหาว่าฉันเตี้ยยะ นายตายแน่ " ฟางกระโดนไล่ตีโทโมะ อ้อมบ้าน สิ่งที่เธอเกลียดคือ คนที่ว่าเธอเตี้ย

"พี่ฟาง กอดอีกทีนะ"

"จร้า" ฟางยืนแขนออกห่างเฟย์เลยวิ่งเข้ามากอดอย่างอบอุ่นกอดนานๆมากเลย

"แหม๋ เฟย์ ให้พวกเรากอดบ้างสิ"

"ก็ได้ คืนนี้เฟย์จะนอนกับพี่ฟาง โทษฐานที่หายไปนาน จะนอนกอดทั้งคืนด้วย" เฟย์ว่าพลางถอนกอดออกให้เพื่อนๆคนอื่นเข้ามากอดบ้าง พิม หวาย จินนี่ เขื่อน เคนตะ จองเบ และโทโมะ ต่างพากันเดินเข้ามากอดเพื่อนสาวอย่างคิดถึง

"หล่อขึ้นเยอะเลยนะ ไอ้เขื่อนแตก อิอิ"

"แหม๋ ก็คนมันหล่ออ่า"

"แหวะจะอวก" เฟย์ทำท่าจะอวก ทำเอาทุกคนหัวเราะกันใหญ่เลย เหลือที่ป๊อปปี้ที่ยืนแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูกหลังจากที่เพื่อนของเค้าต่างพากันเข้าไปกอดผู้หญิงคนนั้นกันหมดเหลือแค่เค้า

"ไอ้ ป๊อปปี้ ไม่คิดถึงเพื่อนหรือไงกันวะ ไปกอดดิ" เขื่อนว่าแล้วพลักป๊อปปี้ให้เดินเข้าไปหาฟางที่ยื่นทำหน้างงอยู่

 พึบ

   ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามากอด เค้ารู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้แฮะ เขาคิดอะไรเรื่อยเปลือยเลยลืมว่ากอดคนตัวเล็กนานเกินจนเพื่อนแซว

"แหม๋ ไอ้ป๊อปปี้ กอดนา่นไปแล้วโว๊ย" เขื่อนแซว ทำให้ป๊อปปี้และฟางหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย

"ฉันฟางนะ นายล่ะ"

"ชื่อป๊อปปี้ ยินดีที่ได้รู้จักละกันนะ"

"จ๊ะ" เราสองคนยิ้มให้กันนิดหน่อย เพื่อไม่ให้เสียมารยาท ว๊ะทำไมต้องใจเต้นแรงด้วย หวังว่าคงไม่หวั่นไหวหรอกนะยัยฟาง 

    และทุกอย่างภายในบ้าน ก็กลับมาเป็นปกติ ทุกคนก็เริ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน กันอย่างเดิม และสุดท้ายรายงานก็เสร็จไปอย่างโดนดี 

"อ๊ะ ทุกคน คืนนี้เชิญที่บ้านฟางนะ คืนนี้เราจัดปาร์ตี้ที่บ้านนิดหน่อยน่ะ ไปลืมไปนะ ใครไม่ไป ฟางโกรธ แล้วจะหนีไปให้ไกลไม่กลับมาเลยคอยดู" ฟางขู่ทำเอาเพืือนๆรีดรับปากอย่างเร็ว

"จร๊าาาาาาาา"

"ดีมาก งั้นฟางก็ขอตัวกลับก่อนนะ ไปกันเฟย์ แล้วเจอกันนะ" ฟางและเฟย์ก็กลับบ้านส่วนเพื่อนก็แยกย้ายกันไปแล้วล่ะ

   วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ ที่พี่สาวที่ฉันรอมา4-5ปี ได้กลับมาหาฉันแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะไม่ยอมให้พี่ฉันไปไหนอีกแล้ว เราจะอยู่กันอย่างนี้ตลอดไป