[SUCHO] Love Possible รักแบบนี้ก็เป็นไปได้
-
เขียนโดย Misa_Cho
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.49 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
7,986 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 10.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) เริ่มเละเทะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ------------- Love Possible --------------
บทที่ 3
ซูโฮยืนมองโชรงผ่านกระจกร้านเมดอยู่สักพักใหญ่ เจ้าตัวรู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีมือใหญ่สามมือแตะที่หัว ไหล่ ตูด ของเขา (แหม่ ไม่ใช้มั้ง - .. -)
ซูโฮค่อยๆหันไปหาเจ้าของมือทั้งสาม ซูโฮกลัวเหลือเกินว่าจะเป็นเจ้าหนี้ที่เค้าเคยยืมตังค์ไปซื้อผัดกระเพรายุง.. ซึ่งทุกวันนี้เค้ายังไม่ได้นำตังค์ไปคืนเลย ..
เมื่อซูโฮหันไปหาเจ้าของมือทั้งสาม เค้าก็เริ่มรู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดเพราะยังไงทั้งสามคนนั้นไม่ใช่เจ้าหนี้ของเค้า แต่ก็เริ่มรู้สึกกังวลกลัวว่าสามคนนั้นจะเป็นอันธพาลคิคุแถวนี้ (?)
ซูโฮ : ผมไม่มีเงินให้หรอกนะ ถึงมีผมก็ไม่ให้ .ยกมือไหว้
ชานยอล : ผมไม่ได้อยากได้เงินหรอก ชายหนุ่มที่สูง หูกางเหมือนเอลฟ์ หน้าเป็นฝ้า เสียงใหญ่ (เมนชานยอล..ขอโทษ) เป็นผู้พูด
เซฮุน : ใช่พวกเราไม่ได้อยากได้เงิน เด็กหนุ่มที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มกล่าว
ซูโฮ : แล้วพวกนายต้องการอะไร !?
คริส : พวกเราแค่ต้องการถามว่า .. ชายหนุ่มที่สูงที่สุดในกลุ่มผมทองเหงือกบานเป็นคนพูด
ทั้งสามคน : สนใจรับซาลาเปาเพิ่มมั้ยครับ !!!!
ซูโฮ : ถุ้ย - . - กลัวแทบแย่
จังหวะนั้นพอดี โชรงเดินออกมาหน้าร้านเพื่อจะออกมาแจกโบว์ชัวร์
โชรง : ย๊าา ไอบ้าสามตัว พวกนายมาอีกแล้วหรอ !!? = [] =
ซูโฮ : -////////////-'
ไอบ้าสามตัว : ช่ายยย~ <3 -/////////-
โชรง : เกะกะสายตาจริงๆเลย -" -
ไอบ้าสามตัว : ช่ายยย~ <3 -/////////-
โชรงมัวแต่โวยวายโดยที่ไม่ทันสังเกตเลยว่าบุคคลที่อยู่กับไอบ้าสามตัวคือ 'ซูโฮ'
ระหว่างที่โชรงกำลังอารมณ์เสียกับไอบ้าสามตัวแล้วเอาแต่โวยวายอยู่หน้าร้าน โบมีกับอึนจีซึ่งเดินผ่านมาพอดีจึงหยุดมอง
โบมีเมื่อเห็นโชรงในชุดเมดเธอก็เก็บอาการน้าแดงไว้ไม่อยู่ อ๊ากกก (?)
โบมี : อึนจีอ่าา แวะกินฟาเฟ่ต์ร้านนี้ก่อนม๊าา -//////-
อึนจี : ฉันไม่เหลือตังค์แล้วนะ -________-" เธอพึ่งให้ฉันเลี้ยงแมลงทอดไปเองนะ
โบมี : อ่าา จริงๆด้วยสินะ -///////-
อึนจี : ย๊าา เธอเป็นอะไรเนี่ย ? หน้าแดงอีกละ กลับบ้านเถอะ
โบมี : โอ๊ะๆ เดี๋ยวๆๆ นั่นพี่ที่อยู่บนรูปในกระเป๋าตังค์น้าา -///0///-
อึนจี : ดูจากสถานการณ์แล้วกลับเถอะ โบมีอ่า ฉันไม่อยากโดนลูกหลง ; - ;
โบมี : ตะ แต่ .. -/////-
โบมียังพูดไม่ทันจบอึนจีก็ลากโบมีออกไปจากหน้าร้านเมดแล้ว ..
'ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา อู้วส์~.. ' เสียงโทรศัพท์ของซูโฮดังขึ้นมำให้โชรงและไอบ้าสามตัวต้องหยุดเถียงกันและหันไปมองที่ซูโฮ
โชรงเมื่อเห็นซูโฮก็ตกใจรีบวิ่งเข้าไปในร้าน แต่ก่อนจะวิ่งเข้าไปโชรงได้ปาโบว์ชัวร์ใส่ใอไอบ้าสามตัวและฝากให้แจกต่อด้วย
ไอบ้าสามตัว : โชรงฝากให้แจกโบว์ชัวร์ต่อด้วยแหละ ฮรื่อ -///////- <3
ซูโฮมัวแต่ลุกลี้ลุกลนปิดโทรศัพท์เพราะเจ้าหนี้โทรมา จึงทำให้เค้าเมื่อเงยหน้ามาอีกทีก็ไม่พบโชรงแล้ว
เห็นแต่ไอบ้าสามตัวยืนเต้นระบำแจกโบว์ชัวร์ ..
โปรดติดตามตอนต่อปายย ..
บทที่ 3
ซูโฮยืนมองโชรงผ่านกระจกร้านเมดอยู่สักพักใหญ่ เจ้าตัวรู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีมือใหญ่สามมือแตะที่หัว ไหล่ ตูด ของเขา (แหม่ ไม่ใช้มั้ง - .. -)
ซูโฮค่อยๆหันไปหาเจ้าของมือทั้งสาม ซูโฮกลัวเหลือเกินว่าจะเป็นเจ้าหนี้ที่เค้าเคยยืมตังค์ไปซื้อผัดกระเพรายุง.. ซึ่งทุกวันนี้เค้ายังไม่ได้นำตังค์ไปคืนเลย ..
เมื่อซูโฮหันไปหาเจ้าของมือทั้งสาม เค้าก็เริ่มรู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดเพราะยังไงทั้งสามคนนั้นไม่ใช่เจ้าหนี้ของเค้า แต่ก็เริ่มรู้สึกกังวลกลัวว่าสามคนนั้นจะเป็นอันธพาลคิคุแถวนี้ (?)
ซูโฮ : ผมไม่มีเงินให้หรอกนะ ถึงมีผมก็ไม่ให้ .ยกมือไหว้
ชานยอล : ผมไม่ได้อยากได้เงินหรอก ชายหนุ่มที่สูง หูกางเหมือนเอลฟ์ หน้าเป็นฝ้า เสียงใหญ่ (เมนชานยอล..ขอโทษ) เป็นผู้พูด
เซฮุน : ใช่พวกเราไม่ได้อยากได้เงิน เด็กหนุ่มที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มกล่าว
ซูโฮ : แล้วพวกนายต้องการอะไร !?
คริส : พวกเราแค่ต้องการถามว่า .. ชายหนุ่มที่สูงที่สุดในกลุ่มผมทองเหงือกบานเป็นคนพูด
ทั้งสามคน : สนใจรับซาลาเปาเพิ่มมั้ยครับ !!!!
ซูโฮ : ถุ้ย - . - กลัวแทบแย่
จังหวะนั้นพอดี โชรงเดินออกมาหน้าร้านเพื่อจะออกมาแจกโบว์ชัวร์
โชรง : ย๊าา ไอบ้าสามตัว พวกนายมาอีกแล้วหรอ !!? = [] =
ซูโฮ : -////////////-'
ไอบ้าสามตัว : ช่ายยย~ <3 -/////////-
โชรง : เกะกะสายตาจริงๆเลย -" -
ไอบ้าสามตัว : ช่ายยย~ <3 -/////////-
โชรงมัวแต่โวยวายโดยที่ไม่ทันสังเกตเลยว่าบุคคลที่อยู่กับไอบ้าสามตัวคือ 'ซูโฮ'
ระหว่างที่โชรงกำลังอารมณ์เสียกับไอบ้าสามตัวแล้วเอาแต่โวยวายอยู่หน้าร้าน โบมีกับอึนจีซึ่งเดินผ่านมาพอดีจึงหยุดมอง
โบมีเมื่อเห็นโชรงในชุดเมดเธอก็เก็บอาการน้าแดงไว้ไม่อยู่ อ๊ากกก (?)
โบมี : อึนจีอ่าา แวะกินฟาเฟ่ต์ร้านนี้ก่อนม๊าา -//////-
อึนจี : ฉันไม่เหลือตังค์แล้วนะ -________-" เธอพึ่งให้ฉันเลี้ยงแมลงทอดไปเองนะ
โบมี : อ่าา จริงๆด้วยสินะ -///////-
อึนจี : ย๊าา เธอเป็นอะไรเนี่ย ? หน้าแดงอีกละ กลับบ้านเถอะ
โบมี : โอ๊ะๆ เดี๋ยวๆๆ นั่นพี่ที่อยู่บนรูปในกระเป๋าตังค์น้าา -///0///-
อึนจี : ดูจากสถานการณ์แล้วกลับเถอะ โบมีอ่า ฉันไม่อยากโดนลูกหลง ; - ;
โบมี : ตะ แต่ .. -/////-
โบมียังพูดไม่ทันจบอึนจีก็ลากโบมีออกไปจากหน้าร้านเมดแล้ว ..
'ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา อู้วส์~.. ' เสียงโทรศัพท์ของซูโฮดังขึ้นมำให้โชรงและไอบ้าสามตัวต้องหยุดเถียงกันและหันไปมองที่ซูโฮ
โชรงเมื่อเห็นซูโฮก็ตกใจรีบวิ่งเข้าไปในร้าน แต่ก่อนจะวิ่งเข้าไปโชรงได้ปาโบว์ชัวร์ใส่ใอไอบ้าสามตัวและฝากให้แจกต่อด้วย
ไอบ้าสามตัว : โชรงฝากให้แจกโบว์ชัวร์ต่อด้วยแหละ ฮรื่อ -///////- <3
ซูโฮมัวแต่ลุกลี้ลุกลนปิดโทรศัพท์เพราะเจ้าหนี้โทรมา จึงทำให้เค้าเมื่อเงยหน้ามาอีกทีก็ไม่พบโชรงแล้ว
เห็นแต่ไอบ้าสามตัวยืนเต้นระบำแจกโบว์ชัวร์ ..
โปรดติดตามตอนต่อปายย ..
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ