กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊บ”ฟางวิ่งไปอ้วกระหว่างที่เตรียมอาหารเย็นให้กับป๊อปปี้ที่บ้าน

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้างลูก วันนี้เป็นอะไรทำไมอ้วกบ่อยแบบนี้ให้หมอไปตรวจดูอาการมั้ยจ้ะ”แม่ป๊อปปี้

พูดก่อนจะพาฟางไปให้หมอตรวจที่คลีนิกใกล้ๆบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้างลูก”แม่ป๊อปปี้ถามเมื่อฟางเดินออกมา

 

 

 

 

 

 

“2เดือนค่ะ ฟางท้อง2เดือนแล้ว”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างดีใจ แม่ป๊อปปี้ดึงไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นวันนี้ต้องฉลอง วันนี้ฟางพักเต็มที่เลยนะจ้ะ เดี๋ยวแม่ทำอาหารให้เอง”แม่ป๊อปปี้พูดเมื่อกลับมา

ถึงบ้านที่ครั้งหนึ่งคือบ้านเธอกับแก้ว แต่ตอนนี้มันกลับเป็นเรือนหอของเธอกับป๊อปปี้อีกครั้ง ส่วน

แก้วก็ย้ายไปอยู่กับโทโมะและช่วยดูแลกิจการรีสอร์ตที่พัทยาร่วมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เฟย์จ๋า พี่ไม่มีอะไรกับเด็กฝึกงานจริงๆนะ เค้าแค่มาปรึกษางานแล้วพี่ก็อธิบายงานเท่านั้น

เอง”เสียงของเขื่อนโวยวายเมื่อมาถึงบ้านฟางแล้วพยายามเอามือปัดป้องไม่ให้เฟย์เอาแฟ้มทุบตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว นี่มันอะไรกันน่ะทะเลาะกันอีกแล้วหรอเนี่ย”ฟางพูดเมื่อเห็นเฟย์และเขื่อนทะเลาะกัน

 

 

 

 

 

“แม่ฟางฮะ ลุงเขื่อนมีกิ๊กฮะ”เฟิร์สที่กลับมากับเฟย์ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ย เด็กไม่โกหกหรอก เฟิร์สพูดถูก นี่แน่ะๆ”เฟย์พูดจบก็ทุบเขื่อนต่อทันที

 

 

 

 

 

“เฟิร์สครับ กิ๊กอะไรลุงเชื่อนไม่มีนะ ลุงเขื่อนมีสาวนะก็มีแต่ลูกหมาตัวเมียเท่านั้นล่ะที่เป็นกิ๊ก”เขื่อน

พูด

 

 

 

 

 

“ห้ะ นี่พี่เขื่อนจะเอาหมาที่บ้านเป็นกิ๊กหรอ พี่เขื่อนหมายังไม่เว้นนะ”เฟย์โวยวายแล้วหยิกเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“เฟย์จ๋า พี่ปะชด นี่ก็เชื่อง่ายจังเลย”เขื่อพูดแล้วกอดปลอบเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าให้รู้ว่ามีนะ ไม่งั้น นอกจากจะไม่แต่งงานแล้ว จะเจี๋ยนให้สูญพันธ์แน่”เฟย์พูดขู่เขื่อน ชาย

หนุ่มรีบนั่งหุบขาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟางมากินข้าวเร็วครับ”เฟิร์สพูดแล้ววิ่งมาจูงมือฟางที่ยืนชะเง้อรอการกลับมาของสามีหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สหิวก็ไปทานก่อนเลยลูกแม่จะรอพ่อเค้าสักพักอ่ะครับ”ฟางยิ้มและตอบลูกชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่จะ2ทุ่มแล้วเรามาทานอะไรรองท้องก่อนก็ได้เดี๋ยวป๊อปปี้ก็คงมาเองล่ะ เดี๋ยวลูกจะหิวเอา

นะ”แม่ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางขัดไม่ได้ก่อนะยอมเดินกลับมานั่งทานข้าวกับทุกคนในครอบครัว จน

เวลาผ่านไปเกือบ5ทุ่ม เขื่อน เฟย์และแม่ป๊อปปี้กลับบ้านไปแล้ว ส่วนเฟิร์สเธอก็ส่งไปนอนแล้ว

ป๊อปปี้ก็ยังไม่มา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทรศัพท์ทำไมไม่รับนะ”ฟางที่หงุดหงิดเพราะโทรหาป๊อปปี้แต่ก็ไม่มีการตอบรับเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไลน์ก็ไม่อ่าน อะไรเนี่ย”ฟางแทบปามือถือเมื่อเห็นว่าข้อความไลน์ที่เธอส่งไปกว่า100ข้อความ

ป๊อปปี้ยังไม่อ่านมันสักคำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บรื้น

 

 

 

 

 

จนเวลาล่วงเลยไปเกือบเที่ยงคืนเสียงรถของป๊อปปี้ก็มาอดที่บ้านก่อนชายหนุ่มจะเดินเข้ามาเปิดไฟ

ในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวฟาง ทำไมมานั่งมืดๆอยู่ตรงนี้ทำไมไม่เปิดไฟล่ะ”ป๊อปปี้มองฟางแปลกใจปนตกใจที่เจอฟาง

นั่งอยู่

 

 

 

 

 

“โทรไปทำไมไม่รับ ข้อความไลน์ทำไมไม่ตอบ ไปไหนมา”ฟางถามป๊อปปี้รัว

 

 

 

 

 

 

“วันนี้มีเจ้านายจากสาขาที่สิงค์โปร์มาคุยงานน่ะจ้ะ แล้วก็ต่อเลยไปเลี้ยงรับรองเจ้านายเค้า แล้วพี่

อ้อ ใช่ๆ พี่ลืมมือถือไว้ในรถน่ะ ขอโทษนะครับ ที่ปล่อยให้รอ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินมาหอมแก้มฟาง

 

 

 

 

 

“อุ้บ เหม็นเหล้า จะอ้วก”ฟางปิดปากตัวเองแล้วรีบวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำ

 

 

 

 

 

“ฟางไม่สบายหรอ ทำไมไม่ขึ้นไปพักล่ะ”ป๊อปปี้เดินมาลูบหลังฟางด้วยความเป็นห่วงแล้วถามฟาง

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวนะพี่ป๊อป นี่กลิ่นน้ำหอมนี่ไม่ใช่ของพี่ป๊อปนี่”ฟางหัยขวับมาสูดกลิ่น

น้ำหอมที่ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ติดตามตัวชายหนุ่ม

 

 

 

 

“รู้ได้ไงจ้ะฟาง”ป๊อปปี้ทึ่งแล้วรีบถาม

 

 

 

 

 

 

“นี่มันกลิ่นน้ำหอมของDiorคอเลกขั่นใหม่ ฟางไม่ได้ซื้อกลิ่นนี้ แต่พี่ป๊อปมีกลิ่นนี้ตามตัวได้

ไง”ฟางคาดคั้นป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ คุณอลิสเป็นเจ้านายสาขาทางสิงค์โปร์เค้าเมาน่ะจ้ะพี่กับเพื่อนเลยช่วยกันหามคุณอลิสขึ้นไป

นอนบนห้องที่คอนโดเค้า เนี่ยสงสัยกลิ่นติดมาแน่ๆเลย”ป๊อปปี้อธิบาย

 

 

 

 

 

ปึก หมอนบที่โซฟาถูกปาใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“คืนนี้ไปช่วยคุณอลิส อาทิตย์ก่อนก็น้องแต้งกิ้วที่ฝึกงาน 3วันก่อนก็เนยเพื่อนร่วมงาน เสน่ห์แรง

จริงๆนะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นเจ้านาย แต้งกิ้วก็รุ่นน้อง เนยก็เพื่อนร่วมงาน พี่อธิบายให้ฟางฟังแล้วนี่จ้ะว่าไม่มีอะไร”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรรึว่าปกปิด พี่ป๊อปอ่ะหน้าตาดีไม่แปลกหรอกที่มีสาวรุมล้อม ทำไมคะไอ้แหวนที่นิ้วนาง

ข้างซ้ายน่ะมันเป็นเครื่องยืนยันไม่ได้เลยหรอว่าพี่แต่งงานแล้ว รึว่าพี่อยากปกปิดมัน”ฟางโวยวาย

ด้วยความน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางอย่าพูดแบบนี้สิ ฟางก็รู้ว่าพี่รักฟางมากแค่ไหนน่ะ อย่างอนสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินมาหาฟางแต่

ฟางสะบัดมือทิ้ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงพี่ป๊อปพึ่งมารักฟางทีหลังต่างหากล่ะ ไปเลยนะอยากจะไปไหนก็ไปเลย ไปนอนนอกบ้าน

โน่น”ฟางงอแงและไล่

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เหนื่อยจากทำงานละไหงพี่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกล่ะ ถ้าฟางอยากให้พี่ไป พี่ไปก็ได้เผื่อฟาง

จะได้สบายใจ”ป๊อปปี้มองฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมา เพราะกรณีสาวๆที่เข้ามารุมล้อมเขานั้น

เขาไม่เคยคิดเกินเลยเป็นอื่นเลย เพราะเขามีแค่ฟางคนเดียวในหัวใจ และก็เป็นธรรมดาที่เมื่อ

อธิบายเรื่องราวซ้ำๆกันหลายๆรอบแต่ฟางกลับไม่ฟังมัน ไม่ใช่แค่ฟางที่กำลังงอนและน้อยใจเขา

แต่เขาเองก็เริ่มน้อยใจฟางเช่นกัน ว่าแล้วป๊อปปี้ก็เดินออกไปจากบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากจะไปหาใครก็ไปเลย ฟางไม่ง้อพี่หรอก”ฟางที่งอนป๊อปปี้ก็ตะโกนไล่หลังแล้วขึ้นไปนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สรุปว่าทะเลาะกันเพราะเรื่องสาวๆที่เข้ามาในชีวิต”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วก็หนีเมียตัวเองมาถึงพัทยาแถมยังปลุกเจ้าของบ้านตอนตี3มาเปิดรีบเนี่ยนะ”แก้วพูดพลาง

หาวพลางมองป๊อปปี้ที่นั่งตรงข้ามเธอกับโทโมะที่ถูกป๊อปปี้โทรปลุกให้มาเปิดประตูบ้านให้เขา

เข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าน้องกรีนน้องเกรซตื่นนะ นายตายแน่ป๊อป”โทโมะพูดถึงลูกแฝดขายหญิงที่พึ่งเข้านอนไปหลัง

จากตื่นมากลางดึกแล้วเขากับแก้วต้องช่วยกันกล่อมจนแทบวุ่น

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้วให้จ้างพยาบาลพิเศษมาดูแล ชั้นรู้หรอกน่าว่าลูกร้องขัดตอนที่พวกนายจู๋จี๋กัน”ป๊อปปี้พูด

ดักทำให้ทั้งคู่หน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

“เออ น่าจะอะไรก็ช่างเถอะ แล้วนี่จะมานอนที่นี่แล้วงานการล่ะ แล้วเมียป๊อปล่ะไม่โวยวายรึไง”แก้ว

ถาม

 

 

 

 

 

 

“ฟางคงไม่สนใจหรอก เพราะเป็นคนไล่ป๊อปออกไปนอนที่อื่นเอง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“โห งอนทีนี่หนีมานอนซะไกลเลยนะ”โทโมะบ่น

 

 

 

 

 

 

“พูดมากน่า ไม่รู้ล่ะวันนี้งอนเมียโว่ย พวกนายเป็นพี่ฟางต้องรับผิดชอบ ชั้นง่วงละ ขออาบน้ำนอน

เลยละกันวันนี้เพลียมามากแล้ว”ป๊อปปี้พูดจัดบทก่อนะเดินถือวิสาสะขึ้นไปจัดการตัวเองบนบ้านจน

โทโมะและแก้วเหวอทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หา อะไรนะพี่ป๊อปงอนฟางแล้วหนีไปอยู่บ้านพวกพี่แก้วที่พัทยา”ฟางรับสายจากแก้วในตอนเช้าก็

ร้องอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เชอะ แล้วไงพี่แก้ว อยากงอนก็งอนไปดิ ฟางไม่ง้อให้ยากหรอก ตัวเองล่ะมีสาวๆเยอะเองจนลืม

ลูกเมีย ไม่สนใจหรอก”ฟางรีบพูดก่อนจะวางสายไป แล้วกลับมานั่ง แม่ป๊อปปี้ที่แวะมาเยี่ยมฟาง

ได้ยินเข้าก็อมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ง้อป๊อปปี้จริงหรอลูก”แม่ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

“รายนั้นงอนได้งอนไปค่ะแม่ เค้าก็ทำฟางโมโหเหมือนกัน ฟางไม่ง้อหรอก เดี๋ยวพอเห็นว่าฟางไม่

ง้อนะ ก็กลับบ้านเองล่ะค่ะ แม่อย่าไปสนใจเลย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แม่น่ะไม่สนหรอกแต่ฟางแน่ใจนะว่าไม่สน”แม่ป๊อปปี้พูดแล้วมองถ้วยกาแฟที่ฟางเติมเกลือไป

แทนน้ำตาล

 

 

 

 

 

 

“แม่รู้ว่าที่ทำงานของป๊อปปี้เค้ามีสาวๆมารุมล้อม แต่ฟางมาลองสังเกตดีๆสิ ป๊อปเค้าไม่ยุ่งกับสาวๆ

ที่ไหนอีกเลยนะ มีแต่สาวๆพวกนั้นมายุ่งกับป๊อปเองทั้งนั้น”แม่ป๊อปปี้พูดฟางนิ่งคิด

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปน่ะรักฟางมากนะ เหตุการณ์ต่างๆที่ฟางกับป๊อปผ่านมากว่าจะรักกันได้มันยืนยันไม่ได้หรอว่า

พวกเรารักกันมากจนไม่มีใครมาทำลายมันลง”แม่ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง ฟางนิ่งเงียบก่อนจะเดินขึ้นไป

บนบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“แม่คะ เราไม่ได้ไปเยี่ยมพี่แก้วกับหลานๆนานแล้วนะคะ เราไปเยี่ยมพวกเค้ากันเถอะค่ะ”ฟางพูด

แล้วคว้ากุญแจรถออกไปสตาร์ทรถ แม่ป๊อปปี้มองแล้วแอบขำที่ปากบอกไม่ง้อแต่ตัวของฟางกลับ

ไปอยู่บนรถแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เบื่อโว้ย”ป๊อปปี้นั่งมองแขกที่เข้ามาพักในรีสอร์ตก็ร้องออกมาเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“เบาๆหน่อยสิป๊อป แขกในรีสอร์ตตกใจหมด”แก้วเดินมาแล้วนั่งลงข้างๆก่อนจะรับนองกรีนมาจาก

พี่เลี้ยงโดยที่ป๊อปปี้อุ้มน้องเกรซมาจากพี่เลี้ยงเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน้องกรีนน้องเกรซมาเที่ยวรีสอร์ตแบบนี้เดี๋ยวก็ป่วยหรอก ไม่เลี้ยงที่บ้านล่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ พิมเค้ากลับมาจากนิวยอร์กแล้วมาหาโทโมะน่ะไม่มีอะไรหรอก”แก้วพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง”ป๊อปปี้เหล่มองแก้วแล้วนึกถึงฟางที่หึงเขาทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ้า นี่ล่ะธรรมดาผู้หญิง ที่หึงน่ะเพราะว่าผู้หญิงรัก”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่หึงมากไปมันก็ไม่ดีนะแก้ว”เขื่อนพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆทุกคน

 

 

 

 

 

“นายว่าน้องชั้นเรอะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

“เปล่าครับว่าที่พี่เขย ผมไม่กล้าว่าเฟย์หรอกครับ แต่ผมว่าอาการหึงของเฟย์”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“มันก็เหมือนๆกันล่ะน่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ดีออกนิที่เฟย์หึงแปลว่ารัก”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“มันจะดีกว่านี้นะถ้าหึงแล้วไม่ไล่ยึดรถเขื่อนไปน่ะ อ้างว่าถ้าใช้เดี๋ยวจะขับไปหาสาวๆแน่ เพื่อความ

ปลอดภัยยึดไว้ก่อน เขื่อนเลยต้องโบกสองแถวมารีสอร์ตแก้วเนี่ยมันใช่มั้ย”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“ใช่ไม่ใช่พี่ก็ยอมทำนี่”เฟย์เดินเข้ามาได้ยินเขื่อนบ่นก็ว่า

 

 

 

 

 

 

“เฟย์จ๋าไหนว่าไปช้อปปิ้งกับเพื่อนๆที่มาเที่ยวหาไงจ้ะไม่ไปแล้วหรอ”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไปแล้วบังเอิญเห็นไอ้นี่ในรถ”เฟย์พูดแล้วยื่นโบชัวร์ทริปฮันนีมูนที่ยุโรปสุดโรแมนติกให้เขื่อนดู

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แต่ว่าพี่ยังจัดคิวไม่ได้เลยนะเฟย์เอามาดูไว้ก่อนเฉยๆ”เขื่อนพูดแล้วเกาหัวด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

“เรื่องคิวเฟย์เคลียร์หมดแล้ว ช่วง2อาทิตย์หน้าไงพี่เขื่อน อิตาลี ลอนดอน ฝรั่งเศส เฟย์อยากไป

มากเลย”เฟย์พูดแล้วรีบนั่งลงข้างเขื่อนแล้วพูดอย่างดีใจเขื่อนมองยัยแสบที่ยึดหัวใจเขาไปก็ยิ้มก่อ

นะหอมแก้วเฟย์ทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักจังยัยตัวร้ายของพี่”เขื่อนกระซิบข้างหูเฟย์ทำให้เฟย์หน้าแดงทันที

 

 

 

 

“พี่เขื่อนอ่ะ รักเหมือนกันนะคะ”เฟย์พูดแล้วบิดไปมาด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

“พอเลยๆคู่นี้ ทะเลาะกันงอนกันสุดท้ายก็มาสวีทกันแหมๆอิจฉานะๆ”โทโมะทำงานเสร็จก็เดินเข้า

มาหาทุกคนพร้อมกับโอบไหล่แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะอย่ามาพูดดีแล้วทีตัวเองล่ะนี่เตรียมวางแพลนหาน้องให้กรีนเกรซแล้วล่ะสิ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“ลูกยังไม่ทันจะขวบเลยนี่พวกแกรีบร้อนกันแล้วเหรอวะ”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

“แน่นอน กะสร้างทีมฟุตบอล ตั้งเป็นสโมสรโทโมะ”โทโมะพูดแล้วยักคิ้วกวนๆ

 

 

 

 

 

 

“บ้าโทโมะ เอา2คนนี้ให้รอดก่อนเถอะ ช่วยกันเลี้ยงเลย”แก้วพูดแล้วตีโทโมะเบาๆด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

“แน่นอนจ้า เลี้ยงทั้งชีวิตอยู่แล้ว ทั้งแม่ทั้งลูก รักนะจ้ะที่รัก”โทโมะพูดแล้วหยอดคำหวานให้แก้ว

 

 

 

 

 

“รักเหมืนกันค่ะที่รัก”แก้วพูดแล้วหอมแก้มโทโมะบ้างก่อนโทโมะจะเอาน้องเกรซมาจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พอเลย เบื่อจังพวกโชว์ความหวานเนี่ยๆ”ป๊อปปี้มองทั้ง2คู่แล้วเดินหนีไปที่ชายหาดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีเมียเมียก็ไม่ฟัง มันน่าจะปล้ำให้หายงอนซะให้เข็ด”ป๊อปปี้พูดพลางเดินเตะทรายบนชายหาด

ด้วยความเซ็ง

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปเก็บลูกบอลหน่อยฮะ”เสียงเจื้อยแจ้วของเฟิร์สเรียกพ่อให้เก็บลูกบอลให้

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สไหงมาอยู่ที่นี่ได้แล้วใครมารับจากโรงเรียนครับ”ป๊อปปี้ตกใจรีบอุ้มลูกมาถามเพราะยังเห็น

เฟิร์สใส่ชุดนักเรียนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟางครับ แม่ฟางบอกว่าวันนี้แม่ฟางอยากพักผ่อนเลยพาเฟิร์สมาเที่ยวทะเลครับ”เฟิร์สตอบ

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่แม่ฟางไปไหนแล้วล่ะครับ”ป๊อปปี้ถามลูกชาย

 

 

 

 

 

 

 

“โน่นครับ”เฟิร์สพูดแล้วชี้ไปที่ริมชายหาดไม่ไกลจากที่ป๊อปปี้ยืนอยู่ ชายหนุ่มเห็นแม่ของเขานั่ง

ตรงเก้าอี้ชายหาดก็เอาเฟิร์สไปฝากที่แม่ตัวเองก่อนจะเดินไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย ปล่อยฟางนะพี่ป๊อป”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เดินมากอดจากด้านหลัง

 

 

 

 

“มาที่นี่เพื่อมาง้อพี่ใช่มั้ยจ้ะ”ป๊อปปี้ถามแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“ใครบอก หลงตัวเอง ฟางแค่อยากมาทะเลเฉยๆ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นั่นสินะ ฮัลโหลครัยคุณอลิสนัดเย็นนี้หรอครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วถอนกอดฟางก่อนจะแกล้งรับสา

ยอลิส

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้คุณป๊อปมาพักผ่อนกับครอบครัวค่ะไม่ว่างรับงาน อ้าว พี่ป๊อปหลอกกันหรอ”ฟางรีบดึงมือถือ

ป๊อปปี้ไปคุยแล้วต้องร้องเมื่อเห็นว่ามือถือป๊อปปี้ไม่ได้มีเบอร์โทรเข้าออกเลย

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย สายหลุด”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆ ฟางจึงฟาดไปทีแล้วเดินหนีป๊อปปี้รีบกอดรั้ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่งอนสิ อะไรเนี่ยมาง้อพี่แต่ไหงสุดท้ายพี่ต้องมาง้อเราเหมือนเดิมเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่ยอมง้อฟางหรอคะ ใช่สิเบื่อกันแล้วนิ”ฟางหน้างอ

 

 

 

 

 

 

 

“เบื่อที่ไหนกันล่ะ ฟางพี่ไม่เคยมีใครนอกจากฟางเลยนะ พี่รักฟางรักลูกของเรามากนะ พี่ไม่ยอม

ให้ใครหรืออะไรมาทำลายความรักของเราอีกแล้วเชื่อพี่นะคนดี”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ เชื่อแล้วว่ารัก”ฟางเอื้อม2มือมาจับแก้มป๊อปปี้แล้วพูดก่อนจะบรรจงจูบให้ชายหนุ่มอย่างอ่อน

โยน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟางกับพ่อป๊อปสวีทกันอีกแล้ว ลืมเฟิร์สรึไง เดี๋ยวเฟิร์สจะบอกน้องแฟงว่าพ่อป๊อปแม่ฟางไม่

สน”เฟิร์สพูดแล้วเดินมากับพวกเขื่อนโทโมะที่พาบรรดาเมียๆตัวเองออกมาหาฟางและป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“น้องแฟง”ป๊อปปี้เหวอแล้วถาม

 

 

 

 

 

“ค่ะ น้องแฟงอยู่ในนี้2เดือนแล้วนะคะ”ฟางพูดแล้วชี้ลงที่ท้องตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“น้องแฟง ในที่สุดหนูก็จะมาอยู่กับพวกเราอีกครั้งแล้วนะครับ ลูกพ่อ พ่อรักหนูนะครับ”ป๊อปปี้พูด

แล้วคุกเข่าก้มลงูบที่หน้าท้องแบนราบของฟางท่ามกลางเสียงโห่แซวของทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์จ๋าทริปยุโรปนี้พี่สัญญานะว่าจะมีน้องให้เฟย์แน่นอน”เขื่อนกระแซะแล้วพูดกับเฟย์ เฟย์จึงตีไป

ทีนึงด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเลยๆ รีบๆมีนะ เพราะกรีนกับเกรซเค้าก็อยากจะมีเพื่อนเล่นแล้วเหมือนกัน”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้

กับแก้วที่ทั้งคู่ช่วยกันอุ้มลูกของตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟางอีกครั้งก่อนจะดึงลูกชายมาหอมแก้มเหมือนกัน

 

 

 

 

 

“ฟางก็รักพี่ป๊อปเหมือนกันค่ะ”ฟางพูดจบก็หอมแก้มป๊อปปี้คนละข้างกับเฟิร์สด้วยความรักที่มีให้

ป๊อปปี้ จากนี้จะไม่มีการลวงหลอกอะไรอีกแล้วระหว่างความรักของเขาและเธอ

 

 

 

 

 

 

 

จบแล้วจ้าสำหรับเรื่องนี้ 

 

 

ขอบคุณรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะที่ตามเม้นสม่ำเสมอ ทำให้ไรเตอร์มีกำลังเขียนฟิค

 

 

 

ไรเตอร์สัญญาว่าจะพยายามคิดเเนวใหม่ๆมาให้อ่านกันนะ ขอแค่อย่าหนีหายกันไปไหนน้า