Fic infinite myungjong MY SPECIAL LOVE

             My special love 1
 
 
 " นายจะตามฉันมาทำไม " ซองจงเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังเดินอยู่ และหยุดลงเมื่อคนที่เขา
พูดด้วยยังไม่หยุดเดินตามเขา
               "นายจะมาซ้ำเติมฉันอิกหรือไง " ซองจงเอ่ยต่อก่อนจะยืนกอดอกมองหน้าไอ้
กะล่อนที่ตอนนี้กำลังกวนประสาทเขาอยู่
   
" ประกาศ นักเรียน คิม มยองซู และ อี ซองจง ไปพบคุณครูที่ห้องปกครองค่ะ "  
   
 สิ้นเสียงประกาศ ซองจงหน้าเสียก่อนจะสบถด้วยควาโมโห แล้วรีบเดินไปที่ห้องปกครองใน
ระหว่างทางซองจงคงมัวแต่โกรธอยู่จึงมองไม่เห็นเปลือกกล้วยที่ตกอยู่ที่พื้น จนเขาไป
เหยียบมันเข้า
     " โอ้ยย!!! "  เสียงร้องของซองจงดังขึ้น มยองซูที่เดินตามหลังมารีบวิ่งเข้าช่วย
ประคองร่างเล็กที่ก้นจ้ำเม้าอยู๋
     " เจ็บตรงไหนมั้ย " มยองซุเอ่ยถามร่างเล็กขณะประคองมานั่งที่เก้าอี้ริมทาง
      " ข้...ข้อเท้า เจ็บมาก " มยองซุจัดแจงถอดรองเท้าของอิกคนพบว่าเป็นรอยเขียวช้ำ
ขึ้น
       " นายคงเดินไม่ไหวแน่เลย งั้นขี่หลังฉันละกัน "  มยองซุยื่นข้อเสนอก่อนจะย่อตัวให้
อีกคนขึ้น ซองจงค่อยๆเดินมาอย่างทุลักทุเลก่อนจะนั่งบนหลังของอีกคน
       " นายก็ตัวหนักเหมือนกันนะ "  มยองซูอดแซวคนตัวเล็กไม่ได้
           ณ ห้องปกครอง 
     ครูหน้าโหดอย่างกับโจรห้าร้อยนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับไม้เรียวอันยาว กำลังนั่งมองเด็ก
สองคนตรงหน้าที่โดดเรียน
        " นายสองคนโดดฝรั่งเศสใช่มั้ย " ครูหน้าโหดเอ่ยขึ้น มยองซูและซองจงะพยักหน้า
ยอมรับผิด
        " งั้นพวกนายไปทำความสะอาดเป็นการลงโทษ " ครูหน้าโหดเอ่ยขึ้นอิกครั้ง ก่อน
จะเดินไปที่ประตูแล้วเปิดมันออก " อ่อ ที่โรงยิ้มร้าง ให้เวลาสามวันนะ " 
        " น่าเบื่อที่สุด ชิ! " ซองจงจิ๊ปากอย่างไม่พอใจก่อนที่จะนั่งกอดอกไว้ทุกข์ให้ตัวเอง
       " ดีนะที่ฉันตามนายมาด้วย ไม่งั้นนายคงได้โดนทำความสะอาดคนเดียวแน่ "
มยองซูเอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มออกมา
       " ฉันขอร้องนายหรอ " ซองจงไช้หางตามองมยองซูก่อนที่จะลุกเดินกะเผกๆไปที่
ประตู ทำไมประตูมันเปิดยากขนดนี้นะ ซองจงพยายามที่จะเปิดมันแต่ก็ไม่สำเร็ง มยองซู
เดินออกมาช้าแล้วดันประตูให้เปิดออก 
       " หัดกินให้เยอะๆหน่อยนะ ตอนเย็นเจอกันนะ " มยองซูพูดจบก็เดินออกไป 
 " อ่อ ฉันหวังว่านายจะไปคนเดียวได้นะ " มยองซูมันก็แค่โรงยิมร้างทำไมฉันจะไปคนเดียว
ไม่ได้ เดี๋ยวนะ โรงยิมร้าง โอ้แม่เจ้า!! โรงยิมที่ขึ้นชื่อว่าผีดุนะหรอ
 
                    
  18.00 น.
     หลังจากที่ทั้งสองได้ตกลงกันว่าจะมาทำความสะอาดกันตอนหลังเลิกเรียน ซองจงที่
กำลังเดินก้มหน้าก้มตาโดยไม่มองทางแม้แต่นิดเดียว เขาเดินแบบนั้มาเรื่อยๆ ก่อนที่เขาจะ
หยุดเดินแล้วค่อยๆมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  โรงยิมที่สร้างด้วยไม่ที่ทาสีฟ้าอ่อน หลังคาที่มุง
ด้วยสังกะสีที่หลุดล่อน บนพื้นมีเศษขยะและใบไม้เต็มไปหมด โรงยิมมี 2 ชั้น ชั้นอรกกลาย
เป็นที่รวมของเหล่าบรรดาชขยะจากทั่วทุกสารทิศมารวมไว้ทีนี่ ส่วนชั้นสองเป็นสนาม
วอลเล่ย์ เก่า ซองจงค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆก่อนจะมองดูบรรยากาศรอบๆ ลมอ่อนๆ ที่พัด
ผ่านต้นคอขาวๆของซองจงไปทำเอาเจ้าตังถึงกับสะดุ้ง
                " ผมแค่มาทำความสะอาดนะครับ ไท่ได้ตั้งใจจะมารบกวน " ซองจงเอ่ยขึ้น
ท่ามกลางความเงียบพลางยกมือไหว้ไปด้วย เมื่อกล่าวขอขมาต่างๆนาๆเสร็จแล้ว ซองจงจึง
ค่อยเริ่มกวาดขยะตาก็มองหาเพื่อนอีกคนที่เขาโดนทำโทษ แต่ก็ไร้วี่แวว
นี่นายโกหกฉันหรอ มยองซู ซองจงคิดในใจก่อนจะก้มหน้ากวาดต่อไป
20.00 น.
     ซองจงนั่งมองผลงานตนเองก่อจะถอนหายใจเมื่อเขาต้องทำความสะอาดชั้น 2 อีก ม
ยองซุนี่นายทำอะไรอยู่นะ
       " หวัดดี ซองจง นั่งทำอะไรอยู่หรอ " ถามมาได้ว่านั่งทำอะไรนั่งตกปลามั้ง มาช้า
แล้วยังเซอะอีกสอบได้ที่หนึ่งของประเทศได้ไงเนี่ย ซองจงคิดในใจ
        " นี่มันกี่โมงแล้วนายไปอยู่ไหนมา" ซองจงพูดจบก็ยื่นไม่กวาดให้มยองซูให้ไป
ทำความสะอาดชั้นสอง
         " นายต้องความสะอาดชั้นที่สองทั้งหมด " พอขึ้นมาถึงซองจงก็สั่งทันที มยองซู
พยักหน้าก่อนที่จะก้มหน้าก้มตากวาด ซองจงที่นั่งมองคนตัวใหญ่ทำความสะอาดโดนไม่
ช่วยเลยแม้แต่น้อย
 
เฮ้อ!! เสร็จแล้วสวรรค์ประทานพรแล้ว มยองซูบอกกับตัวเองก่อนจะทิ้งไม้กวาดแลเวทรุด
ตัวลงนั่ง
          " อ่ะ เช็ดเหงื่อนายซะ " มยองซูหันไปมองซองจงที่กำลังยื่นกระดาษทิชชู่ให้เขา
         " ฉันกลับก่อนนะ " คนตัวเล็กพูดขึ้นก่่อนที่จะสะพายกระเป๋ากำลังจะเดิน
  พรึบ
" กรี๊ด!!! " เสียงของคนตัวเล็กดังขึ้นก่อนที่มยองซูจะรับรู้ถึงความหนักที่ตักและแรงรัดที่
ต้นคอของเขา
 "ไฟดับ ผีมาแน่เลย!!" คนตัวเล็กโวยวายก่อนโอบรัดต้นคอของอีกคนมากขึ้น ใกล้กันจนม
ยองซูได้กลิ่มผมของคนตัวเล็ก ทำไมมันถึงได้หอมแบบนี้นะ มยองซูอดไม่ได้ที่จะเอาจมูด
ไปสูดดมความหอมนี้
  พรึบ
" ไฟมาแล้ว" คนตัวเล็กที่มองไฟด้านบนก่อนที่จะมองลงด้านล่างและพบว่าเขากำลังนั่งอยู่
บนตักของมยองซูแถมยังโอบคอเขาไว้อีกต่างหาก ซองจงลุกออกจากตักของอีกคนด้วย
ความรวดเร็ว
        " โทดนะ พอดีฉันกลัวนะก็เลย...." ซองจงไม่พูดอะไรต่อแต่กลับรีบวิ่งหนีไป ซอง
จงนายเขินเป็นด้วยเหรอเนี่ย จะว่าไปนายก็น่ารักดีนะซองจงแต่ทำไมทุกคนถึงมองนายเป็น
ตัวตลกนะ มยองซู คนนี้เนี่ยแหละจะทำให้นายเป็นที่ยอมรับของทุกคนเอง
        
                         
                           
                      *ช่วยเม้นกันด้วยนะคะ พอดีเป็นมือใหม่คะ *