Hello soul mate

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ ตื่นแต่เช้าทำขนมนี่เตรียมเอาไปให้พี่เขยเฟย์ใช่ม้า”เฟย์ที่ย้ายกลับมาจากบ้านลุงช้างพร้อม
กับฟางก็แซวพี่สาวทันทีที่ลงมาแล้วเจอฟางที่ตั้งหน้าตั้งตาทำขนมไปให้ป๊อปปี้ที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
“ก็ ตอนที่คบกันเวลาพี่ทำขนมพี่ชอบให้ป๊อปเค้ากินตลอด บางทีป๊อปอาจจะจำอะไรได้ก็ได้นะ”ฟาง
พูดแล้วนั่งจดจ่อตรงหน้าเตาอบแล้วอมยิ้มทำให้เฟย์มองความตั้งใจของพี่สาวก็อดยิ้มไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย โอปป้า มาทำถึงบ้านเฟย์คะ”เฟย์เดินออกมาเล่นกับเท็ดดี้ข้างนอกบ้านก็ร้องเมื่อจงเบเดินเข้า
มาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะว่าพี่กลัวว่าเราจะเถลไถลออกไปหาเศษหาเลยแถวไหนอีก”จงเบพูดขึ้นทำให้เฟย์หน้าตึง
 
 
 
 
 
“นี่โอปป้าถ้าจะมาหาเรื่องละก็ เชิญกลับไปดีกว่าค่ะ”เฟย์พูดแล้วเดินหนี แต่จงเบรั้งแขนเฟย์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม พูดความจริงรับไม่ได้รึไง อย่าคิดนะว่าวันนั้นพี่ไม่เห็นที่เราพาเขื่อนไปที่ร้านน่ะ ทำไม ชอบ
คบควบงั้นหรอ ว่างจากพี่ก็ไปหาไอ้เขื่อน หึ ถ้าใครเค้าเห็นพี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนที่แฟนตัวเองไป
เที่ยวกับแฟนเก่าแบบนี้”จงเบว่าเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงไม่ได้เป็นแฟนกันอย่างน้อยเขื่อนก็เคยเป็นเพื่อนเฟย์มาก่อนนะคะ โอปป้าไม่มีสิทธิไปบังคับให้
เฟย์ไม่คบคนนั้นคนนี้เป็นเพื่อนไม่ได้นะ”เฟย์สะบัดมือหนีแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ทำไมตอนแรกล่ะเกลียดไอ้เขื่อนไม่ใช่รึไง ทีนี้ล่ะระริกระรี้ไปหามันเชียว รึว่าติดใจมัน
ห้ะ”จงเบว่าเฟย์
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
เฟย์ตบหน้าจงเบหัน
 
 
 
 
 
 
 
“โอปป้าเลิกดูถูกเฟย์เดี๋ยวนี้นะ”เฟย์ว่าแล้วมองจงเบด้วยความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วเฟย์ เกิดอะไรขึ้น จงเบทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”ฟางได้ยินเสียงเอะอะก็ออกมาจากบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางก็ดูน้องสาวฟางสิ คบกับจงเบแล้วยังจะไปหาเขื่อน กะจะจับปลา2มือรึไง”จงเบว่าเฟย์ไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดนะจงเบ เฟย์เป็นน้องฟางฟางรู้ว่าน้องสาวฟางเป็นคนยังไง เฟย์คบใครเค้าคบทีละคน ถ้าจงเบ
ดูถูกเฟย์แบบนี้เท่ากับว่าจงเบไม่เชื่อใจเฟย์งั้นสิแล้วถ้าคนรักกันไม่เชื่อใจกันจะคบกันทำไม”ฟางที่
ทนไม่ไหวออกโรงปกป้องน้องทันที
 
 
 
 
 
“นี่ฟางจะขู่ให้จงเบเลิกกับเฟย์งั้นหรอ”จงเบถาม
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางไม่ได้ขู่ แต่เฟย์เองก็มาคิดนะว่าพอคบกับโอปป้าทำไมโอปป้าไม่เหมือนเดิม จากที่เคยคิดว่า
โอปป้าแสนดีจะทำให้เฟย์ไม่เสียใจเรื่องผู้หญิง ใช่ค่ะ โอปป้าไม่ทำเฟย์เสียใจเรื่องนี้ แต่เฟย์รับนิสัย
ใจร้าย อารมณ์ร้อนของโอปป้าแบบนี้ไม่ได้เหมือนกัน เฟย์ว่า เราเลิกกันเถอะค่ะ”เฟย์เหลืออดก็พูด
ขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะไอ้เขื่อนสินะ”จงเบพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่เพราะใคร แต่ทั้งหมดที่เราเลิกกันเพราะโอปป้าเองนั่นล่ะ”เฟย์พูด จงเบนิ่งสักพัก
ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ดี อยากจะเลิกก็เลิกเลยเพราะพี่เองก็ทนไม่ไหวกับเราเหมือนกัน ที่แคร์แฟนเก่ามากกว่าพี่ ดี ต่อ
ไปนี้อยากจะกลับไปกินของเก่าที่มันห่วยๆก็ตามใจเฟย์ละกัน”จงเบพูดใส่เฟย์ก่อนจะเดินออกไปจา
กบ้านเฟย์ฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะเฟย์”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะพี่ฟาง เฟย์เองก็รู้สึกโล่งใจขึ้นตั้งเยอะ”เฟย์ยิ้มแล้วตอบพี่สาวก่อนจะกลับเข้าบ้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะพ่อแม่ ป๊อปปี้ล่ะคะ”ช่วงบ่ายฟางเดินเข้ามาในบ้านป๊อปปี้ทักพ่อแม่ที่กำลังจะออกไปนอก
บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางมาพอดีเลย ป๊อปเค้านอนหลับอยู่บนห้องนะลูก เดี๋ยวแม่ฝากป๊อปกับเราหน่อยนะ เพราะว่าต้อง
ออกไปทำธุระกับพ่อข้างนอก ส่วนเจ้าไปป์ก็เรียนพิเศษเย็นๆถึงจะเข้าบ้าน แม่ฝากหน่อยนะลูก”แม่
ป๊อปปี้พูดก่อนจะขึ้นรถออกไปจากบ้านพร้อมพ่อของป๊อปปี้
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
ฟางเอาพวกขนมและอาหารที่ทำวางไว้เสร็จก็เดินขึ้นมาชั้นบนเพื่อไปหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“หลับตอนกลางวันเดี๋ยวก็ไม่นอนตอนกลางคืนหรอก”ฟางเห็นป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่ก็พูดเบาๆ ก่อน
จะช่วยเก็บของที่อยู่ในห้องนอนป๊อปปี้ แล้วมองรูปคู่ของตัวเองกับป๊อปปี้ที่ป๊อปปี้เก็บไว้ก็หยิบมาดู
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”ป๊อปปี้ลืมตามาพบว่าฟางนั่งอยู่ปลายเตียงก็รีบนั่งลงแล้วถาม
 
 
 
 
 
“เพิ่งมาน่ะ นี่พ่อแม่ป๊อปเค้าฝากป๊อปไว้น่ะเพราะพวกท่านต้องออกไปทำธุระ หิวรึยังป๊อป”ฟางยิ้ม
แล้วถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ยังครับ”ป๊อปปี้พูด ฟางจึงพยุงป๊อปปี้ลงมาชั้นล่างเพื่อเอาอาหารที่เตรียมมาให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“นี่ฟางทำคัพเค้กเองเลยนะ เนี่ยตอนที่เราคบกันแล้วฟางนะชอบบังคับให้ป๊อปมาชิมเค้กบ่อยๆ จำได้
มั้ย”ฟางพูดเมื่อกินข้าวเสร็จแล้วก็แกะกล่องคัพเค้กที่เตรียมมาให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ผมต้องกินเค้กฝีมือคุณตลอดหรอ”ป๊อปปี้นิ่งพยายามคิดแล้วมองคัพเค้กที่ถูกยื่นมา ก่อนจะตักกิน
แล้วภาพความทรงจำตอนที่ยังเรียนอยู่ที่ป๊อปปี้และฟางคบกันก็ผุดเข้ามาในหัว รอยยิ้มของฟาง
เหมือนจะเลือนรางและชัดเขน แต่ก็ไม่ทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ป๊อปปี้หลับตาคิดก็ปวดหัวแปลบขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ปวดหัวหรองั้นยังไม่ต้องคิดก็ได้”ฟางรีบไปดูอาการป๊อปปี้แล้วพูดขึ้น ก่อนจะพาชายหนุ่มไป
นั่งชั้นล่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เปียโน”ระหว่างเดินไปที่มุมรับแขกป๊อปปี้มองเห็นเปียโนก็ชะงักแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ป๊อปน่ะชอบเล่นดนตรีมากเลยนะ ตอนนั้นยังเคยเล่นเปียโนให้ฟางฟังเลย ฟังเพลงมั้ย ฟาง
น่ะก็พอเล่นได้อยู่เหมือนกัน เพราะฟางเคยอ่านเจอในหนังสือว่าดนตรีน่ะช่วยบำบัดและทำให้เรา
ผ่อนคลายนะเผื่อจะทำให้ป๊อปหายปวดหัวแล้วจำอะไรได้บ้าง”ฟางพูดแล้วพาป๊อปปี้ไปนั่งแล้วก็ไป
นั่งที่เปียโนก่อนจะเล่นเปียโน
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนป๊อป พามาบ้านแบบนี้พ่อแม่ป๊อปอยู่บ้านหรอกหรอ”ฟางลงรถมากับป๊อปปี้ที่บ้านก็ถาม
ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยู่ พ่อไปสัมมนาต่างประเทศแล้วเอาแม่ไปด้วย ไปป์ก็ไปโรงเรียน ตอนนี้ก็มีแค่เรา2คนในบ้าน
นี้”ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ ฟางหน้าแดงแล้วทุบป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“ป๊อป ไม่ตลกเลยนะ จะบ้ารึไง ฟางเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ ล้อเล่นจ้า พามาเนี่ยเพราะว่าป๊อปอยากจะเล่นเปียโนให้ฟางฟังไง”ป๊อปปี้พูดแล้วพาฟางมานั่ง
ก่อนที่จะเล่นเปียโนเป็นเพลงที่ฟางเคยร้องที่เคยไปเที่ยวด้วยกัน ก่อนที่ฟางจะร้องเพลงแล้วป๊อปปี้
เล่นเปียโน
 
 
 
 
 
 
“เป็นไง เพราะมั้ย”เมื่อเล่นจนจบเพลงแล้วป๊อปปี้ก็เดินมานั่งข้างๆแล้วถามฟาง
 
 
 
 
 
“เพราะสิ อะไรเนี่ย รู้สึกว่าความสามารถขะเยอะไปนะเล่นดนตรีเป็นหมดเลยรึไง”ฟางแซะถาม
 
 
 
 
 
“เล่นเป็นกะเอาไปจีบสาว โอ๊ะๆ แต่ไม่มีแล้วจ้า เล่นเป็นเพื่อให้สาวคนนี้ฟังคนเดียวเท่านั้นล่ะ”ป๊อปปี้
พูดแล้วโอบไหล่ฟาง
 
 
 
 
 
“ดีมาก เล่นให้ฟางฟังแค่คนเดียวนะ ถ้าแอบไปเล่นให้สาวอื่นล่ะก็ ตาย”ฟางพูดขู่ก่อนจะหัวเราะด้วย
กันอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า หลับซะละ นี่แอบน้อยใจนะเนี่ย”ฟางเล่นเปียโนจนจลก่อนจะมานั่งข้างๆป๊อปปี้ที่หลับปุ๋ย ฟาง
นั่งมองป๊อปปี้ที่หลับก็อดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะแอบเอาปากาเมจิกมาเขียนที่เฝือกอ่อนของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“อื้อ”ป๊อปปี้ขยับตัวเมื่อฟางเขียนเสร็จก่อนจะลืมตาตื่นมองฟางวาดรูปดอกไม้บนเฝือก
 
 
 
 
“อ๊ะ โทษทีนะพอดีเห็นว่าเฝือกยังว่างๆเลยขอเขียนนะ”ฟางพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆ
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปเคยเล่นเปียโนให้ฟางฟังแล้วฟางก็ร้องเพลง”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วฟางหันมามองอย่างดีใจ
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป นี่ป๊อปเริ่มจำได้จริงๆหรอ”ฟางรีบถามป๊อปปี้อย่างดีใจแล้วยิ้ม ป๊อปปี้มองรอยยิ้มของฟางแล้ว
คิดถึงรอยยิ้มที่อยู่ในหัวของเขา ที่มันยังอยู่ในใจ ก่อนจะเอามือกุมหัวส่ายหน้าทำให้ฟางแอบทำ
หน้าจ๋อยนิดนึง
 
 
 
 
 
 
“บางที ก่อนที่ป๊อปจะโดนรถชน อาจเป็นเพราะฟางพยายามไล่ป๊อปไปก็ได้ มันเลยทำให้ป๊อปไม่
อยากจำฟางอีกแล้ว”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะคิดโทษตัวเองแล้วพูดออกมาอย่างตัดพ้อ
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ในเมื่อทุกคนบอกว่าป๊อปคือแฟนฟาง ในเมื่อเรารักกัน แล้วทำไมฟางถึงไล่ป๊อปไปล่ะ”ป๊อปปี้
ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่าเราเคยคบกันแล้วเราเลิกกัน เพราะความงี่เง่าของฟางเองก็ได้ที่ไม่ทนป๊อป พอเรามาเจอ
กันอีกครั้ง ตอนนั้นป๊อปชอบแคทแล้วฟางกำลังดูใจกับรุ่นน้องที่ชื่อธามไท แต่สุดท้าย เรา2คนก็ไม่
เคยลืมกัน และทำเรื่องเลวร้ายคือการแอบคบกันทั้งๆที่ป๊อปคบแคทอยู่ พอความแตกแคทเสียใจเค้า
เตลิดไปจนถูกรถชน ตอนนั้นฟางและป๊อปอึ้งมากจนทำให้ฟางตัดสินใจบอกเลิกอีกครั้งเพราะฟาง
รู้สึกผิดต่อแคท แถมไล่ป๊อปให้ไปไกลๆ สุดท้าย ป๊อปต้องมาโดนรถชนแบบนี้”ฟางเล่าเรื่องราว
ทั้งหมดให้ป๊อปปี้ฟังทั้งน้ำตา เธอรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุที่ให้ป๊อปปี้กลายเป็นแบบนี้ ป๊อปปี้นิ่งฟังมอง
ฟางร้องไห้ เขาเองก็รู้สึกเจ็บไปที่หัวใจก่อนจะไม่พูดอะไร เดินลุกขึ้นไปเดินเล่นที่สระน้ำข้างนอก
บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป นี่ป๊อปจะออกไปไหนน่ะ”ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วเดินออกมาเรียกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงหรอก ป๊อปแค่อยากออกมาเดินเล่นเท่านั้นล่ะไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้หันมายิ้มให้ฟาง
แล้วเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างสระว่ายน้ำ ฟางจึงค่อยๆเดินมานั่งข้างๆป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุทั้งหมดที่ทำให้เป็นแบบนี้”ฟางพูดแล้วสะอึกสะอื้น ป๊อปปี้จึงใช้มือที่ไม่
เป็นอะไรปาดน้ำตาให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“อย่าโทษว่าเป็นความผิดตัวเองเลย จำไม่ได้เพราะความจำเสื่อมใช่ว่าจะจำไม่ได้ตลอดไปนิ”ป๊อปปี้
พูด แล้วยิ้มให้ฟาง ฟางจึงโผกอดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะป๊อป ฮือๆ”ฟางกอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้ ป๊อปปี้จึงเอามือลูบผมคนตัวเล็กอย่างอ่อน
โยน แล้วทำให้เกิดความรู้สึกประหลาด เมื่อใจเขาเต้นแรงและอยากจะกอดเธอให้นานกว่านี้
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ผละฟางออกจากอ้อมกอดก่อนจะช้อนหน้าของร่างบางขึ้นมาจูบทำให้ฟางที่รับสมัผัส
นั้นก็กอดป๊อปปี้ด้วยความรักเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊บ”เมื่อจูบกันสักพัก ฟางก็มีอาการแพ้ท้องขึ้นมาก่อนจะผละออกจากป๊อปปี้แล้วรีบวิ่งไปที่ถังขยะ
เพื่ออ้วก
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้เดินตามฟางมาอย่างไม่เข้าใจแล้วลูบหลังให้
 
 
 
 
 
“สงสัยอาการแพ้เพิ่งกำเริบน่ะป๊อปไม่มีอะไรหรอก”ฟางพูดพลางควักยาดมมาสูดก่อนจะยิ้มทำตัว
เป็นปกติ
 
 
 
 
 
 
“งั้นเข้าไปข้างในก่อนเถอะนะ จะได้ไม่เป็นอะไร”ป๊อปปี้ประคองฟางด้วยมือข้างที่ไม่ใส่เฝือกเดินไป
ด้วยกัน จังหวะนั้นเอง ฟางที่เดินข้างป๊อปปี้จู่ๆก็รู้สึกหน้ามืด โงนเงนแล้วเซชนป๊อปปี้ตกน้ำไป
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
ทั้งร่างสูงที่มีแขนแค่ข้างเดียวไม่เป็นอะไรเผลอดึงฟางทำให้ฟางต้องร่างบางตกลงน้ำไป
 
 
 
 
 
 
“เห้ย ป๊อป”โทโมะที่แวะมาหาป๊อปปี้ได้ยินเสียงตูมก็รีบวิ่งแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นฟางและป๊อปปี้ตก
น้ำ
 
 
 
 
 
 
“โทโมะช่วยป๊อปก่อน ป๊อปแผลโดนน้ำแล้ว”ฟางพูดในน้ำก่อนโทโมะช่วยป๊อปปี้ขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ะ จะเจ็บ”ฟางที่พยายามจะขึ้นมาจากน้ำเองก็ร้องเมื่อรู้สึกเจ็บท้องมาก แล้วหน้าถอดสีนึกขึ้นได้
ว่า เมื่อกี้เธอนั้นท้องกระแทกกับข้างๆที่ลงน้ำไป
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ตกใจ พยายามมาหาฟางก่อนจะบอกให้โทโมะรีบพาฟางไปโรงพยาบาล
พร้อมตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
เริ่มตัดอุปสรรคเเต่ละคู่ไปละนะ เหลือคู่แก้วโทโมะ
 
 
ส่วนพระเอกจะความจังคืนมาทั้งหมดมั้ย ต้องดู55555