รักสุดเลิฟ มาเสิร์ฟที่เกาหลี

               บ้านของสามสาว....
               ตอนนี้ฉันกับอีกสองสาวกำลังเก็บของกันอยู่ หมกมุ่นกันจริงๆ หลังจากนั้นไม่นาน พวกเราก็แย่งกันเข้าไปอาบน้ำ แล้วกว่าจะเสร็จ ก็ปาเข้าไปเกือบ6โมงครึ่ง นี่ถ้าแม่มารอแล้ว ฉันต้องตายคามือแม่แน่ๆเลยล่ะ
     "ชินเฮ...จีวอน เสร็จยังน่ะ"ฉันตะโกนถามเพื่อนที่แสนชักช้าลีลาของฉัน
     "เออ"เสียงหนึ่งตะโกนกลับมาจนหูฉันจะแตก
               เมื่อพวกเราเสร็จเรียบร้อยแล้วก็คว้าสัมภาระของตัวเองไปรอที่ระเบียงหน้าบ้าน ดูแต่ละคนตอนนี้กำลังจ้องอยู่แต่โทรศัพท์ แล้วเสียงเรียกเข้าของใครบางคนก็ดังขึ้น
          กริ๊ง....
     "ของใครน่ะ"จีวอนถาม
     "อ้อ...ของฉัน แม่โทรมาน่ะ"ฉันว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง
     "เออ นี่คริสตัลอยู่บ้านใช่ไหมจ๊ะ"แม่ถามมาตามสาย
     "ค่ะ แม่ไม่ต้องมารับหรอกนะคะ เดี๋ยวพวกหนูขับรถไปเอง โรงเรียนอยู่ที่ไหนล่ะค่ะ"ฉันบอกแม่ผ่านโทรศัพท์
     "ในโซลน่ะแหละจ้ะ โรงเรียน Seoul Of Performing Art นะจ๊ะ แค่นี้ล่ะ"แม่บอกฉันแล้ววางสายไป
     "ไปพวกแก"ฉันว่าแล้วลุกเดินไปที่รถทันที...
               หลังจากที่พวกเราขึ้นรถมากันครบทุกคน ฉันก็ขับรถไปที่โรงเรียนใหม่ทันที การขับรถของฉันทำเอายัยเพื่อนสองสาวแทบหัวหลุดกลางทาง ฉันก็ขับไปเรื่อยๆ ไม่นานนักก็ถึง ที่นั่นมีแต่คนมีฐานะไปเรียนกัน ตื้นเต้นสุดๆ วันนี้ฉันต้องไปลองเครื่องแบบชุดนักเรียนด้วย...
     "โห พวกแก ดูดิ หรูเริดอลังการณ์สุดๆอ่ะ"ฉันว่าอย่างตื้นเต้น
               ตอนนี้ฉันและยัยสองสาวกำลังยืนอ้าปากค้าง ตาโตสุดๆมันช่าง โอ้ว...หรูอะไรขนาดนี้เนี่ย ทั้งสวย เริด หรู อลังการณ์งานสร้าง โครตเริดเลยล่ะ สุดยอดไปเลย
     "เอิ่ม ไปหาอาจารย์ก่อนเถอะ"จีวอนพูดแล้วจูงมือฉันและชินเฮไปหาอาจารย์
               พวกเรากำลังเดินหาอาจารย์ที่นี่อยู่ แทบจะพลิกแผ่นดินเลยทีเดียว แง!! อาจารย์ที่นี่ไปไหนหมดเนี้ย เหนื่อยสุดๆแล้ว อย่ามาเล่นซ่อนหานะ อาจารย์ัหายไปไหนกันหมด มีเรื่องจะถามเยอะแยะ ทั้งเรื่องหอพัก เรื่องห้องเรียน เรื่องเครื่องแบบอ่าาาา...อาจารย์!!!!
     "ชักจะเบื่อแล้วนะ อาจารย์ที่นี่หายหัวกันไปไหนก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะเจอเลย"ชินเฮพูดพลางชะเง้อมองแล้วทำหน้าอารมณ์เสีย
               หลังจากที่เราหาอาจารย์กันไปนานมาก ก็มานั่งพักอยู่ตรงม้านั่งในโรงเรียน โรงเรียนนี่ก็ใหญ่เป็นบ้า ถ้าให้หาทั้งโรงเรียน ก็ต้องตายก่อนแน่ๆ แค่ครึ่งโรงเรียนก็จะไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ยัยสองสาวที่นั่งอยู่ข้างๆฉันมันกำลังหาวิธีตามหาอาจารย์อยู่ วิธีนั้นมันช่างดีมากเลยล่ะ ก็ยัยพวกนั้นเอาแต่จ้องอยู่หน้าโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าอาจารย์เข้าไปอยู่ในนั้นรึไง จ้องอยู่ได้ เป็นเพื่อนที่ช่วยในยามที่ลำบากได้ แบบว่า ช่วยเป็นภาระหรือไม่ก็ทำให้เหนื่อยขึ้น ฉันขอเคารพเลยล่ะ ฉันนั่งหน้าบึ้งอยู่นาน ก็มีชายคนหนึ่งเดินมาทัก..
     "สวัสดีครับ"ชายคนนั้นทักฉัน
     "สวัสดีค่ะ คุณชื่ออะไรเหรอคะ"ฉันถามกลับ
     "อ้อ ผมจองกุกครับ คุณล่ะ"หนุ่มหล่คนพูดพลางส่งสายตามาที่ฉัน
     "ฉันคริสตัลค่ะ"ฉันตอบกลับพลางยิ้ม
               ใครกันนะ หล่อโครตๆเลย จองกุกงั้นเหรอ ตกหลุมโคลน เอ้ย ตกหลุมรักเข้าให้แล้ว หล่อซะขนาดนี้ -.,- หล่อจริงๆนะ หล่อลากกระชากใจเลย อ๊ากกกก...หล่ออ่ะ
          
 
          ติดตามกันด้วยนะ...เดี๋ยวอัพเพิ่มนะ..ติชมกันด้วยน้าา...ขอบคุณที่ติดตามค่ะ..