รักอลเวง

                    ณ มหาลัย
น้ำขิง:วันนี้ดูน่าเบื่อๆอ่ะ
เต้ย:ใช่ๆ
ภู:ที่รักจ๋าที่รักเบื่อไรหรอ555
เต้ย:(เอาน้ำแข็งปาหัวภู)หุบปากไปเลย
วิน:อ้าวน้ำขิงสวัสดีครับจำผมได้ไหม
น้ำขิง:จำได้ค่ะขอบคุณนะค่ะที่วันนั้นช่วยเก็บหนังสือให้
วิน:ไม่เป็นไรครับผมไปเรียนก่อนนะครับ
น้ำขิง:ค่ะ
มารีน่า:เอ้าภูผา(จะมาหอมแก้ม)
ภูผา:นิหยุดนี่มันมหาลัยนะ
มารีน่า:ก็ทำไมล่ะก๋เรารักกันนิ
ภูผา:ฉันไม่ได้รักเธออย่ายุ่งได้ไหม
มารีน่า:อ้ายยยยย จำไว้
น้ำขิง:กลับห้องเหอะ
สไปรท์ เต้ย ดีจัง:ไปไป
ภูผา ต่อ ภู คอนเน็ค:กลับด้วย
น้ำขิง:แล้วทำไมต้องกลับด้วย
ภูผา:ก็แล้วทำไมจะกลับด้วยไม่ได้ในเมื่อพวกเราอยู่คอนโดเดียวกับเธอ ชั้นเดียวกันแต่แค่คนละห้องเนี่ย
ปราบภัย มังกร พอเพียง คีตะ:ใช่ใช่เนี่ยฉันก็ว่าจะกลับพร้อมเธอเหมือนกันเพราะฉันก็อยู่คอนโดเดียวกับเธอแต่คนละชั้นกัน
น้ำขิง:เออๆก็คนมันลืมอ่ะ
ภูผา:ไม่ทันแก่หรอกอัลไซเมอร์กินหมดหัว
น้ำขิง:นายพูดอะไร
สไปรท์:หยุดไปกลับห้อง
                    ณ หน้าคอนโด
วิน:อ้าวเจอกันอีกแล้วนะน้ำขิงอยู่คอนโดนี้หรอ
น้ำขิง:ค่ะ
วิน:อยู่ชั้นที่เท่าไรห้องที่เท่าไรหรอผมก็อยู่คอนโดนี้
น้ำขิง:ชั้นที่22ห้อง2217ค่ะ
วิน:อ่อครับๆ
ทุกคน:ไปๆขึ้นห้อง