กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์ส เฟิร์สอยู่ไหนครับ อะไรเนี่ยพี่เลี้ยงบอกว่ากลับมาจากโรงเรียนแล้วนิ”ฟางเดินร้องเรียกลูกชาย

ในบ้าน

 

 

 

 

 

“จ๊ะเอ๋”เฟิร์สโผล่ออกมาจากที่ซ่อนแล้วกระโดดกอดฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ตัวแสบของแม่มาหลับอะไรตรงนี้ครับ ทำไมกลับมาถึงบ้านแล้วไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”ฟางถาม

ลูกชาย

 

 

 

 

 

 

“พี่บอกลูกเองจ้ะฟาง ว่าเดี๋ยวเราจะออกไปทานข้าวด้วยกันข้างนอก”โทโมะออกมาจากที่ซ่อนแล้ว

มาบอกฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ อะไรกันนี่หลอกฟางทั้งพ่อทั้งลูกเลย”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“แม่ฟางไม่งอนน้า ถ้าผิดผิดที่ป้ะป๋า ป้ะป๋าบอกให้โกหกฮะ”เฟิร์สพูดจบรีบชี้ไปทางฟางทันที

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ยตัวแสบร่วมมือกันทำแผนไหงโบ้ยให้พ่อคนเดียวเนี่ย”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะๆ ไม่เถียงกันนะคะพ่อลูกไหนว่าจะออกไปข้างนอกไงคะ ไม่ออกไปล่ะคะ”ฟางพูดก่อนที่

โทโมะจะพาเธอมาทานข้าวข้างนอกที่ร้านอาหารของเขื่อนเพื่อนของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“หลานน้าเขื่อนกินเยอะๆเลยนะครับจะได้มีแรง”เขื่อนพูดเอาใจหลานชายพลางลูบหัวหลานชายที่

กำลังกินข้าวอยู่

 

 

 

 

 

“ปีนี้เฟิร์สครบ5ขวบแล้วพี่ว่าจะจัดงานวันเกิดลูกที่รีสอร์ตริมทะเลที่เปิดใหม่นะฟาง”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะคะฟางว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรอคะ ลูกพึ่งจะ5ขวบเองนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรฟาง ความสุขของลูกพี่ทำให้ได้หมดล่ะ”โทโมะพูดทำให้ฟางยิ้มตื้นตันใจในสิ่งที่โทโมะ

ทำให้

 

 

 

 

 

“แหม ดูครอบครัวนี้แล้วก็อดชื่นอกชื่นใจไม่ได้ ครอบครัวสมบูรณ์”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม ก่อนที่ฟางโท

โมะและเฟิร์สจะทานข้าวเสร็จแล้วเดินออกมานอกร้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ขอโทษค่ะ”ฟางชนเข้ากับใครคนหนึ่งเข้า

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง พี่ฟางจริงๆด้วย”เฟย์ถอดแว่นกันแดดแล้วพูด ฟางอึ้งก่อนจะรีบจูงมือเฟิร์สเดินหนี

 

 

 

 

 

“พี่ฟางพี่ฟางจะไปไหนคะ ว้าย”เฟย์รีบวิ่งตามฟางแล้วสะดุดล้มฟางหันไปมองอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

“เฮ้ ฟางลืมกระเป๋าตังค์อีกแล้นะเราน่ะ เอ้าคุณเป็นไงบ้าง”เขื่อนวิ่งเอากระเป๋าตังงค์ออกมาให้ฟาง

แล้วรีบประคองเฟย์

 

 

 

 

 

“ฟางพี่ว่าไปดูเฟย์เค้าหน่อยเถอะนะ นิ่งเลย”โทโมะพูดฟางหนไปมองเฟย์ที่สลบในอ้อมกอดเขื่อนก็

ตกใจ

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ จับได้แล้ว เฟย์คิดถึงพี่ฟางที่สุดเลย”เฟย์โผเข้ากอดฟางไว้แน่น ฟางตกใจ

 

 

 

 

 

“ป้าคนนี้ใครฮะแม่”เฟิร์สที่ถูกโทโมะอุ้มก็ถาม เฟย์ชะงักเงยหน้ามองแล้วอึ้งเมื่อเห็นหน้าของเด็ก

ชาย

 

 

 

 

 

“อย่าบอกนะว่านี่ลูกพี่ฟางกับ”เฟย์กำลังจะพูดแล้วต้องหยุดเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะแม่ ค่ะ เฟย์จะรีบกลับกรุงเทพเดี๋ยวนี้ล่ค่ะ”เฟย์ร้องอย่างตกใจก่อนจะวางสาย

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรรึเปล่าเฟย์ทำไมถึงตกใจอย่างงั้น”ฟางถามเพราะผิดสังเกต

 

 

 

 

 

“พ่อพี่ฟาง พ่อช็อคหัวใจหยุดเต้นตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล”เฟย์พูดจบ โทโมะจึงรีบไปออกรถแล้ว

เอาเฟย์ ฟาง เฟิร์สและรวมถึงเขื่อนที่โดนหางเลขไปด้วยขึ้นรถไปกรุงเทพทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ พ่อเป็นยังไงบ้าง”ทันทีที่ถึงโรงพยาบาลที่กรุงเทพเฟย์ก็วิ่งไปตามอาการพ่อจากแม่ที่หน้าห้อง

ฉุกฌแน

 

 

 

 

 

 

“พ่อช็อคหัวฟาดพื้นตอนนี้ยังไม่ออกมาเลยฮือๆแม่จะทำยังไงดีๆ”แม่กอดเฟย์แล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

“แล้วนี่โทรหาพี่ป๊อปรึยังแม่ พี่เค้าจะกลับมากสิงค์โปร์ทันมั้ย”เฟยืพูดทำให้ฟางชะงักนิ่วหน้าลงไป

ทันที

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่ฟางจริงๆด้วย ฮือๆฟาง”แม่หันไปเห็นฟางที่ยืนอยู่กับพวกโทโมะก็เรียกฟางมาก่อนจะกอด

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ป็นไรนะคะแม่ ฟางเชื่อว่าพ่อต้องไม่เป็นอะไร”ฟางกอดปลอบอดีตแม่สามีแน่น

 

 

 

 

“หมอคะ พ่อชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ”เฟย์รีบวิ่งไปหาหมอที่ออกมาจากห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

 

 

“หมอเสียใจด้วยนะครับ คนไข้หัวใจล้มเหลว สิ้นใจแล้วครับ”หมอพูดจบเฟย์ก็ทรุดลงแล้วปล่อยโฮ

ออกมาก่อนจะเป็นลม เขื่อนตกใจรีบเข้าไปประคองเฟย์เข้าไปหาพยาบาลที่เดินออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โถ่ คุณ ฮือๆ”แม่ร้องไห้กอดฟางแน่น ฟางอึ้งไม่คิดว่าญาติผู้ใหญ่ที่เธอเคารพจะจากไปแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเราต้องอยู่ที่นี่ล่ะฮะแม่ ป้ะป๋า เฟิร์สอยากกลับบ้าน”เฟิร์สพูดเมื่อลงรถมาที่บ้านโทโมะที่

กรุงเทพ

 

 

 

 

 

“นี่ก็บ้านเราอีกหลังไงครับ ป้ะป๋ามีบ้าน2หลังไง”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้เฟิร์ส

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ เฟิร์สอยากกับบ้านเราที่ทะเล อยากกลับไปเล่นน้ำ”เฟิร์สพูดงอแง

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่ที่นี่ก่อนนะครับเฟิร์ส เดี๋ยวเสร็จงานศพคุณปู่แล้วเราก็จะกลับบ้านกัน”ฟางพูดก่นที่เขื่อนจะอาสา

พาหลานไปอาบน้ำแทนฟาง ฟางถอนหายใจแล้วเดินมานั่งที่โซฟาโดยมีโทโมะตามมานั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องก็ผ่านมาตั้ง5ปีแล้ว ถ้าฟางไม่อยากเจอหน้าคนพวกนั้นเรากลับพัทยาก็ได้นะ”โทโมะพูดเมื่อ

เฟิร์สออกไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ คุณพ่อเค้ารักและเอ็นดูฟางมาก ฟางแยกแยะออก เรื่องคุณพ่อและเรื่องของงพวกเค้า”ฟาง

พูดแล้วกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รู้ว่าฟางเจ็บมาก และฟางยังงไม่ลืมมัน แต่พี่ห่วงว่าฟางจะทนได้หรอที่เจอพวกเค้า”โทโมะพูดอีก

ครั้ง

 

 

 

 

 

 

“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดค่ะพี่โทโมะ และอีอย่างเราเองก็แต่งงานกันแล้วฟางไม่กลัวหรอกค่ะ”ฟาง

พูดแล้วมองหน้าโทโมะ

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะฟาง ถ้าฟางเจอพวกนั้น พี่คนนี้ล่จะดูแลปกป้องฟางเอง”โทโมะพูดแล้วกอดฟางไว้

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ขอบคุณมากนะคะพี่โทโมะพี่ฟางที่มาเป็นเจ้าภาพให้”เฟย์ไหว้ขอบคุณฟางและโทโมะที่มา

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะ ยังไงก็คนกันเอง มีอะไรที่ช่วยๆกันไปก็ช่วยกันไป”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งกับแม่

พร้อมโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ดันเป็นเจ้าภาพคืนที่พี่ป๊อปกับยัยนั่นกลับมาด้วยสิเนี่ย เอาไงดี”เฟย์ส่ายหน้าคิดหนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หิวจังเลย”เฟิร์สที่เดินเล่นในวัดคนเดียวตามประสาเด็กก็พูดขึ้นก่อนจะคิดถึงพ่อแม่แล้ววิ่งไปที่งาน

ศพ

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

เฟิร์สรีบวิ่งไปจนชนกับใครคนหนึ่งเข้าแล้วกระเด็นจนทำให้ล้มหัวเข่าถลอก

 

 

 

 

 

“ตายแล้วป๊อปไปทำน้องเค้า ดูสิเลือดออกเลย”แก้วพูดพลางนั่งยองๆดูอาการเฟิร์ส

 

 

 

 

 

 

“ไม่น่าใช่น้องแล้วล่ะ น้าขอทานะครับไม่ร้องนะเดี๋ยวน้าพาไปหาพ่อแม่”ป๊อปปี้คุกเข่าลงแล้วโอ๋เฟิร์ส

 

 

 

 

 

“ฮือๆ จะไปหาแม่ฟาง เฟิร์สเจ็บ ฮือๆ”เฟิร์สร้องไห้จ้าแล้วพูดทำให้แก้วและป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

“เย้ย เฟิร์สตายล่ะร้องไห้ เลือดไหลอีก แม่เราฆ่าลุงแน่ๆเลย”เขื่อนที่เดินเมาแล้วตกใจรีบอุ้มเฟิร์ส

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ว้ายตายแล้วเฟิร์ส นี่นายทำอะไรหลานชั้นน่ะ”เฟย์พูดเมื่อเดินเข้ามาเห็นเขื่อนที่อุ้มเฟิร์สร้องไห้

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ ชั้นไม่ได้ทำ นี่จะพาหลานไปทำแผลเนี่ย”เขื่อนเถียงเฟย์ เฟย์หันไปมองป๊อปปี้และแก้ว

ก็ชะงัก

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ งั้นพาไปทำแผลเลยนะคะ ด้านในศาลาเลย”เฟย์พูดแล้วให้เขื่อนอุ้มหลานไปทันที

 

 

 

 

 

“เฟย์ นั่นลูกใครหรอเฟย์”ป๊อปปี้ถามเฟย์ด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

“ลูกพี่ฟางค่ะ กับพี่โทโมะ สามีเค้า”เฟย์พูดห้วนๆแล้วเน้นคำว่าสามีใส่แก้ว แก้วชะงัก

 

 

 

 

 

“อ้าว แต่งงานกันแล้วหรอ เออก็ดีเนาะ โลกกลมดีจริงๆ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

“ค่ะโลกกลมมากที่คนน่าสงสารอย่างพ่างพี่โทโมะต้องแต่งงานด้วยกัน แต่ก็ดีค่ะ เพราะพี่โทโมะน่ะ

แสนดี ดูแลพี่ฟางและลูกดีมาก เผลอดีกว่าสามีเก่าเลวๆของพี่ฟางซะอีก”เฟย์ผู้ห้วนๆใส่พี่ชาย

 

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์มันจะมากไปแล้วนะ นี่งานศพพ่อแท้ๆอย่ามาชวนทะเลาะหน่อยเลย”ป๊อปปี้พูดอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

“เข้าไปในงานเถอะป๊อป เดี๋ยวไม่ทันพระสวดเอา”แก้วไม่อยากให้ป๊อปปี้มีเรื่องก็รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

“หึ หญิงก็ร้ายชายก็เลว”เฟย์มองพี่ชายและแก้วอย่างผิดหวังก่อนจะเดินกระแทกไหล่แก้วเข้าไปใน

ศาลา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่”เมื่อมาถึงศาลาชายหนุ่มก็นิ่งกลั้นน้ำตาตัวเองไว้เมื่อเห็นรูปของพ่อก่อนจะเรียกแม่ ทำให้ฟางที่

นั่งกับแม่ของเขาและโทโมะหันมา ฟางอึ้งเมื่อหันมาเจอป๊อปปี้เช่นเดียวกับเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปมาหาแม่นี่”แม่พูดแล้วร้องเรียกป๊อปปี้แล้วแลหางตามองแก้วที่กำลังจะยกมือไหว้อย่างไม่ไยดี

 

 

 

 

 

“แม่ของชั้น ชั้นดูแลแม่ชั้นได้”ป๊อปปี้เห็นฟางประคองกอดแม่ตัวเองก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ป๊อป อย่าเสียมารยาทกับหนูฟางนะ ไปไหว้พ่อเค้าสิ”แม่ป๊อปปี้รีบออกโรงปกป้องฟาง

 

 

 

 

 

 

“สงสัยหลังจากพระสวดคงต้องเอาแอลกอล์ฮอล์ล้างศาลาใหม่แล้วล่ะมั้ง”โทโมะเห็นแก้วก็พูดขึ้น

มา

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เป็นงานศพของคุณอา อย่ามาพูดาหาเรื่องกันแบบนี้นะ ให้เกียรติคนตายบ้าง”แก้วชะงักกับคำ

พูดที่กัดจิกแสนเจ็บปวดจากปากโทโมะก็แอบเจ็บจี๊ดแต่ด้วยความที่ไม่ยอมคนจึงย้อนใส่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าให้เกียรติของจริงคงต้องไล่พวกชั่วๆที่ทำพ่อตัวเองเป็นช็อคกับความเลวที่ทำจนกลายเป็น

อัมพาตออกจากงานด้วยสิถึงจะให้เกียรติคุณอา”โทโมะพูดอย่างโมโหเพราะหลังจากที่พ่อแม่

ป๊อปปี้รู้เรื่องของป๊อปปี้ แก้วและฟาง พ่อของป๊อปปี้ผิดหวังในตัวลูกชายมากทำให้ช็อคจนต้องเข้าโร

งงพยาบาลแล้วกลายเป็นอัมพาตครึ่งท่อน

 

 

 

 

 

 

“นี่เลิกว่าเมียชั้นสักที”ป๊อปปี้โมโหหันมาว่าโทโมะ ทำให้ฟางเจ็บที่หัวเมื่อเห็นป๊อปปี้เป็นห่วงแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ลืมไปว่าลูกชายคุณอาเค้ารักเมียแพศยาคนนี้มาก งี้ล่นะมีเพชรอยู่ในมือยังไปคว้าเอาก้อนกรวด

มา”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะค่ะพี่โทโมะ อย่าพูดอีกเลย เราออกไปตามลูกมากันเถอะค่ะ”ฟางพูดตัดบทแล้วเรียกโท

โมะก่อนจะพาโทโมะออกไปเฟิร์สที่ทำแผลกับเขื่อนด้านหลังศาลา แวบแรกที่แก้วเห็นฟาง ความ

รู้สึกห่วงและคิดถึงน้องงสาวก็แล่นเข้ามาในหัวใจ จึงรีบรั้งข้อมือฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งงานใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่บอกพี่”แก้วรีบถามไถ่ฟาง แต่ฟางมองแก้วด้วยสายตาเย็นชา

ก่อนสะบัดมือทิ้ง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมันตัวคนเดียวนี่คะ ได้พี่โทโมะมาดูแลก็ดีแล้ว แล้วมันใช่ธุระอะไรที่ต้องบอกคุณล่ะคะ”ฟางพูด

เสียงเย็นชา

 

 

 

 

 

 

“ไปเถอะฟาง ไปดุลูกของเราเถอะ อย่ามาเสียเวลาอะไรแถวนี้เลย”โทโมะพูดว่าใส่แก้วแล้วดึงฟาง

ไป แก้วมองตามแผ่นหลังของแฟนเก่าและน้องสาวก็กำมือแน่น รู้สึกผิดมากมาย

 

 

 

 

 

 

ถึงป๊อปกับแก้วจะอยู่ด้วยกันแต่ใช่ว่าจะมีใครยินดี มีแต่คนแอนตี้555555