Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
27) เครียดไม่ช่วยอะไร 30%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ร่างสูงของโทโมะเดินเข้ามาในบ้านอย่างนิ่งเงียบ ในหัวพลันคิดเรื่องราวมากมายเต็มไปหมด ทั้งที่วันนี้ตั้งใจจะไม่กลับบ้านแท้ๆ ทำไมเขาถึงได้อยากกลับ...โทโมะตั้งใจที่จะเดินขึ้นไปที่ห้องของเขาให้เร็วที่สุดแต่เมื่อเดินผ่านห้องรับแขกกลับต้องชะงัก เมื่อเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ
ไม่รอช้าร่างสูงรีบสาวเท้าเข้าไปในห้องรับเเขกทันที สายตาทอดมองไปที่คนคนนึงกำลังนอนหลับคอพับอยู่ที่โซฟาตัวยาว
"..."
โทโมะมองแก้วอยู่เนิ่นนานเวลาผ่านไปหลายนาทีทุกอย่างไม่ขยับนิ่งมีแต่โทโมะที่จ้องมองแก้วอย่างไม่วางตา
"รอผม...งั้นหรอ"เสียงแผ่วพูดออกมาราวกับกระซิบให้ใครฟัง ไม่รอช้าคนตัวโตรีบย่อขนาดความสูงลงให้ต่ำพอที่จะอุ้มคนที่กำลังนอนอยู่ได้ขึ้นมา
"อื้อออออ"เสียงครางของแก้วดังขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีแสงสอดส่องเข้ามากระทบที่ดวงตาทำให้ต้องลืมตามาอย่างไม่ต้องสงสัย แก้วทอดมองไปรอบตัวของตัวเองอย่างสงสัย
"มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง..."เกิดคำถามขึ้นมาในใจแก้วและนั่นคือประโยคแรกที่เปล่งเสียงออกมา
ไม่รอช้าแก้วรีบลุกจากเตียงเเล้วเดินไปที่ห้องน้ำทันทีเมื่อเห็ฯว่าคนที่คิดว่าน่าจะอุ้มเขาขึ้นมากลับไม่ได้นอนอยู่ข้างเตียงดังัคย มือสวยเปิดประตูห้องน้ำและไม่พอใครอยู่ในนี้เลยแม้แต่คนเดียว นั้นทำให้ความสงสัยเพิ่มขึ้นทวีคูณ
"แล้วใครจะอุ้มเราขึ้นมา...ละเมอขึ้นมาเองหรอ..."เสียงแผ่วเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบวิ่งลงมาที่ด้านล้าง ห้องอาหารที่เจอพ่อกับแม่ของโทดมะนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่ก่อนแล้ว
"อ้าว ตื่นแล้วหรอลูก"แม่โทโมะทักแก้วแล้วอมยิ้มให้อย่างเป็นปกติ แก้มขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
"มานั่งกินข้าวเช้าสิลูก"พ่อพูดขึ้นแล้วผายมือเชิญ แก้วมองตามก่อนจะมานั่งที่ที่เธอนั่งทุกวันพร้อมสายตาทอดมองหาคนคนนึงที่ต้องการจะเจอในตอนนี้
"หาโทโมะหรอลูก"แม่พูดเสียงออกมาเชิงกลั้นขำ แก้วหันควับกลับมามองทันที
"เอ่อ ค่ะ แล้วคุณโทโมะไปไหนหรอค่ะ"แก้วถามอย่างเขินอาย
"โทโมะไม่ได้บอกลูกหรอว่าเค้าจะไปเชียงรายสองสามวันน่ะ"แม่พูด
"เชียงราย...เชียงราย!"แก้วเงยหน้าขึ้นมาอย่างแปลกใจ จะไปทำอะไรที่เชียงราย ความคิดมากมายตีตื้นขึ้นมาในหัวสมองอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะลูก"แม่ถามด้วยความแปลกใจ
"เอ่อ เปล่าค่ะ"แก้วพูดแล้วมองไปที่อาหารบนโต๊ะก่อนจะลงมือกินอย่างเงียบๆ
"พี่เป็นอะไรของพี่เนี้ย เรียกผมออกมาแท้ๆจะให้ผมมานั่งดูพี่นั่งเหม่อรึไง-_-"มาก่อนพูดแล้วเท้าคางมองแก้วที่กำลังนั่งเหม่อ
"..."
"พี่!!!"มาก่อนตะโกนเรียกแก้วที่ยังนั่งเหม่อไม่ยอมพูดอะไร
"อะไรเล่า!"แก้วสะดุ้งก่อนจะหันมาตวาดใส่มาก่อนเล็กน้อย
"เป็นอะไรเงียบอยู่ได้-_-"มาก่อนพูดแล้วมองหน้าแก้ว
"เบื่อ"แค่คำเดียวที่ออกมาจากปากแก้ว ทั้งสีหน้าท่าทาง ไม่เดาก็รู้ว่ากำลังเครียด
"เครียดก็บอกเครียดจะอ้อมค้อมทำไม?"มาก่อนพูดแล้วดึงแก้มแก้ว
"เฮ้ย ใช่ของเล่นมั้ยก่อน?"แก้วปัดมืออกแล้วมองหน้ามาก่อนอย่างคาดโทษ
"เห็นไม่ยิ้มเลยจะดึงให้ยิ้ม ทำไมแค่นี้งอน โห่นี่อุส่าห์หนีหญิงมาหาเลยนะ ไม่รู้จากบุญคุณคนอีกและ"มาก่อนบ่นอุบอิบเเล้วเบะปากใส่แก้วอย่างเด็กงอแง
"เออๆ ทำไรดี"แก้วพูดแล้วมองหน้ามาก่อน มาก่อนมองแล้วกระตุกยิ้มก่อนจะลากแก้วไปในที่ที่คิดไว้
30%
ทุกคนวางกาวแล้วฟังไรเตอร์นะค่ะ 55555
ไรเตอร์มาเเล้ว ไม่ต้องห่วงต่อจากนี้ จิทำให้สนุกๆ สมกับที่รอนาน ไรเตอร์ติดงานกีฬาสีเลยมาช้า
แต่ต่อจากนี้ก็จะมีติว หึหึ 555555 เดี๋ยวจะเจียดเวลาว่างมาอัพให้แน่ ไม่ทิ้งรีดเดอร์นะ จุ๊บๆ
♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
