Hello soul mate

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง พี่ฟางเป็นยังไงบ้าง”เฟย์ที่รีบออกมาจากร้านแล้วรีบมาพร้อมกับเขื่อนและมีนทันที
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้พี่ส่งฟางไปหาหมอแล้ว ส่วนไอ้ป๊อปต้องไปเปลี่ยนเฝือกเพื่อทำแผลใหม่”โทโมะพูดแล้วเอา
ผ้าเช็ดผมที่เปียก
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ นายไปมัวขลุกอยู่ไหนมาล่ะ ก็รู้ว่าฟางท้องอยู่แล้วป๊อปปี้ก็ไม่สบายทำไมไม่รีบมาดูแล
เพื่อน”แก้วมาถึงก็ว่าโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษ พอดีว่าชั้นต้องหลบหวายไม่ให้หวายตามมาที่บ้านน่ะ”โทโมะพูดเสียงอ่อยๆ แก้วชะงัก
 
 
 
 
 
 
“จะหลบทำไม ก็รักกันไม่ใช่หรอ ก็พากันมาดูแลเพื่อนชั้นเลยสิ”แก้วรีบย้อน
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่ๆคะ พอก่อนอย่าพึ่งทะเลาะกันนะคะ ที่นี่มันโรงพยาบาลนะคะ”เฟย์รีบเข้าไปห้ามแก้วและ
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เป็นยังไงบ้างแก”เมื่อบุรุษพยาบาลเข็นเตียงของฟางออกมาแก้วก็รีบพุ่งเข้าไปถามไถ่
 
 
 
 
 
“โดนหมอดุนิดหน่อยน่ะแก แหะๆ หมอบอกว่า อย่าทำอะไรที่กระทบกระเทือนแบบนี้อีก ไม่อย่าง
งั้นอาจจะทำให้แท้งลูกได้”ฟางพูด ก่อนพยาบาลจะให้นอนพักอีกห้องสักพักแล้วค่อยลงมาจาก
เตียงได้
 
 
 
 
 
 
 
“ดีแล้วล่ะ เฟย์นะกลัวหลานเฟย์จะเป็นอะไรไป ตายๆ”เฟย์พูดแล้วลูบท้องฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าพี่ฟางไม่เป็นอะไรแล้วเดี๋ยวมีนขอกลับไปดูที่ร้านก่อนนะคะ ให้เด็กเฝ้าแทน ลาละค่ะ”มีนพูด
แล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ป๊อปยังไม่ออกมาอีกหรอโทโมะ”ฟางถามโทโมะพลางชะเง้อมองหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ มาขลุกอยู่นี่เอง โทโมะกลับไปกับหวายเดี๋ยวนี้นะ”หวายโผล่พรวดเข้ามาจะดึงตัวโทโมะไป
 
 
 
 
 
 
“นี่ ถ้าจะมาตามกันน่ะ ช่วยดูด้วยว่าที่นี่น่ะโรงพยาบาลนะ ไม่ใช่ตลาดสด”แก้วแว้ดใส่หวาย
 
 
 
 
“อะไร แกหึงโทโมะล่ะสิเลยพูดแบบนี้ นังตัวปลอม ชอบแย่งผัวชาวบ้าน”หวายแว้ดกลับใส่แก้ว
 
 
 
 
 
 
“หวาย เลิกบ้า ถ้ายังอาละวาดแบบนี้ก็ออกไป นี่นะโรงพยาบาลนะ”โทโมะหันไปว่าหวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ ถ้าหวายจะไปโทโมะต้องไปกับหวาย นี่เป็นข้ออ้างรึเปล่าที่เอาเพื่อนมาอ้าง ที่แท้ก็อยากกลับ
ไปกินของบ้านๆ รสชาติเห่ยๆไม่ได้เรื่อง”หวายว่าแล้วมองแก้วหัวจรดเท้าอย่างเหยียดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่อย่างน้อยของบ้านๆ รสชาติธรรมดาไม่มีสารปรุงแต่งมันก็ไม่เคยทำร้ายคนที่กินเหมือนของหรูๆ
ที่รสชาติไม่มีความพอดีหรอกนะ”โทโมะพูดแล้วส่ายหน้าเมื่อมองหวาย
 
 
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะว่าหวายงั้นหรอ เพราะแกนังแก้ว”หวายโวยวายหันไปจะตบแก้ว โทโมะมาขวางทำให้โท
โมะโดนตบเต็มๆ
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไงว่าอย่ามาหาเรื่องในโรงพยาบาลออกไปเลยนะ”แก้วชกเต็มๆหน้าหวายแล้วไล่
 
 
 
 
 
 
“แก นังแก้ว ฝากไว้ก่อนเถอะ”หวายกุมจมูกตัวเองแล้วรีบวิ่งออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะเป็นไงบ้าง”เฟย์พูดแล้วเข้าไปดูโทโมะทำให้แก้วชะงักแล้วหันไปมองชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“ทำแบบนี้ ปกป้องชั้น หึ อย่าคิดนะว่าชั้นจะใจอ่อน”แก้วเชิดใส่โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ชั้นทำในสิ่งที่ควรจะทำ แค่ปกป้องคนที่รัก”โทโมะพูดแล้วสบตาแก้วที่
ยืนเหวอ ทำให้ฟาง เฟย์และเขื่อนที่อยู่ในบริเวณนั้น หน้าแดงกันหมดเลย
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาพูดมั่วๆ โน่น ไปดูแลป๊อปปี้เพื่อนนายโน่นสิ”แก้วเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง โทโมะรีบประคองป๊อปปี้
มา
 
 
 
 
 
 
 
“เปลี่ยนเฝือกใหม่ ขอโทษนะที่ทำให้ดอกไม้ที่ฟางเขียนหายไปด้วย”ป๊อปปี้พูดขอโทษ
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเขียนใหม่ก็ได้”ฟางพูดแล้วเดินไปประคองป๊อปปี้ไปที่รถ โดยที่เพื่อนๆตามไป
ติดๆ
 
 
 
 
 
 
“แล้วก็ขอโทษด้วยนะที่เผลอจูบฟางไป”ป๊อปปี้กระซิบบอกฟางให้ได้ยินกัน2คน
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรจ้ะ”ฟางแอบจ๋อยเมื่อป๊อปปี้มาขอโทษเอที่จูบกันไปเมื่อกี้ เห้อ ความจำยังไม่กลับมา
สินะ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เอาไงล่ะทีนี้ ถึงแม้จะดี จะคุยกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าความจำของป๊อปปี้จะกลับมา”แก้ว
พูดเมื่อพาป๊อปปี้กลับมาที่บ้านแล้วมีฟางคอยดูแลไม่ห่าง ส่วนแก้ว โทโมะ เฟย์และเขื่อนก็ตามมา
คุยกันด้านนอก
 
 
 
 
 
 
“แต่ครั้งนี้เฟย์ว่าพี่ฟางเค้าจริงจังกับเรื่องนี้มากเลยนะคะ เพราะพี่ฟางเล่นลาออกจากธนาคาร
แล้ว”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แหงล่ะเฟย์ ก็พี่เธอน่ะท้องอยู่นะ ลาออกมาก่อนก็ได้ เพราะเดี๋ยวเจอหน้าเด็กธามไรนั่นเดี๋ยวเด็ก
เฮิร์ท”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เออ ใช่ สองวันก่อนที่ชั้นจะมาหาป๊อปที่บ้านชั้นเจอแคทกับครอบครัวมาช่วยกันขนของกลับออก
จากบ้านเช่า เนี่ยเห็นแคทเค้าอยู่กับคู่หมั้นของแคทด้วยล่ะ”โทโมะพูดแล้วเล่าเรื่องว่า แคทไม่ติดใจ
เอาอะไรกับป๊อปปี้ฟางแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งานนี้ถ้าอยู่ที่เดิมๆแล้วจำไม่ได้ ก็พาไปเปลี่ยนบรรยากาศสิ เผื่อจะทำให้พี่ป๊อปจำอะไรได้
บ้าง”เฟย์เสนอ
 
 
 
 
 
 
 
“เอางี้ละกัน พาป๊อปกับฟางไปที่บ้านยายพี่ ที่นั่นเป็นบ้านสวนแล้วมีสระบัวอยู่แถวชานเมือง”แก้วพูด
โทโมะตาวาวเมื่อรู้ว่าแก้วไปหลบอยู่ที่ไหน ก่อนที่จะเตรียมของเพื่อพาป๊อปปี้ไปที่บ้านคุณยายของ
แก้วที่ชานเมืองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ มันจะเป็นการรบกวนคุณยายแก้วเปล่าๆนะป๊อปว่า”ป๊อปปี้พูดเมื่อนั่งรถโทโมะมา เมื่อถูกแก้ว
ชวนให้มาพักรักษาตัวที่บ้านของยายแก้วในวันต่อมา
 
 
 
 
 
 
“โอย ไม่รบกวนหรอก ที่นั่นนะ เงียบสงบ ใกล้ชิดธรรมชาติ ป๊อปจะได้ความจำกลับมาไวๆไงและอีก
อย่างยายของแก้วเค้าทำกับข้าวอร่อยมากเลยนะ”แก้วพูด ทำให้เฟย์หูผึ่งเมื่อได้ยินคำว่าของกิน
 
 
 
 
 
 
“พอเลย เธอน่ะ พอได้ยินเรื่องของกินนี่หูผึ่ง ตาวาวเชียว”เขื่อนพูดดักคอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะๆ เดี๋ยวนะ เดี๋ยวนี้เฟย์ไปไหน เขื่อนตามไปด้วย นี่คู่นี้เค้ากลับมารักกันแล้วหรอจ้ะ”แก้วแซว
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า เพื่อนกัน ยัยมีนเค้าไม่ว่างน่ะเฟย์เห็นว่าเขื่อนว่างๆเลยชวนมาเฉยๆ”เฟย์รีบแก้ตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ เฟย์ ตอนนี้เฟย์ก็โสดแล้วมีเขื่อนที่เป็นแฟนเก่าที่กลายเป็นเพื่อนรู้ใจอยู่ข้างๆ ก็ดีออกนิ คนที่รู้
ใจมากๆ กลับไปรีเทิร์นกันก็ได้นะ”ฟางพูดขึ้นแล้วมองเขื่อนและเฟย์ที่นั่งข้างๆกันก็ยิ้ม ทั้งคู่หน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะจ้า ถึงแล้ว นี่คือคุณยายแก้วเอง คุณยายคะ นี่ฟาง ป๊อปปี้ เขื่อน เฟย์ แล้วก็ เอ่อ โท
โมะ”แก้วแนะนำทุกคนให้ยายเธอรู้จักก่อนจะเชิดใส่โทโมะ คุณยายมากิริยาของหลานสาวกับท่า
ทางจ๋อยๆของโทโมะก็ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเอาของไปเก็บกันก่อนละกันเดี๋ยววันนี้ยายจะลงมือเข้าครัวเองเลยนะเด็กๆ”ยายแก้วพูดก่อนจะ
ให้ทุกคนเอาของไปเก็บ แก้ว เฟย์และฟางเดินลงมาช่วยยายของแก้วเข้าครัวทำอาหาร
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊บ”ฟางเมื่อได้กลิ่นพวกของสดก็ปิดปากจะอ้วก เฟย์ต้องรีบพาฟางไปห้องน้ำเพื่ออาเจียน
 
 
 
 
 
 
“แม่หนูคนนั้นเค้าเป็นอะไรหรอแก้ว ไม่สบายรึเปล่า”ยายของแก้วถาม
 
 
 
 
 
 
“รายนั้นกำลังตั้งท้องค่ะ ท้องได้เดือนนึงแล้ว แต่น่าสงสารนะคะ พอจะรักกันก็มาทะเลาะกัน แล้ว
ป๊อปปี้เค้าต้องความจำเสื่อมแบบนี้ซะอีก เลยยังไม่รู้เลยว่าฟางกำลังท้องลูกตัวเอง”แก้วที่นั่งขูด
มะพร้าวไปพูดไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งี้ล่ะนะ คนเราอย่าไปถือทิฐิในตัวให้มาก เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นมากับคนที่เรารักสุดท้ายเรานี่ล่ะจะ
เสียใจที่สุด”ยายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คนบางคนที่หลอกลวงเรา บางทีเค้าก็ไม่มีค่าพอที่จะลดทิฐิให้อภัยได้หรอกค่ะ”แก้วนิ่วหน้าพูด
ถึงโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“งั้นเรื่องนี้ต้องดูการกระทำของเค้า ถ้าเค้าผิดไปแล้วจริงๆ และยังรักเรา เราก็ควรจะให้อภัย ให้
โอกาสเค้าแก้ตัว เอาเป็นว่าเรื่องนี้ต้องถามหัวใจตัวเองดีๆนะ ว่าเรารักเค้ามั้ย ถ้ารักก็ควรที่จะยอมให้
เขาแก้ตัว”ยายพูดทำให้แก้วนิ่งคิด
 
 
 
 
 
 
“ว้าวกับข้าวแต่ละอย่างน่าทานทั้งนั้นเลยนะคะคุณยาย”เมื่อถึงเวลาอาหารเย็นเฟย์ก็พูดเมื่อมาทาน
ข้าว
 
 
 
 
 
 
“พอเลยเธอน่ะ เดี๋ยวก้างปลาก็ติดคอหรอกหรอก มานี่เดี๋ยวเขี่ยก้างให้”เขื่อนเห็นเฟย์ตักปลาทอด
มาเยอะก็พูดก่อนจะตักปลาทอดจานเฟย์ไปเขี่ยก้างให้ ทำให้ฟางและแก้วมองการกระทำเขื่อนก็อม
ยิ้มแทนเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“จานนั้นมันมีมันเยอะนายกินอีกจานเถอะ”แก้วพูดลอยๆเมื่อเห็นโทโมะที่เป็นคนละเอียดในเรื่องการ
กิน
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีครับคุณหญิงย่า”มิณทร์เดินเข้ามาในบ้านก็ไหว้ทักหญิงสูงวัยที่ทานข้าวอยู่
 
 
 
 
 
 
“มิณทร์มาพอดี มาทานข้าวกันเร็ว”ยายของแก้วพูด แก้วจึงลุกไปตักข้าวให้มิณทร์ตามปกติแต่
ทำให้โทโมะนิ่วหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“นี่วันนี้พี่ทำหมูทอดกระเทียมที่มิณทร์ชอบด้วยนะ”แก้วพูดแล้วตักหมูทอดใส่จานมิณทร์
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้วใจดีจังเลยครับ เอางี้เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้ว มิณทร์เอาพวกลอดช่องฝีมือแม่มิณทร์มา แล้ว
เราไปกินนะครับ ทุกคนเลยนะครับ”มิณทร์พูดก่อนจะชวนทุกคน เมื่อทานข้าวเสร็จแก้วกับมิณทร์ก็
อยู่ใกล้กันจนทำให้โทโมะอึดอัด
 
 
 
 
 
 
 
 
“หายใจเข้าก็มิณทร์หายใจออกก็มิณทร์ให้มันได้งี้สิ”โทโมะออกมานั่งที่ชานบ้านบ่นไม่หยุดทำให้
ฟางแอบขำ
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าโทโมะ ถ้าโทโมะอยากคืนดีกับแก้ว ให้นึกว่านี่คือบททดสอบของแก้วนะ โทโมะต้องผ่านมัน
ไปให้ได้”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟางเองก็เหมือนกัน อย่าแอบไปร้องไห้อีกล่ะ เมื่อรู้แล้วว่าป๊อปรักฟางมากเท่าไหร่ฟางยิ่งต้องทำให้
ป๊อปฟื้นความจำไวๆนะ จะได้แต่งงานกันแล้วก็มีลูกเยอะๆ”โทโมะพูดให้กำลังใจฟางกลับ
 
 
 
 
 
 
 
“เวอร์ละๆ”ฟางพูดก่อนทั้งคู่จะหัวเราะให้กันเมื่อมาลองคิดๆแล้วว่าทั้งคู่ก็พยายามกันอยู่มากกับการ
ให้คนรักกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม2คนนั้นต้องนั่งแยกออกมาจากกลุ่มด้วยล่ะ”ป๊อปปี้ที่กินลอดช่องเสร็จก็พูดเมื่อเห็นโทโมะ
และฟางนั่งอยู่ชานบ้านด้วยกัน2คนแล้วหัวเราะคิกคัก ทำให้แก้วที่นั่งข้างมิณทร์แต่ตามองโทโมะก็
สงสัย
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิคะ ไม่มากินลอดช่องด้วยกันเลย อ้าวพี่ป๊อป”เฟย์พูดไม่ทันจบป๊อปปี้ก็เดินดุ่มๆออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“มานั่งอะไรกันตรงนี้ มันมืดนะ ไม่ไปกินขนมด้วยกันข้างในล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางและโทโมะ
หันไปมอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าฟางอิ่มข้าวเย็นมากเลยยัดของหวานไว้ไม่ไหว ส่วนโทโมะเค้ารักษาหุ่นน่ะไม่กินพวกของ
หวานของมัน เราเลยออกมานั่งข้างนอก ถ้านั่งข้างในเดี๋ยวกิเลสจะเกิด555”ฟางพูดแล้วยิ้มหัวเราะ
ก่อนจะหัวเราะกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่า ป๊อปกินอิ่มแล้ว ป๊อปอยากอาบน้ำ เอ่อ พาไปหน่อยสิ เอ่อ ใครก็ได้”ป๊อปปี้พูดแบบอึกอัก
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ นี่ป๊อปคงจะมาตามให้โทโมะไปอาบน้ำให้สินะ”ฟางพูดเพราะปกติป๊อปปี้จะให้โทโมะไม่ก็ไปป์
ดูแล
 
 
 
 
 
 
 
“เอาสิ ร้อนพอดีเลย เดี๋ยวพาไปอาบน้ำนะชั้นจะได้เลยอาบน้ำด้วย”โทโมะนึกได้แล้วกอดคอป๊อปปี้
ออกไป ป๊อปปี้เหวอแล้วหันขวับไปมองฟาง ทำไมนะเขาถึงรู้สึกไม่ชอบใจที่ฟางอยู่กับใครแบบเมื่อกี้
นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โหพี่แก้วดูพี่ป๊อปดิ นี่ขนาดความจำเสื่อมนะ แต่จิตใต้สำนึกนี่สั่งเท้าให้เดินไปหาพี่ฟางไว
ซะ”เฟยหัวเราะ
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ รู้แล้วว่าจะทำให้ความจำป๊อปปี้กลับมาได้ยังไง”แก้วมองเหตุการณ์ทั้งหมดเมื่อกี้นี้ก็ปิ๊งไอเดีย
ก่อนจะร่วมมือกันวางแผนกับมิณทร์ เฟย์ เขื่อน โดยมีคุณยายของแก้วแอบเงี่ยหูฟังด้วย
 
 
 
 
 
บทหวานๆเพื่อให้ความจำพระเอกกลับมา พระเอกดันไม่ชอบ ชอบมีหึงหวง เดี๋ยวอีก2ตอนก็จะจบเเล้วน้าเรื่องนี้