Love crime ฉันมันเอาแต่'ใจ'…เธอ
เขียนโดย PROUD_PF_PLI
วันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.39 น.
แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2558 08.45 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) 1)นายมันก็แค่ลูกไก่ในกำมือ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหึ!!! กรี้ดดดดด ฉันอยากจะบ้าตาย ฮึ่ย!
"ไอ้ ป๊อปปี้กล้าดียังไง! ไม่รับสาย!! คิด ว่าเป็นถึงผู้บริหาร หรือ เลื่อนตำแหน่ง! เลยจะ หยิ่งหรือไง!! ไอ้บ้า!! ไอ้หน้าหมี!! ค่อยดูเหอะ!"
ฟางที่ปี้ด แตก ก่อน มองด้วยสายตาเกลียด ชัง ตอนนี้ เธอก็ได้ แต่ อยู่ในร้านกาแฟ ก่อน พูดอย่างเก็บกด นี้ขนาดคนทั้งร้านมองมาเชียวนะ !! แต่คนอย่างฟาง ต้องอายหรอ? ไม่มีวัน!!!
ฟางสตาร์ด เครื่องยนต์ ก่อน รีบ ขับรถ อย่างเร็วสูง…ก่อนจะไปจัดการนายหน้าหมี
.
.
.
.
.
.
"นี้นาย ป๊อปปี้นายกล้าดียังไง ทำแบบ นี้!!!" เสียงฟาง ที่ เข้ามาก่อนเปิดประตู เสียงดังก่อนเห็นผู้เห็นคณะบริหาร และ ป๊อปปี้ที่กำลัง พรีเซนงาน ทำเอา ป๊อปปี้ชะงัก ก่อนมอง ฟาง
"นี้ฟาง… ไม่เห็นหรอ? ป๊อป ประชุม…" ป๊อปปี้พูดก่อน มองหน้า ส่งสายตา ทำเอา ฟาง ที่เห็นว่า ป๊อป กำลังขายหน้า ทำเอา ฟางแสยะยิ้ม
"เห็นอ่ะ เห็น!!!แต่ทำไมนาย ไม่รู้จัก รับสาย โทรศัพท์!"
"………"
"เหอะ! คิดว่าเป็นถึง ผู้บริหาร เลยคิดจะทำอะไรก็ได้ ใช่มั้ย!"
"……"
"นาย อย่ามาทำเป็น เงียบ !!! ทำไม !!" ฟางที่เริ่มโวยวาย ทำเอา ผู้คนเริ่มมองเป็นตาเดียวก่อนเริ่มซุบซิบทำเอา ป๊อปปี้ทนไม่ได้ มอง ฟางด้วยสายตาเกลียด ชัง ก่อน ลากฟาง มาที่ทำงาน เค้า เอง อีกแล้วสินะ หญิงสาวก็มาก่อกวนเค้า
"อายงั้นหรอ?! ป๊อปปี้ งั้นก็รู้ไว้ด้วย!! อายอ่ะ ดีแล้ว!! อายว่าไม่มีพ่อ!!" ฟางพูดก่อนเริ่มเปิดศึก! กับ ป๊อปปี้ทำเอา ป๊อปปี้จุก ก่อน หันมามองฟาง
"นี้ฟาง!! จะเล่นศึกสงครามอะไร กับ ป๊อป ฮะ!!!! เมื่อวานยังไม่พอ หรอ!! ไปแกล้ง พิม แฟน ป๊อป"
"ทำไม !? ฟางไม่มีสิทธิ์ แกล้งตรงไหน? นายก็น่าจะรู้จักที่ต่ำที่สูง นะ"
"ฟาง!!! เธออย่ามาทำ!!"
"ทำไม! ก็ ป๊อปปี้เป็น คนเริ่ม เอง ไม่ยอม รับสายฟาง!!แถมตัดสาย มันผิดหรอ!? ที่ฟาง จะมาตวาด มาว่า ป๊อปปี้ต่อหน้าทุกคน…!"
"ฟางไม่มีค่า พอ ที่จะให้ ป๊อป สำคัญ!!!"
"……"ฟางที่เงียบชะงักลง ก่อนเริ่ม อ งด้วยสายตาหยิ่งขึ้น ป๊อป พูด อะไรนะ ??!!
" ป๊อป!!!"
"ทำไม? คิดว่าตัวเอง สำคัญมากหรือไง ทุกคน ถึงยอมตามใจ! ถึง บนโลกนี้ทุกคนจะยอมตามใจฟาง แต่ ป๊อปจะเป้นหนึ่งในนั้น !! ที่จะไม่มีวันยอมฟาง!!"
"!!!!!"
"ฟาง น่ารำคาญ เป็นเด็กไป ได้ เหอะๆ! "
"ก็ ป๊อป อย่าสำคัญ ตัวเอง ไปเลย แค่เลื่อนขั้นไม่ได้แปลว่าจะเป็นที่รัก ของ คุณพ่อฟาง!"
"……"
"ถึง ป๊อป จะ เป็นที่รัก เรียนดี การงาน บริาหาร ระดับ เทพ แต่อย่า คิดจะมา ทาบรัศมี ฟางป๊อปปี้ แค่มีค่า เรื่องงาน!! แต่ฟาง ยังไงก็สูงกว่า ป๊อปปี้เพราะฟาง เป็นนลูกของคุณพ่อ ไม่ใช่ ป๊อป. อย่าคิดว่า เป็นถึงวงตระกูล นีระสิงห์ และ ริ เบ่งอำนาจ ใส่ฟาง…"
"……"
"เพราะจำใส่ ในกะโหลกไว้ด้วยยังไง ป๊อป ก็แค่อีกา ที่ไม่มีวัน มา อยู่สูงกว่า หงส์ได้!"
"ฟาง!" ป๊อปปี้พูดก่อน บีบ แขน ฟาง ทำให้เป็นรอยแดง แต่ฟางก็ไม่มีท่าทีเจ็บ
"ทำไม! จี้ใจดำหรือไง!!" ฟางพูดก่อนเริ่ม สนุก
"ฟางเลิกกวนประสาทไดัแล้ว รู้มั้ยเมื่อกี้ ฟางก็เพิ่งทำ เสียของ ไป ทำให้ลูกค้ารายใหญ่ ของฝรั่งเศษ!! ไปแล้ว!!"
"……"ฟางเงียบลง
"และ ป๊อป จะเอา ไปฟ้อง คุณท่านให้ทราบ แน่!!! กับสิ่งที่ฟาง ทำ!" เสียงเย็นชา ป๊อปปี้ทำเอา ฟางสดุง ก่อน รีบ ปา โทรศัพท์ ป๊อปปี้ไปด้านหลัง
"นะ…นาย!! ห้ามไป บอกป๊า นะ!!!"
"ทำไม?! ที่คราวนี้ กลัว วันหลังก็หัดคิดซะบ้างก่อนทำอะไรลงไป!!"
"ไม่!!! ที่ฟาง ทำไป ไม่ อยาก ให้ ปะป๊าาา หนักใจ!"
"ฟาง! จำไว้ เมื่อเธอแกล้งฉันเธอก็ทำให้ ป๊า เธอแย่ลง เธอมาวุ่นว่าย บริษัติ ป๊า เธอก็เท่ากับทำให้มันล่มจม !"
"…"
"เธอ อ่ะ ก็เหมือน เด็ก ไม่รู้จักโต!!"
"ปี้ดดดด ป๊อปปี้นาย!!!!" ฟางพูดก่อน เริ่ม ยิก ที่ต้นแขน ป๊อปปี้ทำเอา ป๊อปปี้ถึงขั้น
"ฟาง ปล่อย ป๊อปปี้!!! ป๊อป เจ็บ โอ้ยยยยย" ป๊อป พูดทำเอา ฟาง ถึง กับแสยะยิ้ม
"ถึงนายจะขู่อะไรฉันสารพัด ก็ตาม ! รู้ไว้ซะบ้าง ว่าฉันไม่กลัวนายหรอก!"
"งั้นฉันจะเรียนให้พ่อเธอ ทราบ ว่าเธอเพิ่งทำให้ธุรกิจขาดทุนไป 30 ล้าน!!!" ป๊อปปี้พูดขู่ ทำเอา ฟางตาโต !! 'อะไรนะ!!! 30 ล้าน!!!!!'
"อะไรนะ?!!!! "
"ก็ 30 ล้านไง หูฟาดหรือไง!!" ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ยอม กัน ทำเอา ฟางมองด้วยสีหน้าเกลัยดขึ้นหนักกว่าเดิม
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง มันจะยังไงก็ชั่ง!!!"
"ยอมรับผิดไม่เป็นอีก!"
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์...ฉันโทรจนปวดนิ้วไปหมดแล้ว” ฟางพูดออกมา
ก่อนเปลี่ยนเรื่องไม่งั้นเธอจะโดน ป๊อปปี้เล่นงานหนัก และเริ่ม ทำตามแผนตน
“การที่ผมไม่รับ คุณก็น่าจะฉลาดพอที่จะรู้ว่าผมกำลังติดธุระ” ป๊อปปี้ที่เริ่มรำคาญ ที่ฟางถามซ้ำไปมา
“นายด่าฉันว่าโง่เหรอ?!”
“ครับ”
“ไอ้...!”
“อย่ามาขึ้นไอ้ที่นี่ อย่าให้ผมต้องสอนว่าผู้ดีเค้าพูดกันยังไง” ป๊อปปี้พูดก่อน แสยะยิ้ม ทำเอา ฟางปี้ด แตกอีกรอบ
“ไอ้หน้าหมี !! นายไม่มีสิทธิ์มาสอนฉัน อย่าลืมว่านายเป็นลูกจ้าง หรือไอ้ บริหารอะไรของนาย!”
“ผมเป็นลูกจ้างกินเงินเดือนบริษัท ไม่ใช่ลูกจ้างส่วนตัวของคุณ แถมเป็นผู้บริหาร!"
“เงินบริษัทป๋าก็เท่ากับเงินฉันด้วย นายจะยะโสโอหังกับใครๆในบริษัทได้ทุกคน!!!! แม้กระทั่งกับป๋า "
"…………."
"แต่ไม่ใช่ฉัน คืนนี้ฉันมีนัด นายต้องขับรถไปส่งและต้องรอรับฉันกลับ”
“รถคุณก็มี” ป๊อปปี้ตอบอย่างเย็นชา
“แต่ฉันต้องการให้นายขับ ฉันมองไม่เห็นว่าจะหาคนขับรถที่ไหนเหมาะไปกว่านาย นายจะได้รู้ฐานะของตัวเอง”
“จำไว้ว่าที่ผมยอม ไม่ใช่เพราะคุณแต่เป็นเพราะคุณอา” ป๊อปปี้พูดด้วยสีหน้าเรียบ
“จะเพราะใครยังไงก็ช่าง นายก็แพ้ฉันอยู่ดี” ฟางพูดก่อนมองยิ้มร้าย ทำเอา ป๊อปปี้ได้แต่ปวดหัว ฟางที่ได้แต่มอง ก่อน ทำเป็นไม่แคร์ ก่อนจะเดินออกไปก็ชะงัก!
"…………"
"และที่หลัง! ก็หัดรู้ที่ต่ำที่สูงไว้ซะบ้างล่ะ และวันหลังก็หัดขอบคุณฟางซะ! ว่า ฟาง อุตส่า สอนคนที่ไม่รู้จัก ที่ต่ำ ที่สูง! "
"………"
"แถมฟางมีเมตตา พอนะ ที่ จะมาสอนคนที่ไม่หัดเจียมเนื้อเจียมตัว ! และ ยังมาเบ่งอำนาจใส่ฟาง!"
"………"
"ขอบคุณด้วยล่ะ 5555 นาย ป๊อปปี้ นายหน้าหมี!!" ฟางพูดก่อนเดินออกไป อย่างผู้ชนะ
ป๊อปปี้ที่ได้แต่ขมับ หัว ก่อน เริ่มทนไม่ได้
นี้เธอกับ เขา ต้องเล่นสงคราม สมอง ถึงเมื่อไร เนี้ย!!
ป๊อปปี้ที่หันมองฟาวก่อนได้แต่ ทำหน้าเซ็งๆ เหนื่อย
เมื่อไร สงครามปราสาท เค้าและเธอจะจบ!!!
'ป๊อปปี้นายจบแน่!!! ฉันจะทำให้นาย เข้าใจ!!' ฟางสาวเอาแต่ใจ ได้แต่มองป๊อป อย่างแสยะยิ้ม หึ! ทุกอย่างกำลังตามแผน
ตอนนี้. นาย ภาณุ จิราคุณ! ก็เป็นลูกไก่ในกำมือ ฉัน!!
เย้ๆ ไรเตอร์ กลับมาแล้ว -3- กลับมาตอนจะสอบ กลางภาค เจริญ
เนื่องจากหายไป 2-3 เดือน ทุกคน คงลืมข้าพเจ้าหมดแล้วT^T
ฝากด้วยนร้า ติเยอะๆๆ นะ ว่าอันไหนไม่ดี
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ