เริ่มต้นด้วยร้าย ลงท้ายด้วยรัก (koenfaye)

"เวลายัยนี่หลับ น่ารักชะมัด"เมื่อเฟย์นอนหลับอย่างมีความสุข เขื่อนก็เผลอมองเเล้วยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
 
ก๊อกๆ ทันใดนั้นเลียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขื่อนออกจากพวังก่อนจะลุกไปเปิดประตู
 
"อ้าว พิชชี่ นายมาได้ยังไง เเพนด้วย"เมื่อเปิดประตูกลับพบ เเพนเเละพิชชี่ที่ยืนยิ้ม
 
"ใจคอจะไม่ให้ผมเช้าไปข้างในหรอครับ หรือกลัวไม่ได้อยู้สองต่อสองกับสาวน้อยคนนั้น"เเพนพูดออกมา ทำให้พิชชี่เหมือนทำหน้าไม่พอใจ เเต่เขื่อนเเละเเพนไม่ทันสังเกตุเห็น
 
"อ่า เข้ามาสิ "เขื่อนบอกให้ทั้งสองเดินเข้าไป
 
"เฟย์เป็นไงบ้างอะ พี่เขื่อน"พิลชี่เปิดประเด็นถามชายหนุ่ม
 
"ก็ อย่างที่เห็นอะ สบายดี"เขื่อนบอก เเพนมองหน้าทำไมเขาถึงไม่รู้จักเธอ
 
"รู้มั้ย พอผมรู้ช่าวว่าเฟย์ถูกงูกัด ก็รีบบอกพี่เเพนให้ขับรถมาเยี่ยมทันที"พิชชี่บอก
 
"เดี๋ยวก่อน สาวน้อยคนนี้เป็นใคร ทำไมผมไม่รู้จัก "เเพนขัดจังหวะ ของคนทั้งสอง
 
"ก็เป็น เป็น "เขื่อนกำลังจะบอก เเต่ต้องชะงัก เขาไม่รู้สถานะ ของตนเองกับร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียง
 
"เป็น อะไรหรอครับ หรือเป็นเเฟน เเหมๆ ทำใจเรื่อง ของพิมได้ละสิ พี่ชาย"เเพนหยอกล้อเขื่อนนิดๆ
 
"ช่างเถอะ จะเป็นไรก็เเล้วเเต่ รู้เเต่ว่า ผมชอบเธอ"พิชชี่พูดออกมา ทำให้เฟย์ที่กำลังลืมตาตื่นขึ้นมาได้ยินพอดี
 
"เจอกัน เเค่ไม่ถึงเดือน ชอบกันเเล้วหรอ หึ"เขื่อนพูดออกมา
 
"ก็ดีกว่าพี่สะอีก เจอกันไม่ถึงเดือนเหมือนผมมั้ง ก็....(คิดเอาเองตามอารมณ์คะ อิอิ) "พิชชี่พูดออกมา
 
"ก็พ่อยัยนั่นยก ยัยนี่ให้ฉันเอง ช่วยไม่ได้ เเถมชีวิตยัยนี่ก็อยู่ในกำมือฉันด้วย ฉันเป็นเจ้าของชีวิตยัยนี่"เขื่อนพูดออกมาอย่างไม่เเคร์ ทำให้คนที่ถูกกล่าวถึงเเอบน้ำตาซึมนิดๆ
 
"เฟย์ไม่ใช่ของใครทั้งนั้น ไม่ใช่ของคุณเขื่อนด้วย"เฟย์ว่าออกมา เขื่อนหัดไปตามเสียง
 
"เอ่อ เฟย์"พิชชค่พูดอย่างเเผ่วเบา
 
"มันเป็นความจริง เธอเป็นของฉัน เป็นเมียฉัน เป็นที่รองรับอารมณ์ของฉัน"เขื่อนพูดออกมาอย่างนิ่งๆ
 
"ไม่อะ บอกเเล้วไง เฟย์ไม่ใช่บองรุณ "เฟย์เถียงออกมา เขื่อนเหยียดหยามเธอเกินไปเเล้ว
 
"พี่เขื่อน หยุดว่าเฟย์เลยนะ "พิชชี่พูดออกมา
 
"ถ้าเเกบอกว่าเเกชอบเมียฉัน ฉันจะไม่ยอมให้เเกมายุ่งกับเมียฉัน จำไว้"เขื่อนว่าก่อนจะเดินออกไป