นายคือสไตล์ของฉัน kristao

      วันนี้ฉันมาหาพี่เทาที่รักที่บ้านเหมือนเคยพี่เทาคือคนที่ฉันหลงรักมาตั้งแต่เด็กแต่พี่จื่อเทาไม่เคยรู้ความรู้สึกของฉันสักนิดเลย....ฉันเห็นพี่เทาลงมาจากรถของคนที่ชื่อคริส....ท่าทางของสองคนนั่นดูสนิทสนมกันเกินเพื่อน
"ศัตรูหัวใจ"ฉันเอามือกำแก้วน้ำแน่น
เพล้งงง!!
"หนูหลีหลิน!มือๆเลือดออก" พ่อของพี่จื่อเทาโวยวายจนฉันหันไปมองด้วยความตกใจ
"ค่ะ...แค่นี้ไม่เจ็บหรอกค่ะ"
"ไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาเร็ว!!" พ่อพี่จื่อเทาสั่งคนรับใช้
"เฮ้ย!!หลีหลินมือของเธอ"
"พี่จื่อเทา..."
พี่จื่อเทาหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาจากคนใช้แล้วพี่จื่อเทาก็ทำแผลให้ฉันจนเสร็จ
"ดีนะที่ไม่มีเศษแก้วอยู่ในเนื้อ"
ฉันรู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกว่าไม่ควรหลงรักพี่แต่ว่ายิ่งได้เจอเท่าไหร่กลับยิ่งถูกดึงดูดเข้าไปจนเริ่มเสียการควบคุมตัวเอง...พี่จะเป็นของใครไม่สำคัญไม่ว่าอย่างไรฉันก็รักพี่...ฉันจะไม่ยกพี่ให้ใครทั้งนั้น!!
''ดูแลตัวเองด้วยสิหลีหลิน"
ยิ่งผูกพันมากเท่าไหร่ยิ่งทำให้ขาดกันและกันไม่ได้....ได้โปรด...อย่าอ่อนโยนกับฉันให้มากนัก
ยิ่งหลีหลินรักพี่หลีหลินยิ่งเห็นแก่ตัว....
"พรุ่งนี้ตนเย็นพี่จื่อเทาว่างหรือเปล่าค่ะ ^^"
"อ่า...โทษทีนะพรุ่งนี้พี่มีนัดกับคริสนะ"
คำก็คริส สองคำก็คริส ถ้อยคำของพี่มันเต็มไปด้วยคริสแล้วรู้มั้ย....หลีหลินเกลียดคริส
"ถ้างั้นหลีหลินขอตัวกลับก่อนนะค่ะพี่จื่อเทา"
   ทั้งๆที่เพิ่งบอกลาไปเมื่อกี้แท้ๆแต่ความรู้สึกอยากเจอยิ่งเพิ่มพูนขึ้นมาอีก
ภาพที่พี่จื่อเทาถูกคริสแย่งไปมันเเวบมาในความคิดของฉันศัตรูหัวใจอย่างนี้ต้องตัดขาดมันไปซะ
"นี่ จะจัดการผู้ชายคนนั้นทิ้งไปเลยดีมั้ยนะ...ความรู้สึกแบบนี้ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ"
ฉันพูดกับตัวเองในกระจกห้องนั่งเล่น
"คุณหนูครับเรียกผมมาเพื่อที่จะจัดการใครทิ้งหรอครับ"
ฉันมองมือขวาของพ่อที่เป็นมือปืนส่วนตัวให้พ่อฉัน
"หลังเลิกเรียนที่มหาลัยxช่วยฆ่าหมอนี่ทิ้งทีนะ"
ฉันยื่นรูปถ่ายเต็มตัวของคริสให้มือขวาของพ่อ
"ไอ้การที่จะรออยู่เฉยๆให้พี่จื่อเทาโดนคาบไปมันไม่ทำให้ฉันพอใจหรอก...นั่นคือสิ่งที่ฉันปราถนาจัดการซะ"
"ครับคุณหนู"
เพื่อพี่จื่อเทาฉันสามารถทำได้ทุกอย่าง....ถ้าสามารถแลกด้วยความตายก็ยอม
(วันถัดมา)
ฉันในชุดกระโปรงสีดำมองคนผ่านไปมาอยู่ที่หน้าประตูมหาลัยของพี่จื่อเทา...จนฉันเห็นพี่จื่อเทาเดินมาคนเดียว?แล้วคริสล่ะ?ช่างเหอะเดี๊ยวค่อยฆ่าก็ได้
"พี่จื่อเทา"
ฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่จื่อเทาส่วนพี่จื่อเทาก็ทำหน้าตกใจมากๆ
"เทาฉันมาแล้ว...เธอ..."คริสเดินมาหาพี่จื่อเทาแล้วมองฉัน
"ออกมา!!"
พอฉันพูดพวกลูกน้องในชุดสูทห้าคนก็มายืนล้อมที่หลังของคริส
"หลีหลินเธอจะทำอะไรกันแน่!"พี่เทาเหงื่อตกเมื่อเห็นปืนในมือฉัน
"ฉันมาทวงพี่เทาคืนไงค่ะ ฮ่าๆ"ฉันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
"ฉันไม่ยกเทาให้เธอหรอก.."
"ฮ่าๆถ้านายตายไปพี่จื่อเทาก็จะรักฉันใช่ไหม!!''
"หลีหลิน!!"พี่จื่อเทาตะโกนเมื่อฉันจ่อปืนไปที่คริส
"หลีหลินจะกำจัดมารความรักที่มาขัดขวางหลีหลิน"
"ถ้าเธอคิดว่าแน่ก็ยิงมาเลย!"
ปังงง!!
ฉันเหนี่ยวไกปืนไปที่คริสอย่างไม่ลังเลแต่มันไม่ได้โดนที่หัวใจนะสิ...ชิ!พี่เทา!พี่เทาผลักตัวคริสออกกระสุนเลยโดนที่ท้องของคริสแทน
"พวกนายกระทืบหมอนี่ให้ตายแล้วหลังจากนั้นจะทำยังไงก็เชิญค่าหัวหมอนี่สองล้าน"
"ครับคุณหลีหลิน!"
"ส่วนพี่จื่อเทามากับหลีหลิน!!"
ฉันกระชากตัวพี่จื่อเทามาจากคริสแต่พี่จื่อเทาก็สะบัดแขนฉันทันที
"พี่จื่อเทา!!"
"พี่ไม่เคยรักเธอเลยและตอนนี้เธอยังทำตัวให้พี่เกลียดเธออีกหลีหลิน.."
พี่จื่อเทาพูดแล้ววิ่งไปพยุงคริส
....รักกันมากใช่มั้ย รักกันมากจนไม่เห็นว่าหลีหลินสำคัญ ถ้าอย่างนั้น...
"หลีหลินเกลียดพี่!ในเมื่อพี่ไม่เคยรักหลีหลินเลย...พี่ก็ตายไปพร้อมกับคนรักพี่ได้เลย!!"
อึก...เจ็บ...เจ็บปวด...เจ็บปวดมาก...พี่ไม่เคยรักเธอเลย พี่ไม่เคยรักเธอเลย พี่ไม่เคยรักเธอเลย!!คำพูดของพี่จื่อเทามันดังก้องตลอดในหัว
    ฉันปาดน้ำตาตัวเองออกแล้ววิ่งขึ้นรถไปโดยไม่หันไปมองพี่เทาแม้แต่น้อย
"ออกรถได้เลย!!"
"ครับคุณหนู"
ปังงงง!!อ้ากกก!!
เสียงปืนทำให้ฉันมองไปนอกรถแล้วก็เห็นพี่จื่อเทาโดนยิงลงไปนอนกองบนพื้น....มะ...ไม่จริงฉันจะลงไปก็ไม่ได้เพราะรถมันขับผ่านที่ตรงนั้นไปแล้ว...ตาย...ตาย...
"ฮ่าๆตาย...ตายแล้ว...พะพี่จื่อเทาตายแล้ว...ฮือ...ฮ่าๆตายตายแล้วตายแล้วก็ดีฮ่าๆ"
"คะคุณหนูหลีหลิน...'"
"ฮ่าๆ...อึก...ไม่นะอย่าตายนะพี่จื่อเทา....ฮ่าๆตายไปทั้งคู่หน่ะดีแล้ว"
และแล้วความมืดความบ้าคลั่งความไร้สติและเหตุผลในการดำรงชีวิตก็หายไปจากตัวหลีหลิน...ท่ามกลางความตกใจและสับสนของคนขับรถ
(จบบันทึกพิเศษ หลีหลิน)