Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

หลังจากที่ซากุระกลับมาจากการเดทนั้นก็โดน พวกโคโนฮะและฮิคารุแซวยกใหญ่เลยทีเดียวในขณะที่ลีนั่งซึมโดยมีเนจินั่งปลอบ
โดยเริ่มจากอิโนะเป็นแรก"แหมยัยโหนกกลับมาซะค่ำ ความสัมพันธ์ของเธอรุดหน้าแล้วรึจ๊ะ เุธอนี่เนี่ยไวกว่าฉันซะอีกนะ"
"บะ..บ้าเหรออิโนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้านะ"
เท็นเท็นเข้ามาเสริม"ก็แหมเราเห็นเธอยอมให้เค้านอนหนุนตักที่สวนสาธารณะอีก อย่านึกว่าพวกเราไม่เห็นนะ"
"พะ..พวกเธอรู้ได้ไงอะ"
ฮินาตะเข้าเฉลย"ก็ตอนที่พวกเรากลังเดินเที่ยวอยู่น่ะนะ บังเอิญเห็นโคยูกิซังนอนหนุนตักของซากุระจังพอดีคะ"
อิโนะเข้ามาพูดต่อ"จากนั้นพวกเราก็แอบตามทั้งสองคนไปจนกระทั่งทั้งสองคนหายไปไหนก็ไม่รู้ บอกหน่อยได้ไหมยะ ว่าเธอกับโคยูกิซังไปไหนกัน หรือว่า อิ อิ อิ"
ซากุระเลยตบหัวเพื่อนซี้ทีหนึ่ง"เขาแค่พาฉันไปที่ๆพิเศษ อีกไม่นานที่นั่นคงจะกลับมาดังอีกครั้ง"
คิบะเอ่ยถาม"ที่ไหรเหรอ"
ซากุระตอบตามความจริงด้วยสีหน้ายิ้มพรายอย่างสุขใจ"สวนสนุกน่ะ ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะถูกปล่อยร้างไว้นาน แต่เครื่องเล่นที่นั้นยังคงเล่นได้ตามปกติ พี่โคยูกิบอกว่าจะลองฟื้นฟูให้สวนสนุกนี้กลับมาใช้ได้อีกครั้ง"
ฮิคารุถาม"สวนสนุกร้าง? อ๋อ ที่นั่นเอง"
ชิกามารุถามบ้าง"ที่นั่นมันที่ไหนเหรอ"
ซาอิพูดบ้าง"ผมเคยได้ยินนะครับ ที่แคว้นยูกิมีสวนสนุกที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของแคว้นนี้เลยนะครับ แต่เพราะเจ้าของนั้นเป็นพวกชอบเล่นการพนันและมีหนี้สินเป็นจำนวนมากเลยต้องหนีออกจากแคว้นแล้วสวนสนุกให้ร้างไปเป็นปีๆ"
โคฮารุเสริม"ถูกต้อง จนปันจุบันไม่ค่อยมีคนรู้จักทางที่จะไปที่นั่นแล้วแหละ นับว่าไอ้หมอนั่นเตรียมตัวมาดีแฮะ"
ทุกๆคนต่างงง"เอ๋"
โคฮารุพูดต่อ"เพราะว่าเจ้านั่นน่ะไม่เคยจีบสาวหรือเดทหรอก ที่รู้น่ะเพราะเจอกันบ่อย สมัยเรียนด้วยกันเจ้านั้นเป็นคนขี้อายสุดๆแถมสเปคของหมอนั่นต้องอายุน้อยกว่าอีกด้วย แต่ฉันบอกว่าซากุระเป็นนินจา เจ้านั่นก็ไม่ได้รังเกียจอะไรซะด้วยแถมยังบอกอีกว่า วากุระจังตัวเล็กแต่ฝีมือท่าทางใช่เล่นเหมือนกุหลาบงามก็ต้องมีหนามแหลม"
ซากุระได้แต่หน้าแดงเดินกลับเข้าห้องไป พอมาถึงหน้าห้องก็เจอกาอาระมาดักรอ เค้าเริ่มเปิดประเด็น"วันนี้ดูเหมือนว่าซาสึเกะจะตามเธอมานะ ดีที่พวกเราผ่านไปและแอบดูอยู่พอดี"
ซากุระช็อคเล็กน้อย"คนอื่นรู้รึเปล่า"
กาอาระส่ายหน้า"ยัง ฉันรู้แค่คนเดียว"
"ขอร้องล่ะ อย่าบอกเรื่องนี้กับป้าของฉันเลยนะ ฉันไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง"
"บางครั้งเธอควรจะฮารุยซังนะ ถ้าท่านรู้ตอนหลังท่านจะเสียใจ"
"ขอร้องล่ะ ฉันยังไม่พร้อมให้ป้ารู้ อย่างที่นายพูดถ้าท่านรู้ ท่านจะเสียใจมากเพราะท่านปู่ท่านย่าก็เสียไปหมดแล้ว ถ้าจากไปอีกคนป้าคงหัวใจสลายแน่ ตอนนี้ฉํนเองก็พยายามหาทางรักษามันอยู่นะ"พอพูดจบซากุระก็เดินเข้าห้องไปแล้วล้มตัวนอนบนฟูกอย่างเหนื่อยล้า"จริงสิ"
เด็กสาวรีบหยิบคัมภีร์ออกมาแล้วนำดาบคู่ออกมา'ซึบารุซัง ฉันมีเรื่องจะถามหน่อยคะ'
'อะไรเหรอยัยหนู'
ซากุระตัดสินใจดึงมือยางที่สวมไว้ที่มือขวาออกก้ปรากฏเป็นรอยอักขระสีดำรูปตราประหลาดอยู่'คุณรู้มั้ยว่านี่คืออะไร'
'อักขระคำสาปของเทพน่ะ เป็นคำสาปที่เทพเท่านั้นที่จะถอนได้ ว่าแต่เธอไปได้มันมาแต่เมื่อไหร่กัน'
'เมื่อสองปีก่อนคะ'
'อืม ไม่แน่นะยาทิพย์อาจจะรักษาได้'
'จริงเหรอคะ'
'มันไม่แน่ซักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยมันอาจจะช่วยเยียวยาชีวิตเธอได้'
'ว่าแต่อักขระเทพเหรอ ทำไมคุณรู้ล่ะค่ะ'
'ฉันเคยเห็นครั้งหนึ่งน่ะนะ อ้อเพราะถ้าเป็นอักขระคำสาปธรรมดา มันจะเป็นร่องรอยลามไปทั่วร่างกายแต่นี่มันเป็นแค่ตราสัญลักษณ์ที่จะค่อยๆกัดกินชีวิตเธอทีละน้อยๆ เท่าที่เคยในตำนานว่าไว้ ว่านั่นเป็นสัญลักษณ์ที่ซาตานทำไว้เพื่อให้เราทำงานให้ หรือ คำสาปแช่งอะไรทำนองนี่น่ะนะ'
'เหรอค่ะ'
'ยัยหนู ถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็ยังมีความหวังนะ'
'ขอบคุณคะ ซึบารุซัง'ว่าแล้วเธอก็เก็บซึบารุเข้าคัมภีร์ตามเดิม
อีกด้าน
ทีมเหยียว
ตอนนี้ซาสึเกะอารมณ์ขุ่นสุดๆเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะวันนี้จับเป้าหมายไม่ได้ ตอนอยู่ที่สวนสาธารณะนั้นดันเจอพวกโคโนะฮะที่แอบดูเป้าหมายอยู่เหมือนกัน แถมเห็นภาพอันบาดตาบาดใจอีก ไหนจะตอนที่อยู่ในร้านอาหารที่พลัดกันป้อนข้าวเดินจูงมือกัน ไหนจะเป็นตอนที่นอนหนุนตักกัน ประคองกันอีก อีกนึกถึงอารมณ์ก็ยิ่งเสีย
ซุยเงสึหันไปกระซิบกับจูโกะ"ไอ้ซาสึเกะ มันเป็นวันนั้นของเดือนรึไงวะ"
จูโกะขำเล็กน้อยก่อนจะกระซิบตอบสงสัยไปเห็นอะไรบาดตาบาดใจมาล่ะมั้ง?"
คารินเดินเข้านั่งใกล้พลางซบ"ซาสึเกะจ๊ะจ๋า คารินนวดให้ไหม"
"ไปไกลๆคาริน"ซาสึเกะพูดเสียงเย็นจนคารินต้องรีบถอยออกมาทันที
ซายะพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่
ทางด้านซากุระ
หลังจากอาบน้ำกินข้าวเย็นเสร็จ
ซากุระก็นึกถึงตั๋วรถไฟที่ได้มาจากแคทชี่ได้"จริงสิ เที่ยงคืนสินะ ตั๋วหนึ่งใบต่อหนึ่งคน"
ประมาณห้าทุ่มกว่า ซากุระเเต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดสีขาวขอบดำกางเกงขาสามส่วนสีน้ำตาลสวมเสื้อแจ๊คเก็ตหนังสีดำพร้อมกระเป๋าสะพายใบเล็กสีน้ำตาลและพันผ้าพันคอสีขาว และหมวกฟักทองสีดำ รองเท้าบู๊ทสีน้ำตาลยาว ใบหน้านั้นแต่ทาลิบมันก็เท่านั้นพอแต่งเสร็จเธอก็รีบไปที่สถานีโดยไม่ลืมตั๋วรถไฟ
พอมาถึงสถานี ตามที่ในตั๋วได้ระบุไว้ เธอก็พบว่ามีสุนัขและแมวเป็นจำนวนมากกำลงต่อแถวขึ้นขบวนรถไฟโดยมีเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วเป็นเจ้าแมวสีขาวตัวใหญ่ยืนสองขาในชุดนายสถานีกำลังตรวจตั๋วอยู่พอมาถึงเธอ เจ้าเหมียวนายสถานีก็เอ่ยกับเธออย่างสุภาพ"ขอตรวจตั๋วหน่อยครับ คุณหนู"
เด็กสาวยื่นตั๋วให้ เจ้าเหมียวนายสถานีก็ปั๊มตราประทับที่ตั๋วพลางเชิญ"เชิญครับ ขอให้สนุก"
พอซากุระเข้ามานั่งบนรถไฟก็พบว่ารถไฟขบวนนี้ดูหรูหราเต็มไปด้วยสุนัขและแมวจำนวนมากกำลังอย่างเรียบร้อยรอรถไฟออก
พอเธอได้ที่นั่งแล้ว นายสถานีก็ประกาศ"รถไฟจะออกแล้ว ขอให้สนุกกับรถไฟมหัศจรรย์นะครับ ออกรถได้"
รถไฟเริ่มแล่นออกจากสถานี ซากุระมองไปที่หน้าต่างเพื่อที่จะดูวิว"โอ้โห"ทิวทัศน์ที่เธอเห็นนั้นคือภาพของแคว้นยูกิจากที่สูงเธอรู้ทันทีว่ารถไฟขบวนนี้กำลังแล่นบนท้องฟ้า แคว้นยูกิในยามคำ่คืนนั้นดูงดงามไม่แพ้ที่ไหน พื้นที่ที่ปกคลุมด้วยหิมะสีขาว ติดชายทะเล มีบ้านมากมายหลายหลังและแสงไฟในยามค่ำของร้านค้าต่างๆนานา มันช่างดูงดงาม หัวใจของเธอนั้นเปี่ยมสุขเหลือเกิน รถไฟขบวนนี้มหัศจรรย์สมชื่อจริงๆ รถไฟนั้นได้แล่นไปยังแคว้นต่างๆจนเวลาล่วงเลยไปนาน
ซากุระรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ห้องนอนพร้อมชุดนอน"ฝันเหรอ"แต่แล้วพอเธอส่องกระจกดูก็พบว่าที่หน้าผากของเธอนั้นมีรอยหมึกสีแดงรูปเท้าแมวอยู่ "จำได้แล้ว"
ซากุระนึกย้อนไปหลังที่เวลาล่วงเลยไปนานรถไฟก็มาจอดที่หน้าห้องนอนของเธอโดยที่คนในบ้านไม่มีใครรู้ เจ้าเหมียวนายสถานีนั้นกำชับ"คุณหนูกรุณาเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วยนะครับ คิดซะว่าเป็นความฝันที่แสนวิเศษ ส่วนนี่จะเป็นของที่ระลึกของสถานีรถไฟมหัศจรรย์"พอพูดจบเจ้าเหมียวใหญ่นายสถานีก็เอาตราปั๊มมาปั๊มที่หน้าผากของเธอจากนั้นเธอก็เปลี่ยนชุดแล้วนอน
เธอพึมพัมกับตนเอง"เป็นความฝันที่วิเศษมาก ขอบคุณนะแคทชีน่า"
 
อัพแล้วจ้า เม้นให้เค้าบ้างน้าจ๊ะ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ ขอให้ทุกคนมีความสุขกับความรักนะค่ะ ใครที่โสดก็ขอให้เจอเนื้อคู่ไวๆนะ และใครที่มีแฟนอยู่แล้วก็ขอให้รักหวานชื่นกันนานๆนะ รักคนอ่านทุกคน จุ๊บๆ