Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.

36 ตอน

894 วิจารณ์

60.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

12) ท่าเรือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"วันนี้คุณไม่มีไปดูงานข้างนอกหรอค่ะ"แก้วที่นั่งตรงข้ามกับโทโมะในห้องสีเหลี่ยมกว้างก็ถามขึ้นเมื่อเห็นโทดมะเอาแต่จ้องหน้าจอคอมไม่ละตา

"มีครับ แต่เป็นตอนบ่าย"โทโมะตอบไปโดยที่มือและสายตายังคงทำงานเต็มที่

"จ้องคอมนานเกินไปแก้วนะค่ะไม่ปวดตาบ้างหรอค่ะ"แก้วถามด้วยความเป็นห่วงก็คนตัวสูงเล่นจ้องตั้งเป็นชั่วโมงแล้วไม่ยอมละ

"ผมชินแล้วล่ะ เพราะว่าเมื่อวานเรากลับมาไม่ทันทำงานตอนเย็นวันนี้ผมเลยต้องรีบเคลียร์"โทโมะพุดเพราะเมื่อวานแก้วขี่ม้าจนเลยเวลาทำงานช่วงเย็น

"เพราะชั้นขี่ม้าใช่มั้ย รู้สึกผิดเลยอ่ะ"แก้วพูดแล้วก้มหน้าหงุด ถ้าเธอไม่มัวแต่สนุกจนลืมเวลาเขาคงไม่ต้องมานั่งทำงานงงกๆแบบนี้

"ช่างมันเถอะ คุณจะคิดมากทำไมงานมันก็ไม่ได้เร่งอะไร แค่ผมไม่อยากให้มันค้างคา"โทโมะพูดปลอบไปทันทีเมื่อเห็นท่าทางแก้วไม่ดี

"มีอะไรให้ชั้นช่วยมั้ย"แก้วเงยหน้าขึ้นมาถาม

"ไม่มีหรอก คุณไปนั่งที่โซฟาตรงนู้นดีกว่า มานั้งจ้องผมแบบนี้งานผมก็ไม่เสร็จเร็วึ้นหรอก"โทโมะพุด

"บ้ารึเปล่า ชั้นไม่ได้มานั่งจ้องคุณสักหน่อย แค่มาดูว่างานวันๆนึงคุณทำอะไรบ้างเท่านั้นเอง"แก้วรีบปฏิเสธทันที

"หรอครับ"โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ นั่นทำให้แก้วหมั่นไส้ขึ้นมาทันที

"ค่ะ ไปนั่งนั่นก็ได้"แก้วพูดก่อนจะเดินดุ่มๆไปนั่งโซฟ โทโมะมองแล้วแอบขำในท่าทางของแก้ว

"นายเลิกขยับเเขนนี้สักที เดี๋ยวแผลที่ทำไว้ก็ฉีกหรอก"ฟางที่มองไปที่ป๊อปปี้ทีไรก็ใช้มือข้างที่เจ็บชี้สั่งงานทุกที

"ทำไมเป็นห่วงชั้นหรือไง"ป๊อปปี้ละสายตาจากสิ่งก่อสร้างมาสนใจคนตัวเล็กที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆแทน เขาพูดด้วยน้ำเสียงติดฃล้อเลียน

"หึ ฝันหรอชั้นขี้เกียจทำแผลให้นายหลายรอบต่างหากมันเมื้อย!"ฟางพูดแล้วเบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้

"ไปนั่งนู่นไป"ป๊อปปี้พูดแล้วหันหน้าไปทางซุ้มที่นั่ง

"อะไร ชั้นก็จะทำงานเหมือนกัน ไม่ต้องมาโชว์ออฟคนเดียวเลย"ฟางพูดด้วยความหมั่นไส้

"อะไรก็เห็นตรงนี้มันแดดเยอะ แล้วอีกอย่างเธอยืนก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง แค่บ่นนู่นนี่นั่น ไปๆไปนั่งตรงนั้นเลยไป"ป๊อปปี้พูดแล้วผลักฟาง

"เห้ย! อะไรของนายร้อยวันพันปีอยากจะให้ชั้นยืนตากแดดๆ วันนี้เป็รบ้าอะไรอยากให้ชั้นเข้าไปอยู่ในร่ม"ฟางพูดขึ้น

"เกะกะลูกตา จบนะ"ป๊อปปี้พูด

"หรอ หึถ้างั้นชั้นก็จะยืนเกะกะลูกกะตาที่มันไม่มีแววของนายอยู่ตรงนี้ล่ะ อ๊ะ! ไม่สิ ไปเอาร่มมาดีกว่า"ฟางพูดก่อนจะเดินดุ่มๆเดินไปหยิมร่มสี่สดใสมาแล้วกางออกก่อนจะหันหน้าไปเยาะเย้ยป๊อปปี้ยืนอยู่ข้างๆ

"สีร่มเธอมันแสดตาชึ้นมากเลย เอาออกไปเลยไป"ป๊อปปี้พูดแล้วผลักล่ม

"อะไรไม่รู้จักหรือไงสีสดใจน่ะห๊ะ! พูดมากไปดูตรงนู้ดีกว่า ยืนดำไปเถอะ แบร่!"ฟางว่าก่อนจะเดินไงานรอบๆ เพื่อตรวจความเรียบร้อย

"คุณเขื่อนบ่ายสองของวันนี้คุณมีงานนอกสถานที่นะค่ะ"เฟย์พูดขึ้นเมื่อดูตารางงาน

"มีหรอ ที่ไหน?"เขื่อนถามด้วยความสงสัย

"ท่าเรือไงค่ะ ลืมได้ยังไงเนี่ย"เฟย์พูดแล้วส่งสายตาดุดัน

"ครับๆ ขอโทษครับ"เขื่อนพูดแล้วก้มหน้าสองรอบก่อนจะทำงานต่อ

"ว่าแต่รู้หรือเปล่าค่ะว่าที่จะไปจะไปคุยเรื่องออะไร"เฟย์ถาม

"เรื่อง...เรื่องอะไรล่ะครับ"เขื่อนพูดอย่างงๆ

"ว่าแล้วเชียว คุณนี่มัน!...เฮ้อ เราจะไปคุยเกี่ยวกับเรือที่เราเคบออกแบบไปไงค่ะ แล้วเป็นแบบนี้จะคุยงานไหวรึเปล่า ให้เลื่อนมั้ยค่ะ"เฟยืถามเพราะดูเหมือนวันนี้เขื่อนจะดูเหนื่อยๆ

"ไม่ครับ ผมโอเค"เขื่อนพูดแล้วยิ้ม

"ค่ะ ถ้างั้นก้เตรียมตัวเลยล่ะกันค่ะนี่ก็เที่ยงแล้วเดี๋ยวจะไปไม่ทัน ไหนจะทานอาหารกลางวันอีก"เฟย์พูดขึ้นก่นจะจัดแจงทุกอย่างให้เป็นไปตามระบบ