รักเราต่างกัน
เขียนโดย 
putthathida
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 07.43 น.
แก้ไขเมื่อ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2557 09.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) โกรธ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"วันนี้เป็นวันซ้อมวิ่งวันแรก ขอให้นักเรียนที่ลงสมัครวิ่งแข่งมาเตรียมพร้องหน้าสนามด้วยค่ะ"เสียงประกาศของทางโรงเรียนดังก้องไปทั่วทำให้นักเรียนที่ลงแข่งวิ่งต้องมาที่สนามกันรวมทั้งเฟย์ด้วย
"เอาล่ะ นักเรียนคนใดที่วิ่ง1รอบสนาม ออกมาข้างหน้าด้วยค่ะ"เสียงอาจารย์กล่าว ทำให้นักเรียนที่ว่าก้าวออกมาทีละคน
"เห้ย ไอเขื่อนโบว์ของแกวิ่งด้วยหรอว้ะ"พิชชี่ถามเขา
"โบว์ ฉันก็ไม่รู้ว่ะ"เขื่อนบอก
"เราจะมาลองแข่งกันที่ร่มก่อนแล้วกัน"อาจารย์บอก ก่อนที่นักเรียนที่ลงแข่งจะเดินตาม
ปี้ดดดดด
หลังจากอาจารย์เป่านกหวีดขึ้น แต่ละคนก็เริ่มวิ่งกันด้วยความเร็ว
"พี่เขื่อน..."เมื่อโบว์เห็นเขื่อนที่ยืนมองเธออยู่โบว์ก็เริ่มวิ่งให้เร็วขึ้น
"ไอเขื่อนแตก ฉันจะทำให้นายดูว่าฉันก็ทำได้"เฟย์วิ่งด้วยความเร็ว ก่อนจะวิ่งแซงโบว์ไป
"เห้ย!!เฟย์นำโบว์ไปแล้วว่ะ นี่แค่ซ้อมก็นำไปแล้วว่ะไอเขื่อน"ทันทีที่พิชชี่พูด ทำให้เขื่อนแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"พี่เขื่อน"เมื่อโบว์เห็นเขื่อกำลังแอบยิ้มให้เฟย์ ทำให้โบว์เริ่มวิ่งเร็วขึ้นก่อนจะไปเสมอกับเฟย์ เธอค่อยๆเข้าไปใกล้เฟย์แล้วเอาขาของเธอมาดักขาตัวเองทำให้ตัวเองล้ม
"โอ้ย"โบว์ลมลงไปกับพื้น
"โบว์!"เขื่อนตกในทันทีที่เห็นโบว์ล้มเขารีบเข้าไปหาโบว์ในทันที
"เธอเป็นอะไรรึเปล่า"เฟย์รีบเข้าไปพยุงโบว์ขึ้น
"พี่เขื่อน.."โบว์สะบัดมือของเฟย์ทิ้งแล้วไปคว้าข้อมือของเขื่อนไว้
"โบว์เป็นอะไรไม"เขื่อนถาม
ปี้ดดดด
"เอาล่ะ หยุดก่อน"เมื่ออาจารย์เห็นจึงเข้าไปดูโบว์อีกคน
"ทำไมถึงล้มได้ล่ะ"อาจารย์ถาม
"เหมือนว่ามีคนมาดักขาโบว์หน่ะค่ะ"โบว์บอก แล้วจับที่ข้อเท้าตัวเอง
"แล้วใครที่วิ่งข้างเธอล่ะ"อาจารย์ถาม ทันใดนั้นทำให้เขื่อนและพิชชี่หันไปทางเฟย์
"ฉันไม่ได้ดักขาโบว์นะ"เฟย์พูด
"เธออาจจะสะดุดเท้าตัวเองรึเปล่าโบว์"อาจารย์ถาม
"ใครจะสะดุดเท้าตัวเองเพื่อให้ตัวเองบาดเจ็บล่ะค่ะอาจารย์ คงเป็นเพราะเฟย์อยากเอาชนะโบว์ก็เลยดักขาโบว์แน่เลยค่ะ"นักเรียนหญิงคนนึงพูดขึ้น
"ฉันบอกแล้วไงว่าฉัน.."เฟย์พูดไม่ทันจบก่อนที่เธอจะเห็นว่าทุกคนกำลังมองเธอด้วยสายตาที่เกลียดชังและไม่เชื่อเธอ มันทำให้เฟย์ต้องวิ่งออกไปจากตรงนั้น
"เฟย์!.."พิชชี่เห็นเฟย์วิ่งไปเขาเลยรีบวิ่งตามเธอ
"เอาล่ะ พาโบว์ไปส่งห้องพยาบาลก่อนไปภัทรดนัย"อาจารย์สั่ง ก่อนที่เขื่อนจะอุ้มโบว์ไป
"หึ"เฟย์มาหลบอยู่ใต้ต้นไม้ที่อยู่ข้างๆ แล้วปาดน้ำตาตัวเองที่ไหลออกมาโดยไม่ตั้งใจ
"เฟย์.."พิชชี่เข้าไปหาเธอ
"พี่พิช มาหาเฟย์มีอะไรรึเปล่า"เฟย์ถาม
"พี่รู้ว่าเฟย์ไม่ได้ทำ เฟย์ไม่ใช่คนอย่างนั้น"พิชชี่พูด
"ขอบคุณนะคะพี่พิช แต่เฟย์ก็ไม่ได้สนใจกับมันสักเท่าไหร่หรอกคะ"เฟย์พูดแล้วกลั้นน้ำตาตัวเองเอาไว้ ถึงแม้ว่าข้างในลึกๆเธอก็ยังคงเสียความรู้สึก
"แล้วเฟย์เหนื่อยรึเปล่าล่ะ พี่เอาน้ำมาให้"พิชชี่พูดแล้วยื่นน้ำไปให้เฟย์
"ขอบคุณค่ะ แล้วพี่พิชไม่ไปหาโบว์หรอคะ"เฟย์ถาม
"พี่เป็นห่วงเฟย์มากกว่าหน่ะ"เมื่อพิชชี่พูดอย่างนั้นทำให้ให้เฟย์เบิกตากว้าง
"ไม่ต้องเป็นห่วงเฟย์หรอกค่ะ"เฟย์พูด
"พี่ว่าเราไปกันเหอะ"
"แค้ข้อเท้าพลิกหน่ะค่ะ คงจะสะดุดขาตัวเองเข้า"หมอบอก
"เห็นไม๊ครูว่าแล้วว่าต้องสะดุดขาตัวเอง"อาจารย์บอก
"ถ้าถูกดักขาข้อเท้าจะไม่พลิกนะคะ น้องเค้าอาจจะเข้าใจผิดไป"
"โบว์ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะพี่เขื่อน โบว์ว่าเราออกไปกันดีกว่าค่ะ"โบว์บอก ทำให้เขื่อนต้องช่วยพยุงโบว์ขึ้น
ณ มหาลัย
"แก้ว เธอลงแข่งร้องเพลงหรอ"โทโมะวิ่งเข้ามาถาม
"ใช่ ทำไม"แก้วตอบ
"ทำไมไม่บอกฉันก่อน"โทโมะถาม
"แล้วทำไมต้องบอกนายด้วย"แก้วถาม
"แล้วเธอไม่กลัวจะแข่งแพ้รึไง"โทโมะถาม
"ฉันไม่รู้ แค่ฉันชนะยัยหูหนวกนั่นก็พอใจแล้ะ"แก้วบอก
"ใคร?ยัยหูหนวก?"
"ยัยนั่นไง"แก้วพูดแล้วชี้ไปที่พิมที่ตามโทโมะมา
"โมะ พิมหาตั้งนานเลยอยู่นี่นี่เอง"พิมพูดแล้วเข้ามาคล้องแขนโทโมะ
"พิม พิมแข่งร้องเพลงหรอ"โทโมะถาม
"ใช่ค่ะ โมะอย่าลืมมาให้กำลังใจพิมนะ"
"อย่าลืมมาให้กำลังใจพิมนะ แหวะ จะอ้วก"แก้วล้อพิม ก่อนที่เธอจะเดินออกไป
"แก้ว"โทโมะเรียกแก้ว แต่เธอไม่หันมา
"โมะไม่ต้องเรียกยัยทอมนั่นนะคะ มันปากดีอย่างนั้นไม่ต้องไปยุ่งกับมัน"พิมพูด
"พูดอย่างกับเป็นเจ้าชีวิตเค้าอย่างนั้นแหละ"กั้งบอก ก่อนที่จะวิ่งตามแก้วไป
"ไอบ้า!"พิมว่ากั้ง
"พิม ปล่อยแขนฉันได้แล้ว"
"ทำไมคะโมะ จะไปอายคนอื่นทำไม ใครๆก็รู้ว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน"พิมพูด
"พิม!"โทโมะเริ่มขึ้นเสียงใส่ ทำให้พิมยอมปล่อยแขนเขา
"เฮ้อ"เมื่อพิมปล่อยแขน โทโมะเลยจะเดินออกไป
"โมะ จะไปไหนหรอคะ!"
"ไม่ต้องตามมานะ"โทโมะพูด ก่อนที่เขาจะวิ่งออกไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
