Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)

 
 
 
 
 
 
 
 
        ปังง !
 
 
 
 
 
 
 
 
         " รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมาน่ะ ! " สาวเจ้าโวยใส่ร่างสูงทันทีที่เดินเข้ามาในห้องพักส่วนตัวของโรงแรม
 
 
 
 
 
 
 
         " ก็เพราะรู้ไงถึงพูด -_- " 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " นี่ ! คุณไม่เห็นเหรอว่าป๊อบปี้ไม่พอใจน่ะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " แล้วเธอจะไปแคร์ความรู้สึกของมันทำไมกัน "
 
 
 
 
 
 
 
 
           " ก็หมอนั่นมันเพื่อนสนิทของแก้ว ไม่ให้แก้วแคร์ป๊อบ แล้วจะให้แก้วแคร์ใคร " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " หึ.. ชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าเธอสองคนเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ " โทโมะพูดอย่างเยาะๆ เขารู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นยัยตัวดีดูแคร์ความรู้สึกผู้ชายคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของเขา...ที่ตอนนี้แทบระเบิดเป็นไฟ !
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " นี่คุณอย่ามาหาเรื่องนะคะ แก้วกับป๊อบปี้เราเป็นแค่เพื่อนกัน รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วด้วย "
 
 
 
 
 
 
 
 
          " คิดว่ามันคิดกับเธอแค่เพื่อนจริงๆน่ะเหรอ ? -_- "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
        " ค่ะ ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
        " หึ.. งั้นเธอคงเป็น เพื่อนรัก ของมันเลยสินะ มันถึงได้รักและหวงเธออย่างกับพ่อขนาดนี้ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " คุณต้องการจะพูดอะไร ? "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          " มันคงรักเธอมาก.. ถึงขนาดพร้อมที่จะทำลายคนที่ทำให้เธอเสียใจ รวมถึงคิดจะทำลายผู้หญิงอย่างฟางเพียงเพราะเธอไม่ชอบขี้หน้า "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           "...."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " หมอนั่นพร้อมที่จะทำลายชีวิต เมีย ตัวเองเพียงเพราะเพื่อนรักไม่ชอบหน้า อีกอย่าง... ถ้ามันทำอย่างนั้นจริงๆ ลูกของมันเองก็คงจะตายไปด้วยเหมือนกัน  " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " ละ...ลูก ? ลูกอะไรน่ะ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " หมอนั่นมันยังไม่รู้สินะ... หรือมันรู้ แต่ไม่อยากให้เธอรู้ ? หึๆ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            " นี่ ! ลูกอะไร พูดออกมาเดี๋ยวนี้นะ " แก้วว่าพรางผลักอกแกร่งนั่นอย่างโมโห
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " โง่จริง -_- ก็ลูกของมันกับฟางไงล่ะ ได้เดือนหนึ่งแล้ว "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " !!!! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
        " ความจริงผมรับปากฟางว่าจะไม่บอกใคร แต่ในเมื่อเธอเป็นต้นเหตุจะทำให้ป๊อบปี้ทำร้ายลูกและเมียของตัวเอง.. ผมจำเป็นต้องพูด "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
      "..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
     " พอเถอะ คิดจะทำร้ายคนอื่นเขาไปถึงไหน แค่นี้ฟางยังทรมานไม่พอหรือไง กะจะฆ่าลูกฟางเลยงั้นสิ ? "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
       แก้วนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ก่อนจะตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะโทรหาป๊อบปี้แต่ทว่าโทโมะกลับคว้ามันมาไว้เสียก่อน
 
 
 
 
 
 
 
           " เอาโทรศัพท์คืนมา "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           " เอาให้เธอไปทำร้ายพ่อแม่ลูกน่ะสิ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         " ยัยนั่นไม่ได้ท้องแน่ ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         " นี่ผมพูดขนาดนี้เธอยังไม่เชื่ออีกหรือไง ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
           " อย่าคิดเลยว่าแผนตื้นๆของคุณจะทำให้แก้วล้มความตั้งใจจะทำลายมันน่ะ ไม่มีทาง ! กลับไปคิดแผนใหม่เถอะ แก้วไม่เชื่อ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         " จริญญา !! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
        " คุณจะหลอกใครคุณก็หลอกไป แต่อย่ามาหลอกคนอย่างจริญญา เพราะคนอย่างจริญญาไม่ได้โง่เหมือนคนพวกนั้น ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
        "!!!!"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
         " อ้อ.. และยิ่งคุณคิดปกป้องมันมากเท่าไหร่ ... แก้วก็จะทำลายมันมากขึ้นเท่านั้น จำไว้ ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           หึ ! คิดจะลองดีกับคนอย่างแก้ว... 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          มันไม่ง่ายหรอกค่ะคุณโทโมะ !