We Are Pink โครงการแลกเปลี่ยนรัก...ฉบับเด็กหอ

 

 

 

 

ในที่สุดชีวิตในโรงเรียนสุดแสนจะไฮโซของฉันก็ผ่านมาได้สองอาทิตย์แล้ว...เย้!..(ดีใจทำไม)     ทุกคนจำมินอาที่ฉันเดินไปชนจนมีเรื่องได้ไหม?...เธออยู่ห้องเดียวกับฉันด้วยล่ะตอนแรกนะฉันก็กลัวว่าเธอยังโกรธที่ฉันไปเดินชนเธออยู่แต่เธอกับยิ้มทักทายฉันก่อน...ฉันก็เลยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยอย่างน้อยเธอก็คงไม่โกรธฉันแล้ว...แต่ที่หน้าตกใจกว่านั้นก็คือฉันเพิ่งรู้ว่ามินอาเป็นนักเรียนดีเด่นด้านร้องเพลงและยังเป็นคนดังของโรงเรียนอีกด้วย!..โดยมีฉายาว่าเจ้าหญิงและไม่ได้มีแค่มินอาคนเดียวนะเห็นว่ายังมีเพื่อนในกลุ่มของเธอรวมกันก็มีสี่คนแน่นอนว่ามียัยยูราอะไรนั้นรวมอยู่ด้วยโชคดีนะที่ยัยนั้นเรียนเอกเต้นไม่งั้นคงต้องมีใครตายสักคนนึงล่ะ...และก็อีกคนนึงที่ชื่อโซจินมั้งที่เรียนอยู่ห้องนี้ร้องเพลงเทพมากเหมือนกัน...

                                                                                                          

อ่อ!..เพื่อนพวกเราก็ติดอันดับเหมือนกันนะยัยนาอึนไงถ้าเปรียบมินอาเป็นเจ้าหญิง นาอึนของพวกเราก็คือ...นางฟ้า...เพราะเธอสวยจริงอะไรจริงแต่มีแค่นาอึนเท่านั้นนะที่มีฉายาว่านางฟ้า...พวกเราไม่ได้ถูกเหมาะรวมไปด้วย(ร้องให้ทำไมT^T)...

 

“ย้า...บ้ารึไงนั่งคุยคนเดียว” 

 

“แล้วมันหนักส่วนไหนของนายไม่ทราบ...อัยโรคจิต”

 

เสียงหนึ่งที่ทำให้ฉันหลุดจากความคิดของตัวเอง เสียงนั้นจะเป็นใครไม่ได้นอกจากนายซูโฮโรคจิตที่นั่งอยู่ข้างๆพูดกวนประสาทฉันแต่เช้า...อ่อ...ฉันลืมบอกไปว่าหลังจากวันนั้นที่ฉันมีเรื่องกับหมอนั่น(แลดูเหมือนจะเป็นเด็กมีปัญหาชอบมีเรื่องไปทั่ว)...ฉันก็มารู้ว่าหมอนั่นเรียนห้องเดียวกับฉันแถมยังได้นั่งโต๊ะคู่กับฉันอีก!!...บางทีโลกก็กลมไปนะ...แบนบ้างก็ได้...

 

 

“เฮ้ยบอกว่าไม่ใช่ไง!!”

 

“...”

 

 

“อาจารย์มาแล้ว!!”

 

และก่อนที่ฉันกับหมอนี่จะถึงเถียงกันต่ออาจารย์ก็ดันเข้ามาพอดี...ฝากไว้ก่อนเถอะ!!..ชิ

 

“สวัสดีตอนเช้าจ๊ะนักเรียนที่น่ารักทุกคน...วันนี้อาจารย์จะให้นักเรียนจับคู่กันร้องเพลง...โดยจะให้จับคู่ชายหนึ่งหญิงหนึ่งจ้ะ”

 

ห..หา!!...จับคู่ชายหญิง!!...แล้วฉันจะไปคู่กับใครวะ เพื่อนผู้ชายในห้องฉันยังไม่ค่อยรู้จักเลยT^T

 

“แล้วฉันจะคู่กับใครวะ” โบมีหันมาขอความคิดเห็น

 

“ได้โปรดอย่าถามฉัน...แล้วแกอ่ะนัมจู” อึนจีตอบโบมีแล้วหันไปถามนัมจูต่อ

 

“โอ้ย..พูดเหมือนฉันหาคู่ได้แล้วยังนั้นแหละแกก็รู้ว่าพวกฉันไม่ค่อยสนิทกับผู้ชายในห้องสักเท่าไร..ก็เพราะใครล่ะ” นัมจูตอบกลับมาด้วยสีหน้าเซงๆ ก่อนจะหันไปบ่นให้โบมี

 

“เฮ้ย..ทำไมต้องมาโทษที่ฉันคนเดียวด้วยอ่ะ”

 

“ก็เพราะ...แกดันมีพี่ชายที่หวงน้องสาวมากไปจนทำให้ไม่มีผู้ชายที่ไหนกล้ามายุ่งแกและกลายเป็นว่าไม่มีเพื่อนผู้ชายคนไหนมายุ่งกับพวกเราเลยไง”

 

“โหห...แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่า...และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ผิดคนเดียวนะถ้าจะโทษก็ต้องโทษยัยโชรงด้วย”

 

พี่ชายของโบมีที่นัมจูพูดถึงอยู่ชื่อว่า..‘ยงกุก’..เป็นรองประธานนักเรียนเขามีนิสัยหวงน้องสาวมากจนไม่มีผู้ชายคนไหนกล้ามาจีบหรือพูดคุยกับโบมีเลย...นัมจูยังเล่าให้ฟังอีกว่าพี่ยงกุกแอบชอบยัยโชรงมาตั้งแต่เด็กๆเพราะครอบครัวสนิทกันเลยกลายเป็นว่านอกจากจะกันผู้ชายไม่ให้มายุ่งกับน้องสาวแล้วยังรวมไปถึงยัยโชรงด้วยแต่ฉันก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเลย

 

“เอาละทุกคนมีคู่กันหมดทุกคนหรือยัง...พวกเธอต้องอยู่กับคู่ของเธอไปตลอดหนึ่งเทอมเลยนะ”

 

“หาาา!!...ต้องคู่กันไปตลอดหนึ่งเทอมเลยหรอ” จะบ้าตายฉันจะไปหาคู่ที่ไหนเนี่ยแต่ละคนก็..เฮ้อไม่รู้จักอ่ะ

 

“ตายๆๆ...ถ้าพี่ยงกุกรู้ฉันต้องตายแน่ๆ” โบมีที่ต้องนี้เหมือนจะสติหลุดไปแล้ว เพราะกลัวว่าพี่ชายของเธออาจจะมาจัดการคู่ของเธอตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเรียนแน่ๆ ถ้าเขารู้

 

“อาจารย์ครับพวกผมยังไม่มีคู่!!”

 

เสียงหนึ่งที่ตะโกนมาจากหลังห้องดังขึ้น อา..นายลู่ฮาน...นี่เองจำได้ว่าหมอนี่อยู่กับยัยโชรงด้วยวันนั้น...พวกนั่นก็คงยังไม่มีคู่เหมือนกันสินะ

 

“แต่จำนวนคนในห้องมันลงท้ายด้วยเลขคู่พอดีนะ...ไหนใครที่ยังไม่มีคู่ยกมือสิ”

 

สิ้นเสียงอาจารย์ฉันกับเพื่อนทั้งสองก็ยกมือขึ้นทันที...เอาวะใครก็ขอแค่ให้มีคู่ก็พอ...แต่พอฉันมองไปรอบๆห้องแล้วทุกคนในห้องต่างก็มีคู่กันหมดแล้ว...แต่ยังเหลือคนข้างๆฉันกับข้างหลังของฉันยืนที่ยกมืออยู่...รู้สึกว่าจะมีรางสังหรณ์แปลกๆ

 

“เอ้า!..พวกเธอก็อยู่ใกล้กันทำไมไม่จับคู่กันไปเลยล่ะ” อาจารย์พูดขึ้น

 

ฉันพูดผิดซะที่ไหนล่ะ!!..ว่าแล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้...แค่นั่งใกล้กันก็จะฆ่ากันจะตายอยู่แล้ว..นี่ยังจะต้องมาจับคู่ร้องเพลงจนจบเทอมอีก...

 

ฉันหันหน้าไปมองคนข้างๆ ที่ตอนนี้ก็หันมามองฉันเหมือนกัน

 

“เออ...”

 

“ไม่!!...ฉันไม่คู่กับนายเด็ดขาด” อึนจีรีบปฏิเสธทันที

 

“นี่!..พูดเหมือนฉันอยากจะคู่กับเธอยังงั้นแหละ...แต่เธอช่วยแหกตาดูด้วยว่าตอนเนี้ยมันไม่เหลือใครให้เธอเลือกแล้ว” ซูโฮที่ตอนแรกเหมือนจะพูดดีๆด้วยก็เปลี่ยนน้ำเสียงทันที

 

“...” อึนจีหันไปมองรอบตัวทันที..ตอนนี้เพื่อนของนายซูโฮต่างก็เดินไปจับคู่กับเพื่อนของเธอเรียบร้อยแล้ว...เริ่มจากนัมจูที่ทำหน้าเหมือนไม่พอใจผู้ชายที่เดินเข้าไปจับคู่กับเธอแต่พอผู้ชายคนนั้นกระซิบอะไรสักอย่างกับนัมจู ก็ดูเหมือนว่าจะจับคู่กันได้เรียบร้อยแล้วแม้ว่านัมจูยังคงทำสีหน้าไม่พอใจเหมือนโดนบังคับก็เถอะ...ส่วนยัยโบมีก็ทำสีหน้าไม่ต่างกันแต่ก็ดูเหมือนจะปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน...และนายลู่ฮานกับนายจงแดอะไรนั่นก็เดินไปจับคู่กับโซจินเพื่อนของมินอากับลูน่าหัวหน้าห้องเรียบร้อยแล้ว

 

ทีนี้ก็เหลือแค่ฉันกับนายนี้สินะ....โอ้ยยยยฉันจะบ้าตาย!!!

 

Bomi Part

 

“เอ้า!..พวกเธอก็อยู่ใกล้กันทำไมไม่จับคู่กันไปเลยล่ะ”

 

เสียงของอาจารย์ไม่ได้เข้าหูฉันสักนิด...โอ้ยตาย..ตายแน่ๆ...

 

“...เออ..ฉันขอคู่กับเธอได้ไหม?”

 

“..อะ..”

 

จู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาขอคู่กับฉัน...อา...หล่ออ่ะ..ผิวขาว..จมูกโด่ง..เฮ้ย!..ไม่ได้สิ..สงสารเขาอ่ะยิ่งตัวเล็กๆแบบนี้ด้วย...โดนพี่ยงกุกสอยทีเดียวก็ร่วงแล้ว

 

“เออ...ไม่ดีกว่า..เธอไปคู่กับคนอื่นเถอะ” โบมีปฏิเสธกลับไป

 

“ก็มันไม่มีใครให้คู่แล้วไง..ฉันถึงได้เดินมาขอคู่กับเธอ...เธอยังไม่มีคู่ไม่ใช่หรอ” ผู้ชายตรงหน้าตอบกลับมา..ด้วยสีหน้างงๆ

 

“เออ...คือ..” อา...ฉันไม่รู้จะตอบกลับไปยังเลย..เพราะพอฉันมองไปรอบห้องแล้วทุกคนก็ดูจะมีคู่กันครบแล้ว...แม้แต่อึนจีกับนัมจูก็ดูเหมือนว่าจะได้คู่แล้วเช่นกัน

 

“เฮ้อ...ฉันไม่อยากคู่กับนายเลย..”

 

“รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยหรอ?”

 

“เฮ้ย!..มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฉันแค่พูดกับตัวเองเฉยๆ เอ้ย!.คือฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...คือ...เอาเป็นว่าฉันไม่ได้รังเกียจนายเลยจริงๆนะ” ฉันอยากตอบปากตัวเองให้แตกจริงๆ ที่ดันเผลอพูดสิ่งที่คิดออกมา ทำให้นายนั่นเข้าใจผิดคิดว่าฉันรังเกียจเขาซะนี่...

 

“ยังไงเธอก็ต้องคู่กับฉัน เพราะมันไม่เหลือคนที่เธอต้องการคู่ด้วยแล้ว”

 

ถึงแม้ว่าเขาจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงประชดฉันนิดๆ(มั้ง?) แต่มันก็ถูกของเขาก็ตอนนี้ทุกคนในห้องมีคู่กันหมดแล้วจริงๆT^T

 

 

“ทีนี่ก็มีคู่กันครบทุกคนแล้วนะ...หลังจากนี้ก็ไปฝึกกับคู่ของตัวเองให้ดีๆ...แล้วอีกสองอาทิตย์อาจารย์จะให้โจทย์ไปทำ...เอาล่ะกลับไปนั่งที่ของตัวเองให้เรียบร้อยอาจารย์จะเริ่มสอนแล้ว”

 

“ฉันชื่อแบคฮยอนนะ...ตอนนี้เธอคู่กับฉันแล้ว...เดี๋ยวพอพักเที่ยงแล้วไปเจอฉันที่ม้านั่งหลังตึกด้วยฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย...ฉันไปละ” แบคฮยอนพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินกับไปนั่งที่ของตัวเอง

 

“@_@” นายแบคฮยอนอะไรนั่นพูดเองเออเองอะไรของเขา?....ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรด้วยเลย...แล้วนัดคุยกันตอนพักเที่ยงเนี่ยนะ...นอกจากพี่ชายแล้วฉันยังไม่เคยนัดคุยกับเพศชายคนไหนเลยนะ ถ้าพี่ยงกุกรู้เข้ามีหวังฉันได้ถูกจับมัดไว้กับโต๊ะเรียนแน่ๆT^T...โอ้ยย..โบมีกลุ้มมมม!!!

 

 

 

Baekhyun Part

 

ตลอดคาบเรียนผมไม่ได้สนใจเนื้อหาที่เรียนเลย...เพราะผมมัวแต่นั่งจ้องแผ่นหลังของเธอคนนั้นตลอด...ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่อยากเป็นคู่ร้องเพลงกับผม...ผมมันน่ารังเกียจตรงไหนนะเธอถึงไม่ชอบผม หรือผมไปทำท่าเจ้าชู้ใส่เธอนะ...แต่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะผมจำได้ว่าเพิ่งเคยเห็นเธอก็วันนี้เอง...และอีกอย่างน่ารักซะขนาดนี้ผมไม่มีทางลืมแน่ๆ...

 

กริ๊กกกกกก!!

 

เสียงกริ๊กเตือนให้รู้ว่าหมดคาบเรียนแล้วผมจึงรีบเก็บของทันทีเพื่อจะไปตามที่นัดหมายเธอไว้

 

“เฮ้ย!..ไอแบคจะรีบไปไหนว่ะ” ซูโฮถามขึ้น

 

“เออ..เดี๋ยวฉันตามไปที่หลังขอไปทำธุระก่อน...ไปและ” แบคฮยอนพูดทิ้งท้ายเสร็จก็เดินออกไปจากห้องทันที

 

“ธุระอะไรของมันว่ะ..ถึงได้รีบขณะนั้น...มึงรู้ป่ะไอโด้”

 

“@_@”

 

“เออ..กูเข้าใจและ” ซูโฮที่หันไปถามคยองซู และถึงแม้ว่าคยองซูจะไม่ได้พูดอะไร เขาก็พอจะเดาได้ว่าเพื่อนเขาจะตอบว่าอะไร...ก็แหม่เหลือกตาใส่เขาซะขนาดนี้

 

 

20 นาทีผ่านไป

 

ผมรอเธอมาได้สักพักก็ยังไม่เห็นวี่แววของเธอเลยสักนิด  หรือว่าเธอจะไม่มานะ...เอ๊ะ!  นั่นใช่เธอหรือป่าวนะ..แล้วทำไมต้องแอบย่องมาด้วยเนี่ย...แต่ท่าทางแบบนั้นก็น่ารักดีนะ...

 

“ขอโทษนะที่ให้รอนาน” โบมีรีบขอโทษเขาทันทีที่มาถึง

 

“ไม่เป็นไร...มาช้าดีกว่าไม่มา...ตอนแรกฉันคิดว่าเธอจะไม่มาด้วยซ้ำ” นี่ขนาดคิดแล้วนะว่าเธออาจจะไม่มาแต่ก็ยังมารอตั้งนาน...ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

 

“แล้ว...นายมีไรจะคุยกับฉันหรอ?”

 

“ก็...เรื่องที่เธอไม่อยากจะคู่กับฉันและก็เรื่องที่ว่าเราจะเริ่มซ้อมก็ตอนไหนดีไง” ที่แน่ๆเรื่องที่ผมอยากรู้ที่สุดก็คงต้องเป็นเรื่องแรกอยู่แล้ว

 

“อา...คือ...จะพูดว่ายังไงดีล่ะ...นายอาจจะว่ามันไร้สาระนะแต่ว่า...ฉันซีเรียสจริงๆ...เพราะมันเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวนายเอง”

 

“ความปลอดภัยของฉัน?...ทำไมหรอเธอเป็นลูกมาเฟียหรือไง” มันก็เป็นเรื่องงานไม่ใช่หรอ...แต่ถ้าเป็นคนที่เขาสนใจซะอย่าง...จะเป็นลูกมาเฟียจากที่ไหนเขาก็ไม่กลัวอยู่แล้ว...

 

“มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกแต่มันอาจจะทำให้นายอยู่โรงเรียนนี้อย่างไม่เป็นสุขเลยก็แค่นั้น”

 

“แล้วมันคืออะไรล่ะ...?”

 

“คือว่า....พี่ชายฉัน...”

 

“โบมี!!”

 

เธอคนนั้นที่กำลังจะอธิบายต่อ...จู่ๆก็มีเสียงเรียกใครสักคนมาจากข้างหลังผม...เป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่เดินมาตรงหน้าเรา...ใครวะมาขัดคนอื่นเขาคุยกันไม่มีมารยาทเอาซะเลย

 

 

“อ..ยงกุกโอป้า!!” โบมีเรียกชื่อพี่ชายของเธอด้วยความตกใจ

 

“นี้มันอะไรกัน!!..นี่เรากล้าอยู่กับผู้ชายสองต่อสองเลยหรอ!!” ชายผู้มาใหม่ต่อว่าโบมีทันที

 

“..เออ...มัน..ไม่ใช่แบบนั้นนะ..คือว่..”

 

“ฉันเป็นคนนัดโบมีมาคุยเอง ถ้าจะโทษก็โทษที่ฉันนี่” แบคฮยอนรีบแก้ตัวให้โบมีทันที

 

“ว่าไงนะ...”

 

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันนัดโบมีมาคุยเอง  เธอไม่ได้อยากมาเอง...ถ้าจะเคลียร์ก็มาเคลียร์ที่ฉัน” 

 

“ดี!!...ถ้าอยาก...เดี๋ยวจัดให้”

 

“...”

 

ตอนนี้กลายเป็นว่าผมกับหมอนั่นกำลังจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอม...เอาสิวะถ้าจะมีเรื่องก็เข้ามา..ว่าแต่ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นคนสำคัญของเธอมากแน่ๆถึงได้หวงขนาดนี้...หรือว่าจะเป็นแฟน?

 

“อย่าทำเขานะ..ยงกุกโอป้า!!” โบมีรีบมายืนขวางหน้าพี่ชายตนเองทันที

 

“นี่เรากล้าปกป้องมันเลยหรอ...ดีถ้านั้นอย่าอยู่เลยมึง!!” ยงกุกพุ่งใส่แบคฮยอนทันที

 

โบมีรีบเอาตัวเข้าไปขว้างพวกเขาทันที..ก่อนจะพูดว่า

 

“โอป้า เขาเป็นเกย์!!!”

 

“หาาา!!!!” X2

 

เมื่อกี้ยัยนั่นพูดว่าอะไรนะ!!..ใครเป็นเกย์นะ...คงไม่ได้หมายถึง...

 

“นี่เราพูดว่าอะไรนะ?” ยงกุกรีบถามย้ำทันที

 

“คือว่าเขา...ชื่อแบคฮยอนที่มาเรียนแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนเราไง...เราจับคู่กันร้องเพลงนะ...และเขาก็เป็น...เกย์”

 

“เกย์!!...ฉันเนี..อุ๊บ” โบมีรีบเอามือปิดปากแบคฮยอนทันที  ก่อนที่เขาจะพุดอะไร

 

“จริงหรอ?” ยงกุกถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยเชื่อเท่าไร

 

“จริงสิคะ..แบคนี่(เปลี่ยนชื่อให้ทันที)..ที่เขาแมนใส่พี่เพราะเขาไม่รู้ว่าเป็นใคร...”

 

“ฉัน...”

 

“T^T”

 

ผมที่เอามือของยัยนั่นจากปากผมได้ก็กำลังโต้ว่าไม่ได้เป็นเกย์อะไรนั่นก็ต้องชะงัก...เพราะสายตาอ้อนวอนปนขอร้องเธอเข้า...เฮ้อ..บางทีการที่ผมแกล้งยอมรับว่าเป็นเกย์อาจจะทำให้เธอไม่เดือดร้อนก็ได้...นี่ผมบยอนแบคฮยอนนะคาสโนวาตัวพ่อเลยนะ...ถ้าไอ้พวกเพื่อนๆผมมันรู้เข้ามันคงล้อผมไปจนตายแน่

 

“ตกลงนาย...เป็นเกย์จริงหรือป่าว?” ยงกกหันไปถามแบคฮยอนด้วยสีหน้าเตรียมจะฆ่าเขาได้เลยถ้าหากได้คำตอบที่ตรงกันข้าม

 

“...ช..ใช่...ฉันเป็น..เกย์” แบคฮยอนกัดฟันพูดออกไป

 

“เห็นมั้ย!..บอกแล้วว่าแบคนี่เขาไม่ใช่ผู้ชายแท้...เพราะงั้นตอนนี้พี่ชายปล่อยเราสองไปได้แล้วใช่ไหมค่ะ” โบมีรีบเออออไปกับเขาด้วยทันที

 

“...” เหอะ..เกย์..ผมไม่เคยคิดเลยว่าหนุ่มฮอตอย่างจะเป็นเกย์ไปได้...นี่มันอะไรกันวะเนี่ย

 

“ยังไงก็แล้วแต่พี่ก็ยังไม่ไว้ใจมันอยู่ดี...แต่วันนี้พี่จะเราปล่อยไปก่อน...ถ้ามีอะไรละก็ต้องรีบบอกพี่...พี่ไปล่ะ” ยงกุกพูดกับโบมีก่อนจะหันมามองแบคฮยอนด้วยสายตาประมาณว่า ‘ฉันจะจับตาดูแกไว้...ระวังตัวไว้ให้ดีๆ’ ก่อนจะเดินออกไป

 

“เฮ้ออออ” โบมีถอนใจอย่างโล่งอกที่เห็นว่าพี่ชายเธอไปแล้ว

 

“โล่งใจมากเลยซินะ” ผมพูดใส่เธออย่างหมันไส้..เหอะ..เธอรอดตัว..แต่ผมสิกลายเป็นเกย์ไปแล้ว

 

“อา...ฉันขอโทษนายด้วยนะ...คือฉัน..”

 

“ปัญหาที่ว่าคือเรื่องนี้ใช่มั้ย?”

 

“อืม..ก็อย่างที่เห็น”

 

“ถึง ‘แฟน’ เธอจะหวงแค่ไหน...ก็ไม่ควรบอกว่าฉันเป็นเกย์..รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่น” เหอะ!..

 

“ยงกุกโอป้าไม่ใช่แฟนฉันนะ...เขาเป็นพี่ชายของฉันต่างหาก” โบมีรีบแย้งทันที

 

“พี่ชาย?”

 

“ใช่..เป็นพี่ชายแท้ๆเลยด้วย” โบมีตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 

“@_@”

พี่ชายแท้ๆงั้นหรอ...อา...ไม่ใช่แฟนสินะ..สงสัยจะเป็นโรคหวงน้องสาวขึ้นสมองเหมือนไอ้ซูโฮแน่เลย..แต่นี่ท่าทางจะหนักกว่า...ว่าแต่ทำไมผมต้องดีใจด้วยเนี่ย?!

 

“นี่ก็ไม่มีอะไร...ฉันขอตัวก่อนนะ”

 

“นี่เธอจะชิ้งหนีไปแบบนี้ไม่ได้นะ...เธอต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้สิ”  ใช่เรื่องไรจะปล่อยผ่านล่ะผมอุส่ายอมเป็นเกย์เพื่อเป็นคู่ร้องเพลงกับเธอเลยนะ...

 

“แล้วจะให้ฉันทำอะไรล่ะ..เอางี้ฉันเลี้ยงข้าวตลอดหนึ่งเทอมก็ได้” 

 

“แค่นั้นมันยังน้อยเกินไปสาวน้อย” หึๆ...

 

“แล้วจะให้ฉันรับผิดอะไรล่ะ...แค่นี้ก็เต็มที่ของฉันแล้วนะ”  โบมีทำสีหน้าเริ่มไม่สบอารมณ์

 

“..เธอ..”

 

“...”

 

“ต้อง...มาเป็น.. ‘แฟน’ ฉันตลอดหนึ่งเทอมนี้!!”

 

“หาาา!!..ว่าไงนะ”

 

“เธอจะต้องเป็นมาเป็นแฟนฉันตลอดหนึ่งเทอม..แลกกับการเป็น ‘เกย์’ ในสายตาพี่ชายของเธอ!!”

 

“@_@!!!”

 

หึ!..ในเมื่อผมต้องกลายเป็น..เกย์..เพราะเธอ..ฉะนั้นก็ลองมาเป็นแฟนผมสักเทอมก็คงจะไม่เสียหายอะไร...เฮ้อ...การมาเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่ไม่ทำให้ผมผิดหวังจริงๆ...

 

 

ในที่สุดก็จบไปอีกหนึ่งตอน...โบมีกับแบคฮยอนของเราเป็นแฟนกันเร็วมากแต่ต้องติดตามกันนะคะว่าแบคฮยอนจะผ่านด่านพี่ยงกุกไปได้ไหม?...แล้วจะมีตัวแปลอะไรเข้ามาอีกรอติดตามกันนะคะ...ส่วนตอนหน้าจะเป็นของใครรอติดตามกันได้เลย...และสุดท้ายก็ขอขอบคุณนักอ่านทุกคนด้วยนะคะ...มีอะไรก็ติชมกันได้ค่ะ  และก็คอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ >3<