Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)

 
 
 
 
 
 
 
            ความรู้สึกนี้... มันคงจะเรียกว่า ความทรมาน ได้หรือยังนะ.. ? การถูกผลักไสไล่ส่งจากชายที่รักสุดหัวใจ เขาไล่เธอ แค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว แต่นี่เขากลับไล่ลูกในไส้ของเขา.. เธอเกินจะรับได้จริง ๆ !
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            มือบางคว้ามีดปลายแหลมขึ้นมาถือ ก่อนจะมองมันด้วยอาการของคนเหม่อลอย เหมือนมีดปลายแหลมนั่นมีมนต์สะกดบางอย่างเพื่อไม่ให้เธอละสายตาไปจากมัน ก่อนที่สายตาจะมองไปยังข้อมือของตัวเองอีกข้าง ความคิดอันโหดร้ายก็แล่นเข้ามาในหัว...
 
 
 
 
 
 
 
            ในเมื่อเขาไม่รักเธอ ในเมื่อเขาไม่รักลูกของเขาเอง ในเมื่อเขาไล่เธอและลูกให้ออกไปจากชีวิต... ถ้านั่นเป็นความต้องการของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           เธอยินดีจะทำ ! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            น้ำใสๆไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวยทั้งสองข้าง ความรู้สึกน้อยใจชายคนรัก ความรู้สึกอึดอัด ความรู้สึกที่แสนจะทรมาน ! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              เธอจะจบมันลงวันนี้ !!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               " ฮึก.. " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              มีดปลายแหลมค่อยๆใกล้เข้ามาที่ข้อมือของเธออย่างเชื่องช้า... เวลาที่เธอจะหมดความรู้สึกบ้าๆมันกำลังจะกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              " นั่นเธอจะทำอะไรน่ะ " ทว่าเสียงหนึ่งกลับดังขึ้นมาเสียก่อน !
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 " คะ... คุณแก้ว.. " ฟางเอ่ยขึ้นมาเสียงแผ่ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              "...คิดจะฆ่าตัวตายหรือไง ? " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             "..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " แค่ป๊อบปี้ไม่ยอมรับลูก หึ งี่เง่า ! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " ก็คุณแก้วไม่ใช่ฟาง ! คุณแก้วจะไปเข้าใจอะไรล่ะคะ " ฟางร้องออกมาอย่างหมดความอดทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " !! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             ฟางไม่เข้าใจ ว่าทำไมแก้วถึงได้เกลียดชังเธอขนาดนี้ เธอไปทำอะไรให้ ? ทำไมนักแสดงร่วมเรื่องถึงได้ต้องการจะทำลายชีวิตเธอแบบนี้ เธอก็เป็นคน มีหัวใจ มีความรู้สึก และสิ่งที่แก้วทำกับเธอ มันเลวร้ายเกินไป ! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              " คุณแก้วเป็นอะไรคะ ทำไมถึงเกลียดฟางและคิดทำร้ายฟางได้ขนาดนี้ ? ฟางไปทำอะไรให้ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            "...."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " ฟางน่ะ.. คิดว่าคุณแก้วจะเป็นเพื่อนที่ดีของฟางได้แน่ๆตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรก แต่ฟางก็รู้ว่าฟางคิดผิด ! มันไม่ใช่เลย คุณแก้วคิดแต่จะทำลายชีวิตฟาง ในขณะที่ฟางเองก็ทำดีกับคุณทุกอย่าง ฮึก คุณแก้วทำมันทำไมคะ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " ฉัน... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " ฮึก.. เพราะโทโมะหรือเปล่า ... ? "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " !! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " เพราะฟางได้เล่นหนังคู่กับเขาหรือเปล่าคุณแก้วถึงได้ไม่พอใจ ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         " เงียบซะ ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " เพราะเฮียเขาเอ็นดูฟางหรือเปล่าคุณแก้วถึงไม่ชอบ ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " บอกให้เงียบ !! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " คุณแก้วบอกมาสิว่าเพราะอะไร ว่าเพราะอะไร !!!!!! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             เพี๊ยะ !!!!!!!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " กรี๊ดดดด ! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " หุบปากเดี๋ยวนี้ !!! " แก้วตวาดอย่างเหลืออด ความเกลียดแล่นเข้าจุกอก มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความไม่พอใจกับสิ่งที่พูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " ฮึก ฮืออออออ... " ใบหน้าหวานของฟางที่ตอนนี้มุมปากมีเลือดไหลออกมาเพราะแรงตบของแก้วทำให้ปากเธอมีแผล แต่ตอนนี้.. เธอเจ็บที่หัวใจมากกว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               " แกไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้ ! แกไม่มีสิทธิ์มาบอกว่าฉันอิจฉาแก !! "
 
 
 
 
 
 
 
 
            " ฮึก งั้นเพราะอะไรล่ะคะ !! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " แกจะไม่หุบปากใช่มั้ย !!!! " แก้วว่าพร้อมตบเข้าที่ใบหน้าหวานนั่นอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             เพี๊ยะ !!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " กรี๊ดด ด ! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           ฟางก้มหน้าร่ำไห้อย่างทุกข์ทรมานใจกับการกระทำของหญิงสาวที่ชื่อว่าแก้ว ถ้าเรื่องมันจะมาเป็นแบบนี้ สู้ให้เธอตายๆไปซะดีกว่า !
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " นั่นเธอจะทำอะไร ! " แก้วร้องทักเมื่อฟางหยิบมีดขึ้นมาถือทำท่าจะปาดแขนตัวเองให้ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " ฮึก ! ฮือ.. คุณแก้วจะมาสนใจอะไรฟางล่ะคะ ฮึก ปล่อยให้ฟางตายๆไปเลยดีกว่า ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             พรึบบ !
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยู่ๆสองมือของแก้วก็เข้าไปห้ามการกระทำของฟางโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอต้องเข้าไปห้ามยัยนี่ด้วย ในเมื่อในใจเธอก็อยากให้มันตายๆไป เธอไม่เข้าใจตัวเองเลย ?
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " หยุดการกระทำบ้าๆของเธอซะ ! " เธอตวาด " คิดดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                " ถ้าไม่คิดฟางคงไม่ทำ..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " โง่ ! งี่เง่า ! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " !! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " คนโง่ งี่เง่า และสิ้นคิดแบบนี้ ไม่เหมาะสมกับเพื่อนของฉันเลยสักนิด ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " ... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " สมควรแล้วที่ถูกมันทิ้ง ! เพราะป๊อบมันสมเพชในการตัดสินใจของเธอ มันเลยทิ้งเธอไป ! " แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " ฮืออออออออ !!!! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              " และถ้าฉันเป็นเธอ... ฉันไม่โง่แบบนี้แน่ ! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           สภาพของสองสาว... คนหนึ่งที่ร่ำไห้อย่างทุกข์ทรมานในมือถือมีดอย่างอ่อนแรง โดยทีมือของอีกคนช่วยจับมีดไว้ แขนอีกข้างจับแขนร่างเล็กไว้... 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " เธอสองคนทำอะไรกัน ! " เสียงเข้มดังขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           โทโมะเดินเข้ามาในห้องครัวก่อนจะมองสภาพของฟางและแก้วด้วยความไม่พอใจ เขาเดินเข้าไปจับแก้วออกจากฟางแล้วผลักเธอล้ม ก่อนจะเข้าไปพยุงฟางที่กำลังจะหมดแรงอย่างเห็นใจ 
 
 
 
 
 
 
 
             เขาทำแบบนี้อีกแล้ว !
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " เธอร้ายกาจมากจริญญา ! แค่นี้คิดจะฆ่าจะแกงกันเลยหรือไง " โทโมะหันมาต่อว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            "!!"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " ผมผิดหวังในตัวเธอจริงๆ ! ไปกันเถอะฟาง " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " ทะ.. โทโมะ ! " แก้วร้องออกมาอย่างเสียใจกับการเข้าใจผิดของแฟนหนุ่มที่รัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " ผมเกลียดผู้หญิงขี้อิจฉาแบบเธอที่สุด ! ออกไปซะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               แก้วได้แต่มองร่างของชายหนุ่มสุดที่รักที่ช่วยพยุงร่างใครอีกคนเดินออกไปจากห้องครัวโดยไม่คิดจะเหลียวหลังกลับมา... 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           เธอเจ็บ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " แก้ว .. " และในเวลาที่เธอเสียใจ... เขาคนนี้มักก้าวเข้ามา...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " ป๊อบปี้... " แก้วเอ่ยเสียงสั่น ความเข้มแข็งทั้งหมดที่เธอสะสมมา ตอนนี้มันไม่เหลืออีกแล้ว เหลือเพียงความอ่อนแอ... 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         ป๊อบปี้เดินเข้ามาหาแก้ว ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงข้างๆแล้วรัดร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอบอุ่นที่เขาไม่เคยมอบให้ใคร... เขาจะมอบให้กับเธอคนนี้เพียงคนเดียว... เธอกำลังอ่อนแอ เธออยากปลดปล่อย และเขาจะเป็นที่พักพิงให้เธอเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         " ฮึก.. ฮือออ อ ! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          "..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         "ฮือออออ.. "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " ฉันจะอยู่ข้างแกเอง.. แก้ว "
 
 
 
 
 
 
 
 
 

เม้นท์ๆๆๆ โหวตๆๆๆๆ >< 
อาจจะไม่ค่อยได้อัพเพราะพ่อจะเอาโน๊ตบุ๊คไปทำงาน 
 
เม้นท์ๆโหวตๆไว้ก่อนนะ
ครั้งหน้าจะอัพให้สนุกกว่านี้ !