พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

หลังจากออกมาจากห้องทำงานนั้นแล้ว ชิเอลปิดประตูทันทีพรางยืนเอาหลังผิงผนังห้องนั้นข้างนอกตรงระเบียงทางเดินพรางเอามือกุมอกพรางหลับตาเพื่อควบคุมสติให้มั่นคง

"ฉะ ฉะ ฉันไม่ได้กลัว.. แฮ่กๆ ฉันแค่ตกใจ และหนีมาตั้งหลักเท่านั้น"ชิเอลบอกกับตัวเองพรางหายใจเข้าออกลึกๆช้าๆ เพื่อตั้งสติ หลังจากนั้นก็หันกลับไปมองที่หน้าประตูห้องห้องนั้นอีกครั้ง 
แล้วจากนั้นก็กลั้นใจเปิดออกอีกครั้งด้วยความกล้า(บ้าบิ่น) พอเปิดไปแล้วก็มองดูในห้องปรากฏว่าไม่มีอะไร 

"หาข้าอยู่เหรอ เจ้าหัวขโมยตัวกระเปี้ยก" เสียงเย็นๆวาบหวิวดังมาจากด้านหลังของชิเอล จนเขารู้สึกขนลุกซู่เลย

"เหวอ!!!! อุ๊บ!!!"ชิเอลหันกลับมา ก็จ๊ะเอ๋กับผีร่างโปร่งใสนั้นทันที ผีตนนี้สวมใส่เสื้อผ้าชาวอังกฤษสมัยโบราณเมื่อ500ปีก่อน ร่างกำยำโปร่งใสเห็นทะลุไปถึงด้านหลังซึ่งตอนนี้ผีตนนั้นยืนหันหลังให้ประตู ชิเอลกับผีตนนั้นอยู่ในระยะประชิดจนหน้าแทบจะติดกันเลย เด็กหนุ่มเอามือปิดปาก

เมื่อสำผัสกลิ่นบูดเน่าจากลมหายใจของผีตนนั้น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความระทึกขวัญ เขาไม่เคยใกล้ชิดผีมากขนาดนี้มากก่อนในชีวิต มือโปร่งใสทั้งสองข้างจับเชยคางเขาขึ้นเตรียมจะจุมพิตด้วยความเสน่ห์หา จุ่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวเลย ชิเอลเหงื่อแตกเต็มหน้า บวกกับสีหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจสุดขีด เด็กหนุ่มพยายามเอามือดันหน้าผีตนนั้น ออกไปห่างๆหน้าของเขา แต่เขาสำผัสได้แต่เพียงอากาศเย็นยะเยือกเท่านั้นไม่อาจแตะต้องผีได้

"อะออกไปนะ เจ้าผีบ้า!!!อย่าเข้ามา!!!!" ชิเอลพยายามจะไม่ให้ผีได้จุมพิตเขาได้ พยายามเบือนหน้าหนีดิ้นรนสุดชีวิต

"ก็เจ้าตามหาข้าอยู่ไม่ใช่เหรอ ข้าอยู่นี่แล้วไง..มาสิ.. เจ้าหัวขโมยตัวน้อย" เจ้าผีร่างโปร่งใสพูดด้วยเสียงเย็นเยือก พรางมองชิเอลด้วยสีหน้าสุขสันต์ที่นานๆจะได้เจอเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักน่ากินแบบนี้ ชิเอลขนลุกซู่เลย พยายามดันตัวเองออกห่างเจ้าผีหื่นกามนี้ให้ได้

"ปละ เปล่าสักหน่อย ผมไม่ได้คิดจะตามหาผีอย่างคุณ ถอยออกไปนะ!!!! แล้วผมก็ไม่ใช่ขโมยด้วย"ชิเอลพูดพยายามดันหน้าเจ้าผีนั้นออกแม้ไม่ได้ผลก็ตาม อย่างน้อยก็อย่าให้ผีนั้นจูบเขาได้แล้วกัน

"แหมๆ อย่ามาทำเป็นปากแข็งหน่อยเลย ข้าเห็นนะ เจ้าพยายามจะเข้ามาขโมยของในนี้ใช่มัยล่ะ"เจ้าผีนั้นยื่นหน้าเขามาใกล้ดวงตาสีซีดจ้องมองมาด้วยความอาฆาต ชิเอลเอามือปิดปากส่ายหน้า เขาไม่ใช่ขโมยสักหน่อย อย่ามาปรักปรำกันสิ 

"เปล่า ไม่ได้ขโมย แค่อยากรู้ว่าในนี้มีอะไรบ้าง ผมไม่ใช่ขโมย ปล่อยนะ อย่าเข้ามา!!!"ชิเอลพยายามเบือนหน้าหนี ผีนั้นตอนนี้แค่เอามือวางบนไหล่ไว้เฉยๆ ชิเอลรู้สึกเหมือนโดนน้ำแข็งเย็นๆทาบไหล่ไว้ และสำผัสกลิ่นบูดเน่านั้นจนเขาแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว

"ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก ข้าเห็นนะเจ้ารื้อค้นข้าวของที่นี่ แล้วเจ้าเอาของบางอย่างเก็บไว้กับตัว เอาคืนมาเดี่ยวนี้ เอากลับไปวางไว้ที่เดิม มิเช่นนั้น ข้าจะฆ่าเจ้า !!!" เจ้าผีโปร่งใสนั้นตะคอกใส่ด้วยเสียงดุดัน แววตาอาฆาตน่ากลัว ชิเอลได้แต่เอามือปิดปากส่ายหน้ารัวๆ

"ยังจะปากแข็งอีก ในเมื่อเจ้าไม่ยอมรับ ข้าจะสั่งสอนเจ้า ตายซะเจ้าหัวขโมย!!!!"ตอนแรกแค่จับไหล่มาตอนนี้เจ้าผีตวาดใส่พรางเอื้อมมือมาบีบคอชิเอลด้วยความโกรธ เด็กหนุ่มถึงกับตาเหลือกหายใจไม่ออกพยายามดิ้นรนขัดขืน ร่างของเขาถูกพลังมหาศาลยกขึ้นจนลอยขึ้นจากพื้นหลายเซ็น

"แอ่ก!!!!!!"ชิเอลถูกผีนั้นบีบรัดคอจนแทบหายใจไม่ออก ตาเริ่มพร่ามัว แม้ตอนนี้เป็นปีศาจไม่มีวันตายแต่การที่ถูกผีบีบคอจนหายใจไม่ออกนี่ทรมานไม่ใช่เล่นเลย เจ้าผีนั้นบีบรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆจนชิเอลแทบจะหมดสติ เขาตัดสินใจใช้พลังปีศาจต่อสู้กับผีตนนั้นในที่สุด ชิเอลพยายามเหนี่ยวรั้งสติตนเองให้คงอยู่จากนั้นก็เปลี่ยนเข้าสู่โหมดปีศาจน้อยตาสีแดง

ด้วยพลังของปีศาจมีมากกว่ามนุษย์ เขาใช้สองมือจับมือผีที่กำรอบคอไว้แล้วออกแรงดึงมือที่บีบรัดคอเขาออกให้ได้ เจ้าผีนั้นเมื่อสังเกตเห็นว่าศัตรูของตนไม่ใช่มนุษย์จึงคลายพลังปล่อยตัวชิเอลลงทันที เด็กหนุ่มตกตุ้บลงมาก้นกระแทกพื้น

"โอ๊ยยยย!!!แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ"ชิเอลที่พึ่งถูกผีปล่อยตัวลงมาถึงกับไอโขลกๆ ลำคอเป็นปื้นแดง เขาเอามือลูบคอตนเองเบาๆพรางหอบหายใจเข้าออกลึกๆช้าๆ จากนั้นก็ค่อยๆตะเกียกตะกายลุกขึ้นพรางเอามือลูบก้นป้อยๆ เพราะถูกปล่อยให้ตกก้นกระแทกพื้นไปเต็มแรง

"ช่างเป็นผีที่โหดร้ายชะมัด..ยังถามไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันเลยเหรอ แค่ก แค่ก ทักทายกันแรงจริงนะถ้าเป็นคนธรรมดาป่านนี้ตายไปแล้วนะเนี่ย"ชิเอลไอโขลกๆตอนนี้เขายืนประจันหน้ากับผีด้วยดวงตาสีแดงฉาน ผีตนนั้นถอยออกมาห่างๆมองอย่างแปลกใจ

"เจ้าเป็นปีศาจหรือเจ้าหนู"ผีตนนั้นถามอย่างแปลกใจที่นานๆจะเจอปีศาจเด็กทั้งที

"ใช่แล้ว...ถึงคุณจะบีบคอผมก็ไม่มีทางที่จะตายอยู่ดี พอคุณรู้จึงปล่อยผมงั้นสินะ แฮ่กๆ" ชิเอลพูดพรางหายใจหอบพราง เจ้าผียืนมองสำรวจชิเอลตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยิ้มกริ่ม

"หึหึ ดูจากการแต่งตัวของเจ้าก็ดูดีนี่ ไม่น่ามาเป็นขโมยได้เลยนะ"เจ้าผีนั้นพูดยิ้มๆจากที่ท่าทางหน้ากลัวเมื่อครู่เปลี่ยนไปเยอะเลยทีเดียวเมื่อรู้ว่าชิเอลเป็นปีศาจ

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นขโมย พึ่งมาอยู่ที่นี่เมื่อวาน แค่จะมาสำรวจบ้านใหม่ดูๆเฉยๆ แล้วนี่ก็กุญแจ เจ้าของบ้านนี้ให้มา"ชิเอลพยายามแก้ต่างให้ตัวเอง พรางส่งยื่นพวงกุญแจให้ผีดู เจ้าผีโปร่งใสพยักหน้า

"งั้นเหรอ แล้วเจ้าของบ้านอนุญาติให้เจ้าเข้ามารื้อค้นข้าวของในบ้านหลังนี้หรือเปล่าล่ะ"ผีโปร่งใสจ้องมองหน้าชิเอลยิ้มกริ่ม ดูท่าจะเป็นผีอารมณ์ดีสินะ

"เอ่อ...ก็ไม่เชิงว่าอนุญาติหรอกนะ แต่เจ้านั้นให้กุญแจไว้ คิดว่าเจ้านั้นคงจะไม่ว่าอะไรหรอกถ้าผมจะสำรวจบ้าน"ชิเอลบอกพรางเอามือลูบคอ เขายังไม่หายเจ็บเลยที่โดนผีบีบคอเมื่อครู่

"งั้นเหรอ เจ้าไม่คิดที่จะขโมยของใช่มัย แล้วเจ้ามายุ่งวุ่นวายกับตู้นั้นทำไม"ผีนั้นยังไม่ยอมเลิกลาง่ายๆ

"ผมแค่อยากรู้ว่าข้างในนั้นมีอะไร แค่นั้นจริงๆ ไม่มีเจตนาจะขโมยเลยนะ"ชิเอลพูดด้วยสีหน้าจริงจัง เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของตนเอง เขาไม่อยากให้ผีเข้าใจผิดคิดว่าเป็นขโมย

"อืม งั้นข้าก็ขอโทษด้วยที่บีบคอเจ้า ข้าแค่โกรธที่เจ้าล่วงล้ำเส้นมาในถิ่นข้า เจ้าชื่ออะไรเจ้าหนู ข้าชื่อว่าฮอบบิ้น เฟชเชอร์"เจ้าผีนั้นโค้งให้อย่างสุภาพ

"ผมชื่อชิเอล แฟนท่อมไฮด์ ขอโทษด้วยครับที่มารบกวนคุณ"ชิเอลกลับสู่โหมดมนุษย์ตามเดิม แล้วก็โค้งให้เช่นกัน

"อืม ยินดีที่ได้พบนะชิเอล แฟนท่อมไฮด์"เจ้าผียื่นมือมาจะจับมือกับชิเอล 

"ยินดีที่ได้พบเช่นกันคุณฮอบบิ้น เฟชเชอร์"ชิเอลยื่นมือมาจับตอบแม้จะสำผัสเพียงอากาศก็ตาม

"เอาหล่ะในเมื่อเจ้าพึ่งมาอยู่ ข้าจะนำทางเจ้าไปชมให้ทั่วๆบ้านเลยแล้วกัน"ฮอบบิ้นอาสาเป็นไกด์นำทาง นำลอยละล่องไปตามระเบียงพาชมห้องอื่นๆที่เหลือต่อ ชิเอลเดินตามผีไปยังห้องต่างๆ พอเห็นห้องไหนล๊อกก็ใช้กุญแจไขตามผีเข้าไป
หลังจากนั้นเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ชิเอลเดินตามผีไปสำรวจห้องนั้นห้องนี้จนทั่วชั่นสาม แล้วเขาก้เดินกลับมาที่ห้องที่มีตู้ เขาอยากรู้ว่าในนั้นมีอะไร

"จริงสิ คุณเฟชเชอร์ หลังตู้นั้นมีห้องลับหรือครับ ในนั้นมีอะไร ขอผมเข้าไปดูได้มัย ผมสัญญาว่าจะไม่แตะต้องหรือขโมยของอะไรทั้งสิ้น"ชิเอลเงยหน้าถามผีร่างโปร่งใส เจ้าผีนั้นทำท่าครุ่นคิดจากนั้นก็ส่ายหน้า

"เสียใจด้วย ชิเอล ข้าให้เจ้าเข้าไปไม่ได้ นอกจากเขาผู้นั้นจะอนุญาติเท่านั้น"เจ้าผีปฏิเสธหน้าเศร้า 

"งั้นแสดงว่าหลังตู้นั้นมีห้องลับอยู่จริงๆสินะ"ชิเอลหันมาถาม เจ้าผีพยักหน้า

"ใช่แล้ว ข้าเป็นผู้เฝ้าที่นั้น เขาผู้นั้นฝากบ้านหลังนี้ไว้กับข้าตอนเขาไม่อยู่"ผีตอบอย่างร่าเริงผิดกับรูปร่างหน้าตาของเขาเลย

"เขาผู้นั้น.. หมายถึง เซบาสเตียนหรือครับ"ชิเอลถามให้แน่ใจ ผีตนนั้นยิ้มแล้วพยักหน้า 
และในขณะนั้นเองคนที่เอ่ยถึงก็มาปรากฏตัวตรงหน้าอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย 

"เฮ้ย!!!"ชิเอลสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ

"กลับมาแล้วขอรับนายน้อย กำลังทำไรอยู่หรือครับ"เซบาสเตียนที่พึ่งกลับมาจากการเที่ยวลอนดอน ยังไม่รู้เหนือรู้ใต้ว่าว่าชิเอลกำลังคุยอยู่กับใคร

"เซบาสเตียน!!!นี่นาย..เอาอีกแล้วนะ เดินมาไม่เป็นหรือไง ตกใจหมด"ชิเอลต่อว่าพรางเอามือกุมอกหายใจช้าๆ

"แหม..นายน้อยยังไม่ชินอีกหรือครับ เอ่อแล้วนี่..."เซบาสเตียนพูดแค่นั้นเขาก็หยุดพูดกระทันหันเมื่อเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างใกล้ตัว

"แหมๆเซบบี้..เจอกันไม่ทักไม่ทายกันบ้างเลยนะตัว แล้วนี่พ่อยอดขมองอิ่มของเจ๊ไปเที่ยวไหนมาหรือจ๊ะ ไม่ชวนกันมั่งเลยน้าตัวเอง อาเจ๊ดีใจ๊ดีใจที่เซบบี้มาแล้วน่ะ เมื่อวานก็แทบไม่ได้คุยกันเลยนะเอาแต่ทำงาน"เจ้าผีเปลี่ยนท่าทีปลี่ไปกอดคอเซบาสเตียนทันที ซึ่งตอนนี้พ่อบ้านหนุ่มถึงกับทำหน้าบอกบุญไม่รับ

ชิเอลถึงกับทำหน้าเหวอ รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีกับท่าทีที่เปลี่ยนไปปุบปับของฮอบบิน ดีนะที่เขายังรอดมาได้ไม่เจออ้อมกอดนรกนั้น แต่ก็เกือบโดนจุมพิตดูดวิญญาณไปก่อนหน้านี้แล้ว

"ไงเจ้าผีลืมหลุม บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกแบบนั้น คนอื่นเค้าเข้าใจผิดหมดแล้ว"เซบาสเตียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ พรางพยายามดันตัวผีลืมหลุมนี้ออกไปห่างๆ ชิเอลยืนอึ้งกิมกี่ ที่เห็นภาพชวนสยองนี้ ที่เห็นเซบาสเตียนกับผีมีทีท่าจะสนิทกันมาก เกินกว่าปกติ ถึงกับพูดจาหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม

"เอ่อ..เซบาสเตียนนี่นายกับผีนี่...พวกนายสองตนเป็นอะไรกันงั้นเหรอ"ชิเอลถามอย่างตกใจ ไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อบ้านปีศาจของเขาจะมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับผี(กระเทยควาย)

"แค่พี่น้องกันขอรับ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น อย่าเข้าใจผิด ผมกับเจ้าผีนี่รู้จักกันมานาน เมื่อ500ปีก่อน"เซบาสเตียนรีบตอบพรางพยายามสลัดตัวเองให้หลุดจากการกอดรัดของผีลืมหลุม

"แหมๆพี่น้งพี่น้องอะไรกัน สำหรับเจ๊แล้วเซบบี้เป็นมากกว่านั้นนะฮ้า"ผีลืมหลุมพูดพรางโอบกอดพ่อบ้านหนุ่มที่พยายามดันตัวออกห่าง ชิเอลถึงกับอ้าปากค้างมองเซบาสเตียนอย่างไม่สบอารมณ์

"พอแล้วน่าฮอบบี้ผมบอกแล้วไงว่าอย่าทำให้คนอื่นเข้าใจผิด.. นายน้อยไม่ใช่อย่างงั้นนะขอรับ ผมกับเจ้าผีนี่ไม่มีอะไรกันทั้งนั้นแหละ เจ้านี่แค่ล้อเล่นเฉยๆ" เซบาสเตียนรีบพูดหาทางแก้ต่างให้ตนเองเป็นพลาวัล จากนั้นก็ใช้ศอกกระทุ้งผีแล้วเดินหนี

"แหมๆเซบบี้นี่ช่างรุนแรงกับเจ๊จริงๆ เราเคยสวีตหวานแหววกันเมื่อเจ้ายังเยาวน์วัยนี่นา"ผีลืมหลุมพูดอย่างน้อยใจที่ถูกเซบาสเตียนสลัดตัวหลุดจากอ้อมกอดนรกไปได้

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ทำแบบนั้น นายน้อยมันไม่ใช่อย่างที่ฮอบบี้พูดนะขอรับ ผมกับเจ้านี่แค่เล่นกันตอนที่ผมยังเด็กอยู่เท่านั้นเอง"เซบาสเตียนรีบแก้ต่างทันที 

"ยังไงก็แล้วแต่ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้วถ้านายจะคบกับใครหรือจะหวานแววกับผีก็เถอะนะเซบาสเตียน "ชิเอลหลับตาพูดอย่างไม่สบอารมณ์แล้วเขาก็เดินหนีลงไปข้างล่างทันที ทิ้งให้ปีศาจกับผีอยู่กันตามลำพังสองต่อสอง แต่เซบาสเตียนไม่คิดจะอยู่กับผีนานๆนักหรอก พอเห็นชิเอลลงไปจึงลงตามไปด้วย

"นายน้อย...เดี๋ยว..นายน้อยเข้าใจผิดนะครับ ผมกับฮอบบี้เราแค่.."เซบาสเตียนตามมาปรับความเข้าใจกับชิเอล

"หุบปากไปเลย เซบาสเตียนไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย นายจะทำอะไรกับใครมันเรื่องของนาย ไม่เกี่ยวกับฉัน"ชิเอลพูดอย่างใจเย็น พรางเดินลงบันไดมายังชั้นสองเพื่อกลับไปที่ห้องนอน

"เดี่ยวสิขอรับ"เซบาสเตียนเดินมาดึงแขนชิเอลไว้ทันที แต่เด็กหนุ่มสบัดแขนหนีแล้วหันมองหน้าเซบาสเตียนอย่างไม่พอใจ

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน กลับไปสวีตกับผีนั้นให้พอใจเลยไป"ชิเอลบอกพรางวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว เล่นเอาเซบาสเตียนงงไปเลย
"อะไรของเค้าน้า โกรธอะไรกันนะ"เซบาสเตียนยืนเกาหัวแกรกๆ พรางตัดสินใจเดินไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นสามอย่างงงๆกับท่าทีของนายน้อย

"เหอะช่างเถอะ ไปตรวจดูความเรียบร้อยชั้นสามหน่อยดีกว่า"
ทางด้านชิเอลพอกลับมาในห้องปิดประตูแล้วยืนผิงประตูไว้พรางถอนใจ

"เฮ้อ...เจ้าบ้านั้น ท่าทางสนิทกับฮอบบิ้นน่าดูเลยนะ ว่าแต่...เราโกรธเจ้านั่นทำไมกันนะ เจ้านั้นจะรักใครชอบใครไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย ทำไมพอเห็นสองตนนั้นสนิทกันขนาดนั้นแล้วเราถึงไม่สบอารมณ์เลยนะ"ชิเอลรำพึงกับตนเองอย่างสับสน
เขาไม่เข้าใจตัวเองในตอนนี้เลยว่าทำไมถึงโกรธพ่อบ้านปีศาจนั้น เซบาสเตียนไม่ได้ทำไรผิดหรือขัดใจอะไรเขาสักหน่อย แค่เห็นสองตนนั้นสนิทกันก็ทำให้เขาไม่สบอารมณ์แล้ว เขาเป็นอะไรไปนะ 

"นี่เราเป็นอะไรไปนะ โกรธเหรอ อิจฉางั้นเหรอ ที่เซบาสเตียนกับฮอบบี้สนิทกันมากขนาดนั้น"ชิเอลคิดไตร่ตรอง 

"ไม่ๆๆๆๆๆ เราไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย"ชิเอลสบัดหน้า เขาไม่ได้อิจฉาผีตนนั้น พวกนั้นแค่รู้จักกันมานานเท่านั้นเอง และในระหว่างนั้นเซบาสเตียนก็เคาะประตูเรียก ก๊อกๆ

"นายน้อย ผมขอเข้าไปหน่อยนะครับ"เซบาสเตียนเคาะประตูถาม ชิเอลสะดุ้งพรางหันกลับมามองที่ประตูแล้วก็เดินกลับไปที่เตียงสี่เสา

"อืม " ชิเอลตอบรับ เซบาสเตียนเปิดประตูเข้ามายืนตรงหน้าเตียง

"มีธุระอะไร"ชิเอลถามโดยไม่มองหน้า

"นายน้อยเข้าไปทำอะไรในห้องนอนของผมครับ ห้องอื่นๆก็ด้วย แล้วไปเจอกับฮอบบี้ได้ยังไง"เซบาสเตียนถามเสียงเรียบเขาพึ่งไปตรวจตราความเรียบร้อยบนชั้นสามมา

"ฉันก็แค่สำรวจเปิดให้หมดทุกห้อง"ชิเอลบอกโดยยังไม่มองหน้า

"แค่สำรวจอย่างเดียวหรือขอรับ"เซบาสเตียนถามด้วยสีหน้าจริงจัง ชิเอลหันมามองหน้าอย่างแปลกใจกับท่าทีของเซบาสเตียน

"ใช่ ทำไม มีอะไร"ชิเอลถามพรางจ้องหน้าเซบาสเตียน ซึ่งตอนนี้เซบาสเตียนไม่มีทีท่ายิ้มเลย

"แค่สำรวจทำไมถึงทำห้องเหล่านั้นรกไปหมดล่ะครับ ผมไม่อยู่แค่ไม่กี่ชั่วโมง นายน้อยถึงกลับรื้อค้นทุกอย่างในห้องมาหมดเลยหรือขอรับ"เซบาสเตียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขาพึ่งจะทำความสะอาดล้างบางมาเมื่อวานเองแท้ๆนายน้อยกลับมาทำบ้านเขาเละเทะแบบนี้มีหรือที่เขาจะยอมอยู่เฉยได้น่ะ
ต้องให้นายน้อยรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองทำไว้ให้ได้

"เอ่อ..ก็ไม่หมดอ่ะแค่..."ชิเอลอึกอัก เขาลืมไปเลยว่ารื้อข้าวของกระจุยกระจายออกมาแล้วไม่ได้เก็บ 

"แค่ทำให้ห้องรกเกือบหมดทุกห้อง หางานมาเพิ่มให้ผมต้องไปจัดเก็บอย่างงั้นใช่มัยขอรับ"เซบาสเตียนพูดเสียงดังท่าทางเอาเรื่อง ชิเอลเงยหน้ามองอย่างไม่พอใจที่โดนพ่อบ้านปีศาจต่อว่า

"แล้วไงล่ะ คนที่มีหน้าที่เก็บกวาดคือพ่อบ้านอย่างนายไม่ใช่หรือไง ฉันก็แค่รื้อ... ไม่ได้ขโมยของซักหน่อย ก็ของในบ้านนายมันน่าสนใจทั้งนั้นเลยนี่นา"ชิเอลยังไม่ยอมแพ้โต้กลับหน้าตาเฉย

"อ้อ..หรือครับ ใช่สิ..มันหน้าที่ผมสินะใช่มัยล่ะที่จะคอยเก็บกวาดซากที่นายน้อยทำเอาไว้น่ะ.. นี่มันบ้านผมนะครับไม่ใช่แฟนทอมไฮด์ เดี๋ยวผมจับนายน้อยไปขังไว้กับ เจ๊ฮอบบินซะเลยดีมัย !!!"เซบาสเตียนดุเสียงลั่น 

"วะวะว่าไงนะ จะให้ฉันไปอยู่กับผีกระเทยเร้อ *0* "ชิเอลร้องเสียงหลงหันควับมามองเซบาสเตียนอย่างขวัญเสีย เหงื่อแตกทันทีเมื่อนึกภาพตนเองโดนจับไปขังไว้กับผีกระเทยควาย

"ใช่ ผมจะลงโทษคุณโทษฐานทำบ้านผมเละ เอามัยครับเดี๋ยวผมพาไปหาอาเจ๊เอง"เซบาสเตียนจ้องมองด้วยสายตาเชือดเฉือนไร้ความปราณีพรางเดินตรงมาจะจับแขนเด็กหนุ่มจอมซนจับไปขังที่ห้องทำงานอยู่กับผีกระเทยสักคืน ชิเอลหน้าถอดสี ถ้าขืนไปอยู่กับผีไม่รู้จะถูกผีทำอะไรบ้าง

"มะไม่เอา ไม่ไม่ อย่านะเซบาสเตียน อย่า!!!!"ชิเอลรีบลุกจากเตียงแล้ววิ่งหนีพ่อบ้านปีศาจออกไปจากห้องทันที ไม่ยอมให้เซบาสเตียนจับตัวลากไปขังกับผีเด็ดขาด