Hello soul mate

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจมากนะโทโมะ แล้วเอ่อ ฟางล่ะ เค้าอาบน้ำรึยัง”ป๊อปปี้ถามถึงฟางกับโทโมะที่อาบน้ำกับเขา
เสร็จแล้ว
 
 
 
 
 
“ไม่รู้สิ เห็นนั่งเล่นกับแก้วกับพวกเฟย์ด้านล่าง เอางี้เดี๋ยวลงไปตามให้นะ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่ต้องอ่ะ เดี๋ยวชั้นจะนอนเลยละกัน พอดีกินยาแล้วง่วงนอน”ป๊อปปี้พูดแล้วแกล้งหาวก่อนจะ
ล้มตัวนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพื่อนๆพี่แก้วนี่ตลกดีนะครับ”เสียงของมิณทร์พูดกับแก้วทำให้โทโมะที่เดินลงมาชะงัก
 
 
 
 
 
 
“งี้ล่ะ แล้วพรุ่งอย่าลืมนัดของเรานะมิณทร์ กลับบ้านดีๆนะ”แก้วพูดแล้วโบกมือลามิณทร์ก่อนจะเดิน
กลับมา
 
 
 
 
 
 
“พรุ่งนี้จะไปไหนกับเด็กนั่นน่ะแก้ว”โทโมะพูดขึ้นเมื่อเอาตัวมาขวางแก้ว
 
 
 
 
“ชั้นจะไปไหนกับมิณทร์แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย”แก้วเชิดใส่แล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
“เกี่ยวสิ ก็เธอเป็นเมียชั้นนะแก้ว”โทโมะพูด แก้วตกใจกลัวยายจะมาได้ยินรีบปิดปากโทโมะลากมา
อีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พูดพล่อยๆอะไรของนาย ถ้าชั้นเป็นเมียนายแล้วหวายล่ะเมียหลวงงั้นหรอเพราะมาก่อน ขอบอก
เลยชั้นไม่ใช่เมียน้อยใคร”แก้วพูดแล้วจะเดินหนี แต่โทโมะร้งแล้วดึงแก้วไปกอด
 
 
 
 
 
 
“หวายน่ะไม่ได้มีแค่ชั้นคนเดียว ชั้นไม่นับเป็นเมีย แต่เธอน่ะ นอนกับชั้นคนเดียวก็ต้องเป็นเมียของ
ชั้นคนเดียวสิ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ อย่ามาพูดมักง่ายแบบนี้นะ ลืมไปแล้วรึไงว่าชั้นน่ะเป็นอะไรที่นายไม่ชอบเลยนะ ปล่อย”แก้วดิ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นคิดได้แล้วนะ ว่าคนเรารักกันประเด็นอื่นมันก็ไม่สำคัญ ชั้นขอโทษที่เคยอยากให้เธอเป็นอย่างั้น
อย่างี้ ฝืนทุกอย่างที่ไม่ใช่ตัวเธอเลย ให้โอกาสชั้นได้แก้ตัวได้มั้ยแก้ว ชั้นจะยอมเดินจตุจักรร้อนๆ
กับเธอ ไม่บังคับเธอแต่งตัว ไม่บังคับใส่ส้นสูง ไม่บังคับพาไปในที่หรูๆ ชั้นยอมทุกอย่างเลยนะ
แก้ว”โทโมะที่กอดแก้วจากด้านหลังพูดทำให้แก้วใจเต้น
 
 
 
 
 
 
“ถ้าชั้นจะบอกว่าไม่ล่ะ ชั้นไม่ให้อภัย”แก้วนิ่งสักพักก่อนจะปรับโหมดมาเย็นชาเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
“งั้นชั้นก็จะทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าชั้นรักแค่เธอคนเดียวเท่านั้น”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“หึ พิสูจน์แล้วชั้นจะคอยดู”แก้วผลักโทโมะออกอย่างแรงก่อนจะหันกลับมาพูดแล้ววิ่งเข้าบ้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “วันนี้ให้ฟางไปช่วยคุณยายที่วัดก็ได้นะคะ”ฟางพูดขึ้นเมื่อมาตักบาตรกับยายแก้วตอนเช้าพร้อมทุก
คน
 
 
 
 
 
 
“เราต้องดูแลแฟนเราไม่ใช่หรอฟาง อยู่ที่นี่ดีกว่านะลูก แก้ว มิณทร์ไปส่งยายหน่อย”ยายพูดแล้ว
บอกแก้วและมิณทร์ที่แวะมาตักบาตรด้วยไปส่งยายที่วัด โทโมะมองแล้วหงุดหงิดเมื่อเห็นแก้วและ
มิณทร์อยู่ข้างกัน
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางเราไปเที่ยวแถวสระบัวกันเถอะ ไปกันนะคะพี่ป๊อป”เฟย์ชวนฟางและป๊อปปี้ไปกันที่แถวสระบัว
 
 
 
 
 
“เฟย์มีเรือพอดีเราไปพายเรือเล่นกันเถอะ”เขื่อนพูดชวนเฟย์เมื่อเห็นเรือจอดอยู่2ลำ
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิ พี่ก็อยากไปพายเรือเล่นนะ พาพี่ไปด้วยสิ”ฟางเหวอแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางน่ะดูแลพี่ป๊อปไง พี่ป๊อปใส่เฝือกอยู่ เดี๋ยวไปนั่งจู๋จี๋กันตรงศาลานั่นก็ได้นิ”เฟย์พูดก่อนจะให้
เขื่อนพายเรือออกไป ฟางจึงประคองป๊อปปี้มานั่งที่ศาลาแล้วแอบชะเง้อมองเฟย์ที่พายเรือเล่นสนุก
กับเขื่อนเป็นระยะๆ
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอยากไปพายเรือเล่นก็ไปก็ได้นะ เดี๋ยวป๊อปนั่งอยู่นี่ก็ได้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาหรอก ป๊อปกำลังเจ็บตัวเรานั่งด้วยกันตรงนี้ก็ได้นะ จะได้รื้อฟื้นความจำกันต่อไง”ฟางพูดแล้ว
ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษจริงๆนะ ที่ป๊อปพยายามคิดตลอดเกี่ยวกับเรื่องของเราทำไมป๊อปถึงนึกไม่ออกยังไงไม่รู้
ความรู้สึกเหมือนเห็นรอยยิ้ม ได้กอดกับผู้หญิงคนหนึ่งแต่ภาพไม่ชัดเจนสักที”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟาง
จ๋อยลงไป
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอโทษนะครับ พวกพี่พอจะรู้จักมิณทร์มั้ยครับ”หนุ่มลูกครึ่งคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฟางและ
ป๊อปปี้ที่ศาลา
 
 
 
 
 
 
“อ๋อน้องมิณทร์ เค้าไปส่งคุณยายที่วัดกับแก้วน่ะค่ะ มีอะไรรึเปล่านะ”ฟางถามหนุ่มน้อยแปลกหน้า
คนนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีผมชื่อพาร์ทน่ะครับ แล้วมิณทร์นัดผมแล้วบอกให้ผมมาเก็บดอกบัวให้ก่อนเที่ยงนี้ซะด้วย
สิ”พาร์ทพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเอางี้มั้ยคะ เดี๋ยวพี่ช่วยน้องเก็บดอกบัวละกันนะคะ ป๊อป รอตรงนี้ก่อนนะ”ฟางอาสาก่อนจะบอก
ป๊อปปี้ให้รอเธอที่ศาลาส่วนตัวเองก็เดินไปนั่งเรือกับพาร์ทเพื่อเก็บดอกบัวด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องหงุดหงิดขนาดนี้นะ”ป๊อปปี้มองพาร์ทและฟางไปด้วยกันก็ไม่พอใจก่อนจะหลับตาเบือน
หน้าหนี แล้วภาพที่ธามไทตามมาเทคแคร์ฟางก็ฉายเข้ามาในหัวแต่ยังคงเลือนลางมองไม่ชัด
 
 
 
 
 
 
 
“ป่านนี้น้องพาร์ทเพื่อนของมิณทร์คงจะมาสวีทหวานกับฟางยั่วต่อมหึงป๊อปปี้แล้วสินะ”แก้วพูดและ
หัวเราะคิกคักมากับมิณทร์หลังจากกลับมาจากวัด ทำให้โทโมะที่นั่งในบ้านก็เดินมาตามเสียง
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิฮะ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปแทคทีมกับพาร์ทก่อนนะครับพี่แก้ว”มิณทร์พูดแล้วเดินไปทางสระบัว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่วางแผนจะทำอะไรกันน่ะ”โทโมะรีบเดินมาดักแก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
“เรื่องของชั้น นายไม่ต้องมายุ่ง”แก้วยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินหนี แต่โทโมะรั้งแขนไว้ได้
 
 
 
 
 
 
 
“ต้องยุ่ง นี่โทโมะจะไม่ยอมให้แก้วอยู่ใกล้มิณทร์อีกแล้วนะ รู้บ้างมั้ยว่าโทโมะหวง”โทโมะรีบพูด
แก้วชะงัก หน้าแดงทันที
 
 
 
 
 
 
“หวงแล้วไง นี่เอาเวลาไปหวงแฟนของนายสิ คนที่นายรักสุดหัวใจอย่างหวาย”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่โทโมะบอกแล้วไงว่าโทโมะรักแก้ว และโทโมะก็จะพิสูจน์ตัวเองให้แก้วเห็นว่าโทโมะอยาก
แก้ไขตัวเองให้ดี”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ดี พูดเองนะงั้นมานี่”แก้วพูดจบก้ลากโทโมะมาที่ท้องร่องน้ำที่จะเป็นทางไปสวนของคุณยาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยคนงานเก็บผลไม้ให้ยายชั้นทีสิ เอ เห็นว่าเป็นไฮโซคุณชาย สงสัยจะเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ หึจะ
ไปปกป้องอะไรชั้นไม่ได้สู้น้องมิณทร์ก็ไม่ได้ วันก่อนยังเก็บผลไม้ได้ทั้งสวน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใครว่าเหยียบขี้ไม่ฝ่อ คอยดูละกันว่ามิณทร์ทำได้เยอะแค่ไหนโทโมะจะทำให้มากกว่านั้น”โทโมะ
รีบพูดดักแก้วก่อนจะถอดเสื้อแจ้กเก็ตตัวนอกออกแล้วเข้าไปช่วยคนงานเก็บผลไม้ แต่แล้วก็ลื่นทำ
ผลไม้หล่นในท้องร่องต้องลงไปเก็บบ้าง ลื่นล้มบ้างทำให้เนื้อตัวโทโมะมอมแมมไปหมด
 
 
 
 
 
 
 
 
“งานหนักแค่นี้จะทนได้สักกี่น้ำ”แก้วมองโทโมะที่ทำเป็นช่วยงานก็เบ้ปากก่อนจะเดินหนีไปพัก
เพราะกะให้โทโมะทนงานไม่ไหวหนีกลับไปซะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ดอกบัวเยอะเลย งั้นดอกบัวดอกนี้ผมให้พี่ฟางครับ”พาร์ทพูดแล้วยื่นดอกบัวสีชมพูให้ฟาง
 
 
 
 
 
“นี่พาร์ทพี่ไม่ใช่พระนะจะเอาดอกบัวมาให้พี่ทำไมเนี่ย”ฟางส่ายหน้าขำ
 
 
 
 
 
“เอางี้ฮะ ตอบแทนที่พี่ฟางช่วยผม เดี๋ยวผมเลี้ยงขนมพี่ฟางเอง ไม่ไกลตรงนี้มีร้านขนม อร่อยเด็ด
มากนะครับ”พาร์ทพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เสร็จแล้วจะไปไหนกันน่ะ”ป๊อปปี้รีบลงจากศาลาเดินดุ่มๆมาหาฟาง
 
 
 
 
 
 
“อ้าวพี่ฟาง พาร์ทเก็บดอกบัวเสร็จพอดี ไปกินขนมกัน เนี่ยเห็นพี่เฟยืกับพี่เขื่อนนำหน้าไปแล้ว
นะ”มิณทร์โผล่มาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นผมช่วยพี่ฟางถือกระเป๋านะครับ”พาร์ทพูดแล้วถือกระเป๋าให้ฟาง ป๊อปปี้มองภาพซ้อนเหมือนเห็น
ธามไทเทคแคร์ฟางอยู่ก็ส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปเป็นอะไรปวดหัวหรอ”ฟางรีบถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าพี่ป๊อปไม่สบายเดี๋ยวกลับบ้านก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวพวกผมพาพี่ฟางไปส่งบ้านเอง”มิณทร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
“ไปกันทั้งหมดนี่ล่ะ”ป๊อปปี้อึกอักแล้วพูดก่อนจะไปที่ร้านขนม
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางลองทานนี่ดูสิครับ อร่อยมากเลยนะครับ”เมื่อถึงร้านพาร์ทก็เทคแคร์ฟางดีมากจนป๊อปปี้หน้า
ตึงไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“แหมพี่ฟาง มาอยู่นี่นี่มีเด็กมาจีบหรอ ดีเลย เดี๋ยวนี้เทรนด์กินเด็กมาแรง กินเด็กเป็นอมตะนะ”เฟยื
กินไอติมกับเขื่อนก็แซว
 
 
 
 
 
 
“กินเด็กเป็นอมตะงั้นหรอ”ป๊อปปี้ทวนคำพูดเฟย์ก็ภาพที่ธามไทดูแลฟางย้อนเข้ามาในหัวอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป หน้าซีดๆ ปวดหัวหรอ เรากลับบ้านมั้ย”ฟางเห็นป๊อปปี้นิ่งก็ถามด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊บ”จู่ๆป๊อปปี้ก็เกิดอาการคลื่นไส้วิ่งไปอ้วกที่ร้านทันที
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปทำอย่างกับแพ้ท้องแทนเมีย”เฟย์แซว
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะเฟย์ถ้าเกิดพี่ป๊อปแพ้ท้องแทนพี่ฟางแบบนี้ คนแพ้ท้องแทนเมียนี่เกิดเพราะว่าคนๆนั้นรัก
เมียมากๆเลยนะถึงจะแพ้ท้องแบบนี้ได้ เอ พี่ป๊อปตอนยังไม่ถูกรถชนรักพี่ฟางมากนิ รึว่าพี่ป๊อปความ
จำจะกลับมาแล้ว”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป เป็นไงมั่ง กลับบ้านมั้ย”เมื่อป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำฟางก็รีบไปประคอง
 
 
 
 
 
 
“โห รีบกลับบ้านงี้ต้องไปเทคแคร์กันมากๆนะ ยิ่งพี่ฟางกำลังท้องไส้แบบนี้อ่ะ”เฟย์ยังแซวไม่เลิก
 
 
 
 
 
“อะไรนะ นี่ฟางท้องหรอ”ป๊อปปี้หันไปมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางท้อง แต่ไม่ใช่ฟางจะปกปิดอะไรป๊อปนะ ฟางคิดว่าไว้เราดีกันก่อนแล้วฟางถึงจะบอก
ป๊อป”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ฟางคิดว่าคนความจำเสื่อมเค้ารับผิดชอบฟางไม่ได้หรอ แล้วนี่ถ้าความจำป๊อปไม่กลับมาฟางคงไม่
ต้องอุ้มลูกเลี้ยงลูกคนเดียวเลยรึไง”ป๊อปปี้มองฟางแล้วดุก่อนจะเดินหนีออกมา
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนป๊อป”ฟางรีบวิ่งออกไปตาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป”ฟางต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้หน้ามืดแล้วเป็นลมล้มไปหน้าร้านต่อหน้าต่อตาก่อนจะให้มิณทร์
และพาร์ทช่วยกันพาป๊อปปี้กลับไปดูแลที่บ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีนะที่กลับบ้านก่อน ดูสิพี่ฟาง เมฆครึ้มฝนจะตกละ”เฟย์พูดเมื่อมองหน้าต่างที่บ้าน
 
 
 
 
 
“ว้าย นี่มันอะไรกันน่ะ”ยายของแก้วร้องเมื่อคนงานช่วยกันพยุงโทโมะที่เลือดออกที่หัวมาที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นปากดีว่าจะช่วยงาน ทำงานได้เป็นไงล่ะต้องมาเดือดร้อนคนงานชั้นแบบนี้ทำไมไม่กลับๆไป
เลยล่ะ”แก้วรีบว่าทันที
 
 
 
 
 
 
“โทโมะขอโทษที่ทำเรื่องเดือดร้อนให้แก้วอีกแล้ว”โทโมะมองแก้วแล้วพูดก่อนเดินไป
 
 
 
 
 
 
“ความจริงคุณเค้าหัวแตกแบบนี้เพราะว่าเค้าไปช่วยลูกสาวผมที่เล่นซนน่ะครับเลยโดนลูกหลงแบบ
นี้”คนงานพูด
 
 
 
 
 
 
“ตัดใจก็ต้องตัดให้ขาด ตัดบัวก็อย่าเหลือเยื่อใย ตั้งทิฐิไว้เยอะทั้งที่ใจห่วงเค้าแบบนี้ มันจะทำให้ใจ
เราเจ็บเปล่าๆนะ”ยายแก้วสังเกตท่าทางของแก้วที่เป็นห่วงโทโมะมากแต่ก็ยังปากดีว่าชายหนุ่มก็พูด
 
 
 
 
 
 
“แก้ว ชั้นรู้นะว่าโทโมะเค้าหลอกเธอแต่การที่โทโมะมาที่นี่กับพวกเรา ยอมทำอะไรแบบนั้นมันก็
พิสูจน์แล้วนิว่าโทโมะเค้ารักเธอนะแก้ว”ฟางที่นั่งดูแลป๊อปปี้ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ว่าเขื่อนจะไม่ร้ายกับเฟย์นะพี่แก้วแต่เฟย์เลือกที่ให้โอกาสเขื่อนไง เฟยืกับเขื่อนเลยอยู่ด้วย
กันได้”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ในฐานะที่ผมเองก็เคยเป็นคนไม่ดีมาก่อนนะ คนเราถ้ารู้ตัวว่าได้ทำผิดพลาดกับคนที่รักมากที่สุด
แล้ว เค้าก็อยากจะแก้ตัวกับเรื่องนั้นนะ และจะไม่มีวันทำผิดอีกซ้ำสองเด็ดขาด”เขื่อนพูดแล้วจ้อง
เฟย์ ทำให้เฟย์แก้มแดงจัด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าทุกคนจะพูดแบบนี้ แก้วไปดูโทโมะก็ได้”แก้วพูดแล้วหยิบกล่องยารีบขึ้นไปดูแลโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แค่พูดเฉยๆไม่ได้สั่งซักหน่อย สงสัยใจเค้าอยากไปเองนะ”ยายแก้วพูดแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะ
ของทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ เดี๋ยวชั้นทำแผลให้นะ”แก้วที่ยืนทำใจอยู่นานก่อนจะเข้ามาหาโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวถ้าฝนหยุดตกแล้ว พรุ่งนี้โทโมะจะไปพ้นๆแก้วเอง”โทโมะพูดหงอยๆไม่สบตา
แก้ว
 
 
 
 
 
 
“หึ สุดท้ายก็หนีกลับบ้านเหมือนเดิม นี่นายไม่มีความพยายามอะไรจริงๆเลยสินะ”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
“จะให้โทโมะทำยังไง ทำดีแก้วก็ว่า แก้วไม่ยอมเปิดใจเลย”โทโมะตัดพ้อ
 
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้ว ส่วนนี่คือรางวัลที่นายช่วยลูกคนงานวันนี้”แก้วนิ่งไม่พูดแล้วทำแผลจนเสร็จ ก่อนจะจับ
ต้นคอโทโมะแล้วจูบชายหนุ่ม แล้วพูดก่อนจะรีบเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณสำหรับรางวัลนะ”โทโมะจับปากตัวเองแล้วหน้าแดงก่อนจะยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปค่อยๆนั่งนะ”ฟางเห็นป๊อปปี้ตื่นก็ค่อยๆประคองป๊อปปี้ขึ้นมานั่งข้างๆฟางแล้วมองรอบๆ
 
 
 
 
 
“สงสัยวันนี้พาพี่ป๊อปไปหลายที่เลย ขอโทษด้วยนะคะ”เฟย์ขอโทษป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ฟางเองก็ต้องขอโทษเรื่องที่ท้องแล้วไม่ยอมบอกป๊อป เพราะฟางเห็นว่าป๊อปความจำยังไม่กลับมา
ฟางแค่อยากให้ป๊อปอาการดีกว่านี้ฟางค่อยบอก ฟางขอโทษนะ”ฟางพูดแล้วก้มหน้ารับผิด
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วท้องกี่เดือนแล้ว”ป๊อปปี้ที่เงียบสักพักแล้วก็ถามขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ท้องได้เดือนนึงแล้วล่ะป๊อป พ่อกับแม่ป๊อปบอกว่าไม่ต้องคิดมากเรื่องแต่งงานนะต้องรอป๊อป
หายก่อน เราถึงจะแต่งงานกันได้”ฟางก้มหน้าแล้วพูดเสียงอ่อยๆ กลัวป๊อปปี้ยังโกรธอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่อยแต่งทำไม ทำไมไม่แต่งมันซะตอนนี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดทุกคนเหวอหันไปมองหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“ก็จะมองกันทำไมอ่ะ ก็ป๊อปทำฟางท้อง ป๊อปก็ต้องรับผิดชอบดิ ดีจะตาย ถ้าคราวนี้ฟางหนีหรือไล่
ป๊อปนะ ป๊อปรั้งฟางด้วยลูกเนี่ยล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วให้ฟางและทุกคนกวนๆ ก่อนจะโอบไหล่ฟา
งไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ท่าทางแบบนี้ อย่าบอกนะว่าความจำพี่ป๊อปกลับมาแล้ว”เฟย์สังเกตแล้วรีบถามป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“อ่าห้ะ พอพูดเรื่องลูกเมื่อตอนหลางวัน แล้วเหมือนภาพของฟางมันชัดขึ้นแล้วจู่ๆพี่ก็ไม่รู้สึกตัวอะไร
อีกเลย แล้วมาฟื้นอีกทีก็ที่บ้านนี่ล่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง แล้วมองหน้าป๊อปปี้ น้ำตาไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ฮือๆ ป๊อปกลับมาแล้ว ฟางสัญญานะ ฟางจะไม่ไล่ป๊อปไปไหนอีกแล้ว เราจะอยู่ด้วยกันนะ
ฟางรักป๊อปนะ”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้ยิ้มและสวมกอดฟางด้วยความรัก
 
 
 
 
 
8ความจำกลับมาแล้วละรักกันแล้ว ส่วนแก้วโทโมะจะเป็นยังไง เฟย์เขื่อนจะเป็นยังไง
 
 
งั้นมาติดตามตอนจบนะ เม้นกับโหวตเยอะๆจะปั่นตอนจบให้เลย แล้วเเถมตอนใหม่เรื่องใหม่ให้อีกนะ เพราะว่า พรุ่งนี้ไรเตอร์ต้องไปต่างจังหวัด
 
 
มาดูกันว่ารีดเดอร์จะทำตามความตั้งใจไรเตอร์มั้ย 55555