รักเราต่างกัน
9.6
เขียนโดย putthathida
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 07.43 น.
17 ตอน
26 วิจารณ์
24.67K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2557 09.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) แรกพบสบตา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่นะคะ เรื่องที่แล้วไรเตอร์ตัดสินใจไม่แต่งแล้วนะ แต่เรื่องนี้รับรองว่าเรื่องนี้ทุกคนคงจะชอบกันนะค้ะ!!
"นี่!หยุดนะจะเอาของบ้านฉันไปไหน!"หญิงสาวรั้งมือชายหนุ่มที่กำลังรื้อบ้านของเธอ
"มึงยังติดหนี้เสี่ยไม่รู้รึไง! เมื่อมึงไม่จ่ายพวกกูก็ต้องทำอย่างนี้เว้ย"ชายหนุ่มบอกกับเธอ ทำให้หญิงสาวถึงกับทรุดไปกับพื้น
หนี้พวกนี้ไม่ได้เป็นของเธอและแม่ของเธอเลย แต่เป็นของพ่อเธอที่ก่อไว้จนพ่อได้เสียไป ทำให้หนี้สินทั้งหมดตกอยู่ในกำมือของเธอ
"เอาของคืนมานะ อย่าเอาไปสิ!นั่นมันของของฉันนะ!"ฟางแย่งของจากกลุ่มคนพวกนั้น
"เห้ย!ทำไรว้ะ!"เสียงตะโกนของชายหนุ่มที่ผ่านมาเห็นพอดีดังขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเธอ
ผั้วะ!
เขาเข้าไปต่อยกลุ่มคนพวกนั้นทันที
"เอาของมาให้เธอ!"เขาชี้หน้าบอกลูกน้องของเสี่ย
"ก็ยัยนี่มันเป็นหนี้เสี่ย! มันก็ต้องโดนรื้อบ้านมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่รึไงว้ะ!"พวกนั้นบอกเขา
"เธอติดหนี้พวกนี้หรอ"เขาถามหญิงสาว
"อือ อืม"เธอพยักหน้าเบาๆ
"ถ้าหาเงินมาให้เสี่ยไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้บ้านคืน!"ลูกน้องของเสี่ยบอกก่อนจะเดินออกไป
"ฮือๆๆ"ฟางกอดรูปภาพของเธอไว้ในอ้อมอก ด้วยความเจ็บปวด
"เธอจะไปไหนต่อ"เขาถาม
"ฉันไม่รู้"เธอตอบเขา
"ไปอยู่คอนโดฉันก่อนไม๊"เขาถามหญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวหันมามองหน้าชายหนุ่ม
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน แต่ฉันไม่ขอไปกับคุณหรอกค่ะ"เธอเช็ดน้ำตาแล้วบอกเขา ก่อนจะลุกขึ้นเพื่ออกไปจากตรงนั้น
"แล้วเธอจะไปที่ไหน"เขาตะโกนถามเธอ แต่หญิงสาวกลับไม่ตอบเขา
"คงไม่เป็นไรแล้วมั้ง"เขาพูดก่อนจะกลับไปที่รถของเขาแล้วขับรถออกไป
ซ่า ซ่า (ฝนตก)
"แย่จริงๆเลยฝนมาตกอะไรตอนนี้"หญิงสาวรีบวิ่งไปหลบอยู่ที่ป้ายรถเมย์ที่มืด
"แล้วฉันจะไปไหนล่ะ"เธอบอกกับตัวเองก่อนจะดูรูปเธอกับครอบครัวแล้วน้ำตาจู่ๆก็ไหลลงมา
"ถ้าหาเงินมาให้เสี่ยไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้บ้านคืน!"
"เธอจะไปไหนต่อ"
"ฉันไม่รู้"
"ถ้าไม่มีบ้านแล้วจะอยู่ที่ไหนล่ะ"เขานึกขึ้นได้ ก่อนจะเลี้ยวรถกลับ
"แม่จ๋า หนูขอโทษ"เธอมองดูรูปแล้วรู้สึกผิดที่รักษาบ้านหลังนั้นไว้ไม่ได้
ปี้ดดดดดดดดด
แสงไฟหน้ารถหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ
"ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ"้เขาถามเธอ หญิงสาวที่กับตกใจที่เจอเขาอีกครั้ง
"ไปอยู่คอนโดของฉันก่อนสิ่ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"เขาบอกกับหญิงสาว
"เอ่อ..."
"หรือเธอจะนอนหนาวอยู่ที่ป้ายรถเมย์ทั้งคืนรึไง"เขาถาม
"เอ่อ..."
หญิงสาวมาตาเขาด้วยสีหน้ากังวลและดูหน้าสงสาร เธอจะไปกับคนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักอย่างนั้นหรอ...
"นี่!หยุดนะจะเอาของบ้านฉันไปไหน!"หญิงสาวรั้งมือชายหนุ่มที่กำลังรื้อบ้านของเธอ
"มึงยังติดหนี้เสี่ยไม่รู้รึไง! เมื่อมึงไม่จ่ายพวกกูก็ต้องทำอย่างนี้เว้ย"ชายหนุ่มบอกกับเธอ ทำให้หญิงสาวถึงกับทรุดไปกับพื้น
หนี้พวกนี้ไม่ได้เป็นของเธอและแม่ของเธอเลย แต่เป็นของพ่อเธอที่ก่อไว้จนพ่อได้เสียไป ทำให้หนี้สินทั้งหมดตกอยู่ในกำมือของเธอ
"เอาของคืนมานะ อย่าเอาไปสิ!นั่นมันของของฉันนะ!"ฟางแย่งของจากกลุ่มคนพวกนั้น
"เห้ย!ทำไรว้ะ!"เสียงตะโกนของชายหนุ่มที่ผ่านมาเห็นพอดีดังขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเธอ
ผั้วะ!
เขาเข้าไปต่อยกลุ่มคนพวกนั้นทันที
"เอาของมาให้เธอ!"เขาชี้หน้าบอกลูกน้องของเสี่ย
"ก็ยัยนี่มันเป็นหนี้เสี่ย! มันก็ต้องโดนรื้อบ้านมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่รึไงว้ะ!"พวกนั้นบอกเขา
"เธอติดหนี้พวกนี้หรอ"เขาถามหญิงสาว
"อือ อืม"เธอพยักหน้าเบาๆ
"ถ้าหาเงินมาให้เสี่ยไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้บ้านคืน!"ลูกน้องของเสี่ยบอกก่อนจะเดินออกไป
"ฮือๆๆ"ฟางกอดรูปภาพของเธอไว้ในอ้อมอก ด้วยความเจ็บปวด
"เธอจะไปไหนต่อ"เขาถาม
"ฉันไม่รู้"เธอตอบเขา
"ไปอยู่คอนโดฉันก่อนไม๊"เขาถามหญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวหันมามองหน้าชายหนุ่ม
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน แต่ฉันไม่ขอไปกับคุณหรอกค่ะ"เธอเช็ดน้ำตาแล้วบอกเขา ก่อนจะลุกขึ้นเพื่ออกไปจากตรงนั้น
"แล้วเธอจะไปที่ไหน"เขาตะโกนถามเธอ แต่หญิงสาวกลับไม่ตอบเขา
"คงไม่เป็นไรแล้วมั้ง"เขาพูดก่อนจะกลับไปที่รถของเขาแล้วขับรถออกไป
ซ่า ซ่า (ฝนตก)
"แย่จริงๆเลยฝนมาตกอะไรตอนนี้"หญิงสาวรีบวิ่งไปหลบอยู่ที่ป้ายรถเมย์ที่มืด
"แล้วฉันจะไปไหนล่ะ"เธอบอกกับตัวเองก่อนจะดูรูปเธอกับครอบครัวแล้วน้ำตาจู่ๆก็ไหลลงมา
"ถ้าหาเงินมาให้เสี่ยไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้บ้านคืน!"
"เธอจะไปไหนต่อ"
"ฉันไม่รู้"
"ถ้าไม่มีบ้านแล้วจะอยู่ที่ไหนล่ะ"เขานึกขึ้นได้ ก่อนจะเลี้ยวรถกลับ
"แม่จ๋า หนูขอโทษ"เธอมองดูรูปแล้วรู้สึกผิดที่รักษาบ้านหลังนั้นไว้ไม่ได้
ปี้ดดดดดดดดด
แสงไฟหน้ารถหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ
"ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ"้เขาถามเธอ หญิงสาวที่กับตกใจที่เจอเขาอีกครั้ง
"ไปอยู่คอนโดของฉันก่อนสิ่ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"เขาบอกกับหญิงสาว
"เอ่อ..."
"หรือเธอจะนอนหนาวอยู่ที่ป้ายรถเมย์ทั้งคืนรึไง"เขาถาม
"เอ่อ..."
หญิงสาวมาตาเขาด้วยสีหน้ากังวลและดูหน้าสงสาร เธอจะไปกับคนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักอย่างนั้นหรอ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ