Hello soul mate

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มัวแต่เหม่ออยู่นั่นล่ะ แล้วเมื่อไหร่ย่าจะได้กะทิละลูก”เสียงของยายของแก้วทักทำให้แก้วได้สติรีบ

เอากะทิที่คั้นมาให้ยายทำอาหารในครัว

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะ แก้วมัวแต่เหม่อไปหน่อย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“ใจลอยไปถึงไหน ฮึ แม่ตัวดี แล้วแบบนี้เราจะทำอาหารเย็นเสร็จมั้ย”ยายดุแก้ว

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะคุณยาย แก้วจะไม่เหม่ออีกแล้วค่ะ”แก้วพูดก่อนจะช่วยยายทำอาหารจนเสร็จ

 

 

 

 

 

“แก้ว คนเราน่ะจะจมอยู่กับความเศร้าไปตลอดมันไม่ได้หรอกนะลูก ยายรู้ว่าหนูเสียใจกับเรื่องที่เกิด

ขึ้น แต่คนเราชีวิตมันต้องก้าวต่อไปนะลูก”ยายวางอาหารบนจานเสร็จก็พูดบอกแก้ว

 

 

 

 

 

 

“เค้าเป็นรักแรกของแก้ว เค้าเป็นแฟนคนแรกของแก้ว แก้วแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องหลอกแก้ว

ด้วย”แก้วพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่ต้องเศร้านะ เอาอย่างงี้ พรุ่งนี้ ทางงานเลี้ยงการกุศลเชิญยายไป งั้นเราไปกับยายสิ ไปเปิด

หูเปิดตาบ้าง จะได้ไม่ต้องมานั่งหมกมุ่นแบบนี้”ยายของแก้วพูดก่อนจะนั่งทานข้าวกับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหญิงย่าสวัสดีครับ”เสียงของชายหนุ่มหน้าตี๋คนหนึ่งเดินเข้ามาทักยายของแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อ้าวตามิณทร์มาพอดีเลย มาทานข้าวกับย่าก่อนสิ”ยายของแก้วพูดเชิญหนุ่มน้อยเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

“ใครกันคะยาย แก้วไม่คุ้นหน้าเลย”แก้วมองหน้ามิณทร์แล้วกระซิบถามทันที

 

 

 

 

 

“เจ้ามิณทร์หลานชายคุณป้าข้างบ้านไป เค้าเล่นกับเราตั้งแต่เด็กๆแล้วนะ มิณทร์นี่พี่แก้วนะจำได้

มั้ย”ยายพูด

 

 

 

 

 

“พี่แก้วหรอครับ โตมาสวยมากเลยครับ”มิณทร์มองหน้าแก้วชัดๆก็อึ้งหน้าแดงจนแก้วประหม่า

 

 

 

 

 

“เอ่อ น้องมิณทร์ทานข้าวกันก่อนมั้ยเดี๋ยวพี่แก้วตักข้าวให้นะ”แก้วพูดแล้วเดินไปตักข้าวให้มิณทร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วเรียนจบอะไรมาหรอครับ”มิณทร์ถามเมื่อมาช่วยแก้วล้างจานหลังบ้าน

 

 

 

 

“พี่เรียนจบนิทเศมาน่ะ แต่ยังไม่มีงานทำเลย แหะๆ”แก้วหัวเราะเจื่อนๆ

 

 

 

 

 

“ผมเคยเห็นพี่แก้วถ่ายแบบลงปกหนังสือหลายเล่มเลยนะฮะ ผมกับเพื่อนชอบพี่แก้วมากเลยนะฮะ

แล้วนี่พี่แก้วจะไปถ่ายแบบอีกรึเปล่าฮะ”มิณทร์รีบพูดกับแก้วอย่างตื่นเต้นเหมือนเจอดาราที่ชื่นชอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คงไม่แล้วล่ะ วงการนี้มันน่ากลัว มีแต่พวกใส่หน้ากากเข้าหากัน”แก้วพูดแล้วซึมลงไปนึกถึง

โทโมะโกหกกัน

 

 

 

 

 

“พี่แก้วไม่เศร้าสิฮะ พี่แก้วน่ะเศร้าแบบนี้ผมก็ทำอะไรไม่ถูกสิ เอางี้พี่แก้ว เดี๋ยวผมพาไปพายเรือเล่น

ที่บึงบัวนะฮะ ที่นั่นดอกบัวสวยมากเลยนะฮะ”มิณทร์รีบพูดก่อนจะชวนแก้วไปพายเรือเล่นด้วยกัน

แล้วพยายามสร้างรอยยิ้มให้แก้วทำให้แก้วนั้นหายเศร้าไปได้ชั่วขณะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะมิณทร์เดี๋ยวเรามารอรับย่าตามเวลานี้ละกัน”ยายของแก้วพูดเมื่อวันต่อมาพาแก้วมา

งานการกุศลที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“คุณยาย แก้วว่าแก้วกลับดีกว่า”แก้วพูดแล้วจะเดินหนี

 

 

 

 

 

“เอาน่า มากับยาย มาเป็นเพื่อนยายหน่อยนะลูก”ยายแก้วพาเดินเข้าไปในงานแล้วตลอดทางมีแสง

แฟลชรัวถ่ายภาพแก้วและยายของแก้วตลอดทาง

 

 

 

 

 

 

“หนูหวายไม่ไปหาคุณพ่อคุณแม่บ้างหรอจ้ะ”แม่โทโมะพูดเมื่อเห็นหวายควงลูกชายตัวเองมา

งานการกุศลด้วยไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ พ่อกับแม่เค้าต้องเจอลูกค้าคนสำคัญทางโน้น หวายไม่สนิทด้วยเลยมาอยู่กับคุณแม่กับโท

โมะดีกว่า”หวายพูด

 

 

 

 

 

 

“เรียกน้าก็ได้จ้ะ”แม่โทโมะรีบพูด พลันสายตาหันไปเห็นแก้วและยายของแก้วเดินเข้ามาในงาน

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะอึ้งไม่คิดว่าจะเจอแก้วในงานการกุศลของไฮโซครั้งนี้

 

 

 

 

 

“ต๊ายยัยบ้านนอก มาทำอะไรที่นี่ยะ ไม่กลับไปทำโรงงานอาหารกระป๋องเหมือนเดิมล่ะ”หวาย

เหยียด

 

 

 

 

 

 

“แล้วมันใช่กงการอะไรหรอที่หลานสาวชั้นจะต้องไปทำงานโรงงานเอง”ยายของแก้วว่า

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะคะว่าหนูแก้วเป็นหลานสาวของคุณหญิง”แม่โทโมะอึ้งแล้วมองแก้ว

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะคุณแม่ เอ๊ย คุณน้า”หวายมองแม่โทโมะที่เคารพยายแก้วก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“นี่คือคุณหญิงแขไข กรรมการการจัดการการกุศลและเป็นประธานมูลนิธิเด็กยากไร้แขไข คุณหญิง

เคยอยู่ในวังสมัยสาวๆ มีเชื้อเป็นหม่อมเจ้าด้วยนะจ้ะ”แม่โทโมะพูด ทำให้หวายและโทโมะอึ้งมอง

ยายและแก้ว

 

 

 

 

 

“ไม่จริงค่ะ ยัยบ้านนอกนี่จะเป็นหลานหม่อม เป็นไปไม่ได้”หวายรีบว่าแล้วชี้หน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ดิชั้น จริญญา ศิริมงคลสกุล หลานสาวแท้ๆของคุณยาย ไม่สินะคุณหญิงแขไข ประธานนี้ค่ะ”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าเธอยังทำกิริยาไม่งามกับหลานสาวชั้นแบบนี้อีกล่ะก็ ประตูอยู่ทางโน้น เชิญออกไปซะ”ยาย

แก้วพูดก่อนจะพาแก้วเดินเข้าไปแนะนำแก้วให้คุณหญิงคุณนายในงานรู้จัก โทโมะมองแก้วแล้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“มันเป็นไปได้ยังไงคะ นังบ้านนอกแบบยัยนั่นจะเป็นหลานสาวคุณหญิงแบบนี้ได้”หวายเดินมาแล้ว

บ่นกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“หวาย พอเถอะ เราต่างคนต่างอยู่เถอะหวาย”โทโมะพยายามพูดเพื่อไม่ให้หวายไปแกล้งแก้วอีก

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ หวายไม่หยุดแค่นี้หรอก”หวายพูดแล้วเดินดุ่มๆไปหาแก้วที่แยกตัวมาหาเครื่องดื่มดื่มที่โต๊ะ

เมื่อแก้วเห็นหวายเดินเข้ามา ก็พยายามเดินหนีแต่หวายกลับเดินไปขวางทาง

 

 

 

 

 

“หลีก”แก้วพูดแล้วจะหนีแต่หวายยังขวางทางอีก

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่เจอกันตั้งนาน นี่อัพเกรดตัวเองให้เทียบเท่าโทโมะไวดีนิ”หวายเหยียด

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชั้นจะต้องทำตัวเองให้เทียบเท่าคนอย่างเค้า เค้ามีค่าพอที่ชั้นจะต้องกลับไปสนใจด้วยรึไง

ถ้าจะมาระรานเพราะเรื่องผู้ชายละก็ กลับไปซะ ชั้นไม่อยากมีเรื่องกับใคร”แก้วพูดแล้วจะเดินหนี

หวายไม่ยอมแพ้กระชากแขนแก้วมา แต่แก้วที่ถือเครื่องดื่มในมืออยู่ ทำให้หกรดชุดสวยของหวาย

ทันที

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด”หวายกรีดร้อง

 

 

 

 

 

“หวาย พอได้แล้ว อายเค้า”โทโมะรีบเข้ามาแล้วดึงหวายไปจากแก้ว แก้วเบ้ปากทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ช่วยดูแลคนรักของคุณด้วยนะคะ ไม่ให้ทำตัวไร้มารยาทแบบนี้ เดี๋ยวเค้าจะหาว่า เป็นไฮโซซะ

เปล่า แต่ทำไมเที่ยวระรานหาเรื่องชาวบ้านเหมือนแม่ค้าในตลาด ต่ำ”แก้วตอกกลับใส่หวายก่อนจะ

เน้นคำว่าต่ำเหมือนที่หวายเคยว่า

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด นังแก้ว ชั้นเกลียดแก ชั้นไม่มีวันให้แกเชิดหน้าแบบนี้นานหรอก ยัยเด็กโรงงานยังไงก็เป็น

เด็กโรงงานวันยังค่ำ”หวายดีดดิ้นแล้วร้องโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกอีกครั้งแล้วไงว่าถ้ายังทำกิริยาแบบนี้อีก ชั้นขอเชิญให้ออกจากงานของชั้น”ยายแก้วว่าก่อน

จะให่ รปภ.ลากตัวหวายออกไปจากงาน เมื่อหวายออกไป แก้วและโทโมะมองหน้ากัน ก่อนที่แก้ว

จะเดินหนีแต่โทโมะรั้งแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อย อย่ามาแตะต้องตัวชั้น”แก้วพยายามสะบัดมือแล้วเดินตามยายไป แต่โทโมะลากแก้วออก

ไปอีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว เรามีเรื่องต้องคุยกันนะแก้ว”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ทำไม จะเอาคืนชั้นที่ชั้นเอาน้ำรดใส่ชุดสวยคนรักคุณล่ะก็ ก็เอาสิ เอาน้ำสาดชั้นคืนเลย”แก้วพูด

แล้วจ้องหน้าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ชั้นขอโทษ ชั้นผิดไปแล้ว”โทโมะพูดออกมาจากใจ แก้วชะงัก แล้วสะบัดมือหนีแล้วหันหลัง

 

 

 

 

 

 

“คุณทำลายความรู้สึกที่ชั้นมีให้ หลอกชั้น แล้วมาพูดขอโทษแบบนี้ง่ายๆงั้นหรอ”แก้วพูดแล้วหัน

หลังไม่มองหน้าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“จะให้ชั้นทำอะไรก็ได้ ขอร้องล่ะ อย่าเป็นแบบนี้เลย ชั้นอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม”โทโมะ

อ้อนวอน

 

 

 

 

 

 

 

 

“กาลเวลามันไม่เคยย้อนกลับ อย่าหวังจะให้ชั้นกลับไปรู้สึกมันเหมือนเดิม คุณทำลายมันไปแล้วโท

โมะ คุณทำลายมันด้วยมือคุณเอง คุณจะอ้อนวอนทำไม ชั้นไม่มีวันให้อภัยคุณ ต่อจากนี้เราอย่าได้

เจอกันอีกเลย”แก้วหันขวับมาระเบิดอารมณ์ใส่โทโมะก่อนจะพูดประโยคสุดท้ายแล้วเดินหนีโทโมะ

ไป

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นผิดไปแล้วแก้ว ชั้นรักเธอ”โทโมะอึ้ง น้ำตาซึมกับความผิดพลาดของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยคำพูดนี้

ออกมาเบาๆเพียงให้ตัวเองได้ยิน

 

 

 

 

 

งานนี้แก้วคงให้อภัยโทโมะยาก พูดเลยย ฝากเม้นโหวตหน่อยน้าา ตอนหน้าพีคเเน่นอน