พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

"นี่กี่นิ้วขอรับนายน้อย"เซบาสเตียนพูดพรางชูนิ้วขึ้นมา สองนิ้วเพื่อทดสอบการมองเห็นดูว่าชิเอลพอปิดผ้าแล้วมองเห็นหรือไม่

"เอ่อ ไม่รู้ สามมั้ง"ชิเอลเดามั่วเขามองไม่เห็นเลยผ้านั้นปิดมิดชิดมาก

"ดีมากขอรับ เอาหล่ะ เริ่มทำการทดสอบได้"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางเปิดฝาครอบจานรองออก เปิดให้เห็นไอศครีมสามสีสามรสที่ตกแต่งอย่างสวยงามไร้ที่ติ 

"เอาหล่ะเดี๋ยวผมจะป้อนให้นะขอรับ แล้วนายน้อยลองบอกว่าไอศครีมที่ผมป้อนคำนี้รสอะไรนะครับ"เซบาสเตียนบอกกติกา

"อืม"ชิเอลพยักหน้า แล้วรอคอยให้เซบาสเตียนป้อนไอศครีมให้
คำแรกเซบาสเตียนเอาช้อนเล็กๆตักไอศครีมสีเขียวป้อนให้ ชิเอลอ้าปากรับแล้วก็ลองกินดู

"รสอะไรขอรับ"เซบาสเตียนถามอย่างลุ้นๆ 

"เชอเบต มีรสเปรี้ยวใช่มัย"ชิเอลตอบเมื่อทานไอศครีมสีเขียวเข้าไปหนึ่งคำ

"ใช่ขอรับ เหรอว่าลิ้นของนายน้อยรับรสได้จริงๆ"เซบาสเตียนถามอย่างแปลกใจ ปีศาจไม่น่าจะสามารถรับรสชาติอาหารของมนุษย์ได้นี่นา

"อร่อยดีนี่ ฝีมือนายไม่เคยตกเลยนะเซบาสเตียน"ชิเอลเอ่ยปากชมเซบาสเตียนได้แต่อมยิ้ม

"งั้นลองทานอีกนะขอรับ ผมทำไว้สามรส"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆพรางเอาช้อนเล็กตัดที่ไอศครีมสีน้ำตาล แล้วป้อนใส่ปากชิเอลทันที

"รสชอกโกแลตสินะ หวานดีเอาอีก เซบาสเตียน"ชิเอลบอกยิ้มๆ

"ใช่ขอรับ ถูกต้อง"เซบาสเตียนเฉลย

"แล้วนี่ล่ะ"เซบาสเตียนถามพรางตัดไอศครีมสีชมพูป้อนใส่ปากชิเอล

"อืม รสสตอเบอร์รี่ ได้กลิ่นหอมๆของสตอเบอร์รี่ด้วย งั้นนี่หมายความว่าฉันยังสามารถกินอาหารได้อย่างปกติเหมือนมนุษย์ได้สินะ ใช่มัยเซบาสเตียน"ชิเอลพูดอย่างร่าเริง

"ใช่มั้งขอรับ แต่นายน้อยไม่หิวไม่ใช่เหรอ " เซบาสเตียนให้ข้อสังเกตพรางปลดผ้าปิดตาชิเอลออกอย่างช้าๆ

"ถึงไม่หิวแต่ก็อยากกินนี่นา เอาหล่ะคราวนี้จะให้ฉันกินไอศครีมได้หรือยัง อยากกินแล้ว"ชิเอลพูดอย่างดีใจ

"เชิญตามสบายขอรับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางมองดูนายน้อยอย่างเอ็นดู ชิเอลยิ้มแล้วก็ลงมือตักไอศครีมกินอย่างเอร็ดอร่อย 

"อืมอร่อยดีนะ"แล้วชิเอลก็กินตุ้ยๆ กินจนคราบชอกโกแลตเลอะปากก็ไม่สนใจจะเช็ด แม้จะไม่หิวแต่เขาอดอยากของหวานๆมานานหลายวันแล้ว วันนี้จะกินให้เต็มคราบเลย

"หึหึหึ ดูสิกินจนเลอะเทอะไปหมดแล้วนะครับนายน้อย ไม่เช็ดปากหน่อยเหรอ ทำตัวเหมือนเด็กเล็กๆเลยนะแบบนี้"เซบาสเตียนแซวอย่างเอ็นดู เขาเองก็ดีใจที่เห็นนายน้อยมีความสุข

"แหมก็ฉันไม่ได้กินของหวานๆมาหลายวันแล้วนี่นา "ชิเอลพูดยิ้มๆมีไอศครีมชอกโกแลตอยู่เต็มปากยังกลืนไม่หมด คราบชอกโกแลตเลอะเปื้อนตามมุมปากและแก้มหมดเลย 

"หึ นายน้อยนี่เป็นปีศาจที่แปลกจริงๆเลยนะขอรับ ตั้งแต่ผมอยู่ที่เมืองปีศาจมายังไม่เคยมีปีศาจตนไหนรับรู้รสชาติอาหารแบบมนุษย์อย่างนายน้อยมาก่อนเลยนะขอรับ ว่าแต่กินดีๆหน่อยสิขอรับ กินแบบนี้ดูไม่งามเลยนะ ปากเลอะหมดแล้ว เฮ้อ..เด็กคนนี้นี่"เซบาสเตียนพูดพรางเอาผ้าเช็ดปากให้ชิเอลไปพรางด้วยความเอ็นดู

"อืม บางทีฉันอาจจะเป็นครึ่งปีศาจแบบที่นายตั้งสมมุติฐานเอาไว้ก็ได้นะ เซบาสเตียน"ชิเอลพูดยิ้มๆพรางเอาช้อนตักไอศครีมกินต่ออย่างเอร็ดอร่อย

"นั่นสินะขอรับอาจจะเป็นครึ่งปีศาจก็ได้ ถ้าเป็นแบบนี้นายน้อยก็จะกินอาหารได้เหมือนมนุษย์"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆ

"จริงสิเซบาสเตียน ในเมื่อนายไม่รับรู้รสชาติอาหารของมนุษย์แล้วที่ผ่านๆมานายทำอาหารได้อร่อยได้ยังไง ในเมื่อนายชิมแล้วไม่รู้รส ฉันยังแปลกใจอยู่เลย นายรับรู้รสชาติได้ยังไง"ชิเอลถามอย่างแปลกใจ

"ถึงลิ้นของผมจะไม่รับรสแต่ก็ยังมีส่วนอื่นๆมาทดแทนได้น่ะสิขอรับ นั่งคือ"แล้วเซบาสเตียนก็ชีที่จมูกของตนเอง

"จมูกงั้นเหรอ"ชิเอลถามอย่างแปลกใจ

"ใช่ขอรับ จมูกสามารถบอกได้ว่าสิ่งที่กินเข้าไปมีรสชาติยังไง ตอนเด็กๆผมยังทำไม่ได้เพราะไม่ได้ฝึกฝนและไม่เคยลิ้มรสอาหารแบบมนุษย์จนกระทั่งมาเจอกับเจมส์และพ่อของเจ๊ฮอบบี้ ผมถึงค่อยฝึก อยากรู้เหมือนกันว่าอาหารมนุษย์รสชาติเป็นยังไงแรกๆทำไม่ได้ ไม่ว่าจะกินอะไรมันก็จืดไร้รสชาติหมดเลย แต่พอโตมาแล้วระบบต่างๆในร่างกายเริ่มพัฒนาขึ้นไปเองขอรับ ตอนมาอยู่กับนายน้อยใหม่ๆผมก็ฝึกไปเรื่อยๆจนทำให้จมูกสามารถรับรสได้แค่ดมกลิ่นก็รู้แล้วว่าสิ่งนั้นคืออะไรมีรสชาติแบบไหนขอรับ "เซบาสเตียนบอกยิ้มๆ

"เหรอฟังดูน่าสนใจดีนี่ ขอทดสอบดูหน่อยแล้วกันเซบาสเตียน"ชิเอลเงยหน้าจากถ้วยไอศครีมที่เกือบจะหมดแล้วมาพูดอย่างสนใจ

"จะให้ทดสอบอะไรหรือขอรับ"เซบาสเตียนถามอย่างแปลกใจ ชิเอลยิ้มเขารีบจ้วงตักไอศครีมกินให้หมดอย่างรวดเร็วแล้วก็ลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปที่ห้องครัว 

"เห นายน้อยจะไปไหนขอรับ"เซบาสเตียนร้องถามพรางเดินตามชิเอลไป
แล้วพอทั้งสองคนเดินไปถึงห้องครัว ชิเอลมาหยุดยืนที่หน้าตู้ทำความเย็น

"เอาหล่ะเซบาสเตียน เอาผ้านี่ไปปิดตาซะ"ชิเอลสั่งพรางยื่นผ้าสีขาวที่เคยเอามาปิดตาของตนส่งคืนให้เซบาสเตียน

"ขอรับ"เซบาสเตียนตอบรับพรางยื่นมือมารับผ้ามาแล้วเอามาผูกปิดตาตัวเองตามคำสั่งของนายน้อย

"เอาหล่ะ เดี๋ยวฉันจะให้นายทดสอบการรับรสดูนะ"ชิเอลพูดพรางเปิดตู้ค้นหาวัตถุดิบเอามาทดสอบเซบาสเตียน

"ได้ขอรับ"เซบาสเตียนที่ตอนนี้เอาผ้าปิดตาเรียบร้อยแล้วตอบรับ

"ดีล่ะ งั้นฉันจะเริ่มล่ะนะ"ชิเอลบอกยิ้มๆพรางลื้อค้นวัตถุดิบในตู้แช่เย็นอย่างเร่งรีบ จนมาเจอลูกกลมๆสีเขียวๆ เด็กหนุ่มจึงหยิบออกมาดูก่อนจะไปหามีดมาผ่าผลสีเขียวนั้น แต่ชิเอลไม่เคยใช้มีดในการหั่นผักผลไม้มาก่อนจึง

"โอ๊ย!!"ชิเอลร้องด้วยความเจ็บที่โดนมีดบาดนิ้ว

"นายน้อยเป็นอะไรไปขอรับ"เซบาสเตียนร้องถามอย่างเป็นห่วง พรางเดินตรงมาจะเข้ามาใกล้ๆทั้งที่มองอะไรไม่เห็นแต่ก็รู้ว่าตอนนี้ชิเอลยืนอยู่ตรงไหน 

"ไม่เป็นไร แค่โดนมีดบาดนิดหน่อย เดี๋ยวก็หาย"ชิเอลบอกพรางเอานิ้วที่โดนบาดของตัวเองมาดูดห้ามเลือด

"ให้ผมดูหน่อยมัยล่ะครับ"เซบาสเตียนถามอย่างห่วงใย

"บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องสิ นายนี่จะห่วงอะไรนักหนา ฉันเป็นปีศาจนะ เดี๋ยวก็หายแล้ว"ชิเอลพูดอย่างไม่พอใจที่เซบาสเตียนห่วงเขาจนเกินเหตุ เด็กหนุ่มรีบเดินหนีถอยออกมาห่างๆแล้วก็ลองใช้มีดผ่าลูกสีเขียวๆนั้นอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ต้องระมัดระวังกันหน่อย

"ก็ได้ขอรับ"เซบาสเตียนหยุดชะงักทันทีแล้วก็ยืนอยู่เฉยๆ ชิเอลพยายามผ่าลูกกลมสีเขียวนั้นออกให้ได้ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ในที่สุดเขาก็ผ่าลูกเขียวเป็นสองซีกได้สำเร็จ เด็กหนุ่มถึงกับเอาหลังมือปาดเหงื่อ

"เฮ้อ..ผ่าได้เสียที เอาหล่ะฉันจะให้นายดมนะเซบาสเตียนแล้วบอกว่าสิ่งที่ให้นายดมนั้นคืออะไรมีรสชาติยังไง"ชิเอลบอกกติกา เซบาสเตียนพยักหน้าแล้วรอคอยสิ่งที่นายน้อยจะเอามาให้เขาดมกลิ่น

"อ่ะนี่คืออะไรและมีรสยังไง ไหนบอกมาซิ"ชิเอลถามยิ้มๆพรางยื่นลูกเขียวๆที่ผ่าแล้วซีกหนึ่งมาจ่อที่ใต้จมูกของเซบาสเตียน
ทั้นทีที่เซบาสเตียนลองดมๆดูเขาก็ยิ้ม

"อะไร"ชิเอลถามพรางเอาลูกเขียวๆผ่าครึ่งซีกเอาไปวางที่โต๊ะ

"มะนาวใช่มัยขอรับ มีรสขมปนเปรี้ยว"เซบาสเตียนตอบ

"อืม ถูกต้อง งั้นเอาอีกนะ"ชิเอลพูดพรางเดินไปรื้อค้นข้าวของในครัวมาทดสอบเซบาสเตียนอีก 

"แล้วนี่ล่ะ"ชิเอลถามพรางหยิบขวดใส่ผงสีขาวออกมาแล้วเอาไปจ่อใต้จมูกเซบาสเตียน

"น้ำตาลขอรับ มีรสหวาน"เซบาสเตียนตอบ ชิเอลยิ้มอย่างทึ่งๆ

"อืม ใช่ๆ"ชิเอลบอกพรางเอาน้ำตาลเทใส่มือแล้วเอามาเลียๆดู

"งั้นเอาอีกนะ"แล้วชิเอลก็หยิบขวดใส่สีเม็ดสีดำๆแล้วเอาไปให้เซบาสเตียนดม 

"ฮัดชิ่ว พริกไทยหรือขอรับ มีรสเผ็ด"เซบาสเตียนถึงกับจาม ชิเอลหัวเราะชอบใจพรางแกล้งเอาไปใกล้จมูกพ่อบ้านหนุ่มอีกรอบ

"อัดชิ่ว นายน้อยอย่าแกล้งผมสิ มันฉุนนะ ฮัดชิ่ว"เซบาสเตียนจามไม่หยุดพรางพยายามเอามือปัดมือชิเอลที่ถือขวดใส่พริกไทยออกไปห่างๆ 

"หึหึหึ"ชิเอลยิ้มเจาเล่ห์ พรางเอาขวดพริกไทยไปเก็บ แล้วก็สรรหาของต่างๆมาทดสอบเซบาสเตียนอีก

"แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ"ชิเอลพูดพรางจัดการเอาเครื่องปรุงต่างๆที่มีอยู่ในครัวเอามาเทใส่ลงในถ้วยเปล่าผสมปนเปกันมั่วเลย อยากรู้ว่าเซบาสเตียนจะทายถูกมัยว่าในชามนี้เขาใส่อะไรลงไปบ้าง

"หึหึหึ เซบาสเตียนดูซินายจะทายถูกมัย"ชิเอลพูดพรางยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วถือชามใส่เครื่องปรุงต่างๆและวัตถุดิบในตู้เย็นและของต่างที่อยู่ในครัวใส่มาหมดเลยแล้วเอามาให้เซบาสเตียนดม

"โห นายน้อยใส่หลายอย่างเลยหรือขอรับ"เซบาสเตียนโวยเมื่อลองดมกลิ่นดูแล้วมีกลิ่นหลากหลายมากเลยปะปนกันมั่ว

"ไงล่ะ บอกได้มัยว่าในชามนี้ฉันใส่อะไรลงไปบ้าง ว่าไง"ชิเอลถามพรางยื่นชามมาใกล้ๆใต้จมูกของเซบาสเตียน พ่อบ้านหนุ่มถึงกับเบ้หน้า อย่างสะอิดสะเอียน ถ้าคนกินเข้าไปล่ะก็คงได้อ้วกแตกกันมั่งล่ะ นายน้อยนี่เล่นพิเรนท์อีกแล้ว

"ว่าไงล่ะ ตกลงจะทดสอบต่อมัย เซบาสเตียน"ชิเอลพูดยิ้มๆ

"เอ่อ ถ้าครั้งนี้ผมทายถูก ผมขอรางวัลจากนายน้อยนะขอรับ"เซบาสเตียนร้องขอ ชิเอลหุบยิ้มพรางทำท่าครุ่นคิดว่าจะเอายังไงดี เขาไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าพ่อบ้านจมูกดีจะทายได้หรือไม่ 

"รางวัลเหรอ เอ่อ แล้วนายอยากจะได้ไรล่ะ "ชิเอลถามอย่างไม่มั่นใจ 

"อยากได้ตัวนายน้อยน่ะสิขอรับ"เซบาสเตียนก้มลงมากระซิบข้างๆหู ชิเอลหน้าแดงกล่ำ พรางทำท่างุนงง ตัวเหรอก็เซบาสเตียนได้ตัวเขาไปแล้วนี่นาแล้วยังจะต้องการอะไรอีกล่ะ

"ก็นายได้ฉันไปแล้วนี่ นายยังจะเอาอะไรอีก"ชิเอลพูดอย่างเขินอายหน้าแดงซ่าน

"ให้นายน้อยทำตามใจผมหนึ่งวัน ได้มัยขอรับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆตอนนี้เขามีผ้าผูกปิดตาอยู่ แต่ชิเอลก็ยังเขินอยู่ดี ทำตามใจหนึ่งวันเนี่ยนะ

"เอ่อ...จะดีเหรอ ให้ตามใจนายทั้งวันเลยเนี่ยนะ มะ ไม่ไหวมั้ง เซบาสเตียน เกิดนายให้ฉันไปทำอะไรบ้าๆบอๆขึ้นมา ฉันก็แย่สิ"ชิเอลพูดเสียงอ่อยๆหน้าแดงกล่ำเหงื่อออกเต็มหน้า

"หึหึหึ กลัวหรือขอรับ ไม่ตกลงงั้นผมก็ไม่ทาย"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆ พรางแกล้งทำท่าจะเดินหนีออกไปจากห้องครัว 

"เฮ้ยๆอย่าพึ่งไปสิ เซบาสเตียน"ชิเอลวิ่งมายืนขวางไม่ยอมให้เซบาสเตียนหนีออกไปจากห้องครัว 

"ทายมาก่อนไม่งั้นไม่ให้ไปนะ"ชิเอลต่อรองแล้วยืนขวางทาง เซบาสเตียนมีผ้าปิดตาอยู่แม้มองไม่เห็นแต่เขาก็รู้ว่านายน้อยยืนอยู่ตรงไหน

"ทายก็ได้ขอรับ แต่นายน้อยต้องทำตามใจผมหนึ่งวันนะ"เซบาสเตียนไม่ยอมเช่นกันต่อรองโต้กลับ ชิเอลขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์นี่เขาจะต้องตกเป็นเบี้ยล่างให้เซบาสเตียนงั้นเหรอ ไม่นะคิดสิ ต้องหาทางเอาคืนให้ได้ เขายืนครุ่นคิดสักพักหนึ่ง แล้วในขณะนั้นก็เกิดคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ที่จะทำให้เขาเป็นฝ่ายคุมเกมนี้ได้อย่างเบ็ดเสร็จ

"ก็ได้เซบาสเตียน ถ้านายทายถูก ฉันจะยอมทำตามคำสั่งนายหนึ่งวัน"ชิเอลบอกในที่สุด พรางทำสีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น

"ฮ้า นายน้อยพูดจริงๆหรือขอรับ "เซบาสเตียนร้องอย่างดีใจ พรางคว้าแขนชิเอลจับมากุมไว้ทั้งสองมือ

"ใช่ เอาตามที่นายว่า คราวนี้นายจะลองทดสอบจมูกของนายดูหรือยังล่ะ ฉันจะให้เวลานายดมเพียงแค่ 5 วินาที เท่านั้นนะ"ชิเอลบอกกติกาอย่างท้าทาย 

"5 วิหรือขอรับ ได้ครับ"เซบาสเตียนรับคำท้า แล้วยืนนิ่ง

"เริ่มได้.."ชิเอลบอกพรางเอาชามใส่เครื่องปรุงหลากหลายมาให้เซบาสเตียนดม จากนั้นก็เริ่มนับ 

"1 2 3 4 ...5 หมดเวลา"ชิเอลบอกเมื่อนับถึง 5 แล้วก็เอาชามสารพัดหลากรสออกไปห่างๆจมูกของเซบาสเตียนทันที

"ว่าไงมีอะไรบ้างบอกมา"ชิเอลถามอย่างจริงจัง

"น้ำตาล มีรสหวาน เกลือเค็ม พริกไทยเผ็ด น้ำส้มสายชูเปรี้ยว ซอสมะเขือเทศหวานอมเปรี้ยว ซอสพริกเผ็ดปนหวาน น้ำมันงาหวานนิดจืดหน่อยๆ กระเทียมขมและมีกลิ่นแรง ขิงขมและเผ็ด ข่าเผ็ดฝาด มะนาวขมและเปรี้ยว สตอเบอร์รี่เปรี้ยมอมหวาน ชอกโกแลตหวาน ผงกระหรี่เผ็ดและฉุน น้ำปลาเค็มขอรับ น้ำผึ้งหวานและขมนิดๆ และ สุดท้ายคือ เนยกลิ่นหอมเป็นเนยที่หวานๆมันๆใช่มัยขอรับ"เซบาสเตียนตอบอย่างละเอียด ชิเอลอ้าปากค้างมองเซบาสเตียนอย่างทึ่งๆ เป็นไปได้ไงทายถูกหมดเลยแล้วบอกครบอีกต่างหากว่ามีอะไรบ้าง รสชาติเป็นยังไง

"โห..*0*"ชิเอลก้มมองดูชามใส่สารพัดอย่างนั้นแล้วมองหน้าเซบาสเตียนอย่างทึ่งๆเหงื่อตก เจ้าพ่อบ้านปีศาจนี่มันยิ่งกว่าอัจฉริยะแล้ว

"ทายถูกมัยขอรับ"เซบาสเตียนถามเสียงเรียบ 

"อืม ถูกหมดเลย นายนี่สุดยอดเลย ทั้งๆที่ฉันเอามาปนกันมั่วแท้ๆยังอุตส่าห์ทายถูกอีก ยอดไปเลยเซบาสเตียน"ชิเอลพูดอย่างประทับใจ

"พอหรือยังขอรับ หรือว่าจะให้ผมทดสอบอะไรอีก นายน้อยนี่ชอบเล่นอะไรพิเรนท์ๆอีกแล้วนะครับ นี่ถ้าเกิดคนอื่นมาชิมได้อ้วกแตกกันแน่เลยล่ะ นายน้อยลองชิมดูมัยขอรับ"เซบาสเตียนแกล้งเอานิ้วจิ้มไปในชามสารพัดหลากรสแล้วเอามาจ่อที่ปากชิเอลทั้งๆที่มีผ้าปิดตายังอุตส่าห์หาตัวเขาเจออีกแน่ะ

"ฮึ้ยไม่เอา เดี๋ยวท้องเสีย!!! "ชิเอลบอกพรางเอามือคอยดันนิ้วเซบาสเตียนออกจากปากของเขา

"เอาหล่ะในเมื่อผมเป็นฝ่ายชนะ งั้นก็ขอรางวัลจากนายน้อยเลยแล้วกันขอรับ"เซบาสเตียนพูดพรางแก้ปมผ้าปิดตาออก และทันทีที่แกะผ้าปิดตาออก ชิเอลก็ใช้ตาขวาบงการพ่อบ้านทันที

"เซบาสเตียน"ชิเอลเรียกเสียงหวาน 

"ขอรับนายน้อย"เซบาสเตียนหันมาสบตาอย่างแปลกใจสงสัย

"นี่คือคำสั่ง ห้ามนายพูดออกคำสั่งฉันเป็นเวลา 1 วัน "ชิเอลใช้ตาขวาสั่งอย่างเฉียบขาดแล้วรวดเร็วจนเซบาสเตียนตั้งตัวไม่ติดเลย แถมยังสบตาสีแดงที่เรืองแสงด้วยสันธะสัญญานั้นเข้าไปเต็มๆจนไม่อาจขัดขืนคำสั่งได้ 

"อ่ะ!!นะนายน้อย นี่คุณกล้า... "เซบาสเตียนพูดขึ้นด้วยความเจ็บใจที่เสียรู้ให้กับนายน้อยเข้าให้เสียแล้ว

"หึหึหึ คราวนี้ต่อให้นายต้องการให้ฉันทำอะไรนายก็ไม่มีทางที่จะออกคำสั่งกับฉันได้ 1 วันเต็มๆล่ะนะ เซบาสเตียน เกมนี้ฉันชนะ นายต่างหากที่จะต้องทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่าง หึหึหึ" ชิเอลยิ้มเจ้าเล่ห์พรางเดินมาตบบ่าพ่อบ้านหนุ่มเยาะเย้ยแล้วเดินออกไปจากห้องครัวทันที คราวนี้เซบาสเตียนก็ไม่สามารถสั่งให้เขาทำตามคำสั่งได้แล้วสินะหึหึหึ

"ฮึ้ย เจ็บใจนัก ไม่น่าประมาทเด็กคนนี้เลยเรา เจ้าเล่ห์นักนะ "เซบาสเตียนได้แต่ยืนกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจที่เสียรู้นายน้อยโดนโต้กลับเสียได้ และตอนนี้นายน้อยเป็นฝ่ายชนะ เขาได้รางวัลมาก็จริงแต่ไม่สามารถสั่งนายน้อยให้ทำอะไรตามใจได้ ก็เหมือนไม่ได้อะไรตอบแทนเลย 
หลายนาทีต่อมาพอเซบาสเตียนยืนอยู่ลำพังก็ได้สติมาเห็นว่านายน้อยออกไปจากห้องแล้วจึงตัดสินใจไล่ตาม ซึ่งชิเอลพึ่งเดินออกไปไม่ไกลนัก

"เดี่ยวสินายน้อย จะไปไหนขอรับ รอผมด้วยสิ"เซบาสเตียนถามพรางเดินตามชิเอลมาทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ ถึงนายน้อยจะเดินไปไกลเกือบจะถึงหน้าบ้านแล้ว พ่อบ้านปีศาจอย่างเขาก็ตามมาทัน

"ฉันจะออกไปดูแปลงดอกกุหลาบนอกบ้านสักหน่อย ดูว่าดอกไม้โตมากน้อยแค่ไหนแล้ว"ชิเอลหันมาบอกพรางเดินนำเซบาสเตียนออกไปที่สนามหญ้าหน้าบ้าน พ่อบ้านหนุ่มหน้าบึ้งตึงรู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้ออกคำสั่งกับนายน้อยตามที่ตกลงเอาไว้ นี่เขาถูกนายน้อยทดสอบความสารถไปฟรีๆเลยโดยไม่มีอะไรตอบแทนรางวัลที่ได้ก็เหมือนไม่ได้
แล้วทั้งชิเอลและเซบาสเตียนก็เดินตามกันมาที่แปลงดอกไม้ที่พวกเขาทั้งสองร่วมแรงกันปลูกขึ้นมา

"เซบาสเตียน ช่วยไปเอาถังน้ำกับขันมาหน่อยซิ ฉันจะรดน้ำดอกไม้ในแปลงซักหน่อย"ชิเอลหันมาออกคำสั่ง เซบาสเตียนได้แต่ถอนใจอย่างเหนื่อยใจแต่ก็ขัดคำสั่งอะไรไม่ได้จึงต้องทำตามที่นายน้อยบอกทุกอย่าง

"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนตอบรับอย่างเนือยๆพรางมองหน้านายน้อยอย่างหงุดหงิด แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านตรงไปยังห้องเก็บของแล้วค้นหาอุปกรณ์ทำสวน
ในระหว่างนั้นชิเอลก็นั่งยองๆมองดูต้นกล้าเล็กๆนั้นแตกใบอ่อนๆอย่างภาคภูมิใจ ดอกไม้ในแปลงนี้เขากับเซบาสเตียนช่วยกันปลูกขึ้นมา กุหลาบสีขาว เป็นดอกไม้ที่เขาโปรดปรานมากที่สุด อีกไม่นานก็ดอกไม้ก็จะผลิบานกลายเป็นดอกกุหลาบขาวที่สวยงามออกมาให้เห็น

"นายน้อยครับ ตักน้ำมาเรียบร้อยแล้วขอรับ "เซบาสเตียนรายงานเสียงเรียบ พรางเอาถังที่ตักน้ำมาครึ่งถังวางลงตรงหน้านายน้อยของเขาอย่างคล่องแคล่ว 

"อืม"ชิเอลเดินตรงมาที่ถังแล้วคว้าขันทองคำมาวักตักน้ำในถังแล้วเอามาราดๆรดน้ำดอกไม้ด้วยตัวเองอย่างช้าๆ เซบาสเตียนยืนดูอยู่ใกล้ๆคอยให้คำแนะนำหากเห็นนายน้อยรดน้ำมากเกินไปอาจทำให้พื้นดินแชะและดอกไม้จะตายได้ ต้องรดน้ำให้พอเหมาะ
แล้วหลายนาทีต่อมาชิเอลก็รดน้ำดอกไม้จนเสร็จ เขาก็เดินมานั่งยองๆดูดอกไม้ในแปลงอย่างดีใจ อีกไม่นานก็จะผลิดอก เขาจะเป็นคนเก็บดอกไม้ในแปลงนี้ด้วยตัวเองให้ได้เลย

"นายน้อยขอรับ นี่ใกล้จะเที่ยงแล้ว เข้าบ้านกันดีไหมครับ"เซบาสเตียนเอ่ยปากชวน ชิเอลหันมามองหน้าคนชวนแล้วพยักหน้า จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินนำพ่อบ้านหนุ่มเข้าไปในคฤหาสถ์ทันที

"เซบาสเตียนต่อไปนายต้องทำอาหารแบบมนุษย์ให้ฉันกินเหมือนตอนที่อยู่แฟนท่อมไฮด์นะ เข้าใจมัย"ชิเอลออกคำสั่งทันทีเมื่อเดินย่างกลายเข้ามาในห้องโถง โดยมีพ่อบ้านร่างสูงเดินตามมาท่าทางสงบเสงี่ยมเจี๋ยมเจี้ยมกว่าที่เคย

"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนตอบอย่างเซ็งๆนี่เขาจะต้องกลายมาเป็นพ่อครัวให้นายน้อยอีกแล้วเหรอเนี่ย

"เฮ้อ..."เซบาสเตียนได้แต่ถอนใจอย่างเซ็งๆ ชิเอลหันมามองอย่างไม่พอใจ

"เป็นอะไรของนาย ตั้งแต่เมื่อกี้และ แค่ทำอาหารให้ฉันกินแค่นี้ถึงกับถอนใจเลยหรือไง"ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ที่เห็นสีหน้าเซ็งๆของพ่อบ้านหนุ่ม

"ครับๆทำก็ทำ บ่ายนี้อยากกินอะไรล่ะ"เซบาสเตียนถามอย่างเนือยๆ 

"อะไรก็ได้หวานๆแล้วแต่นายแล้วกันเซบาสเตียน"ชิเอลบอกยิ้มๆ แล้วจากนั้นชิเอลก็เดินขึ้นไปบนห้องนอนของตนเอง

"นายน้อยจะไปไหนขอรับ"เซบาสเตียนถามอย่างสงสัยที่จู่นายน้อยก็เดินตรงไปที่บันได

"กลับเข้าห้องของฉันน่ะสิ อ้อเซบาสเตียน เดี่ยวนายไปเอาหนังสือในห้องของฉันไปเก็บที่ห้องหนังสือให้ด้วยนะ ฉันอ่านจบแล้ว"ชิเอลหันมาออกคำสั่ง แล้วก็ก้าวขาเดินขึ้นบันไดไปต่อ

"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนตอบรับ พรางเดินตามชิเอลขึ้นบันไดไปเพื่อไปเอาหนังสือที่นายน้อยของเขาอ่านจบแล้วไปจัดเก็บในห้องหนังสือ
หลังจากนั้นพอทั้งสองเข้ามาในห้อง เซบาสเตียนก็เดินตรงไปที่โต๊ะข้างเตียงสี่เสา แล้วหยิบหนังสือที่ชิเอลวางไว้บนโต๊ะเอามาถือเอาไว้

"เล่นนี้เล่มเดียวหรือขอรับ เล่มอื่นๆนายน้อยอ่านจบหรือยัง"เซบาสเตียนถามเสียงเรียบพรางถือหนังสือเล่มบางๆเอาไว้เล่มหนึ่ง

"อืม เล่มอื่นยังอ่านไม่จบ" ชิเอลบอกพรางเดินตรงไปหยิบของเล่นในกล่องออกมานั่งเล่นบนเตียงแก้เบื่อ

"จริงสิ วันนี้นายบอกจะเล่าเรื่องของนายต่อนี่ เซบาสเตียนเล่าต่อสิ หลังจากที่ยัยป้ามารีแอตต้าจะไปดูศพเจมส์ในป่าแล้วเกิดไรขึ้นต่อ เมื่อไหร่นายจะไปเจอกับคุณเฟรชเชอร์"ชิเอลพึ่งนึกขึ้นได้จึงรบให้พ่อบ้านเล่าเรื่องในวัยเด็กให้ฟังต่อ

"ได้ขอรับ งั้นหนังสือที่อ่านแล้วก็วางไว้ก่อนแล้วกันขอรับรอให้นายน้อยอ่านหมดครบทั้งสามเล่มแล้วผมค่อยเอาไปเก็บทีเดียวเลยจะได้ไม่ต้องเดินหลายรอบ"เซบาสเตียนให้ข้อเสนอแนะ พรางเอาหนังสือที่ถืออยู่เอากลับไปวางที่เดิม แล้วเดินอ้อมเตียงมาลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงที่ชิเอลกำลังนั่งเล่นบนเตียงอยู่

"แล้วแต่นาย เอาล่ะเล่ามาได้และ"ชิเอลสั่งพรางเอาของเล่นที่กำลังเล่นอยู่วางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง แล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มมาคลุมขา ตั้งอกตั้งใจฟังเต็มที่เลย