Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)

 

 

 

 

 

 

 

            ความรู้สึกนี้... มันคงจะเรียกว่า ความทรมาน ได้หรือยังนะ.. ? การถูกผลักไสไล่ส่งจากชายที่รักสุดหัวใจ เขาไล่เธอ แค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว แต่นี่เขากลับไล่ลูกในไส้ของเขา.. เธอเกินจะรับได้จริง ๆ !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            มือบางคว้ามีดปลายแหลมขึ้นมาถือ ก่อนจะมองมันด้วยอาการของคนเหม่อลอย เหมือนมีดปลายแหลมนั่นมีมนต์สะกดบางอย่างเพื่อไม่ให้เธอละสายตาไปจากมัน ก่อนที่สายตาจะมองไปยังข้อมือของตัวเองอีกข้าง ความคิดอันโหดร้ายก็แล่นเข้ามาในหัว...

 

 

 

 

 

 

 

            ในเมื่อเขาไม่รักเธอ ในเมื่อเขาไม่รักลูกของเขาเอง ในเมื่อเขาไล่เธอและลูกให้ออกไปจากชีวิต... ถ้านั่นเป็นความต้องการของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           เธอยินดีจะทำ ! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            น้ำใสๆไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวยทั้งสองข้าง ความรู้สึกน้อยใจชายคนรัก ความรู้สึกอึดอัด ความรู้สึกที่แสนจะทรมาน ! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              เธอจะจบมันลงวันนี้ !!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               " ฮึก.. " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              มีดปลายแหลมค่อยๆใกล้เข้ามาที่ข้อมือของเธออย่างเชื่องช้า... เวลาที่เธอจะหมดความรู้สึกบ้าๆมันกำลังจะกลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              " นั่นเธอจะทำอะไรน่ะ " ทว่าเสียงหนึ่งกลับดังขึ้นมาเสียก่อน !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                 " คะ... คุณแก้ว.. " ฟางเอ่ยขึ้นมาเสียงแผ่ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              "...คิดจะฆ่าตัวตายหรือไง ? " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             "..."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " แค่ป๊อบปี้ไม่ยอมรับลูก หึ งี่เง่า ! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " ก็คุณแก้วไม่ใช่ฟาง ! คุณแก้วจะไปเข้าใจอะไรล่ะคะ " ฟางร้องออกมาอย่างหมดความอดทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " !! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             ฟางไม่เข้าใจ ว่าทำไมแก้วถึงได้เกลียดชังเธอขนาดนี้ เธอไปทำอะไรให้ ? ทำไมนักแสดงร่วมเรื่องถึงได้ต้องการจะทำลายชีวิตเธอแบบนี้ เธอก็เป็นคน มีหัวใจ มีความรู้สึก และสิ่งที่แก้วทำกับเธอ มันเลวร้ายเกินไป ! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              " คุณแก้วเป็นอะไรคะ ทำไมถึงเกลียดฟางและคิดทำร้ายฟางได้ขนาดนี้ ? ฟางไปทำอะไรให้ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            "...."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " ฟางน่ะ.. คิดว่าคุณแก้วจะเป็นเพื่อนที่ดีของฟางได้แน่ๆตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรก แต่ฟางก็รู้ว่าฟางคิดผิด ! มันไม่ใช่เลย คุณแก้วคิดแต่จะทำลายชีวิตฟาง ในขณะที่ฟางเองก็ทำดีกับคุณทุกอย่าง ฮึก คุณแก้วทำมันทำไมคะ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " ฉัน... "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " ฮึก.. เพราะโทโมะหรือเปล่า ... ? "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          " !! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " เพราะฟางได้เล่นหนังคู่กับเขาหรือเปล่าคุณแก้วถึงได้ไม่พอใจ ! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         " เงียบซะ ! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          " เพราะเฮียเขาเอ็นดูฟางหรือเปล่าคุณแก้วถึงไม่ชอบ ! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " บอกให้เงียบ !! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             " คุณแก้วบอกมาสิว่าเพราะอะไร ว่าเพราะอะไร !!!!!! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             เพี๊ยะ !!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " กรี๊ดดดด ! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             " หุบปากเดี๋ยวนี้ !!! " แก้วตวาดอย่างเหลืออด ความเกลียดแล่นเข้าจุกอก มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความไม่พอใจกับสิ่งที่พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " ฮึก ฮืออออออ... " ใบหน้าหวานของฟางที่ตอนนี้มุมปากมีเลือดไหลออกมาเพราะแรงตบของแก้วทำให้ปากเธอมีแผล แต่ตอนนี้.. เธอเจ็บที่หัวใจมากกว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               " แกไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้ ! แกไม่มีสิทธิ์มาบอกว่าฉันอิจฉาแก !! "

 

 

 

 

 

 

 

 

            " ฮึก งั้นเพราะอะไรล่ะคะ !! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " แกจะไม่หุบปากใช่มั้ย !!!! " แก้วว่าพร้อมตบเข้าที่ใบหน้าหวานนั่นอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             เพี๊ยะ !!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " กรี๊ดด ด ! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           ฟางก้มหน้าร่ำไห้อย่างทุกข์ทรมานใจกับการกระทำของหญิงสาวที่ชื่อว่าแก้ว ถ้าเรื่องมันจะมาเป็นแบบนี้ สู้ให้เธอตายๆไปซะดีกว่า !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " นั่นเธอจะทำอะไร ! " แก้วร้องทักเมื่อฟางหยิบมีดขึ้นมาถือทำท่าจะปาดแขนตัวเองให้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             " ฮึก ! ฮือ.. คุณแก้วจะมาสนใจอะไรฟางล่ะคะ ฮึก ปล่อยให้ฟางตายๆไปเลยดีกว่า ! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             พรึบบ !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยู่ๆสองมือของแก้วก็เข้าไปห้ามการกระทำของฟางโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอต้องเข้าไปห้ามยัยนี่ด้วย ในเมื่อในใจเธอก็อยากให้มันตายๆไป เธอไม่เข้าใจตัวเองเลย ?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             " หยุดการกระทำบ้าๆของเธอซะ ! " เธอตวาด " คิดดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                " ถ้าไม่คิดฟางคงไม่ทำ..."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " โง่ ! งี่เง่า ! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          " !! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " คนโง่ งี่เง่า และสิ้นคิดแบบนี้ ไม่เหมาะสมกับเพื่อนของฉันเลยสักนิด ! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " ... "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " สมควรแล้วที่ถูกมันทิ้ง ! เพราะป๊อบมันสมเพชในการตัดสินใจของเธอ มันเลยทิ้งเธอไป ! " แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             " ฮืออออออออ !!!! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              " และถ้าฉันเป็นเธอ... ฉันไม่โง่แบบนี้แน่ ! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           สภาพของสองสาว... คนหนึ่งที่ร่ำไห้อย่างทุกข์ทรมานในมือถือมีดอย่างอ่อนแรง โดยทีมือของอีกคนช่วยจับมีดไว้ แขนอีกข้างจับแขนร่างเล็กไว้... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " เธอสองคนทำอะไรกัน ! " เสียงเข้มดังขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           โทโมะเดินเข้ามาในห้องครัวก่อนจะมองสภาพของฟางและแก้วด้วยความไม่พอใจ เขาเดินเข้าไปจับแก้วออกจากฟางแล้วผลักเธอล้ม ก่อนจะเข้าไปพยุงฟางที่กำลังจะหมดแรงอย่างเห็นใจ 

 

 

 

 

 

 

 

             เขาทำแบบนี้อีกแล้ว !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             " เธอร้ายกาจมากจริญญา ! แค่นี้คิดจะฆ่าจะแกงกันเลยหรือไง " โทโมะหันมาต่อว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            "!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " ผมผิดหวังในตัวเธอจริงๆ ! ไปกันเถอะฟาง " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " ทะ.. โทโมะ ! " แก้วร้องออกมาอย่างเสียใจกับการเข้าใจผิดของแฟนหนุ่มที่รัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           " ผมเกลียดผู้หญิงขี้อิจฉาแบบเธอที่สุด ! ออกไปซะ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               แก้วได้แต่มองร่างของชายหนุ่มสุดที่รักที่ช่วยพยุงร่างใครอีกคนเดินออกไปจากห้องครัวโดยไม่คิดจะเหลียวหลังกลับมา... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           เธอเจ็บ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            " แก้ว .. " และในเวลาที่เธอเสียใจ... เขาคนนี้มักก้าวเข้ามา...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          " ป๊อบปี้... " แก้วเอ่ยเสียงสั่น ความเข้มแข็งทั้งหมดที่เธอสะสมมา ตอนนี้มันไม่เหลืออีกแล้ว เหลือเพียงความอ่อนแอ... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         ป๊อบปี้เดินเข้ามาหาแก้ว ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงข้างๆแล้วรัดร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอบอุ่นที่เขาไม่เคยมอบให้ใคร... เขาจะมอบให้กับเธอคนนี้เพียงคนเดียว... เธอกำลังอ่อนแอ เธออยากปลดปล่อย และเขาจะเป็นที่พักพิงให้เธอเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         " ฮึก.. ฮือออ อ ! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          "..."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         "ฮือออออ.. "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          " ฉันจะอยู่ข้างแกเอง.. แก้ว "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

เม้นท์ๆๆๆ โหวตๆๆๆๆ >< 

อาจจะไม่ค่อยได้อัพเพราะพ่อจะเอาโน๊ตบุ๊คไปทำงาน 

 

เม้นท์ๆโหวตๆไว้ก่อนนะ

ครั้งหน้าจะอัพให้สนุกกว่านี้ !