My Brother รักสุดใจ พี่ชายตัวดี

               ''พ่อขาาาาา วันนี้แก้วขอไปงานวันเกิดเพื่อนที่ผับได้ไหมคะ''

               '' ไม่ให้ไป '' พ่อของแก้วพูดขึ้น  

               ''โถ่...คุณคะ ลูกโตแล้วปล่อยบ้างเถอะค่ะ" เสียงแม่ของแก้วพูดขึ้น

               ''...'' ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก

               ''คุณคะ เห็นไหมลูกงอลจนหนีขึ้นห้องไปแล้วน่ะ''

               ''เถอะน่าา คุณคอยดูเดี๋ยวมันก็หนีไปเองอีกนั่นแหละ'' เสียงพ่อของแก้วพูดขึ้น

               ''คุณนี่ก็แปลก ลูกขอดีๆไม่ให้ไป ต้องให้เค้าหนีไปเอง''

               ''ผมมีวิธีสอนลูกในแบบฉบับของผมก็แล้วกัน''

ตกดึกกก(22.40)

               ''พ่อนะพ่อขอดีๆไม่ให้ไป ชิส์'' แก้วบ่นอุบ หลังจากนั้นก็ปีนลงมาจากชั้นสอง แล้วหนีข้ามรั้วออกไปทันที เพราะมีจินนี่เพื่อนสาวในแก๊งค์มารอรับอยู่แล้ว

ณ ผับ Buddy Drink(ชื่อสมมติขึ้นมานะคะ)

              ''ยัยแก้ว ยัยจินนี่ ทางนี้ๆ''เสียงพิมพ์เรียกแก้วกับจินนี่มาจากโซนวีไอพี จากนั้นทั้งสองก็เดินไปยังห้องนั้น

              ''HBDนะยัยแก้วววว''เพื่อนๆของแก้วพูดขึ้นทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้อง

              ''นี่พวกแก...ขอบใจมากนะ''แก้วน้ำตาคลอเบ้า

              ''เอาล่ะๆเลิกซึ้งกันได้แล้ว วันนี้วันเกิดยัยแก้วทั้งทีฉันเลี้ยงเองง''เสียงป็อปปี้ซึ่งเป็นเจ้าของผับแห่งนี้

              ทุกคนนั่งกินไปได้สักพักจินนี่ก็ถามขึ้นว่า''พวกแกวางแผนยังไงกับชีวิตในอนาคตล่ะ''

              ''ฉันอยากจะทำวงดนตรีต่อ''เสียงเคนตะพูดขึ้น 

              ''ฉันก็อยากจะทำวงดนตรีต่อเหมือนกัน''ป็อปปี้พูดขึ้น

              แก้วรู้สึกดีใจมาก ใครจะรู้ล่ะว่าความฝันของเธอก็คือการเป็นนักดนตรีที่โด่งดัง

              ''เอ่ออ !นี่ยัยแก้ว แกไม่ได้หนีพ่อแกออกมาใช่ไหม ? เดี๋ยวพ่อแกให้ลูกน้องมาพังร้านฉันเหมือนปีที่แล้วอีก''ป็อปปี้พูดพร้อมกับทำท่าสยิวว~~

              ''เอาเหอะน่าาป็อป ยังไงแกก็ได้ตังค์มาทำร้านใหม่อยู่แล้วนี่''เสียงฟางพูดขึ้น

              ขณะที่ทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แก้วก็เหลือบไปเห็นโทโมะ พี่ชาย(ที่เธอรักมากกว่าพี่ชาย) เธอจึงลุกขึ้นจากโต๊ะโดยไม่บอกไม่กล่าวใคร เธอมุ่งตรงไปยังโทโมะ

              ''พี่โทโมะ ทำไมทำอย่างนี้''เสียงพูดขึ้นพร้อมมองหวายคู่ควงของโทโมะอย่างเหยียดหยาม

              ''แล้วเธอจะทำไม?''โทโมะพูดจบก็กอดคอหวายแล้วเดินออกไปทันที แก้วไม่ยอมลดละความพยายาม เธอวิ่งตามออกไปกระชากผู้หญิงคนนั้นออกจากโทโมะ

              ''เอ๊ะ ! นังเด็กนี่''เสียงหวายพูดขึ้นเพราะโดนแก้วกระชากแขนไว้

              ''แก้ว ปล่อยเธอซะเดี๋ยวนี้''โทโมะกดเสียงต่ำเป็นเชิงขู่

              ''ไม่ปล่อย ! ทำไม !''

              ''แกก็จะโดนแบบนี้ไงนังเด็กบ้าา ! ''

              เพี๊ยะะะ !!!!!!!!!! ฝ่ามือของหวายปะทะลงบนหน้าหวานๆของแก้ว แก้วเลยต่อยเข้าที่จมูกหวายเป็นการเอาคืน 

              ''แก้วว ! หยุดด !!!!ทำแบบนี้เค้าเรียกว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนรู้ไหม'' แก้วรู้สึกจุกกับประโยคที่โทโมะพูดขึ้น ถึงเค้าจะด่าจะว่ายังไงแก้วก็ไม่เคยสน แต่นี่ถึงพ่อถึงแม่เลยหรอ ? ได้จำไว้ต่อไปจะไม่ยุ่งแล้ว 

              พอพูดจบโทโมะก็เดินจากไปทันที  แก้วเดินกลับเข้ามาในผับด้วยสภาพล่องลอย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอดื่มเหล้าเข้าไปมากมาย จนเพื่อนๆต้องช่วยกันหิ้วมาส่งที่บ้าน

แฮร่ๆ!!หายไปนานเลยขอโทดนะคะ พอดีไม่ค่อยว่างเลย ยังไงฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ด้วยน๊าายังไงก็ช่วยติชมด้วยนะคะ ตรงไหนไม่ดีจะนำมาปรับปรุงค่ะ ขอบคุณค่ะ