รักอลเวง

                    ณ คอนโดห้องน้ำขิง สไปรท์ เต้ย ดีจัง
น้ำขิง:ทำไมพวกนายไม่กลับห้องตัวเองเนี่ย
ภูผา:ทำไมไม่กลับจะทำไม
น้ำขิง:นิไอเลียงผา
เต้ย:หยุดๆฉันชวนให้ไอพวกนี้อยู่เองแหละพอดีว่าเห็นว่าเปิดเทอมวันแรกแล้วพวกเราก็กลับมาเหนื่อยๆฉันก็เลยจะซื้อของมาเลี้ยงกินกันบนนี้ไง
ภู:เห็นไหมแฟนฉันอ่ะรักเพื่อน
เต้ย:(ตีศอกใส่ภู)เงียบไปเลย ใครจะไปซื้อของกับฉันบ้าง
ภู คอนเน็ค ดีจัง:ไปด้วย
เต้ย:งั้นก็น้ำขิง สไปรท์ ภูผา ไผ่ อยู่รอบนห้องนะไม่เกิน2ชั่วโมงเจอกัน
สไปรท์:ได้ๆ
(ภู เต้ย คอนเน็ค และดีจังก็ออกไป)
น้ำขิง:สมุดไดอารี่ที่เธอเขียนถึงไผ่อ่ะให้ฉันดูหน่อยดิ
สไปรท์:ได้ๆ(และทั้งสองก็ได้นั่งอ่านไดอารี่ไป)
ภูผา:(กระชากหนังสือไดอารี่)เห้ยอะไรอ่ะ เห้ยเธอไปรท์เธอ(หันไปทางไผ่)
น้ำขิง:เงียบนะ
สไปรท์:เงียบเลย
ไผ่:อะไรไอภูผา
ภูผา:ป่าวๆไม่มีอะไร
ไผ่:เอามานี่(กระชากไดอารี่ไป)
สไปรท์:(เข้าไปแย่ง)เอามานี่
ไผ่:เอ้าเอาไปเลยไม่อ่านก็ได้น่ารำคาน
สไปรท์:(จ่อย)
น้ำขิง:นิไผ่เธอพูดเกินไปแล้วนะ
ภูผา:เธอไม่ต้องมาว่าเพื่อนฉันเลย
น้ำขิง:(ผลักไหล่ภูผา)ทำไม(ผลักแรงไปภูผาจะล้มเลยคว้าเอวน้ำขิงไว้เลยล้มลงไปนอนกอดกันบนพื้นและหอมแก้มกันด้วย และยังจ้องตากันอีก)
สไปรท์:นิลุกขึ้นมาได้แล้วจ้องกันจนจะท้องแล้ว
ไผ่:เออนั่นดิ
น้ำขิง:อะไรเล่า
ภูผา:เงียบๆเลย
ไผ่:เขินๆ

เดี่ยวไรเตอร์ต่ออีกนะค่ะ