ทางแยกหัวใจ

“ถึงแล้วครับฟาง ฟาง ๆ”เมื่อถึงที่หมายป๊อปก็ปลุกฟางที่หลับอยู่บนไหล่แกร่งของเค้า ด้วยความขี้เซาของคนตัวเล็กกลับเกี่ยวควงแขนเค้าไว้แน่นอย่างไม่ยอมตื่น
 
 
 
 
“ยัยลูกหมูตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว”ป๊อปก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากบางเบาๆ แล้วนั่นก็ได้ผล คนตัวเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นมาและส่งยิ้มให้เค้า
 
 
 
 
“ป่ะ จะได้ไปเล่นน้ำกัน เอาของไปเก็บก่อน”ป๊อปลุกขึ้นจับมือฟางเดินไปยังที่พัก เค้าเลือกจองห้องพักริมทะเลที่มองเห็นวิวทะเลได้ไกลสุดลูกหูลูกตา มีสระว่ายน้ำและสวนเล็กๆคล้ายบ้านส่วนตัว ตามแบบที่คนตัวเล็กชอบ
 
 
 
 
“ป๊อป จองขนาดนี้เลยเหรอมันแพงไปน้า ฟางว่าเราจองแค่ห้องธรรมดาก็พอแล้วมั้ง”ฟางพูด
 
 
 
 
“ก็ซ้อมฮันนีมูนงัย อยู่กับฟางจะธรรมดาได้งัย”ป๊อปเดินเข้าไปโอบกอดฟางจากด้านหลัง ใช่แล้ว มันเป็นทริปกระทันหันระหว่างเค้าและฟาง ที่เค้าอยากให้มันเป็นคือฮันนีมูนเล็กๆระหว่างเค้าและเธอ
 
 
 
 
“เว่อร์หน่าป๊อป ไปเดินเล่นกันมั้ย ฟางอยากไปเดินเล่น”ฟางหันไปหอมแก้มคนตัวสูงอย่างออดอ้อน
 
 
 
 
“เดินอะไรกันคะ ไม่เหนื่อยเหรอวันนี้ไร่องุ่นก็ไปมาแล้ว ไปนอนพักบนเตียงมั้ย หืม”ป๊อปพูดจบก็ก้มลงไปหมายจะจุมพิต แต่เธอกลับพยายามเบี่ยงตัวหนีสุดชีวิตอย่างรู้ทัน
 
 
 
 
“อย่ามาเจ้าเล่ห์น้า พาฟางไปเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากโดนงอแงใส่”ฟางแกล้งงอนใส่เพื่อเลี่ยงประเด็นจากหมีหืนอย่างเค้า
 
 
 
 
“ก็ได้ค่ะ ป่ะๆ ป๊อปตามใจฟาง กลางคืนฟางก็ต้องตามใจป๊อปด้วยนะ”ป๊อปจูงมือพาฟางเดินออกมาเดินเล่นริมชายหาด ตามที่เธอขอ วาวตาของคนตัวเล็กฉายแววเป้นประกายเมื่อเห็นหาดทราย สายลม และเสียงคลื่นกระทบฝั่ง มันช่างหวานจับใจ และมีเค้าอยู่ข้างๆ โอกาสแบบนี้ที่เธอเฝ้ารอมาตลอด
 
 
 
 
“มัวแต่สนใจทะเล ไม่สนใจป๊อปเลยนะ”ป๊อปหันไปมองฟาง ที่เอาแต่ชื่นชมบรรยากาศรอบๆโดยไม่สนใจเค้าเลย
 
 
 
 
“โห น๊านนานกว่าจะได้มาทะเลสักที ก็ต้องชื่นชมให้เต็มที่สิ่ ฟางอยากมาตั้งนานแล้วนี่นา”ฟางพูด
 
 
 
 
“แล้วทำไมจู่ๆถึงอยากมาทะเล ฟางก็เพิ่งกลับมากับพวกเฟย์นี่นา”ป๊อปถามอีกครั้งด้วยความสงสัย แต่ฟางกลับถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่เค้าจำไม่ได้จริงๆใช่มั้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปวาดรูปทะเลเหรอ สวยจังเลยอ่า” คนตัวเล็กชะโงกหน้าเข้าไปหาแฟนหนุ่มที่กำลังบรรจงวาดรูปทะเลอย่างประณีตลงบนผ้าใบผืนโต
 
 
 
 
 
“ชอบทะเลเหรอ ฟาง”เค้าหันไปถามแฟนสาวอย่างสนใจ ใบหน้าเปื้อนยิ้มบวกกับตาเป็นประกายที่มองภาพวาด เธอคงชอบมากจริงๆ
 
 
 
 
“ใช่ ชอบมากๆเลยแหละ นานๆที่จะมีโอกาสได้ไป เพราะคุณพ่อคุณแม่ฟางไม่ค่อยว่าง” ฟางตอบทั้งที่ตายังคงมองรูปวาดของเค้าอยู่
 
 
 
 
“งั้นเอาไว้ ป๊อปพาไป ทะเลสวยๆ สายลม สองเรา แล้วก็แต่งงาน”ป๊อปพูดยิ้มๆพลางดึงคนตัวเล็กลงมานั่งบนตักของเค้า
 
 
 
 
“หืม แต่งงาน? นี่คบกับฟางจริงจังถึงจะแต่งงานเลยเหรอ”ฟางหันไปถามแฟนหนุ่มที่ยังคงยิ้มไม่หยุด
 
 
 
 
“จริงจังสิ่ ฟางเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ป๊อปตั้งใจจะจีบเลยนะ ฟางเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดเลยรู้เปล่า เพราะเราอ่ะรักและก็จริงใจกับฟางมากๆเลย รอป๊อปนะ”ป๊อปพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาที่จริงจังของเค้าจ้องเข้าไปในแววตาคู่สวย เธอไม่คิดเลยว่าป๊อปจะรักเธอมากขนาดนี้
 
 
 
 
“จ้า ฟางจะรักและรอป๊อปคนเดียว ฟางก็รักป๊อปเหมือนกัน อย่าทิ้งฟางนะ”ฟางหันไปสวมกอดคนรักของเธอ และทุกๆคำมั่นสัญญาของป๊อปก็ยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเธอไม่เคยลบเลือน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางๆ ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า”ป๊อปเขย่าแขนฟางที่กำลังเหม่ออยู่ ฟางที่ได้สติก็ยิ้มหวานให้คนตัวสูงแทนคำตอบ
 
 
 
 
“เป็นอะไรหรือเปล่า ป๊อปเรียกตั้งนาน”ป๊อปถามฟางด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
“อ่อ ไม่มีอะไรๆ คิดอะไรเพลินๆหน่ะ”ฟางยิ้มให้ป๊อปอีกครั้ง แต่จู่ๆฟางก็เกิดเห็นภาพทับซ้อนบนใบหน้าของป๊อป
 
 
 
 
“ป๊อปเห็นฟางเหม่อลอย คุยด้วยก็ไม่คุยด้วยก็เลยเป็นห่วง” ป๊อปปัดปรอยผมที่ใบหน้าของฟางมาทัดหู
 
 
 
 
“ป๊อปยืนเฉยๆก่อน!” ฟางจับไหล่ป๊อปให้ยืนนิ่งๆ แต่เธอยิ่งเพ่งก็ยิ่งตามัว ยิ่งมองไม่ชัด
 
 
 
 
“ฟางเป็นอะไรอ่ะ”ป๊อปยืนนิ่งๆมองเธอ ใบหน้าของเธอค่อยๆซีดลงเรื่อยๆ และเหมือนว่าเธอกำลังเพ่งมองเค้าอยู่
 
 
 
 
“ฟางไม่เป็นไร ป๊อปรอฟางแปบนึงนะ ฟางขอไปซื้อน้ำเปล่าก่อน ฟางหิวน้ำ”ฟางฝืนยิ้มให้ป๊อปที่ทำหน้าวิตกกังวลไม่น้อย แต่เธอก็ไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ
 
 
 
 
“ป๊อปไปซื้อให้มั้ยฟาง นั่งพักดีกว่ามั้ย”ป๊อปมองหน้าฟางที่ฝืนยิ้มให้เค้ายิ่งกังวล เพราะใบหน้าของเธอซีดจางลงเหมือนกระดาษไม่มีผิด
 
 
 
 
“ฟางแพ้แดด ไม่มีอะไรหรอกหน่า เดี๋ยวมานะไปซื้อน้ำก่อน “ฟางพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ทั้งที่ตอนนี้เธอปวดหัวจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เธอฝืนเดินจนไปถึงร้านน้ำ และรีบแอบหยิบยาขึ้นมากินเพื่อบรรเทาอาการปวดหัวของเธอ ที่นับวันมันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ฟางซื้อน้ำเสร็จก็แข็งใจเดินไปหาป๊อป ที่นั่งรออยู่ด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
“ไหวมั้ยฟาง ฟางแพ้แดดด้วยเหรอ ป๊อปไม่เห็นรู้เลย”ป๊อปถามขึ้น ทำไมเรื่องแค่นี้เค้ากลับไม่รู้ ใจเค้ากลับนึกโทษตัวเองขึ้นมา
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอก อย่าทำหน้าแบบนี้สิ่ ฟางไม่อยากให้ป๊อปไม่สบายใจนะ”ฟางนั่งลงข้างๆก่อนจะเอนตัวลงไปซบไหล่เค้า
 
 
 
 
“ถ้าฟางไม่สบายหรือเป็นอะไรให้รีบบอกป๊อปเลยนะป๊อปเป็นห่วง”ป๊อปยกมือขึ้นมาโอบคนตัวเล็กในอ้อมกอด
 
 
 
 
“อยากหยุดเวลาไว้แค่เราสองคนจัง”สายตาฟางเหม่อลอยไปที่พระอาทิตย์ดวงโตที่ค่อยๆเคลื่อนลดต่ำลงจนกระทบผิวน้ำ ถ้าวันนึงไม่มีเค้าเธอจะอยู่ยังไงดี
 
 
 
 
 
“หยุดไว้ทำไมหล่ะ ในเมื่อป๊อปก็อยู่กับฟางทุกวันอยู่แล้ว”ป๊อปพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี ก่อนมือหน้าๆจะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปคู่เค้าและเธอ เค้ามองรูปในกล้องและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
 
 
 
 
“ป๊อป…มีอะไรจะบอกฟางหรือเปล่า”ฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และตัดสินใจถามเค้าออกไป
 
 
 
 
“เอ่อ…ถามแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า”ป๊อปหันมาเหลือบมองฟางที่ยังคงหลับตานิ่งๆ
 
 
 
 
“ถ้าป๊อปมีอะไรก็บอกฟางตรงๆได้นะ ฟางไม่ชอบคนโกหก”ฟางพูดเป็นนัยๆ และรอท่าทีของเค้าว่าจะตอบกลับมายังไง
 
 
 
 
“อื้ม ฟางไม่ต้องกังวลนะ ป๊อปกับฟางจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”ป๊อปหันหน้ามาประทับจูบบนหน้าผากมนของฟางเบาๆแทนคำสัญญา
 
 
 
 
“พระอาทิตย์เป็นพยานแล้วนะ อย่าผิดคำสัญญานะภาณุ”ฟางเงยหน้าขึ้นมองป๊อป ถ้าเป้นเมื่อก่อนเธอคงเชื่อเค้าอย่างหมดหัวใจ เพราะสายตาที่มุ่งมั่น น้ำเสียงที่จริงจัง มันทำให้เธอหลงเชื่อคำพูดของเค้าได้ง่ายๆเสมอ
 
 
 
 
“ภาณุ เป็นคนใหม่แล้วนะ ภาณุคนนี้จะซื่อสัตย์และดูแลธนันต์ธรญ์ตลอดไป อดีตที่ผ่านมาภาณุคนนี้อาจจะละเลยความรักและความหวังดีของธนันต์ธรญ์ไป แต่ต่อจากนี้เราสองคนจะอยู่ดูแลกันด้วยความรักตลอดไป เราจะอยู่เพื่อกันและกันนะฟาง”ป๊อปจับมือฟางขึ้นมา ฟางค่อยๆเลื่อนตัวจากไหล่ขึ้นมานั่งเสมอเค้า คำพูดของเค้ามันทำให้หัวใจของฟางพองโตและได้รับการเติมเต็มด้วยความรักที่เค้ามีให้เธอจนเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาแทบจะหายไปในหัวสมองและแทนที่ด้วยคำพูดของเค้า น้ำใสๆค่อยๆไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย
 
 
 
 
“ป๊อปรู้ว่าป๊อปไม่ใช่แฟนที่ดีอย่างที่เคยพูดไว้ ป๊อปหักหลังทำให้ฟางเสียใจ แต่วันนึงที่ฟางเลือกจะเดินหันหลังให้กับความรักของเรามันทำให้ป๊อปเจ็บปวดทรมานแทบบ้า และยิ่งฟางไปอยู่ใกล้ทำเหมือนมีใจให้ไอ้โทโมะนั่น ป๊อปยิ่งทนไม่ได้เข้าไปใหญ่ ป๊อปถึงรู้หัวใจตัวเองว่า ป๊อปเสียฟางไปไม่ได้อีกแล้ว ฟางคือทุกอย่างของป๊อปนะ จะเป็นไปได้มั้ยถ้าป๊อปจะขอดูแลฟางตลอดไป”ป๊อปพูดและหยิบกล่องแหวนที่เค้าสั่งทำขึ้นมาตอนอยู่ที่ฝรั่งเศส ฟางมองการกระทำของป๊อป น้ำตาของเธอก็ยิ่งไหลออกมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนฟางคงจะดีใจ แต่เค้ากำลังจะแต่งงาน ฟางตัดสินใจชักมือออก แต่ป๊อปกลับบีบมันไว้แน่น
 
 
 
 
“ป๊อปฟางว่าเราอย่าพึ่ง อื้ออ…”ป๊อปที่ไม่อยากได้ยินคำปฏิเสธจากฟาง ก็จัดการปิดปากฟางด้วยปากของเค้าทันที เค้ากดริมฝีปากลงบนปากฟางอย่างแนบแน่นเป็นเชิงลงโทษที่เธอจะปฏิเสธเค้า แต่เค้าก็ค่อยๆเปลี่ยนให้มันเป็นสัมผัสที่อ่อนหวานและลุกล้ำเข้าไปในปากเล็กๆของเธอ มันหวานจนเธอแทบหลอมละลายแข่งกับพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินเลยทีเดียว ป๊อปที่เห็นฟางเคลิ้มเคลิ้มไปกับรสจูบของเค้า เค้าก็ค่อยๆหยิบหวานขึ้นมาใส่บนนิ้วนางของเธอ และค่อยๆถอนจูบออกมา
 
 
 
 
“ป๊อป…”ฟางเอ่ยชื่อเค้าอย่างแผ่วเบา และก้มมองแหวนทองคำขาวที่เค้าสวมให้บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ
 
 
 
 
“ป๊อปจะไม่ยอมเสียฟางไปไม่ว่าจะกรณีไหนๆทั้งนั้น เราเป็นของกันและกันแล้ว ฟางเป็นของป๊อปและก็…”ป๊อปพูดพลางหยิบแหวนอีกวงขึ้นมา ก่อนจะจับมือเรียวบางของฟางให้จับที่แหวนและสวมเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของเค้า
 
 
 
 
“และป๊อปก็เป็นของฟาง นี่จับจองอย่างไม่เป็นทางการนะ เสร็จทุกอย่างป๊อปจะไปสู่ขอพ่อแม่ของฟางเอง”ป๊อปยิ้มหวานและมองแหวนแทนในบนนิ้วมือสวยๆของเค้าและฟางอย่างมีความสุข
 
 
 
 
“ป๊อปเผด็จการ ฟางยังไม่ทันตอบ อื้อออ”ป๊อปบดริมฝีปากเค้าเข้ากับริมฝีปากสวยๆของฟางอีกครั้งแล้วถ่ายรูปเก็บไว้อีกหลายต่อหลายช็อต จนฟางผละออก
 
 
 
 
“อีกแล้วนะ ฮืออออออออ บอกฟางที่ว่าคิดถูกใช่มั้ยที่พามาเที่ยวสองคนแบบนี้”ฟางส่งเสียงงอแง เธอมันพลาดชัดๆที่คิดมาเที่ยวสองต่อสองกับหมีหื่นอย่างเค้า
 
 
 
 
“ฉันจะรอดมั้ยเนี้ย งื้อออออออออ”ฟางคิดในใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนพื้นทราย ท่ามกลางเสียงหัวเราะชอบใจของป๊อป
 
 
 
***เขียนหวานๆไม่ค่อยเป็นอ่า แหะๆ เม้นด้วยนะ ตอนหน้าก็ยังหวานอยู่ เขียนแล้วติดใจ จัดไปเต็มๆ 4 หน้า แฮ่ๆ***
 
X