Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

หลังจากซากุระได้คุยกับพ่อ ท่ามกลางสายตาของซึบารุ ตัวเค้าเองนั้นก็นึกไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มที่เค้าเคยต่อสู้ร่วมกันนั้นจะสามารถแบ่งจิตและสร้างมิติเพื่อที่จะซ่อนสิ่งที่ตระกูลฮารุโนะทำมาโดยตลอดและแล้วตอนนี้ภาระทั้งหมดกลับตกอยู่บนบ่าเล็กๆของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆผู้เป็นเหลนของเค้าเสียแล้ว

ซากุระเอ่ยกับผู้เป็นพ่อ"งั้นพ่อกลับโคโนฮะเถอะ ป้าต้องดีใจแน่ๆ"

ฮารุชิส่ายหน้า"ไม่ พ่อสามารถมีตัวตนได้แค่ที่นี่ พ่อออกจากที่นี่ไม่ได้หากออกจากมิตินี้ตัวตนของพ่อก็จะสลายไป เพราะนี่คือจิตวิญญาณ วิญญาณของพ่อนั้นได้ไปอยู่ที่ปรโลกแล้ว"

สีหน้าของซากุระสลดลง ผู้เป็นพ่อจึงลูบหัวอย่างอ่อนโยน"แต่พ่อก็ดีใจนะที่พี่ฮารุยเลี้ยงลูกออกมาจนโตเป็นสาวและสวยขนาดนี้"

"พ่อ..ก็"

เสียงๆหนึ่งดังแทรกขึ้น"ถ้าชั้นไม่เอาผลนิมิตรไปให้ยัยเด็กนี่กินล่ะก็ สามเดือนจะอ่านหนังสือจบรึเปล่าเฮอะ"

สองพ่อลูกและคุณทวด?หันไปมอง ฮารุชิทัก"อย่าบ่นไปหน่อยเลยทามะ บ่นมากเดี๋ยวก็ตายไวหรอก"ที่มาของเสียงคือแมวตัวอ้วนสีขาวดำตาซ้ายบอดหนึ่งข้างแถมมีหางถึงห้าหาง

"เจ้านี่คือแมวนินจาเหรอค่ะ"ซากุระหันไปถามผู้เป็นพ่อ

"ก็ไม่เชิงนะลูก มันเคยเป็นแมวนินจา สัตว์เลี้ยงของพ่อ ตอนนี้มันกลายมาเป็นเนโกมาตะไปแล้วเพราะอายุมันก็ปาเข้าไปจะยี่สิบปีแล้ว"

เจ้าแมวทามะถือวิสาสะนั่งบนตักของเด็กสาว"ยัยหนูน้อย ช่วยลูบชั้นหน่อยสิ ได้นอนตักสาวสวยอย่างนี้มันชื่นใจจริงๆ"

ฮารุชิจับหลังคอแมวตัวแสบออกจากตักลูกสาวทันที"แกนี่มันเจ้าชู้จริงๆ"แล้วเขวี่ยงเจ้าแมวไปอีกทาง

ทามะโวยทันที"ไอ้บ้าเดี๋ยวข้าก็ตายหรอก ข้าแกแล้วนะ"

ซึบารุพูดขึ้น"ขนาดตายไปตั้งสิบกว่าปีแล้วนิสัยซาดิสต์กับสัตว์เลี้ยงไม่เปลี่ยนเลยนะ แกน่ะ"

ฮารุชิเกาหัวแลบลิ้นแกเขิน"ก็..แหม เห็นเจ้าทามะมันแล้วน่าแกล้งดีนี่ครับ"

ซึบารุสถบ"ท่าทางยัยหนูจะเจออันตรายขนาดหนักแน่ ลูกแกโดนตามล่าอยู่นะรู้รึเปล่า"

"จะไปรู้ได้ไงครับ ผมก็อยู่แต่ในนี้นี่นา มีแต่เจ้าทามะที่ออกไปนู่นไปนี่มาตลอด"

ซึบารุกอดอก"คนที่ตามล่ายัยหนูเป็นคนจากตระกูลอุจิวะนะ ถ้ามันได้ตัวยัยหนูไปโดนเนตรวงแหวนเข้าไปมีหวังความลับแตกแน่ไหนจะพวกที่ปรึกษาโคโนฮะอีก เจ้าเด็กอุจิวะนั่นก็ร้ายกาจมากถึงขนาดใช้เทวีสุริยาได้"

ฮารุชิยิ้ม"เคยปะทะกันใช่ไหม"

ซากุระเป็นฝ่ายตอบเอง"ค่ะ พ่อตัวเค้าน่าจจะต้องพักฟื้นร่างกายพอสมควร"

"อืม...พ่อว่าพ่อคงต้องสอนวิชาสกัดใจให้ลูกซะแล้ว"

"วิชาสกัดใจ"

ผู้เป็นพ่ออธิบาย"วิชานี้ต้องอาศัยสมาธิขั้นสูง ต่อให้โดนเนตรวงแหวนของอุจิวะก็ไม่สามารถล่วงรู้ความคิดเราได้"

ซากุระถามขึ้น"แน่ใจเหรอค่ะ"

"อื้ม แน่ใจเพราะพ่อเคยโดนมาแล้ว พ่อเคยปะทะกับคนในตระกูลอุจิวะมาบ้างน่าจะช่วยได้"

สำหรับซากุระชักไม่แน่ใจเพราะเท่าที่ดูพลังเนตรของซาสึเกะแข็งกล้าแต่มันก็ส่งผลต่อร่างกายเค้าไม่ใช่น้อย "พ่อช่วยสอนหนูหน่อยนะค่ะ"

"อื้ม ไม่บอกก็ต้องสอนอยู่แล้ว ลูกไม่ต้องกังวลหรอกถ้าคนจากอุจิวะต้องการเค้นเอาความลับจากลูกมันไม่ใช้คาถาลวงตาเเรงๆแน่ เพราะถ้าขืนมันใช้ระบบประสาทของลูกอาจจะถูกทำลายได้พวกมันก็จะเสียประโยชน การใช้วิชาสกัดใจเป็นการใช้สมาธิป้องกันถูกจิตแทรกแซงได้ ถึงล้วงเข้ามาในความคิดมันก็ไม่รู้อะไร เพราะไม่สามารถเข้าถึงจิตใจของลูกได้"

"อ่าค่ะ หนูว่าตอนนี้หนูกลับไปที่หอก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะผิดสังเกต แถมเสื้อผ้าก็เป็นอย่างนี้อีก มันไม่สะดวก"

"นั่นสินะ พ่อขอบอกอะไรหน่อยนะลูกมิตินี้ถ้าอยู่ในนี้1เดือนก็เท่ากับ1วันในโลกความเป็นจริงนะ"

"สะดวกจังเลยอ่ะพ่อ"

"พ่อเก่งมั้ยล่ะลูก"

"พ่อหนูเก่งที่ซู้ด"

ซึบารุกับทามะส่ายหัว...โอเวอร์มากพ่อลูกคู่นี้...

หลังจากที่ซากุระออกจากมิติแล้วก็นำไวท์มอบให้เจ้าโครงกระดูก ทำให้เจ้าโครงกระดูกหยุดโวยวาย

ซากุระและซึบารุก็รีบกลับหอพักของหน่วยแพทย์ โดยที่ซึบารุได้คืนร่างเป็นดาบคู่ตามเดิม งานนี้ทามะดันตามมาด้วย

วันต่อมาซากุระออกมาเดินเล่นตามปกติ และแล้วนารุโตะก็วิ่งเข้ามาหา"ซากุระจางงงงงงงงงงง"

ซากุระเอี่ยวตัวหลบทันทีส่งผลให้นารุโตะหน้าทิ่มเสาไฟฟ้าในทันใด"อ๋อย ซากุระจังหลบทำไมอ่ะ"

"พุ่งมายังกะจรวดมีธุระอะไรยะ"

"คือมานี่หน่อย"ว่าแล้วหนุ่มหน้าแมวก็ลากเด็กสาวไปยังสวนสาธารณะ

นารุโตะพนมมือขอร้อง"ขอร้องล่ะซากุระจังช่วยกันเจ้าเนจิทีเถอะ แต่สองร้อยได้ไหม"

"สองพัน"ซากุระเอ่ยขึ้นพลางยิ้ม หากแต่รอยยิ้มนั้นสำหรับนารุโตะช่างงเหมือนนางมารร้าย เจ๊หน้าเลือด

"โถ่ ชั้นก็กระเป๋าแฟ้บน่ะเซ่"

"ที่จริงนายมีเงินเยอะออกนะแต่นายดันเอาเงินจะไปซื้อบะหมี่ถ้วยในตำนานที่กำลังจะประมูลขายในวันพรุ่งนี้ไม่ใช่เรอะ ระหว่างฮินาตะกับบะหมี่ถ้วยในตำนานนายจะเลือกอันไหนล่ะ^^"

นารูโตะนั้นกลุ้มใจเหลือเกิน หนึ่งคือฮินาตะ สองคือ บะหมี่ถ้วยในตำนาน ...ทำไงดีโตะเลือกไม่ถูกอ่ะ...

ซากุระจึงงัดไม้ตาย"ได้ยินว่าที่ร้านอิจิคุราเม็งมีบะหมี่ถ้วยในตำนานขายอยู่นะ"

"ได้!งานนี้ชั้นใจปล้ำ ซากุระจังฝากด้วยนะ"ว่าแล้วนารูโตะก็ควักเงินออกมาสองพันทันที

"ดีใจที่ได้ทำธุรกิจกับนายนะ"เด็กสาวนับเงินพลางยิ้มหวาน"เดี๋ยวจะจัดการเนจิให้ นายไปชวนฮินาตะเดทได้เลย"

พอนารูโตะวิ่งไปชวนฮินาตะทันที ส่วนซากุระก็โทรศัพท์ไปหาเท็นเท็นเพื่อนซี้ทันที

หลังจากที่ตกลงกับเท็นเท็นแล้วซากุระก็แอบตามนารูโตะไป ในตอนนี้นารูโตะกำลังจะเข้าไปชวนฮินาตะแต่ทันใดนั้นเนจิก็เข้ามาขวาง

"เนจิ!"และแล้วเท็นเท็นก็เข้าไปหา

"มีอะไรเท็นเท็น"

สาวหมวยทำหน้าอ้อน"เลี้ยงติมหน่อยจิ อยากกินอ่ะ"ว่าและก็เข้าควงแขนเนจิซะแน่น

"เท็นเท็นเอาไว้ครั้งหน้าเถอะ"

"ไม่อ่ะ ชั้นอยากกินตอนนี้ เลี้ยงชั้นเดี๋ยวนี้"ว่าแล้วสาวหมวยก็ทำการลากแขนเพื่อนชายไปทันทีงานนี้สบายนารูโตะล่ะ

"ฮินาตะ ปะ..ปะ..ไปเดทกันนะ"

คนถูกชวนเขินจนล้มตึงทันที ดีที่นารูโตะรับไว้ทัน"ทำไงดีล่ะเนี่ย"

ซากุระจึงออกจากที่ซ่อน"นายนี่มันแย่จริงๆ"

"ซากุระจังมาได้ไงเนี่ย"

"ก็แอบตามมาไงอุส่าห์กันเนจิออกไปแล้วนะ"

"ทำไงดีอ่ะ"

"พอฮินาตะฟื้นนายก็ชวนไปร้านชขนมหรืออะไรก็ได้และพาไปเดินที่สวนสาธารณะไงยะ"

"ซากุระจัง เธอคือนางฟ้าที่มาโปรด"

"แหวะ ไปล่ะชั้นไปซื้ออาหารให้สัตว์เลี้ยงของชั้น"

"จ้า ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ"

"อื้ม ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับฝีมือของนายนะ อย่าไปปะเจอกับเนจิล่ะ"

"จ้าๆ"

ร้านขายอาหารสัตว์เลี้ยง

ในตอนนี้ซากุระกำลังเลือกซื้ออาหารเเมวโดยมีทามะเดินตามมา เจ้าเหมียวทามะเอ่ยถามเบาๆ"ยัยหนู เธอมาทำไมเนี่ย"

"มาซื้อของให้สัตว์เลี้ยงไง"

"ใครสัตว์เลี้ยงเธอ"

"ก็แกไง"

"ขออาหารดีๆนะ"

" จ้าๆ แกชอบอันไหนก็บอกนะ"เด็กสาวอุ้มเจ้าเหมียวขนฟูสีขาวดำตาบอดซ้ายขึ้นมาพาดบ่าในตอนนี้มันอยู่ในร่างของแมวนินจาธรรมดาเท่านั้น 

"ซากุระซังมาซื้อของเหรอครับ"

"อ้าว คุณลี คะ ชั้นมาซื้อของให้สัตว์เลี้ยงของชั้น"

"คุณเลี้ยงแมวเหรอครับ"

"คะ เมื่อวานชั้นเจอมันที่แถวหอพัก รู้สึกถูกชะตาเลยเอามันมาเลี้ยงซะเลย มันชื่อทามะ น่ารักไหมค่ะ"

"ก็..น่ารักดีนะครับ ทำไมมันดู"นินจาผมบ๊อบมีสีหน้าปั้นยาก

"ขนยุ่งใช่ไหมค่ะ วันนี้ชั้นกะจะจับมันอาบน้ำ ตัดขนซะหน่อย"

พอเด็กสาวพูคำว่าอาบน้ำเท่านั้นแหละเจ้าเหมียวทามะสะดุ้งโหยงทันใด