Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)
9.4
เขียนโดย 
AL_puppylove_TK
วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.05 น.
43 chapter
346 วิจารณ์
62.97K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" ทุกคนคงจะไม่ว่ากันนะคะ ถ้าแก้วจะพาป๊อบปี้มาดูการถ่ายทำครั้งนี้ของเราด้วย " แก้วพูดเชิงขออนุญาต... แต่ถึงไม่มีใครอนุญาตเธอก็ไม่สนใจอยู่ดี
" อะ..เอ่อ ใครมันจะไปกล้าว่าน้องแก้วได้ล่ะจ๊ะ เอ่อ.. น้องป๊อบปี้เชิญนั่งจ้ะนั่ง " ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อนที่หลายๆคนจะพากันบริการป๊อบปี้อย่างเอาใจ เพราะใครๆก็พากันรู้ว่าถ้าใครขัดใจป๊อบปี้แม้แต่นิดเดียว...
มันคนนั้นไม่รอดแน่ !
แต่ถึงยังไง.. แก้วก็คงเป็นเพียงแค่คนหนึ่งคนเดียวที่ป๊อบปี้ไม่คิดที่จะทำร้าย เพราะแก้วกับป๊อบปี้เองก็สนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าจะให้ทำร้ายกัน... เขาและเธอทำกันไม่ลงจริงๆ
แก้วปรายตามองไปยังฟางที่นั่งหน้าซีด ก่อนจะหันมาสบตากับป๊อบปี้เพื่อนหนุ่มคนสนิท แล้วยิ้มให้กันอย่างพอใจกับภาพที่เห็น โดยที่การกระทำทั้งหมดนี้..ก็อยู่ในสายตาของโทโมะเช่นเดียวกัน ทั้งแก้วและป๊อบปี้ต่างก็ทำเป็นพูดคุยกันตามประสาคนสนิท แต่ทว่าคนรอบข้างกลับมองว่าทั้งสองคนกำลังแสดงความรักของคนเป็นแฟนกันอยู่.. นักข่าวแถวนั้นที่รอมาถ่ายเบื้องหลังกองละครต่างพากันกดซัตเตอร์ถ่ายรูปทั้งสองไม่หยุดไม่หย่อน หวังจะเอาไปทำข่าว
ซึ่งทั้งหมดก็เป็นความต้องการของเขาและเธอ หึ !
" แก้วทำงานแบบนี้ทุกวัน ไม่เหนื่อยหรือไง ? " ป๊อบปี้แสร้งทำเป็นถาม ตามบทที่ตัวเองต้องแสดง
" ก็ถ้าแก้วเหนื่อย ป๊อบว่าแก้วจะทำมั้ยล่ะ " แก้วเองก็พยายามพูดให้มันดูหวานที่สุด.. ถึงแม้ว่าจะชวนอ้วกขนาดไหนก็ตาม - -
" หึ.. นั่นสินะ " ป๊อบปี้ว่า " เลิกงานไปดินเนอร์กันหน่อยเป็นไง ? "
"!!!" ฟางที่นั่งฟังบทสนทนานั้นอยู่ถึงกับสะอึกไป เมื่อได้ยินชายหนุ่มเอ่ยชวนแก้วไปดินเนอร์...
ทำไมนะ... ทำไมไม่มีวันที่ป๊อบปี้จะชวนเขาไปดินเนอร์บ้าง...
" แหมป๊อบ.. กะจะชวนสาวไปดินเนอร์เนี่ย ทำไมไม่พูดหวานๆหน่อยล่ะคะ หืมม ? " แก้วว่าพร้อมกระแซะเข้าไปใกล้ป๊อบปี้มากขึ้น ทำให้ฟางที่นั่งมองถึงกับน้ำตาคลอเป้าอย่างห้ามไม่อยู่ แก้วกรีดยิ้มร้ายออกมาก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วแสดงละครต่อไป
" ครับ.. ไปดินเนอร์กับป๊อบนะ แก้วใจ :) "
แปล๊บ !
ยิ่งคนสองคนตรงหน้าทำท่าสนิทสนมกันขนาดไหน หัวใจดวงน้อยๆที่มีถึงสี่ห้องของเธอก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น ? มือเล็กเอื้อมมาทาบหัวใจตัวเองเบาๆเป็นการปลอบใจตัวเอง ก่อนจะแสร้งนั่งฟังบทสนทนาชวนเจ็บปวด
" อืมมม.. ไปกันแค่สองคนเหรอป๊อบ แก้วว่ามันเหงานะ ชวนคนอื่นไปด้วยดีกว่ามั้ย" แก้วเริ่มทำตามแผนทันที
" แก้วอยากให้ใครไปกับเราล่ะครับ " ป๊อบปี้เอ่ยเสียงเรียบแฝงความไม่พอใจ.. เพื่อให้คนอื่นๆเข้าใจว่าเขาไม่ชอบใจที่แก้วจะพาคนอื่นไปด้วย
แก้วหันไปหาฟางที่นั่งอยู่ข้างโทโมะ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงใสเหมือนคนไม่รู้สึกอะไร แต่ความจริงเธอกำลังสะใจ !
" ฟางไปดินเนอร์ด้วยกันมั้ย "
" เอ๋.. เอ่อ.. คุณกะ.. แก้วจะให้ฟางไปด้วยเหรอคะ " ฟางถามอย่างเกร็งๆ
" อืม ปกติฉันไม่ค่อยชวนใครไปไหนมาไหนด้วยหรอกนะ ถ้าจะให้เป็นมารยาทเธอไม่ควรปฏิเสธ " แก้วพูดเสียงเรียบเป็นการกดดันฟางไปด้วย ทำเอาฟางถึงกับหน้าเสีย
โทโมะเอื้อมมาโอบไหล่ฟางไว้อย่างให้กำลังใจ แต่คนรอบข้างกับมองว่าแฟนหนุ่มโอบกอดแฟนสาวซะนี่ ! แก้วเก็บซ่อนอาการไม่พอใจเอาไว้ ก่อนจะตั้งทำสีหน้าเรียบอย่างไม่รู้สึกอะไร
" ถ้าฟางไป ผมไปด้วย " โทโมะพูดขึ้น ทำให้ฟางหันขวับมามองเขาทันที " ผมคิดว่าฟางคงจะไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ถ้าไม่มีผม "
" คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่งั้นสิ ? " ป๊อบปี้พูดประชดขึ้นมา ทำเอาแก้วถึงกับแอบหยิกเอวเขาอย่างเตือนสติ
ฉึก !
เจ็บนะ ! ยัยโหด
" งั้นสามทุ่มเจอกันที่ร้าน P-pop นะคะ " แก้วพูดตัดบทก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินแยกไปอีกทางเมื่อทนเห็นภาพของโทโมะที่ดูปลอบประโลมฟางไม่ได้
โทโมะลุกขึ้นก่อนจะเดินตามแก้วไปเงียบๆเพื่อหวังจะพูดอะไรกับเธอสักหน่อย เหลือแค่เพียงป๊อบปี้กับฟางที่นั่งกันอยู่สองคน เธอไม่กล้าแม้จะเงยหน้าสบตาเขาเลยแม้แต่น้อย มีแต่เขาที่นั่งกอดอกมองเธอนิ่งเงียบ ก่อนจะเริ่มแดกดันเธออย่างถึงที่สุด
" ไง ไม่คิดจะมองฉันเลยเหรอ "
"..."
" ฉันว่าฉันพูดกับเธออยู่นะ ฟาง " เขาเอ่ยเสียงเรียบแฝงความโหดไว้ ทำให้ฟางต้องเงยหน้าสบตากับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้..
ตึกตัก ตึกตัก
เพียงเสี้ยววินาทีที่สบเข้ากับนัยน์ตานิ่งเรียบที่ซ้อนความร้อนแรงของเขาไว้ เสียงหัวใจของเธอก็เต้นดังสะท้อนขึ้นมาในหัวอย่างหยุดไม่อยู่ ลมหายใจของเธอเริ่มติดๆขัดๆ เขาคนนี้กลับมาทำให้เธอมีอาการใจเต้นแปลกๆอีกแล้ว ..
เธอยอมรับว่าเธอไม่ชอบใจเวลาที่เห็นเขาอยู่ดูสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นมากนัก แต่เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์ไปหวงไปหึงเขาเมื่อรู้ตัวเองดีว่าไม่ได้เป็นอะไรกันกับเขา ได้แต่เก็บอารมณ์ไม่พอใจเล็กๆไว้ในใจ
ถ้าเธอเข้มแข็งกว่านี้.. ถ้าเธอไม่อ่อนแอ... เธอคงจะแสดงอาการพวกนั้นออกมาแล้วแน่ๆ
ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ไม่เคยแม้แต่ผู้ชายคนไหน เขายังเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่เธออยากจะมีความรู้สึกแบบนี้กับเขา แต่เธอไม่รู้...ว่าเขาจะมีความรู้สึกแบบนี้กับเธอหรือเปล่าเท่านั้นเอง
.
.
.
" ตามแก้วมาถึงที่นี่ โทโมะมีอะไรหรือเปล่าคะ " แก้วเอ่ยถามเสียงเรียบ ก่อนจะหันหน้าไปมองโทโมะที่เดินตามเธอมาได้สักพักแล้ว
เธอรู้..? หึ ! คิดไว้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ัมันไม่ธรรมดา
" หรือคุณจะมาว่าแก้วกันล่ะคะ "
" เธอคิดว่าผมจะว่าเธอเพราะอะไรครับ " เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ
" อืม.. เพราะฟางมั้งคะ "
"...."
" แก้วรู้ว่าคุณรู้ อย่ามาทำตีหน้าซื่อเลยค่ะโทโมะ " แก้วพูดพร้อมมองโทโมะด้วยสายตาจริงจัง
ชายหนุ่มกรีดยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อเธอรู้ใจเขา เหมือนที่เขารู้ใจเธอในตอนนี้ คิดไม่ผิดจริงๆเลย.. ที่เขา สนใจ ผู้หญิงคนนี้
"รู้ก็ดีครับ แต่ผมไม่ชอบการกระทำของเธอเท่าไหร่หรอกนะแก้ว "
" ไม่ชอบแล้วไง ? ยังไงคุณก็ห้ามแก้วไม่ได้อยู่ดีนี่คะ ไม่สิ.. ไม่มีใครห้ามแก้วได้เลยต่างหาก หึๆ "
" เธอนี่มันร้ายกาจจริงๆเลยนะแก้ว "
" ก็ฉันมันเป็น นารมารร้าย ไงล่ะคะ นางมารร้ายที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ และแก้ว.. ก็อยากได้คุณมาเป็นของแก้ว "
"...."
" ทั้งร่างกาย.. และหัวใจของคุณ "
" หึ.. "
" ให้แก้วได้มั้ยคะ.. "
โทโมะไม่พูดอะไรเพียงหยิบคีย์การ์ดห้องคอนโดของเขาขึ้นมา แล้วชูยื่นมันให้กับเธออย่างท้าทาย แก้วปรายตามองมันก่อนจะรับมันมาจากเขาแล้วเดินปรี่ตรงเข้ามาหา ก่อนจะโอบกอดคอเขาพร้อมประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากเรียวของเขา
" อืม... "
เป็นเวลาสิบนาทีที่เขาและเธอยืนจูบกันอยู่อย่างนั้น ก่อนที่ทั้งสองจะผละออกจากกันอย่างเสียดาย...
" เอาไว้เจอกันนะครับ .. " โทโมะว่า ก่อนจะเดินแยกออกมา ทิ้งความเสียดายไว้ให้กับหญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง
หึ.. ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องเป็นของเธออยู่ดี !
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
