Accident Love อุบัติเหตุร้ายกลายเป็นรัก

             เช้าวันต่อมา...
คิรัว:อย่าอืดอาด เสร็จรึยัง
สมาย:สะ..สะ..เสร็จแล้วค่ะ
คิรัว:ก็ออกมาเด้
สมาย:ค่ะ
ชั้นเดินออกมาจากห้องนอน 
คิรัว:มีปัญหาอะไรเนี่ย
สมาย:ชุดค่ะ
ก็กระโปรงนักเรียนมันสั้นสุดๆไปเลยอ่ะ
คิรัว:ใครๆเค้าก็ใส่กันแบบนี้ล่ะ ไปได้แล้วเดี๋ยวจะสาย
พี่คิรัวดึงมืดชั้นมาแล้วรีบวิ่ง โอ๊ย!โรงเรียนไม่หายหรอกเพ่ และภายใน 5 นาทีเราก็มาถึงโรงเรียน แฮ่กๆๆๆๆ พี่เค้าดูไม่เหนื่อยอะไรเลย แต่ชั้น...ไส้บิดแล้ววว
กอร์น:คิรัว!!!
คิรัว:ทำไมนายช้าจัง
กอร์น:เอาน่า ไป!
ชั้นเดินเข้าไปแต่ยังไม่ทันจะพ้นประตูหน้า
?:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!
สมาย:เฮือก!!!0_0
ผู้หญิงหลายๆคนก็วิ่งออกมา แค่นั้นไม่เท่าไหร่ แต่เสียงของแม่นางแต่ละคนนี่สิ สุดแล้วแต่จะบรรยาย ทำเอากระจกแทบร้าวไปตามๆกัน
?:สวัสดีตอนเช้าคร่าาา คิรัวววว
?:สวัสดีคร่าาาาาาา กอร์นนนนน
?:Helloooooooooo
หลากเสียง หลายสำเนียง แก้วหูจะแตก
?:เดี๋ยวก่อน!เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
ทุกคนเริ่มหันเหความสนใจมาทางชั้น
กอร์น:คนนี้เป็น...อุ๊บ
คิรัว:น้องสาวชั้น//ปิดปากกอร์น
?:คิรัวไม่มีน้องสาว
ผู้หญิงคนนึงเดินฝ่าฝูงชนออกมา เธอดูสวยมาก ผมสีดำเข้ากับแววตา ออร่าโดดเด่นมาแต่ไกล
คิรัว:เธอไม่รู้เรื่องครอบครัวของชั้นทั้งหมดหรอก โซระ
อ้อ!ชื่อโซระนี่เอง
โซระ(?):รู้สิค่ะ ก็โซระเป็นว่าที่แม่ของลูกในอนาคตของคิรัวไงค่ะ
คนที่ชื่อโซระเข้ามาคล้องแขนพี่คิรัวแล้วลากออกไป ส่วนแฟนคลับก็เดินไปตามๆกัน
สมาย:แฟนพี่คิรัวเหรอค่ะ
กอร์น:เปล่า เเฟนคลับ
สมาย:ใช่เหรอค่ะ
กอร์น:อ่า โรคคิรัวลิซึ่มน่ะ รู้จักป่ะ
สมาย:0_0
มีแแบบนี้ด้วยเหรอ
กอร์น:ไปเข้าเรียนเถอะ
สมาย:คะ..ค่ะ
โรงเรียนนี้ประหลาดดีแฮะ นักเรียนออกมากรี๊ดไม่มีการห้ามซักคำ ชั้นชักสังหรณ์ใจยังไงก็ไม่รู้แฮะ