Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

หลังจากที่ซากุระนำเจ้าแมวอ้วนกลับไปไว้ที่หอแล้วนั้นก็พาโคยูกิไปที่บ้าน

ชายหนุ่มเอ่ยถาม"ทำไมไม่เอาทามะไปไว้ที่บ้านล่ะครับ"

"เดี๋ยวทามะพังบ้านหนูน่ะค่ะ เห็นอ้วนๆอย่างนี้ วิ่งไวนักล่ะค่ะ แถมซน หนูเลยต้องจับมันไว้ในกรงน่ะค่ะ"ที่จริงแล้วเธอไม่ได้เอาเจ้าทามะใส่กรงหากแต่เธอเอามันไว้ที่บ้าน เพราะไม่อยากให้ผู้เป็นป้าได้เห็นทามะ เพราะถ้าป้าเห็นอาจจะจำได้ว่าทามะคือแมวของพ่อแล้วมันอาจจะทำให้ความลับของเธอแตกก็ได้

โคยูกิเห็นเด็กสาวเงียบไปนานจึงชวนคุย"ซากุระดูแข็งแรงดีนะ"

"อ่าค่ะ ช่วงนี้ก็มาทำงานได้"

"ได้ยินว่าซากุระจังเป็นนินจาแพทย์ใช่มั้ย เหนื่อยน่าดูนะ"

"เหนื่อยหมดแหละค่ะ ถ้าเป็นนินจา ตระกูลฮารุโนะแทบทุกคนล้วนแต่เป็นนินจาแพทย์ มีหน้าที่รักษาคน แต่รายได้ก็สูงพอสมควรนะค่ะ"

"เหรอจ๊ะ เหนื่อยแต่คุ้มสินะ"

"คุ้มค่ะ ได้เงินดี ได้ช่วยชีวิตคนอื่นด้วย"

"จริงด้วยนะ"ว่าจบมือหนาก็ลูบหัวของร่างบางด้วยความเอ็นดู

ทั้งสองเดินทางมาเรื่อยๆ 

ซาสึเกะที่เฝ้ามองทั้งคู่อยู่นั้น เค้าให้คารินไปตามพวกที่เหลือมาโดยที่เค้าจะคอยเฝ้าดูเป้าหมาย หากคิดโจมตีในตอนนี้ ซากุระก็จะสามารถหลบหนีได้ เพราะ ตอนนี้ซากุระแข็งแกร่งมากกว่าแต่ก่อนจากการปะทะกันครั้งล่าสุดทำให้เค้าไม่ควรดูถูกเธอ เธอเก่ง เธอฉลาด การที่จะจับเธอนั้นต้องรอบคอบ

พอสองหนุ่มสาวมาถึงบ้านฮารุโนะ

ฮารุยที่กวาดบ้านอยู่นั้นจึงทักทาย"อ้าว โคยูกิคุงลมอะไรหอบมาจ๊ะ"

"สวัสดีครับ ฮารุยซังสบายดีนะครับ"

"จ้า เข้ามาดื่มชาก่อนเถอะ ไปยัยหนู ไปชงชาให้พี่เค้าเร็ว"

"ค่า"ทั้งหมดได้เข้าบ้าน ซากุระตรงดิ่งไปในครัวเพื่อที่จะชงชา

ส่วนซาสึเกะที่แอบมองนั้น ในใจมีแต่ความอิจฉา...ซากุระ ถ้าจับมาได้เมื่อไหร่จะฟัดให้แหลกเลย...

"อึ๋ย!"ซากุระที่กำลังชงชาเกิดรู้สึกเสียวสันหลังอย่างประหลาด"ทำไมช่วงนี้ถึงเสียวสันหลังบ่อยๆนะ"จากนั้นก็ยกชาและของว่างเป็นช๊อตเค้กผลไม้ที่เธอทำไว้ตั้งแต่เมื่อคืน

"มาแล้วค่ะ ขอโทษนะค่ะพี่โคยูกิ นี่เป็นเค้กที่หนูทำไว้เมื่อคืน คงไม่รังเกียจนะค่ะ"

"ไม่หรอกครับ เค้กท่าทางน่าอร่อยออก"

ซาสึเกะที่แอบมองนั้นแสนอิจฉาปนหมั่นไส้ไอ้คุณชายนั่น...โอบกอดเอย จับมือเอย นอนตักเอย..."อิจฉาโว้ย"

"อิจฉาอะไรน่ะซาสึเกะ"ซุยเงสึเอ่ยถาม

อุจิวะหนุ่มสะดุ้ง"นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่"

"เมื่อกี๊ ยัยคารินกำลังไปตามจูโกะอยู่"

ซายะมองเข้าไปในบ้าน"ไม่นึกว่าตัวบางๆแบบนั้นจะเค้กก้อนโตได้ เอาไปไวส่วนไหนล่ะเนี่ย"

สองหนุ่มหันไปมอง ก็พบว่าเป้าหมายกำลังกินเค้กชิ้นโตอย่างอร่อย ซุยเงสึเอ่ยขึ้น"ไม่นึกว่าตัวเล็กๆแบบนั้นจะกินจุแบบนี้ ใครได้เป็นแฟนไม่แย่เหรอ"

โคยูกินั้นมองเด็กสาวที่กำลังตักเค้กชิ้นโตเข้าปากกินอย่างอร่อย"เลอะเเล้วนะคนสวย"ว่าแล้วก็ดึงทิชชู่มาเช็ดปาก"ทั้งสองคนสบายดีผมก็ดีใจแล้วนะครับ"

"จ้ะ"

"พอดีผมผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาทักทาย เดี๋ยวผมต้องกลับไปทำงานต่อแล้ว"

"เดี๋ยวหนูไปส่งนะค่ะ พี่โคยูกิ"

"ไปดีมาดีนะจ๊ะ"

พวกเหยี่ยวมากันพร้อมแล้วจึงตามสองหนุ่มสาวไป

เมื่อทั้งสองออกมาไกลบ้านฮารุโนะพอสมควรแล้ว จูโกะเริ่มมีอาการคุ้มคลั่ง เค้ากระซิบบอกกับซายะที่อยู่ใกล้ตนที่สุด"ซายะ ถอยไป"

นินจาสาวผิวน้ำผึ้งรีบถอยออกมาทันที ทันใดนั้น

"ฮ่าๆๆๆๆ"เสียงหัวเราะของจูโกะทำให้สองหนุ่มสาวหันหลังทันที

ซากุระบอก"พี่โคยูกิหนีไปเถอะ เดี๋ยวหนูว้าย!"ชายหนุ่มไม่ฟังกลับช้อนตัวเด็กสาวแล้วพาหหนี

"เราตัวเล็กขาสั้นหนีไม่ทันหรอก พี่พาหนีเอง กอดคอพี่แน่นๆนะ"ชายหนุ่มดกยอาวสุดกำลังหนีจูโกะที่คุ้มคลั่ง

จูโกะที่กำลังคุ้มคลั่งนั้นพยายามไล่ตามเหยื่อสองคนที่กำลังหนี โดยที่มีพวกซาสึเกะตามมาติดๆ

ส่วนซากุระนั้นที่กอดคอโคยูกิอยู่ก็คิดเลยว่าถ้าากหนีแบบนี้ไม่ดีแน่"พลุสัญญาณ พี่โคยูกิคะ วางหนูลงก่อน"

"จ้ะ"

พอเด็กสาวลงจากอ้อมแขนก็หยิบพลุสัญญาณมาจุดแล้วชูขึ้นฟ้า จูโกะที่ไล่ตามมาทันก็พุ่งเข้าทำร้ายร่างบาง โคยูกิพาอุ้มหนี"ซากุระจัง พวกนี้คือ"

"พวกหยี่ยว เป้าหมายของพวกมันคือหนู"

ยังไม่ทันที่จะได้คุยอะไรจูโกะก็เข้าจู่โจมโคยูกิ ร่างของโคยูกิกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้จนสลบ

"พี่โคยูกิ"

"ห่วงมันมากรึไงไม่ตายหรอก"ซาสึเกะก้าวออกมา พลางแสยะยิ้มมองร่างบาง ในตอนนี้จูโกะได้หยุดคลั่งลงแล้ว

ซากุระนำดาบคู่ของพ่อออกมาเตรียมสู้ เช่นเดียวกับซาสึเกะที่ชักดาบยาวออกมาแล้วทั้งสองเข้าห้ำหั่นกันโดยที่ทีมเหยี่ยวคนอื่นไม่สามารถเข้ามายุ่งได้เพราะซาสึเกะได้สั่งไว้ เค้าอยากจะจับเธอเอง ที่เหลือจึงทำได้แต่ดู 

ทั้งคู่ต่างสู้กันด้วยฝีมือดาบ ซาสึเกะต้องยอมรับว่าร่างบางนั้นสามารถใช้ดาบคู่สู้กับเค้าได้อย่างเข้มแข็ง ส่วนซากุระนั้นต้องกัดฟันรับมือซาสึเกะที่มีฝีมือการใช้ดาบแถมแขนขวายังไม่หายสนิททำให้ฟันดาบไปได้สามดาบก็ทำให้เธอต้องเป็นฝ่ายตั้งรับ ซาสึเกะตัดสินใจเผด็จศึก หากแต่ซากุระรีบปาระเบิดควันใส่แล้วใช้สุดยอดกลยุทธ์ของซุนวูคือ...หนี! หากแต่เธอโดนทีมเหยี่ยวล้อมไว้แทบทุกด้าน "บ้าจริง!"

ซาสึเกะยิ้มน้อยๆ"ยอมไปกับเราดีๆเถอะ"

ร่างบางหันมาตวาด"ไม่!"

ยังไม่ทันที่อุจิวะหนุ่มจะได้แตะต้องร่างบาง ก็มีคุไนติดยันต์ระเบิดพุ่งเข้ามา

'ฉึก!ฉึก!/ตุ้ม!'

"ไม่เป็นไรนะซากุระ" เท็นเท็นเข้ามายืนข้างๆซากุระ

นินจาโคโนฮะทั้งสิบเอ็ดเข้ามาช่วยเธอได้ทันเวลา นารูโตะเข้ามาถาม"ซากุระขอโทษนะที่มาช้า"

"อื้อ มาได้จังหวะพอดีเลย"

เนจิตะโกน"นารูโตะพวกเรามีมากกว่า จัดการเลย ส่วนเท็นเท็น ท่านฮินาตะ อิโนะ พาซากุระหนีไปเร็ว"

เท็นเท็นรีบคว้าข้อมือของซากุระแล้ววิ่งไปทันที ส่วนพวกที่เหลือก็เข้าจัดการพวกซาสึเกะ 

โทบิเห็นว่าเป้าหมายหนีไปแล้วจึงบอกซาสึเกะ"รีบส่งคนไปจับเด็กนั่นมาเร็ว"

ซาสึกะจึงหันไปสั่ง"คาริน ซายะ ไปจับซากุระไปเร็ว"

"ได้/รับทราบค่ะ"สองสาวต่างสีผิวรีบแยกออกจากวงการต่อสู้ ตามเป้าหมายไป

ทางด้านพวกซากุระที่วิ่งหนีอยู่นั้น

"เดี๋ยวพี่โคยูกิยังอยู่แถวนั้น"ซากุระเอ่ยขึ้น

ฮินาตะอาสา"เดี๋ยวชั้นจะย้อนไปดูนะค่ะ"

ซากุระกำชับ"ระวังด้วยนะ"

"จ้ะ อย่าห่วงเลย"

ฮิวงะสาวได้แยกไปอีกทาง ส่วนที่เหลือก็รีบวิ่งกลับโคโนฮะ ซายะกับคารินก็ตามมาทัน 

คารินปาคุไนใส่ซากุระโดนขาซ้ายของเธอทำให้เธอล้มลง อิโนะเข้าไปปะทะกับคารินทันที

ส่วนเท็นเท็นเข้าปะทะกับซายะ สองสาวต่างปะทะด้วยการปาอาวุธซึ่งทั้งสองคนถนัด เท็นเท็นหันมาบอกกับซากุระ"ไปเร็ว ซากุระอย่าห่วงชั้น"

ซากุระจึงเร่งฝีเท้าหนี ซึบารุเสนอ'ยัยหนู เราหนีไปยังถ้ำลับดีไหม'

'ไม่ เดี๋ยวความแตกแน่ แย่สุดเราอาจต้องแยกกันนะ ซึบารุซังไม่ว่าจะอะไรขึ้นกับชั้น อย่าแพ่งพรายความลับของเราเด็ดขาด'

ซายะล่ะจากการต่อสู้กับเท็นเท็นแล้วไล่ตามซากุระ เมื่อเห็นร่างของเป้าซึ่งอยู่ไม่ไกล ซายะจึงปาคุไนติดยันต์ระเบิดปาไปตรงหน้าของเป้าหมายที่ตอนนี้กำลังวิ่งไปแถวหน้าผา 

'ตุ้ม!'

แรงระเบิดนั้นทำให้พื้นแถวนั้นถล่ม ซากุระรู้ดีว่ารอบนี้ไม่รอดจึงตัดสินใจนำดาบคู่ของพ่อโยนไปอีกทาง

'ลาก่อนซึบารุซัง'

ซึบารุในร่างดาบช็อคเมื่อร่างของเหลนสาวกำลังตกผาไป ตัวเค้าในตอนนี้ทำได้แต่ทำตามที่เหลนสาวสั่งไว้  เค้ารู้ดีว่าเหลนคนนี้ดูอึดกว่าที่เห็นภายนอกมาก

เคราะห์ดีของซากุระที่ซาสึเกะได้ล่ะจากการต่อสู้มาช่วยเธอได้ทัน ในตอนนี้ซากุระนั้นได้หมดสติไปแล้ว เพราะศีรษะของเธอไปกระแทกหินเต็มแรงจนสลบ เค้ากระโดดพาเธอไปสมทบกับพวกที่เหลือ ระหว่างทางเค้าอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มเนียนนุ่มของร่างบางอย่างอ่อนโยนที่ถึงแม้ว่าจะมีเศษฝุ่นเลอะแต่ใบหน้านั้นยังงดงามอยู่ดี"เนียนนุ่ม หอมดีจริงๆนะ ที่รัก"อุจิวะหนุ่มก็อุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุทะนอม

ในที่สุดไรเตอร์มาก็อัพแล้ว (นอนตายแป๊ปนะค่ะ) เม้นให้บ้างนะค่ะ รักคนอ่านทุกคน