รักเราต่างกัน

 

    "แล้วตอนนี้ลูกยังอยู่กับพ่อหนุ่มคนนั้นหรอจ้ะ"ผู้เป็นแม่ถาม

 

 

    "เมื่อไหร่ที่แม่ขอคุณผู้หญิงได้ ฟางจะออกจากที่นั่นทันทีจ่ะ"ฟางพูดด้วยแววตาเศร้า

 

 

ปี้ดๆ

 

   เสียงแตรรถดังมาแต่ไกล

 

   "ฟาง! ใช่ฟางรึเปล่าเนี่ย"เสียงชายหนุ่มคนนึงยื่นหน้าจากกระจกรถของเขาแล้วถามเธอ

 

 

   "เควิน!"ฟางถึงกับยิ้มร่าเมื่อเห็นเขา ชายหนุ่มรีบจอดรถก่อนจะลงมาจากรถทันที

 

 

   "ไม่เจอกันนานเลยนะยัยฟู"เควินลูบหัวฟางไปทีนึง ก่อนจะพูดขึ้น

 

 

    "นายกลับมาเมื่อไหร่เนี่ยห้ะ ทำไมไม่บอกฉันสักคำ"ฟางพูดก่อนจะทำหน้างอนใส่เขา

 

 

    "เธอไม่มีโทรศัพท์แล้วจะให้ฉันบอกได้ไงล่ะห้ะ"เควินบอก ทำให้ฟางเพิ่งนึกขึ้นได้

 

 

    "จริงด้วยเนอะ ว่าแต่...นั่นใครมากับนายอ่ะ"ฟางถาม ก่อนจะหันหันหน้าไปดูหญิงสาวอีกคนที่อยู่ในรถ 

 

 

   "เควิน!"หญิงสาวที่อยู่ในรถรีบเดินลงมาทันทีด้วยความโกรธ

 

 

   "เธอเป็นใคร!มายุ่งกับแฟนฉํนได้ยังไง!"หญิงสาวรีบเข้าไปควงแขนเขาด้วยความหึงหวง ทำให้ชายหนุ่มถึงกับขำด้วยท่าทางของเธอ

 

 

   "ขอโทษด้วยนะฟาง แฟนฉันเองชื่อแบมหน่ะ"เควินแนะนำแบมให้ฟางฟัง

 

 

   "สวัสดีฉันชื่อฟาง..."ฟางยังแนะนำตัวไม่จบ เสียงของหญิงสาวก็พูดแทรกขึ้น

 

 

   "ฉันรู้ไม่ต้องแนะนำให้ฉันหมดหรอกย่ะ คนนี้สินะที่นายเล่าให้ฉํนฟังบ่อยๆอ่ะ ไม่เห็นสวยเลยสักนิดอ่ะ"แบมพูดแล้วมองฟางตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

 

   "หึๆ"ฟางแอบขำกับท่าทางของแบมที่หวงเควินเหมือนเด็กๆทำให้ดูน่ารัก ซึ่งไม่น่ากลัวเลย

 

 

   "นายไปเถอะเดี๋ยว ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะ"ฟางบอก ก่อจะโบกมือบ้ายบายเขา

 

 

   "อ่ะนี่ เบอฉันถ้ามีอะไรก็โทรมาหาฉันได้เลยนะ อย่าลืมไปซื้อโทรศัพท์ด้วยล่ะ"เควินพูดจบก็ขึ้นรถทันที

 

 

   "เธอไม่ต้องโทรมานะ!!"แบมตะโกนบอกฟางด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่รถจะแล่นออกไป

 

 

   "โทรศัพท์หรอ"ฟางคิดที่จะไปซื้อโทรศัพท์

 

 

 

 

   "แก้วดูดิ มีแต่คนมองเธอทั้งนั้นเลยอ่ะ"กั้งพูดขึ้นเมื่อมองไปทั่วก็เห็นแต่สาวๆมองแก้วเหมือนจะกลืนกินเธอไปยังไงยังงั้น

 

 

   "หึ"แก้วทำเป็นไม่สนใจก่อนจะขึ้นไปที่ห้องเรียน

 

 

   "เธอกล้ามากเลยนะที่มายุ่งกับโทโมะหน่ะ"มีหญิงสาวคนนึงพูดขึ้น

 

 

   "ฉันไม่ได้ยุ่งกับเขา"แก้วบอก

 

 

   "เห่อะ!นี่เธอจะบอกว่าโทโมะมายุ่งกับเธออย่างนั้นหรอ! ฉันจะบอกให้ว่าฉันกับโทโมะหน่ะเราเป็นคู่หมั้นกัน!"เธอขึ้นเสียงใส่แก้ว

 

 

   "พิม!เธอทำอะไรหน่ะ แล้วมาห้องนี้ทำไม"ทันใดนั้นโทโมะก็เดินเข้ามาพอดี 

 

 

   "โทโมะ...ก็เพราะนายไปปกป้องทอมนี่ไงคะ รู้ไม๊คะว่าใครๆก็เอาไปซุบซิบนินทากันอ่ะ"พิมพูด

 

 

   "พิม ไว้เราค่อยคุยกันดีกว่านะ"โทโมะพูด

 

 

   "โมะ!..."เมื่อพิมได้ยินดังนั้น เธอก็รีบเดินออกไปทันที

 

 

   "นักศึกษา นั่งที่ให้เรียบร้อย"อาจารย์ก็เข้ามาทันที

 

 

 

   

   "คนที่เธออยากเอาชนะนั่นแหละ เค้าอุ้มเธอมาส่ง อย่าลืมไปขอบคุณเค้าล่ะ"

 

 

    "นี่ฉันต้องไปขอโทษนายหน่ะหรอ"เฟย์เดินไปคิดไป ก่อนที่เธอจะเห็นเขื่อนกับโบว์นั่งด้วยกัน เธอจึงเข้าไปแอบฟัง

 

 

    "พี่เขื่อนคะ เมื่อกี้พี่ไปช่วยผู้หญิงคนนั้น.."โบว์ถาม

 

 

    "อ๋อ ความจริงแล้วที่พี่ช่วยเธอเอาไว้ เพราะพี่ไม่อยากให้คนอื่นมองพี่เป็นคนใจร้ายใจดำหน่ะครับ"เขื่อนพูด ทำให้โบว์รู้สึกดีขึ้นเมื่อรู้ว่าเขื่อนไม่ได้เป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นเหมือนที่เธอคิด

 

 

   "โบว์คิดว่าพี่จะเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นมากหน่ะค่ะ"โบว์พูด

 

 

   "เป็นห่วง555พี่กับเค้าหน่ะไม่ชอบหน้ากันแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะให้พี่ไปเป็นห่วงกับคนอย่างนั้นได้ยังไง"เขื่อนพูด  

 

 

   "อ๋อ ที่ทำไปก็เพราะอยากเป็นคนดีสินะ หึ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องขอบคุณแล้วสินะ"เฟย์พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

   "อ้าว น้องคนที่เป็นลมนิ ฟื้นแล้วหรอ"พิชชี่เดินเข้ามาเห็นพอดีจึงถาม

 

 

   "เพิ่งฟื้นเมื่อกี้หน่ะค่ะ"เฟย์บอก

 

 

   "ว่าแต่น้องชื่ออะไรหรอครับ"

 

 

   "เฟย์หน่ะค่ะ"เฟย์บอก แล้วยิ้มให้เขา

 

 

   "หิวแล้วยังล่ะครับ ไปหาอะไรทานไม๊ ป่ะกับพี่"พิชชี่ชวน

 

 

  "ดีเลยค่ะ เฟย์ก็หิวอยู่เหมือนกัน"เฟย์พูดจบก็เดินไปทันที

 

 

  ในโรงอาหาร

 

 

   "ไอเขื่อน"พิชชี่โบกมือเรียกเขา

 

  

   "ทำไมมาพร้อมกับน้องรหัสฉันอีกแล้วว้ะเนี่ย เราน่าจะเปลี่ยนน้องรหัสกันนะเว้ยถ้าไม่ติดกฎ ใช่ไม๊ครับโบว์"พิชชี่ถาม

 

 

   "ยัยตัวยุ่ง!เธอฟื้นแล้วหรอ"เขื่อนถาม

 

 

  "ฟื้นแล้วทำไม"

 

 

  "นี่เธอต้องมาขอบคุณฉันนะที่ฉันอุ้มเธอไปหาหมอหน่ะ"เขื่อนบอก

 

 

  "ทำไมต้องขอบคุณถ้าทำไปเพราะแสดงละครทำเป็นคนดีหน่ะ"เฟย์พูดจบก็รีบลุกออกจากตรงนนั้นทันที

 

 

ตกเย็น

 

   ณ คอนโด

 

   "ฮัลโหล สวัสดีครับ"

 

 

   "หวัดดีเควิน ฉันฟางไง"เสียงจากปลายสายพูด

 

 

  "นี่เธอ!ซื้อโทรศัพท์แล้วหรอเนี่ย"เควินถาม

 

 

  "ใช่ ฉันเพิ่งซื้อมาหน่ะ ฉันคิดว่าช่วงนี้มันสำคัญหน่ะที่ต้องใช้โทรศัพท์"ฟางบอก

 

 

   "อยากโทรมาหาฉันใช่ไมล่ะ"

 

 

   "เดี๋ยวแบมก็มาหึงนายอีกล่ะ  แค่นี้ก่อนแล้วกัน"

 

 

   "เธออย่าไปถือโทษโกรธแบมเลยนะ เค้าเป็นแบบนี้แหละฉันถึงชอบแบมไง"เควินพูด

 

 

   "จ้าาาา แค่นี้ล่ะนะ"ฟางวางสายลงทันที

 

 

ฝั่งป๊อปปี้

 

   "ร้านโทรศัพท์นี่หน่า"เขาเห็นร้านโทรศัพท์ก็นึกได้ว่าฟางไม่มีโทรศัพท์อยู่

 

 

  "โทษนะครับ มีโทรศัพท์รุ่นไหนที่ใช้ดีบ้างครับ"ป๊อปปี้ถามเจ้าของร้าน

 

 

  "ลองดูรุ่นนี้ไม๊คะ ทันสมัยแล้วก็กันน้ำได้ด้วยค่ะ เพิ่งมาใหม่ด้วย"พนักงานบอก

 

 

 

  

 

  "แก้ว ฉันอยากรู้จังเลยว่าเธอกลับยังไง"กั้งถาม

 

 

  "ฉันเดินกลับ"แก้วบอก

 

 

  "ฉันขอไปส่งเธอหน่อยได้ไม๊"กั้งถาม

 

 

  "ไม่ต้องหรอกน่า"แก้วพูด

 

 

  "ฉันอยากไปส่งเธอ จะได้รู้ว่าเธอกลับปลอดภัยไง"กั้งบอกด้วยความเป็นห่วง

 

 

   "เยอะจริงๆเลย ผู้ชายเค้าจะไปส่งความจริงแล้วอยากไปแต่ก็เล่นตัวไปใช่ไม๊ล่ะ"พิมเดินมาพอดี

 

 

   "พิม.."โทโมะเห็นทำให้เขาเริ่มกังวล

 

 

  "เจ้พูดอะไรของเจ้ห้ะ เจ้"แก้วเถียงกลับ จึงทำให้พิมโกรธเมื่อได้ยินอย่างนั้น

 

 

  "ใครเจ้ของแกย้ะ!"พิมชี้หน้าแก้ว

 

 

   "กั้งนายอยากให้ฉันไปด้วยใช่ไม๊ ได้สิฉันจะไปกับนายเอง"แก้วพูดจบก็เดินนำไปทันที

 

 

   "แก้วรอฉันด้วยสิ"กั้งรีบตามแก้วไปด้วยความดีใจ

 

 

   "พิมเธอหยุดว่าแก้วได้แล้วนะ"โทโมะปราม

 

 

   "เห่อะ!จะให้พิมทำดีกับยัยทอมบ้านั่นหรอคะ นี่โมะชอบยัยแก้วนั่นหรอ"พิมถาม

 

 

   "พิมเข้าใจผิดหมดแล้วนะ ฉันไม่ได้ชอบแก้ว"โทโมะปฎิเสธ

 

 

   "ไม่ได้ชอบแต่ยังปกป้องมันหน่ะหรอคะ!"พิมพูด

 

 

   "โมะเชื่อไม๊คะว่าพรุ่งนี้โมะจะต้องไปห้องปกครองกับยัยทอมนั่น เพราะอะไรรู้ไม๊คะ!เพราะไปช่วยยัยนั่นไว้จนกลายเป็นข่าวใหญ่ทั่วมหาลัยแล้วจะซิบซิบว่าที่คู่หมั้นตกกระป๋องไป"พิมตะคอกใส่โทโมะ ก่อนจะเดินจากไป

 

 

   "โถ่เว้ย!"โทโมะกุมขมับตัวเองอย่างหัวเสีย

 

 

 

   ณ คอนโด

 

 

   "เอ่อ...ฟางฉันซื้อ..."เมื่อป๊อปปี้จะบอกฟาง แต่หญิงสาวกลับพูดขึ้น

 

 

   "นาย!เห็นโทรศัพท์ฉันไม๊อ่ะ"ฟางตะโกนถาม ทันทีที่เขาได้ยินป๊อปปี้รีบซ่อนโทรศัพท์ไว้ทันที

 

 

   "โทรศัพท์?"

 

 

   "ฉันไปซื้อมาหน่ะ อยู่นี่นี่เอง"ฟางบอกก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ดู

 

 

   "ว่าแต่เมื่อกี้นายมีอะไรรึเปล่า"ฟางถาม

 

 

   "ปะ...เปล่าไม่มีอะไร"ป๊อปปี้บอก

 

 

   

 

  "โบว์เดี๋ยวพี่ไปส่งครับ"เขื่อนบอก

 

 

   "ขอบคุณมากค่ะพี่เขื่อน"โบว์ขึ้นรถทันที

 

 

   "แหวะ"เมื่อเฟย์เห็น เธอก็เบือนหน้าหนี ก่อนจะขึ้นรถของตัวเองไป

 

 

   "อ๋อความจริงที่พี่ช่วยเธอไว้เพราะพี่ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าพี่ใจร้ายใจดำหน่ะครับ"เขื่อนพูด

 

   "โบว์นึกว่าพี่เขื่อนจะเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นมาก.."

 

   "เป็นห่วง5555พี่กับเค้าหน่ะไม่ชอบหน้ากันแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะให้เป็นห่วงคนแบบนั้นได้ยังไง"

 

 

   "แล้วทำไมฉันจะต้องไปสนใจด้วยล่ะ!เช้อะ!"เฟย์บอกกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

   "เธอกล้ามากเลยนะที่มายุ่งกับโทโมะ"พิมตะคอกใส่แก้ว

 

   "ฉันไม่ได้ยุ่งกับเค้า"

 

   "เห่อะ!นี่เธอจะบอกว่าโทโมะมายุ่งกับเธองั้นหรอ!นี่ฉันจะบอกให้ว่าฉันกับโทโมะเราเป็นคู่หมั้นกัน!"

 

   "แก้ว แก้ว เป็นอะไรรึเปล่า"กั้งถาม

 

   

   "เปล่าหรอก ถึงบ้านฉันพอดีเลย"แก้วบอก ก่อนรถจะหยุดเธอเลยลงจากรถทันที

 

 

   "นี้บ้านเธอหรอ ไว้ถ้าว่างๆฉันจะมาเยี่ยมเธอที่บ้านแล้วกันนะ"กั้งบอก

 

 

   "ขอบใจมากที่มาส่ง"แก้วบอก

 

 

 

 

   "นี่นาย ฉันจะออกจากบ้านนายในเร็วๆนี้แล้วล่ะ"ฟางพูด ทำให้ป๊อปปี้ถึงกับชะงัก

 

 

   "555ดีใจใช่ไม๊ล่ะ ตอนฉันไม่อยู่นายคงจะอยู่สบายขึ้นล่ะสิ"ฟางบอก ถึงเธอจะทำให้ตัวเองหัวเราะ แต่สายตาของเธอเศร้ามาก ก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะถูกปกคลุมด้วยความเงียบ

 

 

   "เมื่อไหร่..."ป๊อปปี้ถาม

 

 

   "ตอนที่แม่ฉันขอเจ้านายให้ฉันไปอยู่ด้วยฉันก็จะออกจากที่นี่ทันที"ฟางบอก เมื่อพูดจบป๊อปปี้ก็เดินเข้าไปในห้องทันที

 

 

ปัง!

 

  "เฮ้อออ"ฟางมองไปรอบๆบ้านเพื่อเก็บเป็นความทรงจำ

 

 

   "นี่นาย ฉันจะออกจากบ้านนายเร็วๆนี้แล้วล่ะ.."ฟางพูด

 

  "5555ดีใจใช่ไม๊ล่ะ ตอนฉันไม่อยู่นายคงจะอยู่สบายขึ้นล่ะสิ"

 

  ป๊อปปี้นึกถึงคำพูดของเธอ ก่อนที่แววตาของเขาจะเศร้าไป

 

---

 

แง แง ป๊อปฟางจะจากกันหรอ แล้วทำไมเขื่อนต้องพูดอย่างนั้นด้วย! โมะแก้วจะเกิดเรื่องหรือไม่ 

  ขอเม้นและโหวตตต เป็นกำลังใจฝห้หน่อยเด้อ