Got7 :: Hate you . :: markbam

chapter 1 :: แวบแรก
 
 
 
"แบมแบม ตื่นเดี๋ยวนี้นะ นี้มันงานแต่งพี่แกนะโว้ย"
 
"อีกห้านาทีนะ~~" เสียงอู้อี้ดังใต้ผ้านวมหนา ยูคยอมเปิดประตูเดินเข้ามาหยุดอยู่ปลายเตียงคิงไซส์ คิ้วหนากระตุกเมื่อคนที่เขาได้รับหน้าที่ให้มาปลุกดันนอนอุดอู้อยู่ในผ้านวมหนาแถมยังกรนดังลั่นไม่เกรงใจใครหน้าไหนอีก
 
"ลุก! เดี๋ยวต้องไปเเต่งตงเเต่งตัวอีกมันไม่ใช่แต่งเสร็จภายในห้านาทีนะโว้ย ไอ้ชุดสูทอะ" ร่างหนาว่าพลางกระชากผ้านวมหนาไปกองกับพื้นห้อง พลางตรงเข้าไปหยิกเเก้มยุ้ยที่นอนน้ำลายยืดไม่รู้ร้อนรู้หนาวอย่างหมั้นไส้ ก่อนจะโน้มตัวไปข้างใบหูที่ใส่ต่างหูน่ารักๆเป็นรูปกระต่ายสีดำเอาไว้ "ไอ้แบมแบมมมมมมม!!!!"
 
"อ้ากกกกก ตื่นแล้วๆหูจะแตกโว้ย" ได้ผลเจ้าของชื่อลุกขึ้นอย่างเร็ว พลางเอามือขยี้หูด้วยความปวดตุบๆ "แกปลุกได้ห่วยแตกที่สุด ปลุกดีๆไม่เป็นรึไง"
 
"ไม่ต้องพูดมาก รีบไปอาบน้ำซะ"
 
"ไม่ต้องพูดมากก รีบไปอาบน้ำซาาา ชิ"
 
"นี่!ล้อเลียนเหรอฮะ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวนี้!!" ยูคยอมว่าพลางดันหลังร่างบางให้เข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ลืมโยนผ้าขนหนูสองผืนใหญ่ๆเข้าไป
 
จ๋อม!
 
"เห้ยย ผ้าขนหนูเปียกเลยอะ ไอ้ยูค" แบมแบมมองผ้าขนหนูที่ลอยอืดอยู่ในอ่างน้ำที่เปิดน้ำอุ่นๆรอเขาไว้เเล้วอย่างตกใจ "แล้วจะให้เช็ดกับอะไรเนี่ย"
 
"เช็คกับผ้าเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำไปสิ ฉันไปล่ะ อีกสิบห้านาทีเจอกัน" ร่างหนาว่าอย่างขำๆพลางเดินอำเพลงไประหว่างทางที่เดินออกไปจากห้อง แบมแบมเบะปากอย่างหมั่นไส้
 
"เหอะ อย่าให้ถึงที่ข้า ล่ะเอ็ง ฮึๆ"
 
 
 
ราวยี่สิบนาที แบมแบมเดินลงมาข้างล่างด้วยชุดสูททางการสีดำมีโบว์หนูกระต่ายสีแดงสด ผมสีดำที่เซ็ตขึ้นเปิดหน้าผากได้รูปเป็นอย่างดี ใบหน้าที่เเต่งเเต้มไปด้วยเครื่องสำอางบางๆปกปิดรอยขอบตาคล้ำนิดๆจากการนอนดึก ริมฝีปากถูกเติมสีส้มนู้ดเข้าไปเพื่อทำให้ดูสุขภาพดี
 
"มองทำไมมิทราบ ข้ากับเอ็งยะ...ฮึ่ย" พูดไม่ทันจบประโยค ร่างบางก็ถูกพี่ชายสุดที่รักตำหนิทางสายตาอย่างเปิดเผย "ผมไม่ผิดนะฮะ"
 
"ไม่ต้องเลย ลงมานี่มา" เจอาร์เรียกน้องชายต่างสายเลือดลงมาข้างล่างพลางหยิบสร้อยข้อมือที่ออกแบบคล้ายกับโซ่่สีเงิน ข้างๆสลักชื่อไว้ว่า 'BAMBAMM'
 
"พี่ฮะ ทำไมคำว่าแบมแบมมีตัวMสองตัวละฮะ"
 
"ไหน...เอ้ะ ที่พี่สั่งไปก็เขียนให้ตัวเดียวนี่หน่า" เจอาร์ว่าอย่างสงสัยก่อนจะทำท่าเเกะออก "เอ้า! ถอดออกมาก่อนเดี๋ยวพี่เอาไปเปลี่ยนให้ใหม่"
 
"ไม่เป็นไรฮะ พี่ทำอันนี้ให้ผมอันเเรก ผมไม่ซีเรียลหรอกฮะ"
 
"แน่ใจนะ" พี่ชายถามอีกครั้งเพื่อความเเน่ใจเเต่แบมแบมก็พยักหน้าหนักๆอีกครั้ง เจอาร์เลยทำเพียงยิ้มและลูบหัวทุ้ยเบาๆ "งั้นก็เก็บไว้ดีๆนะ"
 
แบมแบมถูกเพื่อรักลากลงมาที่งานด้วยความไม่ค่อยจำยอมเพราะอากาศด้านล่างงานมักจะเเออัดเเละวุ่นวาย ยูคยอมเลยเลือกที่ที่อยู่ในๆหลบผู้คน
 
"เห้ยแบม ไอ้คนพวกนั้นใครว่ะใส่แว่นดำมาซะเท่ส์เลย ขี้เก็กชะมัดว่ะ" ยูคยอมว่าระหว่างหาอะไรกินในงาน
 
นัยต์ตาสวยหันไปมองตามคำเพื่อนรักก่อนจะพบผู้ชายตัวสูงโปร่งใส่ชุดสูทสีดำสนิทไม่เว้นแต่เนคไทสองคน โดยข้างๆมีบอดี้การ์คคุมไม่ห่าง
 
"ไม่รู้เเฮะ สงสัยเพื่อนพี่เจมั้ง" แบมแบมว่าอย่างไม่ยี่หร่ะแต่ก็เเอบสนใจอยู่ไม่น้อยว่าผู้ชายสองคนนี้คือใครกัน "พวกเราคงไม่รู้จักล่ะมั้ง"
 
"น่ากลัวชะมัด บรื๋อออ เอ้ะ น้ำหมดเดี๋ยวฉันไปเอาน้ำตรงนู่นก่อนนะ" ยูคยอมว่า
 
แบมแบมพยักหน้าน้อยๆก่อนจะยกเครื่องดื่มสีสวยขึ้นดื่ม แววตากลมโตสีดำสนิทก็ยังไม่ละไปจากผู้ชายกลุ่มนั้น และเหมือนเขาจะจ้องนานไป หนึ่งในสองคนนั้นหันมามองทางเขา
 
เรียวตาสวยสีอำพันที่จ้องมองมาทางเขาอย่างเปิดเผย ใบหน้าได้รูปรับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน ปากสีแดงโอรสที่กำลังระบายยิ้มหวานเเต่กลับซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้มาทางเขา ผมสีแดงเพลิงที่ถูกเซ็ตแบบปาดข้าง เผยให้เห็นใบหน้าเพียงครึ่งเดียว ยิ่งทำให้คนคนนี้ดูน่าเกรงขามเเละน่าค้นหา
 
ตึก ตึก
 
หัวใจที่นิ่งสงบเริ่มสูบฉีดเลือดอย่างหนัก ใบหน้าสวยของเขาเริ่มขึ้นสีเมื่อผู้ชายผมแดงเดินเข้ามาหาเเละตรงมาทางเขาที่อยู่โดดๆในงานวิวาห์ โดยมีเพื่อนอีกคนซึ่งหน้าตาดีไม่เเพ้กันมาด้วย
 
กึก
 
ร่างสูงโปร่งหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ทำให้รู้ว่าตัวเองนั้นตัวเล็กเเค่ไหน แบมแบมเงยหน้าขึ้นเพื่อจะถามว่ามีอะไรรึเปล่า แต่ไม่ทันได้อ้าปากถาม ริมฝีปากอิ่มถูกทาบด้วยริมฝีปากหนาเย็นเฉียบ เเม้ว่าจะตกใจไม่น้อยร่างบางก็อดที่จะไม่ตอบรับจูบที่อ่อนหวานเช่นนี้ไม่ได้
 
"อื้อออ" ความอ่อนหวานเริ่มเเปรเปลี่ยนเป็นรุนเเรง ลิ้นหนาตวัดไปมาสร้างความตกใจให้กับร่างบางไม่น้อย ริมฝีปากอิ่มบวมตุ้ยเนื่องจากถูกกระเเทกเเรงๆจากการจูบ
 
มือหนาเริ่มเล้าโล้มไปตามที่กระสัน พลางบีบเคล้นสะโพกบางอย่างหยุดไม่อยู่ จนร่างบางเริ่มหมดลมร่างสูงเลยต้องผละออกอย่างเสียดาย
 
"เเฮ่กๆๆ" เสียงหอบดังขึ้นถี่เมื่อร่างสูงละริมฝีปากออกไป "นาย มันบ้า!"
 
คนถูกว่ากระตุกยิ้มร้ายก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้จนรับรู้ถึงลมหายใจของกันเเละกัน นัยต์ตาคนฉายแววเจ็บปวดเเวบหนึ่ง แล้วค่อยเเปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชาจนร่างบางเริ่มเเข้งขาอ่อน
 
"รู้อะไรมั้ย..."
 
"..."
 
 
"เห็นนายแล้ว...ชักมีอารมณ์"