พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

หลังจากนั้นไม่นานเซบาสเตียนก็กลับเข้ามาในห้องพร้อมกับกาต้มน้ำสองใบ ถือเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ ชิเอลกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงหันไปมองอากัปกิริยาคล่องแคล้วของพ่อบ้านอยู่ครู่หนึ่งก็ก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่อไป
แล้วก็ต้องหยุดอ่านเมื่อเซบาสเตียนเดินออกมา หน้าหายแดงแล้วคงจะทำใจไม่ให้เขินอายได้แล้วตอนลงไปในครัวไปต้มน้ำ ชิเอลมองหน้าพ่อบ้านหนุ่มแล้วอมยิ้ม แต่เวบาสเตียนกลับทำหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมรณ์อะไรออกมาอีก 

"นายน้อยขอรับ กระผมได้จัดเตรียมน้ำเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ได้เวลาไปอาบน้ำแล้วขอรับ"เซบาสเตียนพูดเสียงราบเรียบ ชิเอลพยักหน้าพรางปิดหนังสือแล้วเอาไปวางที่หัวเตียง จากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียง แล้วพยายามจะยืนขึ้นทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บที่ช่องทางที่ยังอักเสปไม่หายขาดเสียทีแต่ก็ดีขึ้นมากแล้วในตอนนี้

"ยังเจ็บตรงนั้นอยู่ใช่มัยขอรับ เดี๋ยวก่อนนอนทายาอีกรอบนะขอรับ พรุ่งนี้อาการคงจะดีขึ้น"เซบาสเตียนพูดอย่างเป็นห่วง ชิเอลถอนใจเฮ้อ เขาไม่อยากจะทายาเลยให้ตายสิ ทาทีไรร้องไห้ทุกที

"อืม"เด็กหนุ่มพยักหน้า แม้จะไม่อยากก้ตามแต่ เขาก็อยากจะหายเร็วๆไม่อยากจะเจ็บแบบนี้ไปนานนักหรอก

"ลุกไหวมัยขอรับ ให้ผมอุ้มดีมัย"เซบาสเตียนพูดอย่างอ่อนโยน

"ไม่เป็นไร ฉันพอลุกไหวช่วยพยุงฉันหน่อยแล้วกัน"ชิเอลสั่ง เซบาสเตียนจึงเดินมาช่วยจับแขนนายน้อยของเขาพยุงตัวให้ลุกขึ้นยืน ลงจากเตียงอย่างช้าๆ

"มาถอดเสื้อผ้าก่อนครับ เดี๋ยวแช่น้ำอุ่นๆแล้วจะทำให้บรรเทาอาการลงได้"เซบาสเตียนพูดพรางจับตัวนายน้อยของเขามาจับปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวยาวออกทีละเม็ด
พอปลดออกจานหมดแล้วก็ถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว ชิเอลเดินตัวเปลือยเปล่าเดินเข้าห้องน้ำไป โดยมีเซบาสเตียนเดินตามหลังมา เมื่อมาถึงห้องน้ำเด็กหนุ่มก็หย่อนขาลงไปในสระน้ำทองคำลงไปข้างหนึ่ง

"น้ำร้อนไปมัยขอรับ"เซบาสเตียนถามตามปกติ 

"กำลังดีเลย"ชิเอลบอกพรางหย่อนขาลงไปอีกข้าหนึ่ง แล้วลงไปแช่น้ำอุ่นอย่างผ่อนคลายสบายใจ เซบาสเตียนเดินไปหยิบสบู่ และฟองน้ำไว้สำหรับถูตัวออกมาเตรียมไว้ รอให้นายน้อยของเขาขึ้นมาแล้วค่อยเอามาฟอกให้

"นี่เซบาสเตียน"ชิเอลเรียก พรางเอาหัวก่ายขอบสระ หลับตาลงแล้วยื่นมือมาสะกิดเรียกให้ไปหาใกล้

"ว่าไงขอรับ"เซบาสเตียนถามพรางย่อก้มลงมามองดูชิเอลอย่างแปลกใจสงสัยว่านายน้อยจะมีลูกเล่นอะไรอีก

"ฉันอยากฟังเรื่องขอนายต่อ ไม่อยากจะรอถึงพรุ่งนี้เลย"ชิเอลเงยหน้าขึ้นมาพูดกับพ่อบ้านหนุ่มพรางอมยิ้มขบขัน

"ไว้พรุ่งนี้เถอะขอรับ วันนี้ผมเมื่อยปากแล้ว เล่ามาทั้งวัน อีกอย่างมาเล่าเอาตอนนายน้อยอาบน้ำกว่าจะเล่าจบพอดีนายน้อยตัวเปื่อยเอาน่ะสิขอรับ แล้วก็นายน้อยต้องทายาด้วยนะขอรับ นี่ก็จะสามทุ่มแล้วเด็กดีไม่ควรนอนดึกนะขอรับ" เซบาสเตียนพยายามเกลี้ยกล่อม ชิเอลจ้องหน้าพ่อบ้านหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนขัดใจ

"แต่ฉันอยากรู้นี่ว่า มารีแอตต้ายอมไปกับนายหรือเปล่า "ชิเอลถามไม่สนใจคำทัดทานของเซบาสเตียนเลย

"ยอมไปขอรับ"เซบาสเตียนบอก พรางลุกขึ้นยืนเพราะได้เวลาที่นายน้อยต้องออกมาจากสระเพื่อมาฟอกสบู่ทำความสะอาดตัวแล้ว

"อืม แล้วไงต่อล่ะ"ชิเอลถามพรางยื่นแขนส่งให้พ่อบ้านฉุดดึงขึ้นไปจากสระน้ำ เพราะตอนนี้เขายังเจ็บตรงนั้นอยู่เคลื่นไหวร่างกายมากไม่ได้

"ไม่เล่าแล้วขอรับ"เซบาสเตียนบอกเรียบๆพรางจับตัวนายน้อยของเขามายืนใกล้ๆแล้วเอาสบู่มาถูๆกับน้ำบนฝ่ามือแล้วก็เอามาทาตัวให้เด็กหนุ่มอย่างคล่องแคล้ว ชิเอลยืนนิ่งๆ ให้พ่อบ้านทำความสะอาดร่างกายของตนแต่โดยดี ตามหลักแล้วจะต้องนั่งที่ขอบสระ แต่ว่าพื้นมันแข็งไปหน่อยถ้านั่งลงไปเขาจะเจ็บตรงนั้นมากเลย

"ชิ ไม่เล่าก็อย่าเล่า ไม่ฟังก็ได้" ชิเอลพูดเสียงกระชากอย่างไม่สบอารมณ์ เซบาสเตียนได้แต่อมยิ้มพรางเอาสบู่มาถูๆขัดๆไปพราง
พอถูสบู่จนทั่วตัวแล้วก็เอาขันมาวักตักน้ำมาราดๆตัวล้างคราบไคล คราบสบู่ออกจากตัวชิเอลให้หมดจด พออาบเสร้จก็ไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดๆถูตัวให้แห้ง แล้วเอามาพันที่เอวของเด็กหนุ่ม จูงมือพาเดินออกไปจากห้องน้ำ ตรงไปยังเตียงสี่เสา เพื่อแต่งตัว

"ฮ้าววววว"ชิเอลอ้าปากหาวเริ่มง่วงแล้ว ทั้งๆที่วันนี้นอนมาทั้งวันแล้วแท้ๆ แต่อากาศรอบๆตัวเย็นสบายน่านอนซุกอยู่ในโปงผ้าห่มเป็นที่สุด

"หึหึหึ นายน้อยง่วงแล้วเหรอครับ"เซบาสเตียนถามยิ้ม

"อืม" ชิเอลพยักหน้าพรางอ้าปากหาวไปพรางยืนนิ่งรอให้เซบาสเตียนจับแต่งตัวให้เสร็จ

"งั้นเดี๋ยวทายาเสร็จก็นอนเลยนะขอรับ "เซบาสเตียนบอกพรางกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวยาวเม็ดที่สองไปด้วย

"เฮ้อ ไม่อยากทายาเลย จะต้องทาไปจนถึงเมื่อไหร่กันเนี่ย ฮ้าวววว"ชิเอลบ่นพรางอ้าปากหาวไป แล้วเอามือขยี้ตาด้วยความง่วงงุน

"ก็ต้องทาไปจนกว่าจะหายเจ็บนั่นแหละครับ แล้วคราวหน้าถ้าจะทำกันอีกละก็ ผมว่านายน้อยอย่าหักโหมอีกจะดีกว่านะขอรับ"เซบาสเตียนบอกด้วยความเป็นห่วงพรางกลัดกระดุมเม็ดสุดท้ายไปด้วย

"ครั้งหน้า ยังคิดจะทำเรื่องอย่างว่าอีกเหรอ เซบาสเตียนฉันไม่เอาแล้วนะ จะทำอะไรกันนักกันหนาบ่อยๆ ตรงนั้นของฉันได้ช้ำพอดี "ชิเอลโวยใส่ 

"อะไรกัน แค่ครั้งเดียวเองมันยังไม่ถึงพริกถึงขิงเลยนะขอรับ ต้องทำกันบ่อยๆสิ นายน้อยเป็นของผมแล้วนะ จุ๊บ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ พอชิเอลเผลอก็ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มทันที

"อ๊ะ"ชิเอลร้องอย่างตกใจหันหน้ามามองคนหอมแก้ม แล้วทำตาขวางใส่อย่างไม่สบอารมณ์

"แหมๆอย่ามองผมแบบนี้สิครับ แค่หอมแก้มหน่อยเดียวเอง "เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ

"ชิ"ชิเอลทำเป็นเชิดใส่ หน้าแดงหน่อยๆด้วยความเขิน เซบาสเตียนเห็นว่านายน้อยไม่ว่าอะไรเลยหอมอีกข้าง

"เฮ้ย พอได้แล้ว ฉันง่วงแล้ว จะนอน ส่วนเรื่องอย่างว่าไว้.. รอให้ฉันหายเจ็บก่อนค่อยว่ากันใหม่ "ชิเอลบอกอย่างเขินๆ เขาเองก็ไม่ได้ห้ามอยู่แล้วอยากจะทำก็ได้แต่ต้องรอให้เขาหายเจ็บก่อน

"อ้าพูดจริงหรือขอรับงั้น.. ถ้านายน้อยหายดีแล้ว..."เซบาสเตียนพูดพรางเอามือล้วงไปใต้เสื้อเชิ้ตตัวยาวแล้วลูบไล้ที่สะโพกกลมมนเนียนนุ่มของชิเอลไปมาพรางส่งยิ้มหื่นๆไปให้ จนเด็กหนุ่มถึงกับสะดุ้งขนลุกซู่เลย

"อึ้ย !! มะ มือ นายลูบตรงไหนอยู่น่ะฮ๊ะ ทะลึ่ง" ชิเอลร้องโวยหน้าแดงกล่ำด้วยความเขิน ที่ถูกพ่อบ้านจอมหื่นลูบไล้ซาลาเปาคู่ของเขาอยู่อย่างเมามันส์ แล้วกำลังจะเอาปลายนิ้วแยงเข้าไปในร่องนั้นอย่างช้าๆ

"อ๊ะ ยะ อย่าตรงนั้นมัน ฮ๊าา!เจ็บ เซบาสเตียน ไม่เอา!" ชิเอลร้องลั่นด้วยความเจ็บ เมื่อถูกนิ้วกลางของพ่อบ้านหนุ่มค่อยๆสอดเสียดเข้าไปในช่องทางสีกุหลาบบวมแดงนั้นอย่างช้าๆ เด็กหนุ่มจึงแอ่นตัวหนีนิ้วซุกซนนั้น แล้วรีบเอามือจับดันมือซุกซนของเซบาสเตียนออกไปห่างๆจุดเสียวของเขา

"แหมๆความรู้สึกไวดีนะขอรับ "เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางชักมือออก 

"บอกแล้วไงว่ายังเจ็บอยู่ ไว้รอให้หายก่อนได้มัยเล่า "ชิเอลหันหน้ามาต่อว่าๆพรางเดินหนีไปยืนให้ห่างๆพ่อบ้านจอมหื่นไกลๆหน่อย เพราะยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งเสียวเพราะไม่รู้จะโดนลุกล้ำเข้าไปอีกเมื่อไหร่

"ผมก็แค่ทดสอบดูว่านายน้อยค่อยยังชั่วขึ้นมาบ้างหรือยังแค่นั้นเอง แต่ดูเหมือนว่าจะยังบวมอยู่นะขอรับ มาทายากันก่อนดีกว่าครับ แล้วค่อยนอน"เซบาสเตียนบอกพรางเดินไปหยิบหลอดยาออกมาจากลิ้นชัก ชิเอลทำหน้าบอกบุญไม่รับ นี่จะทายาอีกแล้วเหรอ ไม่เอานะ

"ไม่เอา ไม่อยากทา"ชิเอลส่ายหน้ารัวๆเขาไม่อยากทายา แค่สอดนิ้วไปเมื่อกี้ยังเจ็บแทบแย่ ทายายิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่น่ะสิ

"นอนลงบนเตียงก่อนสิครับ เดี๋ยวผมไปเอาผ้าขนหนูมาให้กัด ทนหน่อยนะขอรับ "เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ไม่กี่นาทีต่อมาก็เดินออกมาพร้อมกับถือผ้าขนหนูผืนเล็กออกมาด้วย แล้วก็ยื่นส่งให้ชิเอลเอามาใส่ปากไว้ 

"ชิ"ชิเอลจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์พรางยื่นมือมารับผ้าขนหนูเอามากัดเอาไว้ แล้วล้มตัวลงนอนคว่ำ ยอมให้พ่อบ้านทายาให้แต่โดยดี

"หึ อดทนหน่อยนะขอรับ ผมจะทายาแล้วนะ"เซบาสเตียนพุดอย่างอ่อนโยน

"อืม"ชิเอลพยักหน้าพรางเอาหน้าซบกัยหมอน รอคอยความเจ็บปวดที่เคยได้รับทุกครั้งที่ทายา แล้วมันก็เกิดขึ้นเมื่อเซบาสเตียนสอดยาเข้าไปในช่องทางนั้นทันที

"อื้อ อื้อ"ชิเอลหลับตาปี๋ร้องลั่นพรางงับกัดผ้าขนหนูจนจมเขี้ยวด้วยความเจ็บปวดปนเสียว ส่วนเรื่องอายน่ะเขาเลิกอายไปแล้ว เพราะโดนทายาไปหลายครั้งเลยชิน

"จะเข้าไปลึกกว่านี้แล้วนะขอรับ "เซบาสเตียนบอกเสียงเรียบพรางค่อยแยงนิ้วเข้าไปข้างในช่องทางนั้นอย่างช้าๆ ลึกเข้าไปๆ

"อื้อ อื้อ "ชิเอลกัดผ้าแน่นดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดสุดจะทนทาน น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มใสๆ

"จะเสร็จแล้วขอรับอดทนอีกนิด"เซบาสเตียนบอกพรางสอดทายาไปพรางอย่างช้าและเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

"อื๊อ อื๊อ "ชิเอลร้องเสียงสูงขึ้นด้วยความเจ็บปวด เขาเอาผ้ามางับฟัดกัดจนผ้าแทบจะขาดจมเขี้ยว น้ำตาไหลพรากๆ เงยตัวขึ้นเกรงกระตุก
หลังจากนั้นไม่นานเซบาสเตียนก็ทายาจนเสร็จ

"เอาหล่ะเสร็จแล้วขอรับ"เซบาสเตียนบอกพรางถอนนิ้วออกจากช่องทางนั้นอย่างช้าๆแล้วก็ดึงชายเสื้อมาคลุมปิด ชิเอลถึงกับหมดแรงฟุบนอนคว่ำหน้าซบกับเตียงแล้วคายผ้าออกมาจากปาก น้ำตาไหลพรากๆใบหน้าแดงกล่ำ

"เจ็บเป็นบ้าเลย ไม่ไหร่จะหายซักที"ชิเอลบ่นพรางค่อยลุกขึ้นมานั่งเอาหลังมือปาดเช็ดน้ำตาออกจากตาและแก้มแดงๆ

"ทายาไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็หายขอรับ"เซบาสเตียนพูดพรางเอามือลูบหัวนายน้อยของเขาอย่างเอ็นดู

"ชิ"ชิเอลทำเป็นหลับจิ๊ปากเชิดหน้าใส่อย่างไม่สบอารมรณ์พรางปัดมือของเซบาสเตียนออกอย่างแรง 

"เป็นอะไรไปอีกล่ะนายน้อย โกรธอะไรกระผมหรือขอรับ"เซบาสเตียนขมวดคิ้วมองดูมือของตนเองที่ถูกปัดออกอย่างแรงอย่างงุนงง ว่านายน้อยโกรธอะไรเขาหรือเปล่า

"เปล่า จะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันจะนอนแล้ว"ชิเอลหลับตาพูดพรางค่อยเอนตัวล้มลงนอนตะแคงหันหลังให้เซบาสเตียน

"เยสมายลอร์ด หลับฝันดีนะขอรับ นายน้อยของผม จุ๊บ"เซบาสเตียนตอบรับเสียงแผ่วเบาพรางก้มลงหอมแก้มนายน้อยเสียฟอดใหญ่ เพื่อส่งเด็กหนุ่มเข้านอนแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมห่มให้อย่างอ่อนโยน 

"อ๊ะ"ชิเอลตกใจที่โดนหอมแก้มกระทันหัน เขาค่อยๆพลิกตัวหน้าหน้ามาจ้องหน้าคนหอมแก้มอย่างไม่สบอารมณ์ พรางเอามือลูบแก้มข้างที่โดนหอม

"หึหึหึ"เซบาสเตียนหัวเราะเยาะ พรางโค้งให้อย่างสุภาพแล้วกลับหลังหันเดินออกจากห้องไปโดยทันทีโดยที่ไม่ได้รอฟังคำอนุญาติจากชิเอลเลย

"หนอย แกนะแกเล่นมาหอมแก้มไม่ให้ตั้งตัวอีกและ เป็นแบบนี้ทุกทีเลยให้ตายสิ เดี่ยวนี้ไม่ต้องขออนุญาติกันเลยใช่มัย นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา นึกจะหอมก็หอม ชิ น่าโมโหชะมัด เจ้าบ้า"ชิเอลบ่นอุบหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย ใจเต้นแรง เขายังไม่ชินกับการโดนหอมแก้มซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ชอบหรอกนะ ก็แค่เขิน

"แล้ว..มาหอมแก้มแบบนี้เราจะนอนหลับได้ไงล่ะ มาทำให้ใจเต้นแล้วจากไปแกล้งกันชัดๆ ฮึ้ย ทำไมใจมันเต้นแรงขนาดนี้ เจ้าบ้าเซบาสเตียน"ชิเอลเอามือทึ้งยีผมตนเองแล้วสะบัดหน้าไปมาเพื่อขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป ไม่งั้นเขาคงใจเต้นจนนอนไม่หลับไปอีกแน่ๆ

"เอาหล่ะ นอนดีกว่า เลิกคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว"ชิเอลพยายามสั่งตัวเองให้เลิกคิดฟุ้งซ่านพรางล้มตัวลงนอนดึงผ้าห่มมาคลุมโปงแล้วนอนหลับตาลง หลังจากนั้นไม่นานก็ผลอยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
ทางด้านเซบาสเตียนพอออกมาจากห้องของชิเอลเขาก็ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วเข้านอนด้วยเช่นกัน

ในวันต่อมา 
ในห้องหรูหรากว้างใหญ่ที่ผนังมีนาฬิกาแขวนไว้ซึ่งเข็มสั้นยาวที่แสดงที่หน้าปัดบ่งบอกว่าในตอนนี้ตี 3 ครึ่งแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังเข้ามาปลุกให้พ่อบ้านหนุ่มตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล

"อืม ใครกันนะมาเคาะประตูเรียกแต่เช้าเลย ฮ้าววว" เซบาสเตียนถามเสียงงัวเงีย พรางอ้าปากหาวค่อยๆตะเกียกตะกายดันตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียงเอามือขยีตาแล้วสะบัดหัวไปมาขับไล่ความง่วง แล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเปิดประตูเพื่อดูว่าใครมาเคาะ

"อ้าวนึกว่าใคร นายน้อยนี่เอง มีอะไรหรือขอรับ ฮ้าววว"เซบาสเตียนมายืนปิดปากหาวหัวฟูในสภาพสวมใส่กางเกงขาสั้นสีดำเพียงตัวเดียวช่วงบนเปลือยเปล่าเผยเห็นกล้ามเนื้อและผิวพรรณเนียนขาวใสผุดผ่องดูเซ็กซี่ไม่น้อยเลย ชิเอลถึงกับเบิกตามอง เขาไม่เคยเห็นเซบาสเตียนในสภาพนี้พึ่งตื่นนอนแบบนี้มาก่อนเลย 

"ทำไมมาหาผมแต่เช้ามืดเลย นี่พึ่งจะตี 3 ครึ่งเองนะขอรับ"เซบาสเตียนพูดพรางเอามือขยี้ตาพรางมองไปที่นาฬิกาเพื่อดูเวลา

"ฉันอยากฟังนายเล่าเรื่องของนายต่อน่ะ"ชิเอลบอกอย่างจริงจังท่าทางของเขาไม่มีทีท่าว่าจะง่วงเลย

"เห ตอนนี้เลยหรือขอรับ ฮ้าววว"เซบาสเตียนหรี่ตาจ้องหน้านายน้อยอย่างแปลกใจ พรางปิดปากหาวไปพรางด้วยความง่วงงุน

"ใช่ หลีกทางไปสิ ขอฉันเข้าไปหน่อย"ชิเอลพูดพรางเอามือดันอกเซบาสเตียนออกให้หลีกทาง 

"ไม่ขอรับ เชิญกลับไปก่อนไว้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วจะไปหาที่ห้องเองขอรับ"เซบาสเตียนปฏิเสธ พรางยืนขวางทางไม่ยอมให้ชิเอลเดินเข้าไปในห้องของเขา

"ไม่เอา ฉันจะมานั่งฟังในห้องของนาย หลีกไปสิ "ชิเอลพุดอย่างเอาแต่ใจ เซบาสเตียนถอนใจอย่างเหนื่อใจพรางเอามือเสยผมขึ้นยิ่งทำให้ผมฟูยุ่งเหยิงมากกว่าเดิม

"นายน้อยนี่พึ่งจะตี 3 ครึ่ง ผมไม่มีอารมณ์จะเล่าตอนนี้หรอก ยังง่วงๆอยู่เลย ฮ้าววว ไว้ 9 โมงนะขอรับ กลับไปนอนก่อนเถอะ"เซบาสเตียนพูดพรางหาวพราง

"ไม่ ก็ฉันไม่ง่วงนี่ อยากฟังเดี๋ยวนี้เลย ฉันอยากรู้ว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นต่อ หลีกไปอย่ามาขวางน่า "ชิเอลพูดเอาแต่ใจ เซบาสเตียนมองอย่างหงุดหงิด 

"สงสัยนายน้อยคงมีแรงเหลือเยอะ เข้ามาหาผมถึงในห้องแบบนี้คงอยากจะเล่นจ้ำจี้กับผมใช่มัยขอรับ"เซบาสเตียนส่งยิ้มหื่นๆไปให้พรางเดินตรงมาจับลากตัวชิเอลเข้ามาสวมกอดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำท่าจะจูบปากนายน้อยของเขา 

"บ้า นายมันบ้า คิดจะทำอะไรฉันฮะ ฉันมาหานายไม่ใช่ให้มาทำเรื่องอย่างว่าแต่เช้านะ ปล่อยนะเซบาสเตียน ปล่อย!!!!"ชิเอลหันหน้าหนีพรางร้องโวยลั่นพยายามขัดขืนไม่ยอมให้เซบาสเตียนขืนใจเขาแต่เช้า

"อ้าว นึกว่ามาหาผมเพราะคิดถึงผมอยากให้ทำเรื่องอย่างว่ากันแต่เช้าซะอีกขอรับ "เซบาสเตียนพูดกระเซ้า ตอนนี้เขาตื่นเต็มตาแล้ว พรางแกล้งฟัดหอมแก้มนายน้อยไปพราง ชิเอลหน้าแดงกล่ำพรางดิ้นรนหันหน้าหนี

"บ้า ใครจะไปคิดถึงนายกัน ฉันอยากฟังเรื่องของนายต่างหาก แล้ว..เลิก มาหอมแก้มฉันซักที...แก้มเปียกหมดแล้วนะ อึ้ย ปล่อยเซ่ เซบาสเตียน ปล่อย!!!"ชิเอลร้องโวยพยายามเอามือดันหน้าพ่อบ้านจอมหื่นออกไปห่างๆ ไม่ยอมให้หอมแก้มเขาอีกแล้ว

"แหมๆนายน้อยนี่ล่ะก็ มาหาผมถึงที่จะปล่อยไปได้ยังไง มามะ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆหื่นๆพรางคว้าจับตัวชิเอลยกขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าหญิง

"โอ๊ะ"ชิเอลร้องด้วยความตกใจที่โดนจับอุ้มกระทันหันอีกแล้ว

"เซบาสเตียน จะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะเจ้าบ้า ปล่อย!!!"ชิเอลร้องโวยลั่นพรางเอามือทุบๆอกพ่อบ้านจอมหื่นอย่างแรงพรางดิ้นพลาดๆ

"พาไปกินบนเตียงไงขอรับ หึหึหึ ท่าทางนายน้อยคงจะหายเจ็บตรงนั้นแล้วใช่มัยขอรับ"เซบาสเตียนแกล้งกระเซ้าแหย่

"คะใครบอกว่าหายแล้วล่ะ ฉะฉันยังเจ็บอยู่เลยนะ "ชิเอลพูดตะกุกตะกักอย่างอายๆตอนนี้เขาถูกพ่อบ้านจอมหื่นอุ้มอยู่ในอ้อมแขน และกำลังถูกพาไปที่เตียงสี่เสาผ้าม่านสีแดง

"หึหึหึ ในเมื่อยังไม่หายงั้นก็ต้องทายาสิขอรับ มาเดี๋ยวผมทายาให้"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางเปลี่ยนท่าอุ้มเป็นอุ้มพาดบ่าพาชิเอลตรงไปที่เตียงนอนของตนอย่างรวดเร็ว

"อ๊า ไม่เอาอย่านะ ฉะฉันหายแล้ว มะไม่ได้เจ็บตรงนั้นซักหน่อย ไม่เอา ไม่ทายาแล้วนะ "ชิเอลร้องโวยพรางดิ้นรนขัดขืนอย่างอับจนหนทางหนี

"อ้าวนายน้อยกำลังเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือขอรับ มามะมาให้ทายาซะดีๆ"เซบาสเตียนแหย่ไม่เลิก

"เซบาสเตียนปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ เลิกแกล้งฉันซักที ปล่อย"ชิเอลร้องโวยสีหน้าหน้าบึ้งตึง 

"ไม่ปล่อยขอรับ นายน้อยนี่ไม่รู้จักกาลเทศะซะบ้างเลย ดึกดื่นขนาดนี้ยังไม่ยอมนอนอีก รีบตื่นมาทำไมขอรับ น่าโดนทำโทษซะบ้างนะขอรับ"เซบาสเตียนพูดเสียงดุ ชิเอลเงยหน้ามองพ่อบ้านหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์

"ทำโทษงั้นเหรอ คิดจะทำอะไรฉันน่ะ เจ้าบ้า"ชิเอลร้องโวย

"หึหึหึ นี่แน่ะ"เซบาสเตียนหัวเราะเยาะพรางปล่อยตัวชิเอลโยนลงไปบนเตียงของตนเองอย่างรวดเร็ว รุนแรงไร้ความปราณี

"อ๊ะ โอ๊ย!!!"ชิเอลร้องออกมาด้วยความเจ็บที่โดนพ่อบ้านหนุ่มจับโยนลงมาบนเตียงก้นจ้ำเบ้ากระแทกกับฟุกอย่างแรงเลยทำให้จุกแอ่กเล็กน้อย และทำให้เจ็บตรงนั้นที่ยังไม่หายดีเลย

"เจ็บนะ เซบาสเตียน!!! ทำไมต้องทำรุนแรงแบบนี้ด้วย ตรงนั้นยังไม่หายนะ เกิดระบมขึ้นมาอีกจะทำยังไง!!!!"ชิเอลร้องโวยลั่นพรางหยิบหมอนปาใส่หน้าคนจับโยนด้วยความโมโหแล้วเอามือลูบก้นป้อยๆ

"จะออกไปจากห้องได้หรือยังขอรับ หรือว่าอยากโดนผมปล้ำ ผมยังง่วงอยู่เลยไม่มีอารมร์จะเล่าจริงๆ ฮ้าววว"เซบาสเตียนพูดพรางอ้าปากหาวพราง

"อย่านะ ไม่เอา ฉันยังไม่อยากเจ็บระบมมากไปกว่านี้อีกนะ ถ้านายไม่สะดวก ฉันไปก็ได้ ชิ"ชิเอลตัดสินใจยอมถอยออกมา เขาเองก็กลัวๆเซบาสเตียนอยู่เหมือนกัน ยิ่งเห็นเซบาสเตียนหาวแล้วหาวอีกจึงคิดว่าพ่อบ้านหนุ่มคงไม่มีอารมณ์จริงๆงั้นเขาจะกลับไปรอที่ห้องแล้วกัน ขืนเซ้าซี้มากๆอาจโดนจับปล้ำขึ้นมาจริงๆก็แย่สิ ตรงนั้นยังไม่หายเลยด้วยไม่อยากโดนขืนใจแต่เช้านะ

"หึ คิดได้แบบนี้ก็ดีแล้วครับ เพราะตอนนี้ ผม ฮ้าววว ง่วงน่าดูเลย ให้มาตื่นก่อนเวลาแบนี้มันหงุดหงิดนะขอรับ เดี๋ยวผมก็ระบายความหงุดหงิดใส่เลยนี่ จะออกไปหรือไม่ออกขอรับ"เซบาสเตียนพูดเสียงดุ 

"เฮือก!!ปะไปก็ได้ ไว้นายอารมณ์ดีค่อยมาฟังนายเล่าต่อก็ได้ ฉะ ฉันไม่รบกวนนายแล้วบาย"ชิเอลสะดุ้งทันทีพรางรีบลุกลงจากเตียงแล้ววิ่งหนีออกไปจากห้องทันที เขากลัวโดนจับปล้ำ แล้วกระแทกประตูปิดดัง ปัง

"เฮ้อ ให้ตายสิ มาปลุกแต่เช้าเลยนายน้อยนี่ ฮ้าววว ช่างเหอะนอนต่ออีกหน่อยละกัน ง่วง"เซบาสเตียนปิดปากหาวพรางล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วนอนหลับไป ส่วนชิเอลในตอนนี้หนีกลับมาที่ห้องตัวเองแล้ว หน้าแดงหน่อยๆด้วยความเขินที่ตัวเองไปหาเซบาสเตียนถึงในห้องนอนแต่เช้าเลย 

"ให้ตาย เกือบโดนจับปล้ำทำเรื่องอย่างว่าแล้วมัยล่ะ เจ้านั้นมันบ้า มันหื่นชัดๆเลย เฮ้อแต่.. ที่ไปหาเพราะอยากฟังเรื่องของเจ้านั่นต่อนี่ ไม่ได้อยากจะทำเรื่องอย่างว่าแต่เช้าซักหน่อย"ชิเอลบ่นพรางเดินกลับไปกระแทกตัวนั่งบนเตียงทันที

"โอ๊ย!!!อูยยย เจ็บ ไม่น่ากระแทกลงนั่งเลย ลืมตัวไปหน่อย อูยยย ซี๊ดดด"ชิเอลถึงกับสะดุ้งโหยงพรางเอามือลูบก้นป้อยๆด้วยความเจ็บที่ตรงนั้นยังไม่หายดี ยังเจ็บอยู่เขาเล่นกระแทกนั่งลงไปเต็มแรงเลยต่อให้ฟุกนุ่มแค่ไหนก็ทำให้เจ็บได้เหมือนกัน

"โอยนอนต่อก็ได้ ชิ "ชิเอลบ่นพรางล้มตัวลงนอนบนเตียงหยิบผ้าห่มมาคลุมแล้วพยายามข่มตานอนหลับต่อไปอีกหน่อย เขาอยากให้ถึงเวลา 9 โมงเช้าเร็วๆจังเลย