[Thai boxing] ปิ๊งรักสาวนักมวย

ค่ายมวย 'Thai Boxing'
"จะสองชั่วโมงแล้วนะทำไมยัยหนูถึงยังมาไม่ถึงซักที
เสียงของ 'ครูสมรักษ์' เจ้าของค่ายมวย 'Thai Boxing' เอ่ยถามลูกชายที่กำลังนั่งรอการมาของศิษย์ใหม่ชาวต่างชาติอย่างใจจดใจจ่อ
"พ่อเป็นห่วงยัยเล็กเหรอ"
นี่คือเสียงของ 'ตัวใหญ่' ลูกชายคนโตของครูสมรักษ์
"ฉันว่าครูเป็นห่วงว่าที่ศิษย์น้องคนใหม่ของพวกเรามากกว่านะใหญ่"
ส่วนนี่คือเสียงของ 'ตะวัน' ลูกศิษย์คนโปรดของครูสมรักษ์
"ฉันก็เห็นด้วยกับตะวันนะพี่ใหญ่"
และนี่คือเสียงของ 'เดือน' ฝาแฝดของตะวัน
"ข้าก็เป็นห่วงทั้งสองคนนั่นแหละ...แต่จะว่าไปก็ห่วงว่าที่ศิษย์คนใหม่มากกว่าว่ะ ฮ่าๆๆ"
และแล้วทั้งสี่คนก็รวมหัวกันนินทาลับหลัง 'ตัวเล็ก' คนนี้อย่างสนุกสนานเฮฮา ==;
ปื้นนนนๆ~ (นี่คือเสียงรถเต่าของฉันเอง)
"โอ้ะ! ยัยเล็กมาแล้วครับพ่อ" ตัวใหญ่รีบรายงานผู้เป็นพ่อทันทีที่เห็นรถเต่าเก่าคราคร่ำของน้องสาวเคลื่อนตัวเข้ามาภายในเขตสนามหน้าบ้าน
"ไปๆทุกคน...รีบไปต้อนรับว่าที่ศิษย์ใหม่ของข้ากันดีกว่า"
"คร้าบบบบบบบบบบบบบบ"
ซุบซิบๆ 'พ่อครูนี่ขี้เห่อจริงๆ' 'นั่นสิ! แก้ยังไงก็แก้ไม่หาย' 'เงี้ยแหละนิสัยคนแก่...ฮ่าๆ' (ลูกชายแอบนินทา)** ปล.เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม กรุณาอย่าลอกเลียนแบบ :D
______________________________________________________ภายในตัวรถ..
"ถึงแล้ววววววววววว" ฉันร้องตะโกนอย่างดีใจ
ในที่สุดก็ถึงบ้านซักที เห้อ! เป็นความผิดของฉันคนเดียวเลยที่ไม่ตรวจตราความเรียบร้อยของรถ ทำให้รถน้ำมันหมดกลางทาง ต้องรอช่างเอาน้ำมันมาเติมให้ ซึ่งก็กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมง
ฉันรีบหันไปยิ้มแหยๆอย่างสำนึกผิดให้จื่อเทาทันที พลางกล่าวขอโทษขอโพยเขายกใหญ่ ที่ทำให้เขาต้องมาลำบากเพราะฉัน
"ขอโทษน้าจื่อเทา...เพราะฉันไม่รอบคอบเอง นายเลยต้องเสียเวลาเพราะฉันน่ะ" T.T
"อืม...ไม่เป็นไรหรอกน่า"
"ฉันเสียใจจริงๆน้าาาาาาาาาาา" T.T
ฮือๆๆ.. TT
"เห้ย! นี่เธอร้องไห้ทำไมน่ะยัยบื้อ"
กึก!!! ว่าไงนะ? ยัยบื้อเหรอ ? นี่เขากล้าเรียกฉันว่ายัยบื้อเหรอ? ฉันรีบเช็ดน้ำตาทันที ก่อนจะจ้องมองเขาตาเข้ม
"นี่นายเรียกใครว่ายัยบื้อห้ะไอ้หมีแพนด้า" หน็อยแหนะ! ไอ้หมีแพนด้า ไอ้ถุงใต้ตาดำ คิดว่าหล่อแล้วจะพูดอะไรก็ได้งั้นเร้อะ!!!
"ไม่รู้ไม่ชี้ :D "
"นี่ไอ้หมีแพนด้า! คิดว่าหล่อแล้วฉันจะไม่โกรธใช่ไหม?"
"เธอกำลังชมว่าฉันหล่ออยู่นะยัยบื้อ ^^ " ห้ะ? ฉันนี่นะชมเขาว่าหล่อ.. ไม่จริงอ่ะ ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงง T^T
"ละ...ลงไปจากรถฉันเดี๋ยวนี้เลยไอ้หมีแพนด้า"
"โอเคๆ...ยังไงก็ขอบใจนะยัยบื้อ" เขายกมือขึ้นเหนือหัวเป็นเชิงขอยอมแพ้ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ฉัน
'ยิ้มค่อยๆ แค่เธอยิ้มค่อยๆ หัวใจก็เลยไปแสนไกล~' ในขณะที่ฉันกำลังเบลอกับรอยยิ้มที่เขาส่งมาให้ เขาก็รีบยื่นหน้าเข้ามาหาฉันก่อนที่จะจรดปลายจมูกของเขาเข้าที่แก้มของฉัน 'ฟอดดดดดดดดดดดดด' แล้วรีบลงจากรถไปทันที
ฉันค่อยๆ เอามือมาลูบแก้มของตัวเองอย่างมึนๆ สัมผัสจากเขามันไม่ได้น่ารังเกียจซักนิด แต่มันชวนให้วาบหวามจริงๆ.. เห้ย!! นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย? ฉันรีบสะบัดหัวรัวๆเพื่อไล่ความรู้สึกประหลาดแบบนี้ออกไป