Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) ได้เจอสักที
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ฮัลโหลแก อยู่ไหนกันอ่ะ"แก้วที่รู้สึกแปลกๆกับอาการของโทโมะเมื่อเช้า ไม่รู้จะไปปรึกษาใครเพราะยังไงทุกคนก็คงไม่รู้อยู่ดี จึงตั้งใจโทรหาฟางเพราะรู้ว่าคงจะอยู่กับเฟย์ สองคนนี้ต้องหาคำปรึกษาให้เธอได้แน่ๆ
(โรงพยาบาล)ฟางตอบเสียงอ่อยกลับมาแล้วเตรียดหลับตาปี๋รอ เพราะแก้วคงจะดุแน่เพราะเข้าโรงพยาบาลไม่บอกแก้วสักคำ
"ว่าไงนะ!!! ใครเข้าโรงพยาบาล! เข้าเมื่อไหร่! ทำไมแก้วไม่รู้!!!"แก้วแผดเสียงออกมาเสียงดังลั่น ทำเอาฟางที่กะว่าแค่บ่นๆหน่อยๆ ก็พอทนฟังแต่นี่แก้วตะโกนมาฟางยกเครื่องมือสื่อสารออกจากหูแทบไม่ทัน เฟย์ที่นั่งอยู่้างๆก็เอามือขึ้นมาปิดหูเช่นกัน
(แก้วใจเย็นๆก่อนสิ)ฟางพยายามจะสื่อสารกับแก้วต่อ
"จะให้เย็นได้ยังไง ใครเข้าโรงพยาบาลบอกแก้วมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"แก้วตะเบงเสียงถามด้วยความโมโหแต่ในความโมโหนั้นเต็มไปด้วยคำว่าห่วงมากมาย
(เค้าเองแหละ แฮะๆ)ฟางตอบแล้วขำแห้งๆออกไป
"ฟางเข้าโรงพยาบาล!?! แล้วโอเครึยัง ไปทำอะไรมาทำไมถึงได้เข้าโรงพยาบาล ใครทำอะไรฟาง!"สิ้นคำพูดของแก้วว่าใครทำอะไรฟาง ฟางถึงกับนิ่งเงียบไปทันที
ภาพของป๊อปปี้ในวันนั้นผุดขึ้นมาในหัวอย่างไม่รู้ตัว...
"ฟัาง แก้วถามได้ยินมั้ย ใครทำอะไรแก"แก้วยังคงถามออกมาอย่างต่อเนื่อง
ฟางนั่งนิ่งอยู่พักนึง ในหัวตอนนี้มีแต่เรื่องราวในวันนั้นผุดขึ้นมาในหัวเต็มไปหมด เฟย์มองฟางที่เงียบไปก็สะกิดจนฟางได้สติ
(วะ ว่าไงนะ)ฟางทวนคำถามอีกครั้ง
"แก้วจะถามเป็นครั้งที่ 17 นะ! ว่า ใคร ทำ อะ ไร ฟาง!"แก้วย้ำตามเน้นคำทุกคำ
(ไม่มีอะไร ฟางซุ่มซ่ามเอง)ฟางตอบไปเสียงอ่อย เฟย์ที่นั่งฟังอยู่ก็ขมวดคิ้วทันที ทำไมฟางถึงได้บอกแก้วไปแบบนั้น ไม่สิบอกแบบนั้นดีแล้ว นายป๊อปปี้นั่นจะได้ไม่ถูกฆ่าถ่วงน้ำ
"แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง อยู่ที่ไหน โรงพยาบาลอะไรแก้วจะไปเยี่ยม"ถามถามทันที
(ไม่เป็นไรหรอก ฟางอยู่ไกลจากที่แก้วอยู่ค่อนข้างมากเลยล่ะ เดี๋ยวจะออกแล้วล่ะ แก้วไม่ต้องเป็นห่วงนะ)ฟางพูดแล้วยิ้มในความเป็นห่วงของเพื่อน รู้สึกดีทุกครั้งที่แก้วเป็นห่วงแบบนี้
"เปิดกล้องสิ้"แก้วพูดแล้วกดเปิดกล้องตัวเอง ฟางฟีงแล้วงงๆ แต่ก็ยอมเปิดกล้องตอนนี้ทั้งคู่เห็นหน้ากันและกันผ่านโทรศัพท์มือถือ
(hi! ไงยัยแก้ว)เฟย์ชะเง้อเข้ามาแล้วโบกมืแทักทายแก้วผ่านกล้องจากโทรศัพท์
"ทำไมแกไม่ดูแลฟัง หืม?"แก้วถามแล้วส่งสายตาโหดหาเฟย์ทันที
(ไม่ใช่ชั่นไม่ดูแล นี่ชั้นเป็นคนพาฟางมาโรงพยาบาลนะ เฝ้าจนกว่าฟางจะตื่นด้วย แบบนี้ยังมาหาว่าไม่ดูแลอีก)เฟย์พูดแล้วทำหน้าบึ้ง
"เฝ้าจนกว่าจะตื่น? หมายความว่าไงฟางสลบไปงั้นหรอ?!!"แก้วรีบถามทันที ถ้าแค่ซุ่มซ่ามอย่างที่ฟางบอกไม่น่าจะนอนสลบเลยนี่
(เฮ้ๆ ไม่ใช่ๆ ก็ฟางล้มใช่มั้ยล่ะเป็นแผลที่เข่า แก้วก็รู้นี่ว่าฟางเป็นยังไง ฟางเลยบอกให้หมอฉีดยาสลบให้ฟางเองไม่รู้ว่านอนไปนานแค่ไหน แต่เฟย์บอกสองวันเเน่ะ สงสัยฟางจะเพลียเพราะเสียงเลือดมากแน่ๆเลย ใช่มั้ยเฟย์)ฟางรีบพูดทันที
(ใช่ๆ นั่นแหละ)เฟย์รีบตอบไปทันทีเช่นกัน
"หรอ แล้วทำไมแค่แผลถลอกที่หัวเข่าฟางจะต้องให้น้ำเกลือ"แก้วถามทันที
(แก้วก็รู้ว่าฟางเป็นยังไง หมอบอกว่าให้เพื่อให้ร่างกายฟางเเข็งแรงเร็วๆ)ฟางบอก
"แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก?"แก้วถามเเล้วจ้องตาฟางทันที
(แน่ใจสิ ว่าแต่โทรมาหามีอะไรหรอ)ฟางรีบเปลื่ยนเรื่องคุย
"อ้อ เปล่าหรอกแค่...คิดถึงน่ะ"แก้วเงียบช่างใจคิดว่าจะปรึกษษดีมั้ย และก็ตัดสินใจไปแบบนั้น
(เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเสียงดุอ่อยๆ)เฟย์ถาม
"ไม่เป็นไร แก้ววาแก้วลงไปทำอาหารเย็นดีกว่านะได้เวลาแล้ว บายนะ"แก้วพุดแล้วรีบตัดสายไปทันที
"แก้วเป็นอะไรนะ"เฟย์บ่นเบาๆ
"เอาน่าถ้าแก้วอยากบบอก เค้าบอกเราเองแหละ"ฟางพูดแล้วอมยิ้ม
"เออฟาง วันนี้เฟย์จะต้องไปเคลียร์งานแทนฟางด้วย นี่ก็เลยเวลามานานเเล้วนะเนี้ยฟางอยู่คนเดียวได้มั้ย?"เฟย์ถามเเล้วมองนาฬิกา
"เรื่องบ้านน่ะหรอ"ฟางถาม
"อื้อ"เฟย์ตอบเเล้วพยักหน้า
"ได้สิ ฟางอยูคนเดียวได้ เฟย์ไปเถอะเดี๋ยวโดนคุณเขื่อนดุเอา"ฟางตอบยิ้มๆ เฟย์มองก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
"เฮ้ย!"ป๊อปปี้ที่แอบขึ้นมาเป็นจังหวะที่เฟย์เดินออกมาจากห้องพอดีป๊อปปี้รีบหลบเข้าไปซอกแถวๆนั้นทันที
"มาก็เจอกันเลย ซวยจริงๆ เอ๋ ออกไปแล้วถ้างั้นห้องก็ว่างน่พสิ หึ เสร็จเราล่ะ!"ป๊อปปี้พูดก่อนจะย่องเดินเข้ามาที่ห้องของฟางแล้วเปิดประตูเข้าไปช้าๆ
แอ๊ดดดด
"ลืมอะไรหรอเฟย์"ฟางที่กำลังอ่านนิตยสารก็เงยหน้าขึ้นมาจากเสียงการเปิดประตู
"ไง ได้เจอกันสักทีนะ"ป๊อปปี้พูดแล้วโบกมือทักทายฟาง
"นาย! เข้ามาทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!"ฟางว่าพร้อมกับปานิตยสารในมือใส่ป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้รับได้
"เดี๋ยวๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วยกมือห้ามเมื่อฟางกำลังจะปาสิ่งของรอบตัวมาใส่เขา
"ไม่จนกว่านายจะออกไป!"ฟางพูดแล้วจะหยิบหมอนเเต่ป๊อปปี้ใช่ความไวมุ่งเข้ามาจับมอฟางทั้งสองข้างไว้ก่อน
"ไม่เจอหน้าชั้นนานไม่คิดถึงชั้นบ้างหรือไง มาก็ไล่อะไรของเธอเนี่ย"ป๊อปี้พูดแล้วหน้างอใส่
"หึ! ไม่มีทางชั้นไม่มีทางคิดถึงคนใจเถื่อนอย่างนายหรอก ปล่อยมือชั้นนะไอ้โรคจิต!"ฟางว่าแล้วพยายามจะดิ้นแต่ป๊อปปี้กับพลิกตัวมานั่งบนเตียงเเล้วจับฟางมานั่งบนตังเขาอย่าง่ายดาย
ตัวเบาจริงๆเลยแฮะ
"กรี๊ดดดดด ไอ้บ้า!! นายทำอะไรเนี้ย"ฟางกรีดร้องแล้วพยายามดิ้น
"อย่าดิ้นนะ!"ป๊อปปี้ที่พึ่งรู้ตัวว่านั่งท่านี้มันล่อแหลมเกินไป แต่จะให้ทำยังไงถ้ากลับไปยืนคุยเเล้วจับมือฟางไขว้กันแบบนั้นเข้าตัวเล็กนี่เจ็บแน่
"ก็ปล่อยชั้นสิ นายจะมาทำร้ายอะไรชั้นอีก ห๊า!! แค่นี้ไม่พอใจนายรึไง ชั้นเข้าโรงพยาบาลเเล้วไง ชั้นป่วยเเล้วนี่ไง!"ฟางว่าป๊อปปี้รัวๆ เมื่อจบประโยคฟางก็หอบเหนื่อยเพราะใช้พลังงานมากเกินไป
"ขอโทษ!"ป๊อปปี้พูดแค่นั่นฟางถึงกับนิ่งไปทันที สายตาจ้องมาที่ป๊อปปี้อย่างไม่เข้าใจ
"..."
"ชั้นไม่รู้ว่าเธอเป็นแบบนี้ ถ้ารู้วันนั้นชั้นจะไม่ปล่อยให้เธออกมานอนตอกลมตากน้ำค้างข้างนอกแน่นอน"ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงที่เปลื่ยนไป
"..."
"ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะได้เธอเป็นแบบนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะจููบเธอ..."ป๊อปปี้ยังพูดไม่ทันจบประโยคฟางก็แทรกขึ้นมาก่อน
"แล้วมาจูบชั้นทำไม!"ฟางตะคอกใส่
"ชั้นยังพูดไม่จบ! ไม่ได้ตั้งใจจะจูบเธอแรงต่างหาก แต่ตอนนั้นเธอทำให้ชั้นอารมรืเสียงเองช่วยไม่ได้!"ป๊อปปี้รีบพูดทันที ใบหน้าของป๊อปปี้ตอนนี้แดงซ่านออกมาเจ้าตัวเองยังไม่รู้เลย
"เพื่อนคุณไปไหนค่ะ?"เฟย์ที่มาก็ไม่เห็นป๊อปปี้เเล้วก็ถามทันที กลัวว่าจะเข้าไปหาฟาง
"มันเอ่อ ไม่เข้าห้องน้ำเมื่อกี้นี้น่ะ"เขื่อนพูดช่วยทันที
"เเล้วเราจะต้องรอเค้างั้นหรอค่ะ"เฟย์ถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
"แต่ครั้งนี้คุณเป็นฝ่ายสายนะครับ ให้เวลามันหน่อยมันรอคุณจนต้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำเนี้ย"เขื่อนพุด
"ค่ะ เฟย์รู้เเล้ว"เฟย์พูดแล้วนั่งกอดอกรอป๊อปปี้
10 นาทีผ่านไป
"นี่มันไม่นานไปหน่อยหรอค่ะ!"เฟย์ถามเขื่อนทันที
"เอ่อ มันท้องเสียน่ะ"เขื่อนพูดแล้วยิ้มแห้งๆ
"เฟย์ว่มันไม่ใช่เเล้วล่ะค่ะ เค้าไปหาฟางใช่มั้ย!"เฟย์ถามเเล้วกอดอกมองเขื่อนทันที
"เอ่อ..."
"ว่าไงค่ะ?"
"มันก็อยากเจอบ้างน่าคุณ"เขื่อนพูดแล้วยิ้มแห้งๆให้
"ว่าเเล้วเชียว"เฟย์พูดแล้วเด้งตัวขึ้นมาเเล้วรีบคว้ากระเป๋าทันที
หมับ!
"เดี๋ยวสิคุณให้มันได้คุยได้ปรับความเข้าใจบ้าง มันไม่ได้ตั้งใจ"เขื่อนช่วยพูด
"ไม่!"เฟย์พูดแล้วจะสะบัดข้อมือทิ้ง
ฟุ่บ!
ตุ๊บ!
"ใจร้ายจังเลยครับ"เขื่อนจับเฟย์แล้วกดลงที่โซฟาก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้เฟย์
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มาเเล้ววววววว คิดถึงทุกโคนนนนนน 5555
มาอัพเเล้วน้านะะะะะ
เม้นเยอะๆนะน้าาาาา 5555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
