Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนในบ้านนานาเซะต้องแปลกใจเมื่อเห็นตราสีแดงรูปเท้าแมวอยู่บนกลางหน้าผากของซากุระโดยที่เจ้าตัวมีสีหน้าระรื่นชื่นบาน จนทุกคนในบ้านไม่กล้าออกปากถาม

ขณะที่ทุกคนกำลังทานมื้อเช้านั้น

ซากุระทานไปยิ้มไป จนฮารุยต้องออกปากถาม"ยัยหนูทำไมวันนี้อารมณ์ดีตั้งแต่เช้า หรือว่าโคยูกิคุงชวนไปเดทอีก"

"นั่นก็ส่วนหนึ่งคะ วันนี้พี่โคยูกิจะชวนไปเล่นสกี แต่ที่วันนี้หนูอารมณ์ดีน่ะ เพราะว่าเมื่อคืนหนูฝันคะ สนุกมากๆเลย"

"เอาล่ะๆ ป้าไม่ถามหรอกนะว่าเราฝันอะไร"

ฮิคารุเสนอ"วันนี้พวกพี่ว่าจะไปเล่นสกีด้วย ดีมั้ย?"

"ดีคะ"ซากุระรีบตอบตกลงทันที

"งั้นป้าไปด้วยนะเพราะป้าเองก็อยากไปเล่นสกีอยู่เหมือนกัน"

อิโนะถาม"ฮารุยซังเคยเล่นสกีเหรอค่ะ"

"เคยสิ ป้าเคยเป็นแชมป์สกีมาก่อนนะ"

หลังที่ทุกคนทานมื้อเช้าเสร็จ ต่างคนก็เตรียมตัวที่จะไปเล่นสกีกัน สำหรับซากุระนั้นได้นำคัมภีร์ที่บรรจุดาบคู่ของพ่อไปด้วยเผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

ทางด้านทีมเหยี่ยว

ในตอนนี้ ทีมเหยี่ยวตัดสินใจที่จะจับตัวฮารุโนะ ซากุระมาให้ได้ จึงตัดสินใจมาดักรอที่หน้าบ้านนานาเซะ

เวลาบ่ายทางบ้านนานาเซะ

โคยูกิก็ออกมารอซากุระ โดยที่เค้านั้นไม่ได้ว่าอะไรที่พวกโคโนฮะจะไปเล่นสกีด้วย เพราะถือว่า ไปกันเยอะๆสนุกดี ภาพที่ซากุระกับโคยูกิเดินคู่กันนั้นทำให้ซาสึเกะกำหมัดเเน่นด้วยความโกรธ หากแต่พวกเค้าไม่สามาถลงมือจับตัวเป้าหมายได้เพราะพวกโคโนฮะอยู่กันเพียบไหนจะ คาเสะคาเงะ คาคาชิ และฮารุย อีก งานนี้ต้องรอให้เป้าหมายอยู่ตามลำพังซะก่อน

ลานสกีแคว้นยูกิ

ลานสกีแคว้นยุกิเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่หนึ่งที่นักท่องเที่ยวมากันมากมาย

"ว้าว สวยจัง"ซากุระในตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อกันหนาวสีน้ำเงินเข้มกางเกงสีดำรองเท้าบู๊ทหมวกไหมพรมสีขาว ยืนยิ้มร่า เมื่อเห็นภูเขาหิมะที่งดงามอยู่ตรงหน้า

"สวยใช่ไหมล่ะ"โคยูกิหันมาถามคนตัวเล็กที่ท่าทางตื่นเต้น

ซากุระนั้นเหลือบไปเห็นฮารุยนั้นเล่นสกีอย่างชำนาญ "แหมจะยอมแพ้ป้าไม่ได้ซะแล้ว"เด็กสาวเล่นสกีบ้าง ทำเอาโคยูกิต้องแปลกใจที่เด็กสาวบอกว่าเพิ่งเคยเล่นครั้งแรก"จริงๆเลย รอพี่ด้วยซากุระจัง"

แต่ที่เค้าเห็นนั้นเธอเล่นได้เก่งเข้าขั้นเลยที่เดียวส่วนคนอื่นๆนั้นก็เล่นสนุกกันตามประสา จะมีก็แต่ฮินาตะเท่านั้นที่ยังเล่นสกีไม่ค่อยได้นารุโตะจึงต้องคอยประกบสอน ดีที่เนจินั้นกำลังสอนเท็นเท็นอยู่พอดี(เลยมาขวางไม่ได้อิอิ:ไรเตอร์)

ซากุระนั้นไม่ทันรู้ตัวว่าเล่นสกีมาไกลคนอื่นซะแล้ว กว่าจะรู้ตัวเธอก้โดน กลุ่มเหยี่ยวล้อมไว้ซะแล้ว

อุจิวะหนุ่มร้องทัก"ไงเจอกันอีกแล้วนะ ซากุระ"

ซากุระไม่โต้ตอบอะไรเพียงเเต่หยิบพลุสัญญาณออกมายิงแล้วนำดาบคู่ของพ่อออกมาเตรียมสู้ ไม่นาน นินจาโคโนะฮะก็ออกมา

ซาสึเกะถามเสียงเย็น"จงใจรึ"

ซากุระตอบด้วยสีหน้าเย็นชา"ไม่"

นารุโตะพูดบ้าง"ซาสึเกะ กลับโคโนฮะเถอะ"

"ไม่"นั่นคือคำตอบเดียวที่หลุดออกจากปากของอุจิวะหนุ่ม

กาอาระนั้นรีบเอาทรายโอบล้อมตัวของซากุระไว้ใกล้ๆตน"เธออยู่เฉยๆเถอะ"

คาคาชิเตือนสติซาสึเกะ"ซาสึเกะ ตอนนี้กลับตัวก็ยังไม่สายนะ"

อุจิวะหนุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง"ไม่มีทาง ฉันจะทำลายโคโนฮะ"

แต่แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น

"คาคาชิ เด็กแบบนี้ เตือนไปก็ไร้ประโยชน์"

ฮารุยปรากฏตัวข้างหลังของซาสึเกะพลางจะฟันคอ หากแต่อุจิวะหนุ่มไวพอ ชักดาบของตนป้องกัน

...มาแต่เมื่อไหร่กัน...

คารินเองก็ยังตะลึง...เหลือเชื่อเราสัมผัสจักระของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เลย...

ฮารุยถือดาบชี้หน้าอุจิวะหนุ่ม"แกบังอาจมากที่มาทำร้ายหลานฉัน เตรียมตัวหัวหลุดจากบ่าได้เลย"และแล้วฮารุยก็เข้าโจมตีอุจิวะหนุ่มแต่ซุยเงสึก็เอามากันไว้ก่อน"โห้ ป้าฝีมือดีนี่" นักดาบทั้งสองต่างปะทะกันโดยมีซาอิ ลี เข้ามาช่วย

และแล้วการต่อสู้ ก็เริ่มขึ้น โดยที่ซาสึเกะพยายามที่จะมาจับตัวเป้าหมายหากแต่นารุโตะ กับคาคาชินั้นคอยป้องกันไว้ แถมกาอาระยังคงป้องกันซากุระไว้ใกล้ตัว ถึงแม้จะมีโทบิเข้ามาช่วยก็ตามแต่ยังไม่สามารถเข้าใกล้เป้าหมายได้

คารินนั้นโดนอิโนะ ฮินาตะรุมอยู่จึงไม่สามารถเข้าไปช่วยได้ เช่นเดียวกับซายะที่กำลังปะทะกับเท็นเท็น ชิโนะ อยู่

ส่วนจูโกะนั้นกำลังปะทะกับชิกามารุ โจจิ คิบะ และเนจิ

ซากุระนั้นเห็นว่าผู้เป็นป้ากำลังจะเพลียงพล้ำซุยเงสึจึงกระโดดเข้าดาบคู่รับไว้ "ยัยหนูหลบไป" ฮารุยร้องสั่ง

ซากุะกระโดดออกแล้วกินยาเสบียงศึกแล้วจักระของเธอก็เปลี่ยนเป็นจักระสายฟ้า "ตัดสายฟ้า!!"สายฟ้ารูปนกนางนวลได้พุ่งเข้ามาที่นินจาน้ำซุยเงสึ ทำให้ซุยเงสึโดนตัดสายฟ้าของซากุระเข้าจังๆเพราะมัวแต่ป้องกันการโจมตีของลีและซาอิ ซาสึเกะที่กำลังสู้อยู่กับนารุโตะ คาคาชิ และกาอาระ นั้นยังทึ้งแม้แต่โทบิเองก็เช่นกัน...เด็กคนนี้มันร้ายจริงๆ...

"อุ้บ!"อาการเจ็บแปล๊บที่แขนขวาได้เกิดขึ้นซากุระต้องกัดฟันทนความเจ็บแล้วรวบรวมจักระไว้ที่เท้าก่อนี่จะกระทืบลงพื้น ทำให้พื้นดินสะเทือน

และแล้วซึบารุก็กลายร่างจากดาบมาเป็นมนุษย์เข้าจัดการซาสึเกะ "ไอ้หนูอย่างแกน่ะต้องเจอกับฉัน"หมัดของซึบารุนั้นพุ่งเข้าที่ใบหน้าของอุจิวะหนุ่ม ทำให้ซาสึเกะไม่มีทางเลือก

'เทวีสุริยา'เพลิงสีดำได้ลามมาถึงตัวซึบารุหากแต่เพลิงสีดำนั้นไม่อาจทำให้ซึบารุเป็นอะไรได้เลยตรงกันข้ามเค้ากลับพุ่งตัวเข้าหาซาสึเกะ ทำให้เพลิงสีดำโดนตัวซาสึเกะเสียเอง จนซาสึเกะต้องควบคุมให้เพลิงดำหายไป ซึบารุได้โอกาสกำลังจะตะบันคออุจิวะหนุ่มได้เเล้ว หากแต่โทบินั้นเอาแขนเข้ามากันซะก่อน"ซาสึเกะเราต้องถอยแล้ว"

"ไม่"

"พวกเราจะเสียเปรียบ"

เพราะร่างกายนั้นไม่ไหวแล้วอุจิวะหนุ่มจึงต้องจำยอม"หึ ก็ได้ ถอยก่อน"

พอกลุ่มเหยี่ยวสลายตัว

ฮารุยก็ดูอาการหลานสาว"เป็นยังไงบ้างยัยหนู"

"ไม่เป็นไรคะป้า แล้วคนอื่นๆล่ะ"

คาคาชิเป็นคนตอบแทน"ไม่หรอกมีแค่บาดแผลนิดหน่อย ครูไม่นึกว่าเธอจะใช้ตัดสายฟ้าได้นะซากุระ"

ซึบารุชม"เก่งจริงๆยัยหนู"

"ซึบารุซังเป็นอะไรรึเปล่าคะ"

คนถูกถามส่ายหน้า"ไม่เป็นไร เพราะคาถานินจาใช้ไม่ได้ผลกับฉันน่ะนะ ฉัเลยเอาเพลิงดำนั่นไปแตะโดนเจ้าเด็กนั่น"

คาคาชิพูดขึ้น"มิน่า เทวีสุริยะจึงไม่มีผลกับคุณ"

ซึบารุจึงคืนร่างลายเป็นดาบดั่งเดิม ซากุระสังเกตุว่าดาบคู่นั้นไม่มีร่องรอยของไฟไหม้เลยสักนิด มิน่าผู้คนถึงอยากได้กันนัก

ซาอิเสนอความเห็น"ผมว่าพวกเรากลับโคโนฮะเลยดีไหมครับ อยู่ที่นี่คุณซากุระอาจจะได้รับอันตราย"

ฮารุยสนับสนุน"ดีเหมือนกัน"

หากแต่กาอาระแย้ง"ผมว่าตอนนี้ ซากุระควรจะอยู่ที่นี่ไปก่อนะครับ เพราะดูท่าพวกเหยี่ยวคงได้รับบาดเจ็บพอดู อีกอย่างพวกนั้นคงไม่กล้ามาในตอนนี้หรอก"

คาคาชิสรุป"เอาล่ะฉันว่าเราควรกลับไปบ้านแล้วค่อยคิดอีกทีจะดีกว่านะ"

ซากุระพยักหน้า"คะ"

งานนี้นับว่าโชคดีที่ซากุระพกพลุส่งสัญญาณมาด้วยเพราะลำพังเธอคนเดียวคงจะรับมือไม่ได้แน่