Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)

 
 
 
 
 
 
 
                 ภูเก็ต
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " ว้าวววววว ! ทะเลสวยจังเลยค่ะคุณโทโมะ >< " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " น้อยๆหน่อย - -* ห้ามมองผู้ชายอื่นด้วยสายตาแบบนั้นนะ ! " เขื่อนพูดดักคอเฟย์อย่างหวงๆ ทำเอาคนถูกกล่าวเขินถึงกับเหวอหน้าแดงกันเลยทีเดียว
 
 
 
 
 
 
 
               " คุณเขื่อนนี่ขี้หึงจังเลยนะคะ " ฟางที่ยืนมองอยู่พูดขึ้นมายิ้มๆอย่างเอ็นดู
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              " คะ.. คุณฟางพูดอะไรคะ -/////- คุณเขื่อนเขาไม่ได้หึงเฟย์สักหน่อยย " เฟย์แก้ขึ้นพรางหลบสายตาร่างสูงข้างกายที่มองมา
 
 
 
 
 
 
 
 
               " แต่ฟางไม่คิดอย่างนั้นนะคะ ^^ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               " แล้วไปยุ่งเรื่องอะไรของเขาล่ะยัยเตี้ย - -* ขึ้นห้องไปพักเหอะ " ป๊อบปี้พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่สายตาของเขาบ่งบอกถึงความเป็นห่วงคนตัวเล็กอย่างชัดเจน.. แต่เขาไม่ยอมรับความรู้สึกของมัน
 
 
 
 
 
 
   
 
 
 
                 " แต่... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " คุณป๊อบปี้ดูเป็นห่วงคุณฟางจังเลยนะคะ >< " เฟย์พูดขึ้นมาบ้าง ทำเอาพ่ออสูรหันมามองค้อนเธอทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  " ไม่ได้ห่วง !! แค่สงสารเท่านั้นแหละ - - " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               ชิ ปากแข็ง -^- 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   " เอาล่ะ ผมว่าทุกคนขนเสื้อผ้าไปไว้ที่ห้องพักก่อนเถอะ ตกเย็นเราจะได้ไปดูพระอาทิตย์ตกดินกัน " โทโมะพูดขึ้นมาหลังจากที่มองบทสนทนาของทั้งสี่อยู่นาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   ทุกคนแยกย้ายกันเอาข้าวของไปเก็บตามที่โทโมะบอก โดยที่ได้นัดเวลาเจอกันในตอนหกโมงเย็น เพื่อที่จะได้ไปดูพระอาทิตย์ตกดินกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   โทโมะเดินออกมาจากบ้าน พร้อมทอดสายตามองหาแฟนสาวของตนเอง ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปเล่นซุกซนอยู่ที่ไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " เฮ้อ.. อย่าให้เจอตัวนะ ไหนรับปากว่าจะไม่ซน .. ยัยดื้อเอ๊ย " เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะเดินตามหาเธอต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             
 
 
 
 
 
 
 
 
               แก้วนั่งอยู่บนโขกหินริมทะเล พรางมองน้ำทะเลใสนั่นอย่างคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมีมือของใครเอื้อมมาแตะที่ไหล่ข้างขวาของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    " ป๊อบปี้ .. "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                     " มาดราม่าอะไรคนเดียวตรงนี้ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    " ยุ่ง - - "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " - -* ยัย... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " ล้อเล่นน่ะ - - นั่งก่อนสิ " แก้วเอ่ย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  ป๊อบปี้นั่งลงข้างกายเพื่อนสาว ก่อนจะลอบมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้เหม่อมองไปยังท้องทะเล
 
 
 
 
 
 
 
 
             ไม่ว่าเขาจะมองใบหน้าหวานได้กี่ครั้ง หรือหลายครั้ง เขาก็รู้สึกว่าเธอคนนี้มีใบหน้าที่งดงามน่าจดจ้องอย่างไม่เคยเจอมาก่อน หลายครั้งที่เขาพยายามห้ามใจไม่ให้หลงรักใบหน้าสวยเพราะเธอคือเพื่อนของเขา และเธอ... ไม่มีวันรักเพื่อนอย่างเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  " ฉันคิดถึงบ้าน " แก้วพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                      "...."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                     " คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่... ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน ที่ไม่รู้ว่าทำไมพวกท่านไม่ออกตามหาฉันตลอดเวลาที่ฉันหายไป " แก้วพูดขึ้นด้วยความน้อยใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 "...."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                " หรือพวกท่านไม่รักฉันนะ ? "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " รักสิ ฉันเชื่อว่าพ่อแม่รักลูกทุกคน "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " แล้วทำไมท่านไม่ตามหาฉันล่ะ ? "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  " ท่านอาจจะตามหาแก ... แค่ไม่เจอ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                " งั้นก็ควรที่จะตามหาจนเจอสิ ! แต่นี่เงียบหายไปเลย สิบกว่าปีแล้วนะป๊อบ ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  "......."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " เหอะ... อิจฉาคนอื่นชะมัด... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 ป๊อบปี้มองเพื่อนสาวด้วยแววตาตกใจ เพราะแก้วไม่ใช่คนที่จะมาพูดว่า 'อิจฉา' ใครได้ง่ายๆเพราะความเหย่อหยิ่งของเธอ แต่นี่เธอกลับพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ไม่สิ... หน้าตาที่อยากจะร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   " ตอนที่ฉันออกมาเดินเล่น ฉันได้ยินฟางคุยโทรศัพท์... กับคนที่คิดว่าจะเป็นแม่ของเธอ ดูสีหน้าตอนยัยนั่นคุยโทรศัพท์กับแม่ มีความสุข.. แต่ทำไมฉันไม่มีโอกาสแบบนั้บ้าง ฉัน.. ฉันอิจฉา... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   " แก้ว.. "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   " ฉันอยากมีแม่เหมือนแต่ก่อน... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                       " แก้ว แกไม่มีแม่ แต่แกมีฉันนะ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                      "..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " แก... ไว้ใจฉันได้นะ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             "...."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              " แก.. รักฉันก็ได้นะ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  " .. อืม.. "