รักเราต่างกัน

  "นายยังไม่เปลี่ยนเลยนะนายเขื่อน"เสียงเรียกของงชายหนุ่มบอกเขา ทำให้เขื่อนหันกลับตามเสียงเรียก
 
 
  "พี่ป๊อป!"ทันทีที่เห็นเขาก็รีบวิ่งเข้าไปกอดกับพี่ชายของเขา
 
 
  "พี่กลับมาตอนไหนเนี่ย"เขื่อนถาม
 
 
  "ฉันก็คิดถึงบ้านไงเลยกลับมา"ป๊อปปี้พูด
 
 
  "ตาป๊อป!"เสียงของหญิงสาวผู้เป็นแม่ดังขึ้น
 
 
  "แม่ หวัดดีครับ"ป๊อปปี้เข้าไปไหว้ผู้เป็นแม่ทันที
 
 
  "หายหน้าไปตั้งนาน ไปเจอพ่อแล้วยังล่ะลูก"ทันทีที่เธอพูดถึงพ่อของเขา หน้าป๊อปปี้ก็หุบยิ้มไปทันที
 
 
  "คุณพิภพคะ!ตาป๊อปกลับมาแล้วล่ะค่ะ"เธอตะโกนบอกสามีของเธอ ทันทีที่เขาเพิ่งเดินเข้าบ้านมา สายตาอันเหลียมคมจ้องมาทางป๊อปปี้ได้สักพัก ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบนโดยไม่พูดอะไร
 
 
  "คุณนี่ จริงๆเลย กินอะไรมาแล้วยังลูก"ผู้เป็นแม่ถามเขา
 
 
  "ยังเลยครับ"ป๊อปปี้ตอบ
 
 
  "ไปกินข้าวเถอะลูก ป่ะ ส่วนนายจะไปกินตอนไหนก็แล้วแต่"พรรษา(แม่ป๊อปปี้)บอกป๊อปปี้ ก่อนจะหันไปพูดกับเขื่อนด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่นัก
 
 
  "เดี๋ยวผมขึ้นห้องดีกว่า พี่ไปกินข้าวเหอะ"เขื่อนบอกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
  "ฮัลโหล นี่ฉันเข้าบ้านแล้วเนี่ย นายอ่ะ"เสียงหญิงสาวคุยโทรศัพท์กับเพื่อนชายของเธอ
 
 
  "ฉันก็ถึงบ้านแล้วเหมือนกัน แค่นี้ล่ะนะแบมโทรมาล่ะแค่นี้นะฟาง"เสียงปลายสายบอก
 
 
  "อืม ขอบใจมากนะเควิน ไว้คุยกันอีกนะ บาย"ฟางวางสายไปทันที ก่อนที่เธอจะเดินไปทางด้านหลังบ้านเนื่องจากปกติแม่ของฟางจะอยู่หลังบ้าน
 
 
 
  "หืม"เสียงหลงของป๊อปปี้ดังขึ้นทันทีที่เห็นเงาเดินผ่านไปทางด้านหลังบ้าน
 
  
  "มีอะไรหรอตาป๊อป"แม่ของเขาถามด้วยความสงสัย
 
 
  "เปล่าหรอกครับผมคงตาฝาดไปหน่ะ"ป๊อปปี้ตอบ ถึงแม้ว่าลึกๆเขายังคงสงสัยก็ตาม
 
 
  "เอ่อ ป้าน้อยแล้วลูกสาวของเธอล่ะ"พรรษาถาม
 
 
  "อ่อ อยู่หลังบ้านหน่ะค่ะ"ป้าน้อยบอก
 
 
  "คงจะไม่มาก่อความวุ่นวายให้ครอบครัวฉันล่ะ"พรรษาพูด
 
 
  "ค่ะ จะไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นแน่" น้อยบอก ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว
 
 
  "ใครหรอครับแม่"ป๊อปปี้ถาม
 
 
  "ก็แค่ลูกป้าน้อยหน่ะ ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ เธอชื่อว่า..."
 
 
  "แม่ครับ! หวัดดีครับ"เสียงชายหนุ่มแทรกขึ้น
 
 
  "อ้าวตาโมะ ทำไมวันนี้กลับดึกละลูก"พรรษาถาม
 
 
  "วันนี้เลิกช้า เอ้าพี่ป๊อป!"โทโมะตกใจทันทีที่เห็นป๊อปปี้
 
 
  "ลมอะไรพัดให้กลับมาห้ะ"โทโมะบอก
 
 
  "ฉันจะกลับมาเยี่ยมแม่ ต้องโดนอะไรพัดมาอีกหรอว้ะ"ป๊อปปี้บอก
 
 
  "คร้าบบบบ นั้นผมขึ้นห้องก่อนนะแม่" โทโมะพูดจบก็เดินไปทันที
 
 
  "ตาพวกนี้นี่ อ้าวตาป๊อปมีแต่ของอร่อยๆทั้งนั้น"พรรษาตักอาหารให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
  "ฟาง อ่ะนี่ข้าวผัดกินไปก่อนแล้วกัน"น้อยหยิบจานข้าวผัดให้เธอ
 
 
  "จ่ะแม่"ฟางพูดจบก็เริ่มลงมือทานแต่แล้วทันทีที่เธอกำลงจะตักข้าว ทำให้เธอนึกถึงข้าวผัดจานนั้นจานที่เธอได้กินร่วมกับผู้ชายคนนั้น
 
  ภาพความสุขเหล่านั้นลอยมาอยู่ในหัวของเธออีกครั้ง เลยทำให้ฟางถึงกับวางช้อนลง แล้วนั่งมองข้าวผัดอย่างลังเล
 
 
 
  "ฟางทำไมไม่กินล่ะ"น้อยถาม
 
 
  "ฟาง...อิ่มแล้วหน่ะจ่ะแม่"ฟางพูดจบก็เดินออกไปทันที
 
 
  "เป็นอะไรของมัน"น้อยแปลกใจ
 
 
 
 
 
   "เฮ้ออออ"ฟางตรงไปนั่งม้านั่งข้างๆบ้าน
 
   "น่ารักจัง"ป๊อปปี้เผลอพูดออกมา
 
   "ฉันรู้อยู่แล้วน่า"ฟางบอก
 
   "เอ้ะ!"ฟางเริ่มรู้สึกตัว แล้วหันไปมองหน้าป๊อปปี้
 
   "หึ"ป๊อปปี้แอบยิ้มกับท่าทางของฟาง
 
  ฟางนั่งซึมเศร้าอยู่ตรงนั้นมันทำให้เธอนึกถึงเขา เวลาที่อยู่ด้วยกันในวันนั้น ฟางจับโทรศัพท์ตัวเองแล้วคิดว่าจะโทรไปหาป๊อปปี้ดีไหม
 
   "เฮ้อ ยัยฟางแกเลิกเป็นอย่างนี้สักทีได้ไม๊"ฟางบอกกับตัวเองแล้ววางโทรศัพท์ข้างๆตัว
 
 
  ณ ห้องป๊อปปี้
 
 
  "ฟาง!เอ่อ..โชคดีนะ"เขาบอกก่อนที่หญิงสาวจะเดินจากเขาไป
 
  เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่นึกถึงวันนี้ทั้งสองต้องจากลากัน ทำให้เขานอนไม่หลับ
 
 
  "พี่ป๊อปพี่เจอกับหวายแล้วยัง"โทโมะเข้ามาถามเขา
 
 
  "เจอแล้ว"
 
 
  "เป็นไงบ้างพี่ หวายเค้ายังเหมือนเดิมรึเปล่า"โทโมะถาม
 
 
  "คงเหมือนเดิมล่ะพี่โมะ จู้จี้ ขี้งอล เอาแต่ใจ กรี้ดกร้าดตลอดเวลา ขนาดผมไม่ได้เป็นคู่หมั้นผมยังมีความร้สึกอย่างนั้นเลย ใช่ไม๊พี่ป๊อป"เขื่อนถามกลับไปที่ป๊อปปี้อีกครั้ง
 
 
  "อืม"ป๊อปปี้ตอบสั้นๆ
 
 
  "ว่าแต่ทำไมเมื่อกี้พี่เอาแต่นั่งเหม่อล่ะ นี่อย่าบอกนะว่า!พี่ไปชอบใครหรอ!"ทันทีี่เขื่อนถามทำให้โทโมะหันไปสนใจกับป๊อปปี้เช่นกัน
 
 
  "แกพูดอะไรของว้ะ!ไอเขื่อน มีอะไรกันฉํนไม่มีเลย ไม่มีสักนิด"ป๊อปปี้อ้าง
 
 
  "อ๋อ ก็แล้วไป ไม่เหมือนพี่โมะเลย พี่เค้าหน่ะไปชอบผู้หญิงที่ชื่อแก้วเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ล่ะ ให้ผมนะสืบค้นข้อมูลของเธอคนนั้น แล้วยังชอบพูดถึงแก้วตลอดเลย"เขื่อนแซวโทโมะ
 
 
  "ไอเขื่อน!!เลิกพูดบ้าๆได้แล้ว ชอบอะไรฉันไม่ได้ชอบแก้วเว้ย"โทโมะปฎิเสธทันที
 
 
  "แต่พี่ได้ข่าวมาว่ายัยเฟย์กลับมาแล้วนิ่ แถมเป็นน้องรหัสแกด้วยล่ะสิ"ป๊อปปี้ถาม 
 
 
  "เออ แล้วแกก็คงคอยห่วงใยเฟย์เค้ามากเลยล่ะสิ คงจะไปรักคนที่มีชื่อว่าคู่กัดกันแล้วล่ะสิ"โทโมะพูดต่อ
 
 
  "พวกพี่ไปรู้มาจากไหน ไม่มีอะไรเลย ผมง่วงแล้ว นอนดีกว่า"เขื่อนพูดจบก็เอนตัวลงนอนทันที
 
 
  "เร็วเลยนะไอเขื่อน"โทโมะแซว
 
 
       ก่อนที่ทั้งสามจะหลับตานอนลงไป

โอ้ยยยย ไม่ได้อัพซะนานเลย ช่วงนี้ได้มาอัพแน่นอนค่ะ ติดตามกันด้วยนร้าาาา ขอเม้นนนนน