พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

แต่แล้ววินาทีนั้นเองเจ้าหัวหน้าแวมไพร์ก็ถูกถีบหัวอย่างจังจากเท้าของใครสักคนหนึ่งจากนั้นก็โดนจิกหัวขึ้นมาแล้วโยนตัวออกไปห่างๆร่างของชิเอลที่กำลังหลับสนิท 

"แก!!!!"หัวหน้าแวมไพร์คำรามอย่างตกใจ ที่ได้รู้ว่ารองเท้าส้นเข็มที่ถีบหัวเขาเมื่อครู่คือใคร

"คิดจะทำอะไรนายน้อยของกระผมไม่ทราบ ท่านเคล้า"เซบาสเตียนในโหมดดาร์กไซด์พูดอย่างโกรธๆ เขาเดินตรงมายืนค้ำหัวท่านเคล้า แล้วเอาส้นเข็มตอกใส่หัวกดจนหัวหน้าแวมไพร์หน้าคว่ำจูบพื้น 

"แก!!!! เป็นไปไม่ได้ นี่พลังของแกฟื้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ "หัวหน้าแวมไพร์ร้องอย่างหวาดกลัว เขารับรู้ถึงพลังมหาศาจของปีศาจอีกาตนนี้ มากเกินกว่าที่เขาจะต่อกรไหว

"ก็เมื่อกี้นี้เองแหละ ต้องขอบใจคุณที่ทำให้นายน้อยเรียกหาผมด้วยความเข้มเข็ง ทำให้พลังของผมกลับมาได้เร็วกว่าปกติ แหมคุณเล่นงานผมซะอ่วมเลยนะครับ แต่ผมน่ะมันอึด ไม่มีทางเป็นอะไรง่ายๆหรอก" เซบาสเตียนพูดพรางเอาส้นเท้ากดหัวท่าเคล้าแทบจะจมดินเลย

"ที่ทำกับผมเมื่อครู่นี้น่ะ ขอเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยนะครับ ท่านเคล้า" เซบาสเตียนโหมดดรากไซด์พูดยิ้มๆแล้วจากนั้นก็เอาท่านเคล้ามาเป็นกระสอบทราย 
พลัวะ พลัก ตุบ ตับ เสียงเซบาสเตียนจับหัวหน้าแวมไพร์มาซ้อม

"อ๊ากกกก!!!! โอยยย !!!! จ๊ากกก!!อ๊อก แอ็ก!"ท่านเคล้าที่โดนเซบาสเตียนในโหมดดาร์กไซด์อัดแบบนอนลิมิต จนกระทั่ง ตุ้บ!!! เสียงร่างของหัวหน้าแวมไพร์ล้มฟุบลงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นสลบเหมือดไปเลยด้วยเวลาอันรวดเร็ว

"เอาหล่ะ คราวนี้ก็กลับบ้านไปซะนะครับ หวังว่าคุณจะกลับลงโลงได้ทันก่อนเช้า ลาก่อน" แล้วเซบาสเตียนก็จับตัวหัวหน้าแวมไพร์เหวี่ยงหมุนๆๆๆๆหลายสิบรอบแล้วก็ปล่อยมือร่างของหัวหน้าแวมไพร์ลอยละลิ้งปลิวขึ้นฟ้าหายไปไกลลิบ

"โอ้!!! ลอยไปไกลเลยแฮะ โชคดีนะท่านเคล้า อย่ากลับมากวนใจผมอีกล่ะ บ๊ายบาย"เซบาสเตียนเอามือป้องตาเงยหน้ามองดูท้องฟ้าชื่นชมผลงานตัวเอง แล้วก็ทำท่าโบกมือลา
จากนั้นก็หลับตาลงแปลงร่างกลับมาเป็นพ่อบ้านปีศาจตามเดิมแล้วทรุดลงนั่ง เขาใช้พลังไปมากโขเลย 

"เอาหล่ะต้องกลับบ้านก่อนที่แวมไพร์พวกนั้นจะกลับมาอีก แต่ก่อนจะกลับ..."เซบาสเตียนพูดพรางลุกขึ้นยืนเดินไปหาร่างของชิเอลที่กำลังหลับอยู่พรางสำรวจร่างกายดูพบว่าที่เข่ามีคราบเลือด เขาจึงช้อนตัวนายน้อยขึ้นมาอุ้มแล้วพาไปที่ลำธารทันที

"เฮ้อ ช่างซุ่มซ่ามจริงๆ ไปที่ไหนๆก็มีแต่แผล นายน้อยเนี่ยนะ ไม่ระมัดระวังตัวเองบ้างเลย"เซบาสเตียนพูดพรางอุ้มชิเอลไว้แล้วจับขาของนายน้อยหย่อนลงไปจุมที่น้ำแล้วเอาอีกมือวักน้ำมาล้างคราบเลือดออกจากเข่าที่ตอนนี้ไม่มีบาดแผลแล้ว จากนั้นก็วักน้ำมาลูบหน้าเด็กหนุ่มเพื่อปลุกให้ตื่นจากมนต์สะกดของหัวหน้าแวมไพร์

"อืม....เย็นจัง ..อะไรน่ะ"ชิเอลที่พึ่งได้สติค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น ก็มองเห็นภาพเซบาสเตียนที่ดูเลือนลางด้วยความสลึมสลือ

"ตื่นแล้วหรือครับ นายน้อย "เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางปล่อยตัวชิเอลลงมานั่งข้างลำธาร

"เซบาสเตียน!!!"พอตื่นเต็มตาเห็นภาพตรงหน้าได้ชัดเจนก็ร้องเรียกพ่อบ้านหนุ่มอย่างแปลกใจ

"เกือบไปแล้วนะครับ ดีที่ผมมาช่วยไว้ได้ทัน ไม่งั้นนายน้อยคงโดนดูดเลือดจนแห้งหมดตัวไปแล้ว"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ
แล้วชิเอลก็โผเข้ากอดเซบาสเตียนอย่างดีใจ พ่อบ้านหนุ่มถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะที่มีร่างน้อยๆมากอดเขาไว้แน่น

"อืม ฉันรู้ว่ายังไงนายต้องมาช่วยฉันแน่ๆ ฉันดีใจจังที่นายปลอดภัย ฉันได้ยินจากปากหัวหน้าแวมไพร์นั้นบอกว่านายโดนรุมดูดเลือด และถูกซ้อมจนสลบไป นายเป็นยังไงมั่งอ่ะ"ชิเอลพุดพรางเงยหน้าขึ้นมองหน้าเซบาสเตียน ตอนนี้เขาอยู่ในอ้อมกอดของพ่อบ้านหนุ่มที่กอดตอบเขาอย่างอ่อนโยน

"ผมไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกครับ ที่ผมฟื้นมาช่วยนายน้อยไว้ได้ทัน นั่นเพราะพลังของนายน้อยเองนะครับ"เซบาสเตียนพูดพรางเอามือลูบหัวชิเอลด้วยความเอ็นดู ชิเอลซบหน้าลงกับอกของพ่อบ้านหนุ่มยอมให้ลูบหัว

"จริงเหรอ เป็นเพราะฉันเหรอ"ชิเอลพูดยิ้มๆพรางหลับตาซบกับอกกว้างของเซบาสเตียนต่อ เขารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเมื่อยามที่อยู่ใกล้กับพ่อบ้านปีศาจผู้นี้

"ใช่ขอรับคนที่ช่วยผมคือนายน้อยนะครับ นั่นเพราะการเรียกของคุณมีพลังที่เข้มแข็งและเชื่อมั่นในตัวผม ผมถึงสามารถกลับมาหาคุณได้ยังไงล่ะ " เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางลูบหัวนายน้อยเบาๆชิเอลไม่ว่าอะไรยังคงยอมให้พ่อบ้านหนุ่มลูบหัวได้เรื่อยๆ

"อืม"ชิเอลพยักหน้าแล้วก็ซบหน้ากับอกอุ่นๆของเซบาสเตียนแล้วหลับตาลง เขาง่วงนอนเต็มแก่แล้ว อยากกลับบ้านจะแย่

"ง่วงแล้วสินะครับ ป่ะ เรากลับบ้านกันได้แล้วล่ะ นายน้อยไม่มีร่องรอยให้ติดตามแล้วสินะครับ จริงสิ ผมเองก็ต้องลงน้ำไปล้างตัวด้วยนี่นะ "แล้วเซบาสเตียนก็อุ้มชิเอลที่เงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยว่าพ่อบ้านของเขาจะทำอะไรต่อ แล้วเขาก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าเซบาสเตียนพาเขาไปหยุดอยู่กลางอากาศเหนือผิวน้ำอีกแล้ว

"ซะ เซบาสเตียนนี่นายอย่าบอกนะว่าจะจับฉันโยนลงน้ำอีกน่ะ ไม่เอาแล้วนะตัวฉันพึ่งแห้งไปเมื่อกี้เอง"ชิเอลร้องอย่างระแวงพรางทุบอกพ่อบ้านปีศาจให้เลิกคิดอะไรบ้าๆ แต่พ่อบ้านหนุ่มกลับยิ้มแล้วจากนั้นก็หลับตาลงแล้วเขาก็ปล่อยตัวเองตกดิ่งลงน้ำโดยลากตัวชิเอลลงไปด้วย

"ว๊ากกกก!!!!"ตู้มมมม แล้วชิเอลก็จมดิ่งลงไปใต้น้ำโดยถูกเซบาสเตียนอุ้มในท่าอุ้มเจ้าหญิง ลอยตัวอยู่ใต้น้ำ ทั้งคู่หายใจได้ปกติ 

"หนอยยย นายย!!!"ชิเอลเอามือทุบอกเซบาสเตียนที่ดึงลากตัวเขาลงน้ำมาด้วย

"หึหึหึ เราอยู่ในสภาพนี้แล้วมันทำให้ผมนึกถึงตอนนายน้อยเป็นปีศาจใหม่ๆเลยนะครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มลอยตัวอยู่ใต้น้ำอุ้มนายน้อยของเขาไว้ในอ้อมแขน

"นั่นสินะ ตอนนั้นนายเล่นทะลวงไส้ฉันทะลุเลยนี่ ตอนนี้จะทำอีกหรือไง "ชิเอลเงยหน้าพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

"ไม่ล่ะ แต่ผมจะทำแบบนี้ "แล้วเซบาสเตียนก็ก้มหน้าลงมาหาชิเอลอย่างช้าๆแล้ว

"อุ๊บ!!!*0*"ชิเอลถูกปากของเซบาสเตียนประกบอย่างอ่อนโยน ดวงตาของเด็กหนุ่มเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึง
ตอนนี้พวกเขากำลังลอยตัวอยู่ในน้ำที่ไร้น้ำหนัก ไร้เสียงรบกวน มีเพียงแต่พวกเขาสองคนเท่านั้นในเวลานี้ เซบาสเตียนหลับตาลงจูบปากเล็กๆนั้นอย่างเนิ่นนาน ชิเอลค่อยๆหลับตาลงช้าๆเหมือนกับว่าใจของเขาค่อยๆยอมรับพ่อบ้านหนุ่มผู้นี้มากขึ้นเรื่อยๆจนยินยอมมอบจูบแรกนี้ให้กับพ่อบ้านปีศาจตนนี้ไปเสียแล้ว

แล้วเซบาสเตียนก็ค่อยๆถอนริมฝีปากของตนออกมาช้าๆ แต่ชิเอลยังต้องการอีกจึงเอาแขนโอบคอของเซบาสเตียนดึงหน้าลงมาแล้วจูบอีกครั้งอย่างดูดดื่ม เขาติดใจในรสจูบอันแสนอ่อนโยนของพ่อบ้านหนุ่มเสียแล้วสิ 
แล้วพอจูบจนพอใจแล้วก็ปล่อยหน้าเซบาสเตียนออกจากมือเขาแล้วนอนในอ้อมแขนของพ่อบ้านหนุ่มจ้องหน้าเซบาสเตียนด้วยความเสน่ห์หา

"นายน้อย!!!"เซบาสเตียนก้มลงมองดูใบหน้าใสๆนั้นอย่างแปลกใจ ชิเอลยิ้มเขินๆแล้วหลบหน้าหนีไป

"เอ่อ เมื่อกี้..."เซบาสเตียนยังแปลกใจไม่หายที่นายน้อยเป็นฝ่ายรุก 

"จูบแรกของฉันรับผิดชอบด้วยนะ เซบาสเตียน"ชิเอลยิ้มเขินๆหน้าแดงกล่ำเริ่มรู้อายขึ้นมาเรื่อยๆ

"หึหึหึ นายน้อยนี่น่ารักจริงๆนะครับ ได้ครับผมขอรับไว้ด้วยความเต็มใจ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางแกล้งหยิกแก้มใสๆเล่นอย่างเอ็นดู

"พอแล้วน่า อย่ามาหยิกแก้มฉันสิ ฉันชักจะหนาวแล้วนะ จะอยู่ในน้ำอีกนานมัยเนี่ย เดี๋ยวตัวก็เปื่อยหรอก"ชิเอลหน้าแดงพรางเอามือปัดมือซุกซนของเซบาสเตียนที่มาหยิกแก้มเขาเล่นออกไป

"จริงด้วยสินะ งั้นเราขึ้นจากน้ำกันเถอะขอรับ"เซบาสเตียนพูดพรางค่อยๆลอยตัวขึ้นจากสู่ผิวน้ำ แล้วทั้งคู่ก็โผล่พ้นผิวน้ำ แล้วจากนั้นพ่อบ้านหนุ่มก็อุ้มพานายน้อยลอยขึ้นมาบนฟ้าแล้วพาตรงกลับบ้านทันที
ตอนนี้พวกเขาค่อยข้างมั่นใจว่าไม่ถูกติดตามจากเหล่าแวมไพร์อีกเนื่องจากชะล้างร่องรอยคราบเลือดต่างๆออกไปหมดแล้ว

"นี่กลับไปฉันไม่อาบน้ำแล้วนะ คืนนี้ฉันอยู่ในน้ำมาสองรอบแล้ว ขืนอาบอีกรอบตัวได้เปื่อยกันพอดี"ชิเอลบอกทันทีเมื่อเซบาสเตียนพาลงมาจากฟ้าแล้วกำลังอุ้มพาเข้ามาในบ้าน

"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนตอบรับพรางอุ้มชิเอลพาเข้าไปในบ้านอย่างสบายใจ
แล้วจากนั้นก็พานายน้อยเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอน โดยเซบาสเตียนเดินไปหยิบผ้าขนหนูบนชั้น ในห้องน้ำมาเช็ดตัวให้นายน้อยทันทีหลังจากที่จับแก้ผ้าล่อนจ้อนไปเรียบร้อยแล้ว

"บรึ๋ยยย!!!!หนาวจังเลยเซบาสเตียน รีบๆหาเสื้อผ้ามาให้ฉันใส่เร็วๆเถอะ น้ำนั้นเย็นชะมัด"ชิเอลที่ตอนนี้กำลังยืนเปลือยบ่นทันทีในขณะที่เขายังถูกพ่อบ้านหนุ่มจับเช็ดตัวเช็ดหัวอยู่

"หึหึหึ"เซบาสเตียนได้แต่หัวเราะพรางเอาผ้าเช็ดหัวเร็วๆ แล้วจากนั้นก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเปิดหาชุดนอนมาสวมให้นายน้อยของเขาอย่างรวดเร็ว

"นี่เซบาสเตียน"ชิเอลเอ่ยขึ้นมาพรางยืนนิ่งให้พ่อบ้านกลัดกระดุมเสื้อเม็ดแรกให้

"ว่าไงขอรับ"เซบาสเตียนเงยหน้าถามพรางลงมือกลัดกระดุมเสื้อให้ชิเอลต่อ

"เรื่องที่นายบอกว่าจะเล่าเกี่ยวกับตัวเองตกลงนายยังจะเล่าให้ฉันฟังหรือเปล่า"ชิเอลถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

"เล่าแน่นอนขอรับ ผมไว้ใจนายน้อยนี่ครับ พรุ่งนี้แล้วกันนะครับคืนนี้ดึกมากแล้วได้เวลาที่เด็กดีจะต้องเข้านอนแล้วนะขอรับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางกลัดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จแล้ว 

"อืม"ชิเอลพยักหน้า แล้วจากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังเตียงสี่เสาม่านสีน้ำเงินแล้วปีนขึ้นเตียงไปล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่าย เซบาสเตียนเดินตามไปแล้วจากนั้นก็หยิบผ้าห่มขึ้นมาแล้วเอามาหุ่มให้นายน้อยของเขา

"นายเองก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว ฉันนอนก่อนล่ะ ราตรีสวัสดิ์เซบาสเตียน"ชิเอลพูดยิ้มๆแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวแล้วหลับตาลง คืนนี้ก็เป็นคืนที่เหน็ดเหนื่อยอีกเช่นกัน ตั้งแต่มาอยู่ที่เมืองปีศาจนี้ แต่ละวันมักมีเรื่องให้ตื่นเต้นเสมอเลย

"ราตรีสวัสดิ์ขอรับ นายน้อยของผม"แล้วเซบาสเตียนก็ก้มลงหอมแก้มใสๆของชิเอลทีนึงก่อนแล้วก็เดินออกจากน้องไป เล่นทำเอาคนโดนหอมแก้มแทบตาสว่าง หน้าแดงกล่ำเลย

"อ่าาา !!!!"ชิเอลลุกพรวดขึ้นมามองเซบาสเตียนตาค้างอย่างตกใจ ไม่นึกว่าจะโดนหอมแก้มก่อนนอน