นายคือสไตล์ของฉัน kristao

ไอ้บ้าคริสทำผมหงอย....ไอ้บ้ากาแล็คซี่นั่นส่งข้อความมาหาผมตอนหกโมงเช้าว่า 'ขอโทษนะเทาฉันต้องไปคุยเรื่องงานกับพ่อที่มหาลัยที่อเมริกานะไปห้าวันดูแลตัวเองด้วยล่ะ'
"เทาวันนี้นายดูหงอยๆนะเป็นอะไรหรือเปล่า?"
"คริสนะ..."
"คริสทำไม....บอกฉันมา"
เซฮุนเขย่าตัวผมอย่างกับกำลังเขย่าชานมไข่มุกให้ลูกค้า
"คริสไปอเมริกาห้าวันหน่ะ"
"ห้าวันเองทำซึมไปได้"เซฮุนยักไหล่
"เออ!!"
ไอ้เพื่อนเวร!ปลอบใจกันได้ดีมากเลยไม่คุยกับมันแล้ว
"เทา!!"
"หืม?"
ผมถอดหูฟังออกแล้วมองไอ้บ้าโยดาหูกางชานยอลวิ่งมาทางผม...อะไรของมัน?
"ขอร้องอะไรหน่อยดิ"
"ว่ามาสิ"ผมยืนล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วจ้องหน้าหมอนี่
"ช่วยมาซ้อมบทละครแทนแบคยอลกับฉันวันนึงดิ"
"ค่าตอบแทนล่ะ"ผมแบมือตรงหน้าชานยอล
"โอเคๆจะเอาอะไรล่ะ"
"กระเป๋าหลุยวิตตองเสือดาวรุ่นลิมิเต็ด"
"ตอนนี้เอาคุกกี้ลายเสือดาวไปกินแทนก่อนละกัน"ชานยอลยื่นห่อคุ้กกี้มาตรงหน้าผม
"ไม่เอาโว้ย!"
"ถ้านายไม่ยอมไปซ้อมกับฉันฉันจะเรียกวิญญาณไปหานายคืนนี้"
วิญญาณ วิญญาณ วิญญาณ...ย้ากกกก!!
"อะ...โอเคฉันตกลง"
"เย้!"
"เฮ้!ตำสำรองช่วยอ่านนี่หน่อยสิ"ดีโอส่งบทให้ผม
และผมก็โดนโยดาหูกางลากมาที่ชมรมการแสดงของหมอนี่และอาจารย์ที่ปรึกษาของชมรมนี้คือ อ.ดีโอตาขาวเยอะครับ
"มันคือบทเจ้าหญิงที่แบคยอลตัวปัญหาเล่นนะ"ดีโอถอนหายใจ
"แล้ววันนี้หมอนั่นหายไปไหนล่ะชานยอล?"
"กินเค้กเยะจนท้องเสียนะเป็นห่วงหรอ"ชานยอลชูสองนิ้วไปมาตรงหน้าผม
"งั้นก็เริ่มบทพูดที่เทาเลย"ดีโอยิ้มบางๆ
ให้ตายสิ...บทพูดแมร่งโครตเลี่ยนเลยล่ะไอ้บทเจ้าหญิงเนี่ย
"ชื่อของข้าคือองค์หญิงเบค่อนแล้วชื่อของเจ้าล่ะ?"ผมมองชานยอล
"ข้าคือเจ้าชายโยดามาจากกาแล็คซี่ยินดีที่ได้รู้จักนะเจ้าหญิง"
ว้าว!สุดยอดอะพลังในการแสดงของชานยอลสุดยอดมาก
"เจ้าหญิงและแม่ครัวของอณาจักรเบค่อนที่อบเบค่อนอยู่ช่างมีสเน่ห์เหลือเกินข้าขอทั้งคู่ได้ไหม!"
อ่า...ถึงบทจีบสาวจะห่วยก็เหอะแต่ทั้งอาจารย์ดีโอและชานยอลต่างจริงจัง...ผมก็ต้องตั้งใจให้เต็มที่เหมือนกัน!!
"ข้าสวยกว่าเธอตั้งเยอะ!เจ้าไม่รักข้าแล้วหรอ"
"ไม่!นี่ข้าจริงจังข้ารักเจ้าจริงๆแต่แม่ครัวทำเบค่อนก็เซ็กซี่เหลือเกินภายใต้ชุดกันเปื้อนผืนเดียว"
"พอทีฉันจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว!!"ผมยืนหันหลังให้ชานยอล
"เดี๊ยว!!ฟังข้าก่อน"
"อ้าว!แบคยอลมาพอดีเลยเอาบทนี่ไผแทนก่อนแล้วกัน"อ.ดีโอ ยื่นบทให้แบคยอลที่ทำหน้างงๆ
"ข้ารู้นะว่าเจ้าพลอดรักกับชายคนสวน!!"
"เป็นบทแม่ครัวที่ชื่อว่า โบโลน่าหน่ะ"อ.ดีโอ ยืนคุยกับแบคยอล
"โบโลน่า?"แบคยอลเกาหัวตัวเอง
"เออ!ไปซ้อมเร็วคนรับบทแม่ครัวเข้าโรงพยาบาลอาทิตย์นึงนะ"อ.ดีโอตบไหล่แบคยอล
"พวกท่านทั้งสองได้โปรดหยุดเถอะค่ะ...ถะถ้าไม่หยุดบ้านเมืองจะไม่สงบนะค่ะ"แบคพูดเบาๆ
"เสียงแบบนั้นมันจะไปห้ามใครได้ว่ะ!!"ผมกับชานยอลพูดขึ้นพร้อมกัน
"อย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะ!"แบคยอล
"เสีงบ้านี่มันอะไรกันเปล่งเสียงออกมาจากช่องท้องสิ!"อ.ดีโอ
"อย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะ!!"แบคยอลตะโกน
"ไม่ใช่!เปล่งเสียงอกมาให้มากกว่านี้อีก"อ.ดีโอ
"อย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะนายท่าน!!"แบคยอล
"ไม่ได้ๆอีกรอบ!"ดีโอโวยวาย
"คิกซะว่ามีขุนนางอยู่รอบตัวนายสิ!!"ชานยอลกับผมโวยวาย
"อย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะนายท่าน...ฉันเป็นผู้ชายค่ะ!!!"แบคยอลตะโกน
"แฮ่ก...แฮ่ก!!"ผมกับชานยอลและแบคยอลโวยวายพร้อมกัน
"หึ!ก็ทำได้ดีนี่"ดีโอตบไหล่แบคยอล
"นายทำได้แล้วแบคกี้"ผมขยี้หัวแบคยอล
"ขอบคุณที่มาให้ความร่วมมือนะจื่อเทา"ดีโอยิ้มให้ผม
"ไม่เป็นไรครับผมว่ามันสนุกดี"
"ถ้างั้น....นายช่วยมารับบทแม่ครัวทีสิ"ดีโอตบบ่าผม
"ได้ครับ แต่อาจารย์ต้องมีของตอบแทนสมน้ำสมเนื้อนะครับ"
"ได้เลย...ถ้างั้นพรุ่งนี้มาซ้อมด้วยล่ะการแสดงมีวันที่ห้านะ"
"ได้เลยครับ"
ถ้าผมสนุกกับบทละครบางทีมันอาจทำให้ผมหายเหงาก็ได้นะ....
หมอนั่นเป็นผู้ชายที่แย่มากไหนบอกว่าจะโทรหาจะต้องให้ผมรอไปอีกเมื่อไหร่กัน....มันงี่เง่าสิ้นดี
.................................