Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)
เขียนโดย 
AL_puppylove_TK
วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.05 น.
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ปังง !
ผลักก !
ร่างบางถูกโยนลงกับโซฟาอย่างรุงแรงหลังจากที่ประตูถูกปิดลงอย่างแรง แก้วเงยหน้ามองโทโมะโยนเธอลงกับโซฟาอย่างไม่ปราณีนั่นด้วยความไม่พอใจที่เขากล้ามาโมโหใส่เธอเพียงเพราะเขาเป็นห่วงแม่นางแบบใช้เส้นนั่น ! เธอทำผิดอะไร ? เธอแค่ประกาศให้มันรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายของเธอ ไม่มีทางที่มันจะแย่งไปได้ง่ายๆ
" ทำบ้าอะไรไป รู้ตัวมั้ยแก้ว " โทโมะพยายามที่จะระงับอารมณ์โกรธให้มากที่สุด ถึงแม้มันจะระเบิดออกมาแล้วก็ตาม !
" แก้วทำอะไรเหรอคะคุณโทโมะ ไม่เห็นรู้ตัวเลย เหอะ ! "
" อย่ามาประชด ! เธอควรไปขอโทษเกลนะแก้ว "
" ไม่ ! ก็บอกแล้วไง ว่ามันมายุ่งกับคุณ และแก้วก็ไม่ชอบใจด้วย "
" เธอนี่มันงี่เง่าได้น่าโมโหจริงๆเลยนะ จริญญา ! "
เหอะ แค่เธอรักเขาจนหมดใจ หึงหวง ไม่ชอบใจที่เขาไปยุ่งกับผู้หญิงอื่น และแสดงความต้องการของเธอออกมาทางการกระทำ มันทำให้เขาต้องโมโหเธอขนาดนี้เลยงั้นเหรอ ? เธอรักเขามาก อยากให้เขาเป็นของเธอคนเดียว มันผิดขนาดนั้นเลยงั้นสิ ! ความรักของไม่สามารถทำให้เขาเห็นค่าได้เลยสินะ ความบริสุทธิ์ของเธอเองก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆในชีวิตของเขาสินะ และสุดท้ายก็เป็นเธอที่ต้องมาเจ็บปวดกับการกระทำของเขา นี่แค่วันแรกที่เริ่มคบกัน เขายังไม่พอใจเธอขนาดนี้ ถ้าวันเวลาผ่านไปมันจะขนาดไหนกัน ?
ถ้าจะเจ็บ.. เธอไม่ยอมเจ็บคนเดียวแน่ ! ทั้งเขา.. และคนอื่นๆที่เกี่ยวข้องมันจะต้องเจ็บกว่าเธอเป็นร้อยๆเท่า !!
" ทำไม ? จะเขี่ยแก้วทิ้งงั้นสิ จะฟันแล้วทิ้งงั้นสิ ! "
" เงียบน่ะแก้ว ! "
" พูดแทงใจล่ะสิ ! คุณคิดจะทำมันอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ จะทิ้งฉันใช่มั้ยล่ะ ! "
" บอกให้หุบปากไง 1 "
" ไม่ ! ไม่ยอมแน่ ! ไม่ยอมให้คุณทิ้งแก้วว ! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!! "
เพล้งงง !
โครมมมม !!!
สองมือปัดป่ายข้าวของแตกกระจักกระจายไปทั่วทุกมุมห้อง โดยที่ตัวเธอเองก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งไม่ยอมหยุดหย่อน น้ำใสๆไหลรินลงมาจากดวงตาคู่สวยไม่ยอมหยุด มันทำให้เธอดูน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก
สาวน้อยที่กลัวการสูญเสีย เธอเกลียดการสูญเสีย.. เธอแสงความรู้สึกไม่เก่ง เธอแค่ทำตัวไม่ถูก เธอเปรียบเสมือนนกน้อยที่ต้องออกมาเผชิญกับโลกอันเลวร้าย แต่เพราะความอยู่รอด.. เธอจึงต้องทำตัวให้แข็งแกร่งเข้าไว้ เพื่อที่จะอยู่บนโลกนี้ให้ได้ ! แต่ตอนนี้.. เธอเกิดความกลัวในใจที่เธอไม่สามารถรับมือมันได้....
เธอกำลังเจ็บปวด !!
" แก้ว ! แก้ว ๆ ไม่เอาครับแก้ว ใจเย็นๆนะคนดี... " โทโมะพยายามเข้าปลอบประโลมเธอเมื่อรู้ว่าเธอดูน่าสงสารขนาดไหน
" ฮึก.. ฮืออ... ไม่.. ไม่ แก้วไม่ยอมม ฮึก. คุณจะทิ้งแก้วไปไม่ได้นะ ฮึก ฮืออ.. "
" ไม่หรอกครับ.. ผมไม่ทิ้งแก้วไม่ไป โทโมะจะอยู่ข้างๆแบบนี้ตลอดไปนะ ไม่ร้องนะครับคนดีของโทโมะ " สองมือลูบหัวหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างปลอบประโลมให้เธอหายจากความกลัวในใจ
" สะ.. สัญญานะ คุณสัญญาแล้วนะ " เธอเงยหน้าขอคำสัญญาจากเขาด้วยสายตาที่อ้อนวอนเขาให้อยู่
" โทโมะขอสัญญาด้วยหัวใจเลยครับ " โทโมะพูดพร้อมยิ้มอ่อนโยนมันให้กับเธอ เพื่อเป็นการยืนยันว่าเขาจะทำตามสัญญา เขาจะขออยู่ข้างๆเธอแบบนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะอยู่ปกป้องเธอจากโลกอันโหดร้ายแห่งนี้
เป็นเวลานานที่เขานั่งปลอบใจหญิงสาวในอ้อมแขนให้เธอหายจากความกลัว จนเธอผล็อยหลับไปในที่สุด เขาค่อยๆวางเธอลงกับเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะคลุมผ้าห่มปิดร่างเธอไว้ โดยที่ตัวเขาเองก็ช้อนตัวให้ไปในผ้าห่ม สวมกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน
เขาขอนอนกอดเธอไปตลอด.. ให้เธอรู้ว่า ไม่ว่าจะความจริง หรือ ในฝัน เขาจะกอดเธอไว้แบบนี้ไม่ทิ้งเธอไปไหนแน่นอน !
.
.
" คุณป๊อบปี้คะ ฟางทำอาหารเสร็จแล้ว จะทานเลยมั้ยคะ " ร่างเล็กส่งเสียงออกมาจากห้องครัวในบ้านส่วนตัวของป๊อบปี้ เขาลุกขึ้นจากโซฟาห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินเข้ามาในห้องครัวแล้วมองอาหารที่เธอได้ทำ
" อืม น่าทานนี่ "
" ฟางเคยเรียนทำอาหารมาน่ะค่ะ ตอนนั้นคุณแม่ติดงานมาก เลยให้ฟางไปเรียนทำอาหารจะได้อยู่บ้านคนเดียวได้ค่ะ " เธอตอบอย่างฉะฉาน ก่อนจะยกอาหารมาเสริฟที่โต๊ะกินข้าวโดยที่มีป๊อบปี้เดินตามเข้ามาด้วย
" อืม " เขาตอบสั้นๆ
" ทานเลยมั้ยคะ "
" ฉันยังไม่ค่อยหิว เธอทานก่อนเลยก็ได้ " ป๊อบปี้ตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานเพื่อทำงานของเขาต่อให้เสร็จ
" ไม่เอาค่ะ ฟางจะทานพร้อมคุณป๊อบปี้ " ว่าแล้วร่างเล็กก็เดินตามเขามาในห้องทำงาน แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ จ้องเขาในขณะที่เขาเองก็ทำงานไปด้วย จนชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด
" จะมองอะไรนักหนาฮะ ! ไปไหนก็ไปเลยไป "
" เอ่อ.. ฟะ.. ฟางแค่อยากอยู่รอทานข้าวกับคุณป๊อบนี่คะ " เธอพูดเสียงสั่นอย่างทำตัวไม่ถูก เมื่อเธอทำให้ป๊อบปี้ต้องหงุดหงิดอีกแล้ว
ทำไมเวลาเขาอยู่กับเธอเขาต้องดูหงุดหงิดตลอดเวลาด้วย ต่างจากอยู่กับคุณแก้ว ที่เขาดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน ? ...
คิดแล้วมันก็เจ็บนะ...
แต่ก็เพราะ ความรัก เธอจะขอทน เธอจะทำทุกอย่างให้เขารักเธอให้ได้ ! แม้จะต้องเจ็บขนาดไหนก็ตาม ..
เม้นท์ๆ โหวตๆ กันหน่อยน้าาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
