พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

แล้วจากนั้นชิเอลก็ก้มหน้าก้มตาจัดเก็บห้องนอนสมัยเด็กของเซบาสเตียนเสียใหม่เพียงลำพัง
ในระหว่างนั้นเจ้าผีลืมหลุมแว๊บมาหาเซบาสเตียนที่กำลังจัดเก็บข้าวของในห้องที่เหมือนพิพิธภัณพ์อย่างแข็งขัน เป็นปีศาจก็ดีแบบนี้ไม่ค่อยเหนื่อยมากนัก
เปี้ยง! เสียงการปรากฏตัวของเจ้าผีลืมหลุม จนทำให้เซบาสเตียนที่กำลังเอาวัตถุโบราณวางจัดเก็บบนชั้นจัดอย่างมีระเบียบเงยหน้าขึ้นแล้วหันมามองข้างๆตัว

"ว่าไงครับ เจ๊ฮอบบี้"เซบาสเตียนทักขึ้นทันทีเมื่อเจ้าผีลืมหลุมมาปรากฏตัวข้างๆ 

"เจ๊มารายงานความคืบหน้าจ้า เซบบี้ที่รัก"เจ้าผีลืมหลุมพูดยิ้มๆ

"อืม..งั้นหรือครับ เป็นไงบ้าง"เซบาสเตียนถามพรางตรวจสอบวัตถุโบราณอยู่ว่านายน้อยทำเสียหายไปมากน้อยแค่ไหน

"เด็กคนนั้นยอมจัดเก็บห้องแล้วล่ะ เจ๊เกลี้ยกล่อมให้เค้ายอมทำงาน ได้สำเร็จแล้วนะเซบบี้ "เจ้าผีลืมหลุมพูดพรางทำท่ากระดี๊กระด๊า 

"ดีจัง ขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวผมจัดเก็บห้องนี้เสร็จแล้วจะไปดูนายน้อยหน่อยว่าทำงานไปถึงไหนแล้ว เจ๊ไปพักเถอะครับ "เซบาสเตียนบอกโดยไม่มองหน้าผี เขากำลังตรวจดูร่องรอยความเสียหายของวัตถุโบราณ 

"ได๋ฮ้า มายฮันนี่"เจ้าผีทำท่าตะเบะแบบทหารตอบรับแล้วหายตัวไปทันที 

"เฮ้อ... นายน้อยนี่ซนจริงๆ ทำบิ่นหมดเลยอุตส่าห์เก็บรักษาไว้อย่างดี น่าตีจริงๆเลยเด็กคนนี้"เซบาสเตียนถอนใจเฮ้ออย่างเหนื่อยใจ ในความซุกซนของเด็กหนุ่ม จากนั้นเซบาสเตียนก็ค่อยวางวัตถุโบราณจัดเข้าที่อย่างมีระเบียบพรางทำสีหน้าเหนื่อยใจและรู้สึกเสียดายสิ่งของที่เคยๆดีๆแต่กลับถูกเด็กซนทำเสียหายไปเยอะเลย

"เฮ้อของหายากด้วยสิ ยังดีที่ไม่พัง นับว่านายน้อยยังรู้จักรักษาของอยู่บ้างล่ะนะ เอาหล่ะจัดต่อดีกว่า"เซบาสเตียนสำรวจตรวจตราความเรียบร้อยของโบราณวัตถทีละชิ้นเพื่อดูความเสียหาย จึงทำให้การจัดค่อนข้างยาวนานหลายชั่วโมงทีเดียว
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปหลายชั่วโมง เซบาสเตียนหยิบนาฬิกาพกขึ้นมาดูตอนนี้เขาจัดห้องพิพิธภัณฑ์เสร็จแล้ว

"เห 6 โมงเย็นแล้วเหรอ แหมเวลาผ่านไปเร็วจังเลย เย็นป่านนี้แล้ว..นายน้อยกำลังทำอะไรอยู่นะ จัดเก็บห้องเสร็จหรือยังไม่รู้ ไปดูหน่อยดีกว่า"แล้วเซบาสเตียนก็เดินออกจากห้องพิพิธภัณฑ์สะสมวัตถุโบราณหายากพรางลีอกประตู เนื่องจากได้พวงกุญแจบ้านคืนมาแล้วตอนจับลากตัวนายน้อยของเขาเข้าไปขังในห้องแล้วแย่งพวงกุญแจกลับคืนมา แล้วเดินตรงไปยังห้องนอนเด็กของตนเองที่คล้องโซ่กักขังชิเอลไว้

จากนั้นก็ปลดล๊อกโซ่ที่คล้องอยู่แล้วเปิดประตูเข้าไปดู ก็เห็นห้องนอนของเขาดูสะอาดและมีระเบียบมากขึ้นเยอะเลย ส่วนคนจัดเก็บในตอนนี้หลับปุ๋ยอยู่บนเตียงท่าทางคงเหนื่อยไม่น้อยเลย เซบาสเตียนยิ้มอย่างพึ่งพอใจ ถึงจะรับผิดชอบแค่นี้ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำเลย ด้วยความใจอ่อนเซบาสเตียนจึงอุ้มชิเอลขึ้นมาจากเตียงแล้วพาออกมาจากห้องลงบันไดกลับไปยังห้องนอนของชิเอลเอง

การลงโทษสิ้นสุดแค่นั้น ส่วนห้องอื่นๆเขาจะจัดการต่อเองพรุ่งนี้ วันนี้เขาเองก็เหนื่อยมาไม่น้อยเหมือนกันแค่ห้องพิพิธภัณท์ห้องเดียวก็กินเวลาไปหลายชั่วโมงทีเดียว ดีแล้วที่ไม่ให้นายน้อยมาจัดห้องนั้นไม่งั้นข้าวของอาจเสียหายมากกว่านี้ก็ได้
เด็กหนุ่มหลับอยู่ในอ้อมแขนของพ่อบ้านหนุ่ม เขาไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ากำลังถูกอุ้มพากลับไปยังห้องของตนเอง

แล้วจากนั้นไม่นานเซบาสเตียนก็พาชิเอลมาส่งจนถึงห้องนอนแล้วจัดแจงห่มผ้าดูแลอย่างดี ตอนนี้เขาหายโกรธนายน้อยแล้ว ยังไงเด็กก็คือเด็ก จะไปถือสาอะไรมากมาย นายน้อยเองก็ได้รับบทเรียนมาบ้างแล้วไม่น้อยเหมือนกัน ในเมื่อยอมจัดเก็บห้องจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็สมควรจะได้พักสักหน่อย

"ตอนนี้หลับไปก่อนละกันนะครับ ไว้ตื่นมาเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ผมขอตัวไปพักบ้างล่ะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"เซบาสเตียนพูดเบาๆจากนั้นก็เดินออกจากห้องนอนไปทันที แล้วเซบาสเตียนก็กลับไปพักผ่อนอาบน้ำอาบท่าที่ห้องของตัวเอง

2 ชั่วโมงต่อมา เซบาเตียนก็เข้ามาในห้องนอนของชิเอลใหม่อีกครั้งเพื่อที่จะปลุกนายน้อยของเขา โดยสวมมาดโหด เดินไปที่เตียงสี่เสาที่
ชิเอลนอนหลับอยู่อย่างรวดเร็ว

"ตื่นได้แล้วครับนายน้อย จะนอนไปถึงไหนกันครับ"เซบาสเตียนพูดเสียงดังพรางกระชากผ้าห่มออกจากตัวชิเอลทันที เด็กหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นนั่งเอามือขยี้ตา พรางมองไปรอบๆตัว

"เอ๋..นี่มัน..ห้องนอนของฉันนี่"ชิเอลพูดอย่างงงๆนี่เขามาอยู่ในห้องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ พอหันมาเห็นเซบาสเตียนจึงหายสงสัยทันที

"เซบาสเตียน นายยอมปล่อยฉันออกมาแล้วเหรอ นี่นายเป็นคนพาฉันกลับมาที่นี่สินะใช่มัย"ชิเอลถามรู้สึกดีใจที่ได้กลับมาอยู่ที่ห้องของตัวเองเสียที
"ใช่ครับ ผมเป็นคนพาคุณกลับมาที่ห้องนี้เองแหละ"เซบาสเตียนพูดเสียงแข็งกระด้าง ชิเอลไม่ใส่ใจกับท่าทีของพ่อบ้านปีศาจตนนี้เท่าไหร่ เพราะเขารู้ว่าเซบาสเตียนยังคงโกรธเขาอยู่จึงไม่ต่อว่าหรือโต้เถียงใดๆ

"ขอบคุณนะ"ชิเอลก้มหัวให้อย่างสุภาพ ตอนนี้ชิเอลกลับสู่โหมดมนุษย์ตาสีท้องฟ้า เซบาสเตียนมองดูท่าทีของนายน้อย ท่าทางนายน้อยคงสำนึกผิดแล้วล่ะมั้งไม่งั้นป่านนี้คงโวยวายหรือด่าว่าเขาไปแล้ว

"เห ผิดคาดเลยนะ ผมคิดว่าคุณจะโวยวายใส่ผมเสียอีกที่ผมเอาคุณไปขังไว้ในห้องนั้นกับผี"เซบาสเตียนพูดพรางเหล่ตามองดูหน้าชิเอลเพื่อหยั่งเชิง

".........."ชิเอลนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลย
"เห..ไม่พูดอะไรเลยหรือครับ ไม่โวยใส่ผมหรือครับ"เซบาสเตียนถามด้วยความแปลกใจ

"ขอโทษ..ที่สร้างความเดือดร้อนให้นายนะเซบาสเตียน..ฉันสำนึกผิดแล้ว นายจะตีฉันก็ได้นะ ฉันอนุญาติ"ชิเอลพูดอย่างสำนึกผิดเขาก้มหน้าหลับตาลงยอมรับผิดแต่โดยดีและยอมให้พ่อบ้านตีเขาด้วยที่วันนี้ทำตัวไม่ดี เซบาสเตียนมองชิเอลตาปริบๆรู้สึกแปลกใจที่นายน้อยอยู่ๆก็ทำตัวน่ารักขึ้นมา เป็นไปได้ด้วยเหรอนี่ สงสัยต้องหาเครื่องเซ่นไหว้ไปขอบคุณเจ๊ฮอบบี้เสียแล้วที่ทำให้เด็กดื้ออย่างนายน้อยเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

"ทำไมถึงสำนึกผิดได้ล่ะครับ ก่อนหน้านี้ดื้อสุดๆเลยนี่นา"เซบาสเตียนถาม

"เพราะฉันโตแล้ว..ในเมื่อทำผิดก็ควรที่จะต้องรับผิด พรุ่งนี้ฉันจะจัดเก็บห้องอื่นๆที่เหลือทั้งหมดเอง นายไม่ต้องทำหรอก ฉันเป็นเพียงคนมาอาศัยในเมื่อทำให้เจ้าของบ้านเดือดร้อน ฉันก็ควรที่จะต้องรับผิดชอบไม่ใช่เหรอ"ชิเอลนั่งก้มหน้าทำท่าสำนึกผิด

"เห ทำตัวน่ารักก็เป็นด้วยแฮะ ไม่น่าเชื่อ "เซบาสเตียนยิ้มออกมาทันที มองดูเด็กหนุ่มด้วยความประทับใจ

"มะไม่ได้น่ารักสักหน่อย อย่าพูดมากน่า "ชิเอลเขินหน้าแดงที่โดนชม เขารีบหลบหน้าเซบาสเตียนทันทีด้วยความเขินอาย จากนั้นเด็กหนุ่มเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อ

"แล้วนี่...ฉันเอามาคืน "ชิเอลพูดพรางหยิบสมุดบันทึกเล่นเล็กๆออกมาจากเสื้อ

"ขอโทษที่แอบหยิบไปโดยไม่ขออนุญาตินายก่อน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขโมยนะ จริงๆฉันจะเอามาให้นายอยู่แล้ว"ชิเอลบอกพรางยื่นสมุดบันทึกเล่มเล็กส่งคืนให้พ่อบ้านหนุ่ม

"นี่มัน..บันทึกสมัยเด็กของผมนี่นา นายน้อยนี่มือบอนจริงๆเลยนะครับ แอบหยิบไปแบบนี้น่าตีจริงๆ"เซบาสเตียนทำเสียงดุพรางเอาบันทึกที่ชิเอลส่งให้เก็บใส่ในเสื้อคลุมพ่อบ้าน

"อยากจะตีฉันก็เชิญ ฉันยอมให้ตี"ชิเอลพูดพรางหลับตาลงนั่งนิ่งยอมให้เซบาสเตียนตี

"หึหึ ถ้าผมจะตีก้นล่ะ นายน้อยจะยอมให้ผมตีจริงๆเหรอครับ"เซบาสเตียนถามยิ้มๆ ชิเอลหน้าแดงแต่แล้วเขาก็พยักหน้า 

"ยอม !!เชิญเลย "ชิเอลบอกด้วยเสียงหนักแน่น แล้วเขาก็พลิกตัวอยู่ในท่าโก้งโค้งยื่นก้นยอมให้เซบาสเตียนตีแต่โดยดี แม้ตอนนี้เขาจะรู้สึกอายมากก็ตาม แต่ให้เซบาสเตียนตีดีกว่าโดนผีตีละกัน 

"เอาสิ เซบาสเตียน ตีฉันได้เลย เชิญ"ชิเอลบอกเสียงหนักแน่น ใบหน้าแดงกล่ำ เซบาสเตียนมองดูอย่างแปลกใจ เขาแค่พูดเล่นๆเองนี่นายน้อยยอมให้ตีจริงๆเหรอเนี่ย จะน่ารักเกินไปแล้ว

"เอ่อ.."เซบาสเตียนอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก ที่นายน้อยมาไม้นี้ เล่นเปลี่ยนท่าทีปุบปับจนเขาตั้งตัวไม่ติดเลย เอาไงดีล่ะ จะตีดีมัยนะตั้งแต่เขาเกิดมายังไม่เคยตีก้นเด็กมาก่อนเลย

ชิเอลก้มหน้าลงซบลงกับหมอนซ่อนใบหน้าเขินอายไว้แล้วรอคอยการลงทันจากพ่อบ้านหนุ่มด้วยใจระทึก เขาเองก็กลัวเหมือนกันไม่ใช่ไม่กลัวเพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่จะถูกตีก้น ส่วนเรื่องการทำร้ายร่างกายเขาโดนมาเยอะจนชินแล้ว 
แต่ดูเหมือนว่าเซบาสเตียนยังเฉยอยู่หลายนาทีเลย 

"เอ้า มัวทำอะไรอยู่จะให้ฉันอยู่ท่านี้อีกนานมัย ตกลงจะตีหรือไม่ตี"ชิเอลชักเมื่อยที่ต้องอยู่ในท่าโก้งโค้งนานๆ เซบาสเตียนตัดสินใจเดินตรงมาหา ชิเอลถึงสะดุ้งหลับตาแน่นด้วยความหวาดเสียว

"โอ๊ะ!!!"ชิเอลร้องอย่างแปลกใจเมื่อจู่ๆเซบาสเตียนก็เอาผ้าห่มมาคลุมตัวเขา เด็กหนุ่มเปลี่ยนมานั่งคุกเข่าหันหน้ามามองเซบาสเตียนอย่างงุนงง เซบาสเตียนยิ้มพรางเอามือลูบหัวเด็กหนุ่มเบาๆอย่างอ่อนโยน

"ไว้วันหลังละกันนะครับ ผมไม่มีอารมณ์จะตีคุณในตอนนี้หรอก นี่ก็อากาศเริ่มเย็นแล้วห่มผ้าให้อุ่นๆเข้าไว้จะดีกว่า นายน้อยอยากอาบน้ำมัยครับ เดี๋ยวผมจะไปต้มน้ำให้"เซบาสเตียนพูดอย่างอ่อนโยนแล้วทำท่าจะเดินตรงไปที่ประตู

"ไม่ตีฉันเหรอ เซบาสเตียน"ชิเอลถามหน้าแดงระเรื้อ เขาพลิกตัวหันหน้ามาทางเซบาสเตียนนั่งเอาหลังผิงหมอนแล้วเอาผ้าห่มคลุมขา

"ไม่ล่ะครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ

"ทำไม"ชิเอลถามอย่างแปลกใจ

"แค่นายน้อยรู้จักสำนึกผิดผมก็พอใจแล้วล่ะ ไม่จำเป็นต้องทำโทษคุณอีกหรอก ไว้เมื่อไหร่คุณดื้อผมค่อยตี ว่าแต่ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลานอนแล้วนะครับ เดี๋ยวผมไปจัดการต้มน้ำมาผสมน้ำให้คุณอาบก่อนดีกว่า นั่งรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ "เซบาสเตียนพูดอย่างอ่อนโยน 

"อืม"ชิเอลพยักหน้า เซบาสเตียนเปิดประตูแล้วก่อนจะออกไปก็หันมายิ้มให้

"ผมขอตัวไปต้มน้ำก่อนนะครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ

"ขอบคุณนะ ที่อภัยให้ฉัน เซบาสเตียน"ชิเอลส่งยิ้มอย่างจริงใจให้พ่อบ้านหนุ่ม ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ไร้การเสแสร้ง รอยยิ้มไร้เดียงสาน่ารัก เซบาสเตียนอึ้งไปชั่วขณะ เขาไม่ได้เห็นนายน้อยยิ้มไร้เดียงสาแบบเด็กๆแบบนี้มานานแล้ว
แล้วเซบาสเตียนก็ออกไปจากห้องแล้วปิดประตูตามหลังทันที ชิเอลนั่งบิดขี้เกียจบนเตียง แล้วจากนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินออกจากห้องไปอีก เขาอยากได้หนังสือมาอ่านแก้เบื่อ แต่ชิเอลไม่ได้ไปหยิบเองเขาเดินไปหาเซบาสเตียนในครัว

"อ้าวนายน้อยมาทำอะไรที่นี่ล่ะครับ"เซบาสเตียนถามอย่างแปลกใจที่เห็นชิเอลเดินเข้ามาในครัวซึ่งตอนนี้พ่อบ้านหนุ่มกำลังเอากาต้มน้ำไปวางบนเตาเตรียมต้มน้ำ

"ฉันอยากได้หนังสือไปอ่านแก้เบื่อซักเล่ม นายมีบ้างมัย"ชิเอลถามพรางเงยหน้ามองดูพ่อบ้านกำลังต้มน้ำให้เขาอาบอย่างสนใจ ที่ผ่านๆมาตอนอยู่แฟนทอมไฮด์เขายังไม่เคยมาดูพ่อบ้านต้มน้ำมาก่อนเลย

"หนังสือหรือครับมีเยอะเลยล่ะ แต่ว่าตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่ไว้นายน้อยอาบน้ำเสร็จแล้วผมจะไปเอามาให้นะครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางเอาฟืนใส่ลงในเตาเพื่อให้น้ำเดือดเร็วๆ ชิเอลมองดูอย่างสนใจ

"อืม..เอางั้นก็ได้"ชิเอลบอกแล้วยืนมองดูพ่อบ้านทำงานต่อ

"นายน้อยมายืนทำอะไรตรงนี้ล่ะครับ กลับไปรอผมที่ห้องสิ มาอยู่ใกล้เตาไฟเดี๋ยวไฟกระเด็นลวกใส่นะครับ"เซบาสเตียนพูดอย่างเป็นห่วงพรางดันตัวชิเอลให้ถอยออกไปห่างๆเตา

"แต่ฉันอยากดูนายทำงานนี่นา"ชิเอลบอกพรางกระเถิบออกมาห่างๆเตาตามที่เซบาสเตียนบอก เซบาสเตียนถอนใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรยังคงหยิบฟืนใส่จากนั้นก็ใช้คันโยกเร่งเตาไฟให้ร้อน เซบาสเตียนเอามือปาดเหงื่อเพราะอยู่ใกล้เตาไฟร้อนๆชิเอลเห็นพ่อบ้านท่าทางร้อนจึงเดินข้ามห้องครัวไปหยิบผ้าสะอาดๆแล้วเอาไปลองน้ำเย็นๆจากนั้นก็เดินมาหาเซบาสเตียนที่อยู่ใกล้เตาไฟ

"อ่ะ เอาไว้ใช้ ท่าทางนายคงร้อน ต้มน้ำนี่ยุ่งยากเหมือนกันนะ" ชิเอลบอกเสียงเรียบพรางส่งผ้าเปียกๆให้เซบาสเตียน

"อ่า..ขอบคุณครับนายน้อย ใจดีจัง"เซบาสเตียนรับผ้ามาแล้วเอามาเช็ดหน้าตนเองทันที 

"เปล่าใจดีซักหน่อย พูดมากน่า... งั้น..ฉันไปรอข้างบนห้องก่อนแล้วกันอยู่ตรงนี้นายคงทำงานไม่สะดวก"ชิเอลพูดพรางรีบเดินหนีออกจากครัวไปเลย แล้วเดินขึ้นห้องไปทันที เซบาสเตียนมองตามแล้วอมยิ้ม

"หึหึหึ น่ารักเหมือนกันนะ นายน้อยเนี่ย"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ จากนั้นเขาก็ก้มหน้าก้มตาต้มน้ำต่อ
ทางด้านชิเอลเดินกลับมานั่งบนเตียงสี่เสาแล้วรอคอยพ่อบ้านหนุ่มเอาน้ำมาผสมให้เขาอาบ ในระหว่างที่รอชิเอลก็เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆที่เขาแอบเก็บมาจากห้องทำงานของเซบาสเตียนออกมาดู

แล้วพิจารณาอักขระพวกนั้นอย่างสนใจ เขาอยากอ่านภาษารูนได้จังเลยจะทำยังไงดีนะ ถ้าเขาไม่ผ่านการทดสอบเซบาสเตียนก็จะไม่ยอมสอนให้แน่ๆ แต่จะผ่านได้ยังไงในเมื่อตอนนี้เขาลืมอักขระที่อยู่ที่ซุ้มประตูไปหมดสิ้นแล้ว ถ้าโดนเซบาสเตียนถามหรือถูกสั่งให้เขียนมีหวังโดนเจ้านั่นด่าเช็ดวอเตอร์แน่

"อยากรู้จังว่าในนี้เขียนว่าอะไรบ้าง ทำยังไงดีนะ" ชิเอลเปลี่ยนสีโหมดปีศาจน้อยตาสีแดงเพ่งมองอักขระพวกนั้นอย่างสงสัย ถ้าถามเซบาสเตียนเขาจะยอมอ่านให้ฟังมัยนะ หลังจากนั่งพิจารณาดูอักขระนั้นสักพัก จู่ๆชิเอลก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้

"จริงสิที่นี่เมืองปีศาจนี่นา ถ้าให้พวกปีศาจในเมืองนี้อ่านให้ฟังก็ได้นี่"แล้วชิเอลก็ยิ่มกริ่ม

"ดีล่ะ ไว้พรุ่งนี้ฉันจะแอบเซบาสเตียนออกไปข้างนอกให้ได้เลย"แล้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าใสๆของปีศาจน้อยตาสีแดง 
แต่ชิเอลคงยังไม่รุ้ว่าเซบาสเตียนสามารถติดตามตัวเขาได้ง่ายนิดเดียว การแอบหนีออกจากบ้านไปแบบนี้ออกจะเป็นการท้าทายเอามากๆเลย ถ้าหากหนีออกไปได้ล่ะก็ชิเอลคงจะเก่งขึ้นมาอีกขั้นแน่ๆ แต่จะหนีได้หรือไม่เนี่ยสิปัญหา

"จริงสิแล้วเราจะหนีออกไปยังไงไม่ให้ถูกเจ้านั้นจับได้กันล่ะ ขืนเจ้านั้นรู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ล่ะก็คงถูกห้ามแน่ๆเลย เอาไงดี "ชิเอลเอากระดาษนั้นเก็บใส่กระเป๋าไว้ตามเดิมแต่พอนึกขึ้นได้ว่าเดี่ยวเซบาสเตียนจะพาไปอาบน้ำ แล้วชุดนี้ต้องโดนถอดออกไปซัก เขาจึงเอามันออกมาแล้วแอบซ่อนไว้ใต้หมอน แต่คิดดูอีกทีไว้ตรงนั้นไม่ปลอดภัยแน่ มันเห็นได้ง่ายเกินไป เอาไว้ไหนดี

ชิเอลลุกขึ้นจากเตียงถือกระดาษแผ่นนั้นไว้แล้วถือเดินไปเดินมาพรางคิดหาที่ซ่อนกระดาษแผ่นนั้นให้ปลอดภัย ถ้าเซบาสเตียนเห็นล่ะก็คงถูกยึดเอาไปแน่นอนเลย ขณะนั้นเองชิเอลได้ยินเสียงคนเดินมาเคาะประตู ก๊อกๆ เขาจึงมีท่าทีลนลาน

"นายน้อยผมขอเข้าไปนะครับ"เซบาสเตียนพูดอยู่หน้าห้องพรางเคาะประตูขออนุญาติ

"ตายล่ะ!!! เซบาสเตียนมาทำไงดี กระดาษนี่ "ชิเอลมองหาที่ซ่อนกระดาษอย่างลนลาน 

"เอ่อ...เข้ามา"ชิเอลพุดเสียงเรียบ
แล้วจากนั้นเซบาสเตียนก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับกาน้ำร้อนสองกาใหญ่ๆ ในเวลาเดียวกันชิเอลก็พึ่งขยำกระดาษนั้นโยนเข้าไปใต้เตียงแล้วรีบนั่งบนเตียงทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เหงื่อออกเต็มหน้าเลยทีเดียว 
เซบาสเตียนเห็นท่าทีของชิเอลแปลกๆไป ทั้งๆที่อากาศในห้องหนาวจะแย่ แต่ทำไมนายน้อยของเขาถึงเหงื่อออกเต็มหน้าได้ล่ะ

"นายน้อยไปทำอะไรมาหรือครับเหงื่อออกเต็มหน้าเลย"เซบาสเตียนวางกาน้ำลงพื้นแล้วเดินมาหาชิเอลที่เตียงสี่เสา

"ไปเอ่อ...วิ่งมาน่ะ แฮ่กๆ"ชิเอลรีบบอกทันทีพรางเอามือเช็ดปาดเหงื่อไปพรางแกล้งหายใจหอบ 

"เห แล้วไปวิ่งที่ไหนมาครับเนี่ย ทำไมผมไม่เห็น"เซบาสเตียนมองดูเด็กหนุ่มอย่างสงสัย

"ก็แถวๆนี้ล่ะ ทำไมเหรอ"ชิเอลแถไปเรื่อย

"แถวนี้มันแถวไหนล่ะ คงไม่ได้แอบขึ้นไปซนบนชั้นสามมาอีกใช่มัยครับ ถ้าคราวนี้ก่อเรื่องยุ่งๆอีกผมตีจริงๆนะครับ"เซบาสเตียนถามเสียงดุ

"ไม่ได้ไปชั้นสามแล้วกันน่า"ชิเอลส่ายหัวเร็วๆ เซบาสเตียนจ้องมองอย่างสงสัย

"ก็ได้ผมจะยอมเชื่อดูสักครั้ง ว่าแต่ไม่ใช่ชั้นสามแล้วไปวิ่งที่ไหนมาครับ"เซบาสเตียนไม่ยอมเลิกลาเขาจะต้อนจนกว่านายน้อยจะจนมุม แล้วยอมสารภาพว่ากำลังทำอะไรอยู่กันแน่

"ไปเอ่อ...ที่สวนหลังบ้าน"ชิเอลบอกพรางหลบสายตาพ่อบ้านหนุ่ม

"แล้วนายน้อยออกไปได้ไงล่ะครับ ผมล๊อกประตูบ้านเอาไว้นะครับ กุญแจอยู่กับผม" เซบาสเตียนไล่ต้อนอีก ชิเอลถึงกับเหงื่อตก

"ก็...ก็...ไปทางหน้าต่างไง"ชิเอลแถไปเรื่อย

"อ้อ...อยากออกไปนอกบ้านจนถึงกับปีนออกทางหน้าต่างเลยหรือครับ แหมลงทุนน่าดูเลยนะครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆเขารู้แล้วว่านายน้อยโกหกแต่จะไล่ต้อนจนกว่าจำเลยปากแข็งจะยอมสารภาพ

"ก็แค่อยากออกไปสูดอากาศข้างนอกน่ะ"ชิเอลแถไปอีก

"งั้นหรือครับ แต่นี่มันสามทุ่มกว่าแล้วนะครับ อากาศข้างนอกเย็นขนาดนี้ยังจะออกไปอีกหรือครับ"เซบาสเตียมมองชิเอลอย่างยิ้มๆ

"แหมฉันก็แค่ไปวิ่งออกกำลังกายนิดหน่อยเอง"ชิเอลยังแถไปได้อีก

"เห ไม่อยากจะเชื่อ เด็กที่ไม่ชอบออกกำลังกายอย่างนายน้อยเนี่ยนะจะเกิดอยากออกกำลังกายจนถึงกับปีนออกไปทางหน้าต่างแบบนี้น่ะ แล้วไม่หนาวหรือครับข้างนอกลมแรงมากเลยนะ ขนาดผมยังหนาวเลย"เซบาสเตียนถามยิ้มๆ

"ไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่นี่ แล้วอีกอย่างนะเซบาสเตียนการที่ฉันจะอยากออกกำลังกายบ้างมันผิดด้วยเหรอ "ชิเอลโต้กลับทันที

"ไม่ผิดหรอกครับ แต่มันออกจะแปลกไปหน่อยที่เด็กขี้หนาวอย่างคุณจู่ๆจะมาเกิดอยากออกกำลังกายท่ามกลางความหนาวข้างนอกบ้านแบบนี้"เซบาสเตียนเหล่ตามองชิเอลพรางอมยิ้ม

"ฉันไปไม่นานหรอกแค่แป๊บเดียวก็เข้ามาในบ้านแล้ว นายจะเอาอะไรนักหนากับฉันเนี่ยเซบาสเตียน"ชิเอลหลบหน้า 

"งั้นหรือครับ จะให้ผมเชื่อก็ได้แต่ผมขอดูหลักฐานหน่อยว่าคุณออกไปข้างนอกมาแล้วจริงๆ เปิดผ้าห่มให้ผมดูรองเท้าของคุณหน่อยนะครับ"เซบาสเตียนไล่ต้อนอีกไม่นานจำเลยก็จะจนมุมและ พรางเดินไปเปิดผ้าห่มชิเอลออกแล้วตรวจดูรองเท้าทันที

"ออกไปนอกบ้านแล้วทำไมรองเท้าถึงไม่มีรอยเปื้อนดินล่ะครับ"เซบาสเตียนไล่ต้อนต่อดูซิว่าจะแถได้อีกมัย

"เอ่อ...ก็ฉันถอดรองเท้าวิ่งอ่ะสิ"นั้นชิเอลยังแถไปได้อีก เซบาสเตียนหัวเราะออกมาเลย

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ต้อนตัวเองจนมุมจนได้สินะครับ นายน้อยถอดรองเท้าเองไม่ได้ไม่ใช่เหรอ"เซบาสเตียนหัวเราะทันที

"ทำไมฉันจะถอดเองไม่ได้ล่ะ ฉันถอดเองได้นะ"ชิเอลหน้าแดงกล่ำเหงื่อแตกเต็มหน้า

"งั้นลองถอดรองเท้าเองให้ผมดูหน่อยสิครับ ถ้าคุณถอดเองได้และใส่เองได้ล่ะก็ผมจะยอมเชื่อคุณ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ ชิเอลลุกขึ้นมานั่งห้อยขาแล้วก็เริ่มแกะเชือกออกแล้วก็ถอดออกมา

"นี่ไงฉันถอดได้แล้วเห็นมัย"ชิเอลยิ้มเจ้าเล่ห์ 
แล้วทันทีที่ชิเอลถอดออกเซบาสเตียนก็จับขาเด็กหนุ่มยกขึ้นมาดูฝ่าเท้าทันที

"ไหนล่ะไม่เห็นมีรอยเปื้อนเลย ถ้านายน้อยถอดรองเท้าวิ่งจริงน่าจะมีคราบดินเปื้อนเท้าไม่ใช่เหรอครับ"เซบาสเตียนไล่ต้อนหนักเข้าไปอีก 

"ฉันก็ไปล้างเท้ามาก่อนน่ะสิ"ชิเอลแถไปได้อีก เซบาสเตียนมองหน้านายน้อยแล้วอมยิ้ม

"หึหึ แล้วไปล้างที่ไหนมาครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางจับปลายเท้าของเด็กหนุ่มไว้

"ก็ไปล้างในห้องน้ำน่ะสิ"ชิเอลตอบพรางมองดูหน้าของเซบาสเตียน

"ห้องน้ำชั้นไหนครับ"เซบาสเตียนต้อนอีก

"เอ่อ...ชั้นสอง"ชิเอลบอก

"ชั้นสองไม่มีห้องน้ำนะครับถ้ามีก็ที่ห้องนอนของผมกับของคุณเท่านั้นส่วนห้องอื่นๆที่ไม่ได้ใช้ผมล๊อกไว้หมดแล้ว ตกลงชั้นสองแน่เหรอครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ

"เอ่อ....ใช่ชั้นสองในห้องนี้ล่ะ"ชิเอลแถไปอีก

"เห ถ้าล้างเท้าแล้วทำไมถึงไม่เปียกเลยล่ะครับ ไม่มีความชื้นด้วย ตกลงล้างเท้าแน่เหรอครับ"เซบาสเตียนยังคงไล่ต้อนต่อ

"ก็เอาผ้ามาเช็ดให้แห้งก่อนน่ะสิแล้วค่อยใส่รองเท้า"ชิเอลบอกจากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าผ้าเช็ดตัวอยุ่สูงเกินกว่าที่เด็กจะเอื้อมถึง ตายล่ะ ต้อนตัวเองจนมุมจนได้ แย่แล้ว

"เห แล้วไปเอาผ้ามาจากไหนครับ มันอยู่สูงขนาดนั้น เด็กอย่างนายน้อยเอื้อมถึงด้วยเหรอ"เซบาสเตียนต้อนอย่างไม่ปราณี ชิเอลก้มหน้ายอมแพ้แล้วในที่สุดเขาต้อนตัวเองจนมุม

"เฮ้อ..ยอมแพ้แล้ว พอทีฉันไม่ได้ไปไหนทั้งนั้นแหละ พอใจยัง" ชิเอลตอบหน้าแดงกล่ำที่ตนเองพ่ายแพ้แก่พ่อบ้านปีศาจอย่างราบคาบเลย

"แล้วทำไมถึงเหงื่อออกเต็มหน้าล่ะครับ มีอะไรปิดบังผมอยู่หรือเปล่า"เซบาสเตียมถามพรางถอดรองเท้าออกอีกข้างเพราะเดี๋ยวนายน้อยจะต้องไปอาบน้ำก่อนนอน

"ไม่รู้"ชิเอลตอบอย่างอับจนหนทาง

"เห ไม่รู้ว่าทำไมถึงเหงื่อออกเต็มหน้าเนี่ยน่ะเหรอครับ"เซบาสเตียนมองชิเอลอย่างแปลกใจ

"ใช่...ไม่รู้"ชิเอลก้มหน้า

"จะยอมบอกผมมาดีๆหรือว่าต้องให้ผมอ่านใจนายน้อยดีล่ะครับ"เซบาสเตียนพูดพรางจ้องมองชิเอลอย่างสงสัย

"เฮ้ย!!ถึงกับจะอ่านใจกันเลยเหรอจะมากไปแล้วนะเซบาสเตียน นายเห็นฉันเป็นนักโทษหรือไงถึงได้คาดคั้นกันขนาดนี้" ชิเอลเงยหน้าพูดอย่างไม่สบอารมณ์

"ผมจะนับหนึ่งถึงสามนะครับ ถ้าไม่สารภาพผมจะอ่านใจคุณทันทีเลย"เซบาสเตียนจ้องหน้าชิเอลเขม็ง

"1....2..."และกำลังจะนับสาม ชิเอลก็ตัดสินใจสารภาพทันที

"เดี๋ยว!!!ฉันยอมสารภาพก็ได้ ฉันวางแผนจะหนีออกไปเที่ยวพรุ่งนี้ ที่ฉันเหงื่ออกเพราะฉันกังวลมากไปหน่อยว่าจะถูกนายจับได้ ฉันก็เลยกลัวขึ้นมา"ชิเอลบอกทันที
เซบาสเตียนเหล่ตามองนายน้อยอย่างสงสัย

"หนีเที่ยวหรือครับ ทำไมต้องหนี ถ้าอยากไปเที่ยวผมจะพาไปก็ได้ ไม่เห็นจะต้องคิดอะไรพิเรนท์ๆแบบนี้เลย นายน้อยกลัวผมจะไม่พาไปหรือครับ"เซบาสเตียนถามเขาคิดว่าบางทีนายน้อยอาจกำลังปิดบังใจความสำคัญเอาไว้ยอมบอกเขาแค่บางส่วน

"ใช่ ก็นายดุน่าดูเลยนี่นา ฉันกลัวว่านายจะไม่ยอมพาไป"ชิเอลบอก 

"แค่นั้นหรือครับ มีเรื่องอื่นอีกมัยที่ปิดบังผม" เซบาสเตียนมองเด็กหนุ่มอย่างครางแคลงใจ 

"ไม่มี หมดแล้วแค่นั้นจริงๆ"ชิเอลยืนยันด้วยเสียงหนักแน่น แต่เซบาสเตียนไม่เชื่อว่าหมดแล้วจริงๆ

"ไหนนายน้อยมองตาผมสิครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆชิเอลเงยหน้าขึ้นแล้วหันมามองตาของพ่อบ้านหนุ่มตามที่บอก โดยหารู้ไม่ว่าเขากำลังจะถูกเซบาสเตียนล้วงความลับโดยการอ่านใจจากดวงตา

แล้วจากนั้นเซบาสเตียนก็ทำท่าก้มตัวลงมุดเข้าไปใต้เตียง ชิเอลตกใจหน้าซีดเมื่อเห็นเซบาสเตียนกำลังทำอะไรอยู่

"เซบาสเตียนนั้นนายจะทำอะไรน่ะ"ชิเอลถามอย่างตื่นตระหนก แล้วเขาก็รู้คำตอบทันทีเมื่อพ่อบ้านหนุ่มเงยตัวขึ้นมาจากใต้เตียงพร้อมกับกระดาษที่ถูกขยำเอาไว้ เซบาสเตียนหยิบกระดาษนั้นออกมาแล้วคลี่ออกมาดู จากนั้นจ้องหน้าชิเอลเขม็งเลย
ชิเอลหน้าซีดเผือด จบกันเจ้านั้นแอบอ่านใจเขาเมื่อกี้แน่ๆ ไม่น่าไปสบตาเลยให้ตายสิ

"ทำแบบนี้หมายความว่าไงครับนายน้อย"เซบาสเตียนถามเสียงเย็นเยือก จ้องหน้าชิเอลด้วยความโกรธ เด็กหนุ่มถึงกับสะดุ้งเลย

"เฮือก!! เอ่อ...คือว่า ฉัน..."ชิเอลอึกอักพุดไม่ออก

"นอกจากสมุดบันทึกของผมแล้วนายน้อยยังแอบเอาจดหมายของผมติดมือมาด้วยใช่มัยครับ ทำไมถึงทำแบบนี้ !เดี่ยวนี้ริอาจทำตัวเป็นขโมยแล้วหรือครับ!!"เซบาสเตียนขึ้นเสียงดังเรื่อยๆ ชิเอลก้มหน้าหลบตา

"ขอโทษ ฉันแค่อยากรู้ว่าในนั้นเขียนว่าไงบ้างเท่านั้นเอง ฉันตั้งใจจะเอามาให้นายอ่านให้ฟังแต่ว่า ฉันรู้ว่านายคงไม่ยอมอ่านให้ ฉันเลยคิดว่าจะให้ปีศาจตนอื่นอ่านให้ฟังตอนเข้าไปในเมือง" ชิเอลบอกเสียงอ่อยๆ

"งั้นเรื่องหนีเที่ยวเป็นความจริงสินะครับ จะแอบเอาจดหมายไปให้ปีศาจอื่นๆอ่านให้ฟังงั้นเหรอ จะถือวิสาสะมากไปหน่อยหรือเปล่าครับ นี่มันเรื่องส่วนตัวของผมนะ!!! "เซบาสเตียนดุเสียงลั่น เขาโกรธจริงๆที่ชิเอลล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของเขา

"ขอโทษ"ชิเอลกล่าวคำขอโทษอีกครั้งอย่างสำนึกผิด เซบาสเตียนจ้องหน้าเด็กหนุ่มอย่างโกรธๆพรางเดินตรงมาที่เตียงอย่างรวดเร็ว

"เอาหล่ะ ได้เวลาทำโทษเด็กดื้อแล้ว หันหลังมาครับ!!!"เซบาสเตียนพูดเสียงดุ

"เฮือก!!"ชิเอลสะดุ้งสุดตัวเลย เซบาสเตียนมองดูท่าทีของชิเอลและรอคอยให้เขาทำตามที่บอก แต่ดูเหมือนนายน้อยของเขาจะยังคงนั่งนิ่งเฉย ไม่ทำตามที่บอกเลย 

เมื่อยังเห็นว่าชิเอลยังนั่งนิ่งอยู่ เซบาสเตียนจึงตัดสินใจทรุดตัวลงนั่งข้างๆตัวชิเอลจากนั้นก็คว้าตัวเด็กหนุ่มอุ้มมาจับกดตัวลงนอนคว่ำพาดบนตักอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้ตั้งตัวเลย แล้วจากนั้นก็จับถอดกางเกงออกเปิดให้เห็นสะโพกขาวนวลเนียนใส พรางถลกชายเสื้อคลุมกันหนาวสีดำขึ้นมาถึงกลางหลัง 

"โอ๊ะ!!!"ชิเอลร้องอย่างตกใจพรางพยายามเอามือดึงเสื้อลงมาแต่ถูกเซบาสเตียนจับรวบแขนเอาไว้ ชิเอลหน้าแดงกล่ำเขารู้สึกอับอายมากที่ถูกเซบาสเตียนทำแบบนี้

"เซบาสเตียน !!!นี่นายจะทำอะไรฉัน!!!"ชิเอลร้องโวยลั่นด้วยความตกใจและคาดไม่ถึงว่าเซบาสเตียนจะกล้าทำกับเขาแบบนี้

"ผมจะตีก้นนายน้อยโทษฐานที่ทำตัวเป็นขโมย และชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นมากเกินไป ถ้าอยากรู้อะไรก็ถามผมสิ !!!!"เซบาสเตียนพูดอย่างดุดัน ชิเอลถอนใจ พรางหลับตา ก้มหน้าลงซบกับตักของพ่อบ้านหนุ่มนอนนิ่ง ไม่ดิ้นรนขัดขืนเลยแม้แต่น้อย เขายอมให้เซบาสเตียนตีแต่โดยดี 

แล้วนาทีต่อมาเซบาสเตียนถอดถุงมือออกยัดใส่ลงกระเป๋าเสื้อคลุมพ่อบ้านไว้ จากนั้นก็ยกแขนเงื้อฝ่ามือขึ้นสุดแขนแล้วก็ฟาดป้าบๆๆๆๆเข้าให้ที่ก้นของชิเอลอย่างแรงรัวๆถี่ยิบหลายสิบทีอย่างไม่ปราณีปราศัยเลย

"อ๊าาาาาาา!!"ชิเอลร้องลั่นดิ้นพลาดๆด้วยความเจ็บแสบ ใบหน้าแดงกล่ำด้วยความเจ็บและอับอายที่ถูกกระทำเหมือนเป็นเด็กเล็กๆ
หลายนาทีต่อมา พอเซบาสเตียนตีชิเอลจนพอใจแล้วเขาก็ปล่อยตัวลงทันที เด็กหนุ่มถึงกับน้ำตาคลอ 

"เจ็บมัยขอรับ"เซบาสเตียนถามทันทีเมื่อปล่อยตัวนายน้อยลงจากตักแล้ว ชิเอลเอามือข้างหนึ่งคลำก้น ส่วนอีกมือปาดเช็ดน้ำตาออก เขาถูกดีหลายที จนก้นแดงแจ๋

"เจ็บ"ชิเอลตอบเสียงอู้อี้พรางก้มหน้า

"จะทำแบบนี้อีกมัยขอรับ"เซบาสเตียนถามเสียงเรียบ

"ไม่ทำอีกแล้ว"ชิเอลส่ายหน้า

"ดีมากขอรับ เอาล่ะได้เวลาไปอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวจะได้เข้านอน"เซบาสเตียนพูดพรางคว้าตัวชิเอลขึ้นมาอุ้มช้อนก้นพาเข้าไปอาบน้ำทันที ชิเอลไม่มีทีท่าขัดขืนใดๆทั้งนั้น

"หึหึหึ"เซบาสเตียนหัวเราะทันทีเมื่อเห็นสภาพของนายน้อย ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าเขาจะกล้าลงมือตีเด็กคนนี้จริงๆ 
ชิเอลเอาแต่ก้มหน้านิ่งไม่พูดอะไรเลยสักคำเดียวตอนนี้เขากำลังยืนให้เซบาสเตียนปลดกระดุมเสื้อเชิตตัวเดียวออก ส่วนกางเกงถูกถอดออกไปก่อนหน้านี้แล้วตอนโดนตีก้น แล้วจากนั้นก็ยืนรอให้เซบาสเตียนผสมน้ำในสระทองคำให้อุ่นได้ที่ก่อนค่อยลงไปอาบ
ชิเอลค่อนข้างเข้มแข็งพอตัวเรื่องเจ็บตัวเขาชินแล้ว แค่โดนตีแค่นี้เรื่องเล็กและฟื้นสภาพได้เร็วเพียงไม่นานก็กลับมาร่าเริงเป็นปกติได้อีกครั้งถ้าเป็นเด็กคนอื่นๆคงจะซึมไปทั้งวันแต่ ชิเอลไม่มีทีท่าว่าจะซึมเลย

"นายน้อยขอรับมาอาบน้ำได้แล้ว"เซบาสเตียนบอกเขาพึ่งผสมน้ำอุ่นไปเมื่อครู่ หายโกรธชิเอลแล้ว

"อืม"ชิเอลพยักหน้าแล้วเดินตัวเปลือยเปล่าตรงหาเซบาสเตียนที่อ่างทองคำทันที

"เป็นไงบ้างครับน้ำร้อนไปมัย"เซบาสเตียนถามเมื่อเห็นนายน้อยหย่อนขาลงไปแตะน้ำดู

"กำลังดีเลย"ชิเอลบอกพรางหย่อนตัวลงไปแช่น้ำอย่างสบายตัว แล้วหลับตาลงเอาหัวผิงขอบสระ

"อาาาาาสบายดีจัง"ชิเอลครางออกมาอย่างรุ้สึกผ่อนคลายสบายตัวพรางเปลี่ยนกลับสู่โหมดมนุษย์ตาสีท้องฟ้า เซบาสเตียนมองดูท่าทีของนายน้อยอย่างแปลกใจ เขารู้สึกว่านายน้อยกลับมาเป็นปกติแล้วไม่มีทีท่าเขินอายหรือเซื่องซึมอะไรเลย 

"นายน้อยหายเจ็บแล้วเหรอครับ"เซบาสเตียนถามอย่างแปลกใจ

"อืม..หายแล้ว เป็นปีศาจนี่ดีจังนะเจ็บเดี๋ยวเดียวๆก็หาย" ชิเอลตอบยิ้มๆ ดูไม่เหมือนเด็กที่พึ่งถูกตีมาเลยสักนิดเดียว ไม่มีทีท่าว่าจะโกรธเคืองเซบาสเตียนเลยด้วย 

"โกรธผมหรือเปล่าครับ ที่ผมทำโทษคุณไปเมื่อครู่"เซบาสเตียนพูดพรางหยิบสบู่เตรียมเอามาถูตัวให้ชิเอล เด็กหนุ่มดันตัวลุกขึ้นมานั่งบนขอบสระทองคำให้พ่อบ้านเอาสบู่มาถูตัวให้ 

"ไม่โกรธ แค่ถูกตีไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่หรอก ที่โดนเจ็บมากกว่านี้ยังเคยเจอมาแล้ว ฉันชินแล้วล่ะ "ชิเอลบอกพรางนั่งนิ่งหลับตาลงระลึกถึงความหลังที่เจ็บปวดแสนสาหัสความทรงจำในวัยเด็กที่แสนจะเลวร้ายของเขา
ทั้งถูกซ้อม ถูกแทง ถูกทรมาน ถูกปีนยิงเกือบตาย เจอมาสารพัดแล้ว

"เรื่องที่ผ่านมาแล้วอย่าไปคิดถึงมันเลยครับ ตอนนี้คุณได้ชีวิตใหม่มาแล้วนะ"เซบาสเตียนพูดปลอบโยน เขารู้ว่านายน้อยกำลังคิดอะไรอยู่

"อืม ฉันก็พยายามจะลืมมันแต่ว่ามันทำได้ยากเหมือนกันนะ อดีตที่แสนจะเลวร้ายของฉัน"ชิเอลบอกด้วยท่าทางเศร้าๆ เซบาสเตียนดึงตัวนายน้อยมากอดปลอบโยน ชิเอลอึ้งเบิกตากว้างคาดไม่ถึงว่าจะถูกกอดแบบกระทันหัน

"ลืมมันไปเถอะครับ "เซบาสเตียนลูบหัวชิเอลอย่างอ่อนโยน ตามหลักแล้วชิเอลจะไม่ทำตัวอ่อนแอง่ายๆแต่ครั้งนี้เขายอมให้เซบาสเตียนปลอบโยนเขา

"ขอบใจนะเซบาสเตียน ฉันจะพยายมลืมมันไปให้หมด ตอนนี้ฉันเป็นปีศาจมีชีวิตใหม่แล้วนี่นะ "ชิเอลยิ้มให้เซบาสเตียนพรางจับมือที่วางบนหัวเขาแล้วดึงลงมาอย่างช้าๆ 

"ดีมากครับ นายน้อยของผมเป็นเด็กที่เข้มแข็งต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ

"อืม.. ว่าแต่เสื้อผ้านายเปียกหมดแล้วนะ จะบ้าเหรอไง มากอดฉันตอนที่กำลังฟอกสบู่ "ชิเอลหลับตาพูดอย่างเขินๆหน้าแดงระเรื้อ เซบาสเตียนพึ่งรู้ตัวว่าเสื้อเปียกและเปลอะเลอะสบู่

"ตายล่ะ เปียกจริงด้วยผมลืมไปว่ากำลังฟอกสบู่ให้คุณอยู่ "เซบาสเตียนพูดพรางสำรวจเสื้อผ้าตนเอง ชิเอลหัวเราะพรางเปลี่ยนสู่โหมดดาร์กอีวิ้วตาสีแดง

"หึหึหึ เปียกยังงี้ก็ถอดออกซะเลยสิเซบาสเตียน"เด็กหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วก็จับชายเสื้อพ่อบ้านไว้ทำท่าจะถอดให้พ่อบ้านหนุ่ม

"อ๋าาาา นายน้อยจะทำไรผมน่ะ นี่อย่านะ เดี๋ยวสิ อย่าพึ่งถอดสิครับ เดี๋ยว!!!!"เซบาสเตียนโวยพรางยื้อยุดไม่ยอมให้ชิเอลจับถอดเสื้อคลุมพ่อบ้านออก

"ก็เสื้อมันเปียกแล้วจะใส่อยู่ทำไมล่ะ ถอดออกเลย ถอดออกให้หมดเลย เซบาสเตียน หึหึหึ"ชิเอลยิ้มเจ้าเล่ห์พรางบุกจู่โจมพยายามจับพ่อบ้านร่างสูงใหญ่ถอดเสื้อคลุมพ่อบ้านออก เซบาสเตียนไม่ยอมให้นายน้อยถอดออกง่ายๆพยายามจับแขนของเด็กหนุ่มไว้แล้วผลักดันออกไป 

"มันแค่ชื้นนิดหน่อยเอง"เซบาสเตียนบอกพรางยื้อยุดมือซุกซนของนายน้อยที่บุกจู่โจมมาใหม่อีกรอบเอาไว้

"นายจะอายอะไร ทีนายยังจับฉันแก้ผ้าเลย ตอนนี้ฉันจะจับนายแก้ผ้ามั่งล่ะ"ชิเอลไม่ยอมแพ้สลัดแขนสุดแรงจนหลุดออกจากมือของเซบาสเตียน ตอนอยู่ในโหมดดรากอีวิ้วชิเอลจะมีพลังมากกว่าปกติขนาดเซบาสเตียนยังจับเอาไว้ไม่อยู่เลย บวกกับมือเปื้อนสบู่จากตัวนายน้อยด้วยเลยปล่อยหลุดมือไปได้ง่ายๆ

จากนั้นเด็กหนุ่มตาสีแดงจึงไปหยิบขันวักตักน้ำสาดใส่พ่อบ้านหนุ่มทันที จนตอนนี้เซบาสเตียนเปียกชุ่ม เสื้อคลุมพ่อบ้านหนักอึ้งเคลื่อนไหวได้ลำบาก เลยเสร็จนายน้อยจอมแสบจับปลดเสื้อคลุมออกได้สำเร็จ

"นายน้อย !!!หยุดนะครับ นี่จะจับผมแก้ผ้าจริงๆอ่ะ *0*"เซบาสเตียนร้องโวยลั่น ชิเอลหยิบขันตักน้ำในสระทองคำ มาสาดใส่เซบาสเตียนอีกรอบจนเปียกโชกทั้งตัวแล้วตอนนี้เสื้อกั๊กตัวใน ชิเอลก็ไม่เว้นจับถอดออกหมด

"พอเลย อย่านะครับ ไม่เอาแล้วห้ามสาดน้ำใส่ผมอีก..!!! "ซู่ พูดไม่ทันขาดคำเซบาสเตียนก็โดนน้ำสาดใส่ไปเต็มๆจนเปียกโชกทั้งตัวทั้งหัว เห็นไปถึงข้างใน ตอนนี้เขาสวมเพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบา

"นายน้อย !!!!นี่หยุดได้แล้วผมเปียกไปหมดแล้วนะครับ"เซบาสเตียนขึ้นเสียงดุ พยายามจะจับตัวเด็กซนให้ได้แต่ชิเอลไวมากเลย แล้ว ซู่ โดนเด็กซนสาดน้ำใส่อีก เวลาชิเอลเป็นดรากอีวิวนี่แสบสุดๆเลย พ่อบ้านหนุ่มถึงกับตามจับไม่ได้ ไล่ไม่ทันโดนเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว

"พอได้แล้ว!!!!"ซู่ เซบาสเตียนหลับตาทันทีเพราะถูกน้ำสาดใส่หน้า ชิเอลหัวเราะชอบใจ แล้วก็วิ่งไปจู่โจมปลดเสื้อเชิ้ตของเซบาสเตียนออกให้ได้ แต่ระหว่างที่วิ่งไป เจ้าปีศาจน้อยเกิดเผลอไปเหยียบสบู่ที่เซบาสเตียนวางไว้เข้าจนลื่นพรืดดดหน้าจะคมำโขกพื้นในอีกไม่กี่วิเท่านั้น

"นายน้อยระวัง!!!"เซบาสเตียนกระโดดพุ่งไปรับตัวชิเอลมาได้ทันก่อนที่นายน้อยของเขาจะล้มหัวฟาดพื้นห้องน้ำ ด้วยแรงโถมของทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างแรง

"เหวอ....!!!!" ทั้งชิเอลและเซบาสเตียนร้องพร้อมกันก่อนจะล้มลงพื้นด้วยกันทั้งคู่ โดยคนที่อยู่ด้านล่างถูกทับอยู่คือเซบาสเตียนที่เสื้อเชิ้ตเปียกโชกบางเบาแนบเนื้อ ส่วนชิเอลร่างเปลือยเปล่าอยู่ด้านบนนอนทับอกกว้างของพ่อบ้านหนุ่มไว้

"เป็นไงบ้างครับนายน้อย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ"เซบาสเตียนที่เอาตัวรองรับร่างชิเอลไว้ถามอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร ขอบคุณนะเซบาสเตียนที่ช่วยฉันไว้"ชิเอลค่อยดันตัวเงยขึ้นเปลี่ยนจากนอนมานั่งคล่อมตัวเซบาสเตียน ตอนนี้เขากับพ่อบ้านหนุ่มอยู่ใกล้ชิดกันมาก ทั้งเนื้อตัวและใบหน้า 

"นายน้อย"เซบาสเตียนเรียกชื่ออย่างอ่อนโยนพรางจ้องดวงตาสีแดงของเด็กหนุ่มอย่างแปลกใจ

"หือ มีอะไร"ชิเอลที่ยังคงนั่งคล่อมตัวอยู่ก้มหน้าลงมองดูดวงตาสีแดงคู่สวยของพ่อบ้านหนุ่มอย่างสงสัย

"คุณจะปล้ำผมหรือครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆอย่างขบขันพรางมองดูใบหน้าใสๆของเด็กหนุ่ม

"อ่าาาาา!!!"ชิเอลพึ่งรู้ตัวว่าตอนนี้เขากำลังนั่งคล่อมตัวเซบาสเตียนที่ตัวเปียกปอนเสื้อเชิ้ตแนบเนื้อแลดูเซ็กซี่อยู่ จึงรีบลุกพรวดขึ้นทันที ใบหน้าแดงกล่ำด้วยความเขินอาย ใจเต้นถี่ระรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอกเลยทีเดียว

"ขะ ขอโทษ ฉะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"ชิเอลรีบหันหน้าหนีใบหน้าแดงระเรื้อ ใจเต้นตูมตามจนเขาต้องเอามือกุมอกใบหน้าร้อนเผ่า 
เซบาสเตียนที่ตัวเปียกโชกดันตัวลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิพรางมองดูนายน้อยนั่งคุกเข่าตัวเปลือยเปล่าอยู่ข้างๆท่าทางเขินอาย

"ไหนๆตัวก็เปียกและมาอาบน้ำด้วยกันเลยแล้วกัน"เซบาสเตียนพูดยั่วนิดๆชิเอลถึงกลับสะดุ้งหันหน้ามามองเซบาสเตียนทันควันอย่างคาดไม่ถึง

"จะเอาจริงเหรอ ซะเซบาสเตียน!!! *0*"ชิเอลพูดตะกุกตะกัก เซบาสเตียนมองดูแล้วอมยิ้ม พรางค่อยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างช้าๆทีละเม็ด พรางสะบัดผมที่เปียกชุ่มให้น้ำกระเซ็น ท่าทางเซ็กซี่สุดบรรยาย