Hello soul mate

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.53 น.

  35 ตอน
  323 วิจารณ์
  73.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557 23.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) 20 ความรักในความลับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้โทโมะว่าจะซื้อของเข้าบ้านอ่ะ แก้วอ่ะอยากกินอะไรมั้ย”โทโมะถามแก้วเมื่อมาซื้อของด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“ปกติยัยฟางซื้อของเข้าบ้านนะ งั้นแก้วเอาแค่ของกินละกัน”แก้วพูดแล้วเดินผ่านแผงขายหนังสือก็

หยุดมองนิตยสารที่ตัวเองขึ้นปก

 

 

 

 

 

 

            แชะ

 

 

 

 

 

 

“พี่สาวเป็นนางแบบเล่มนี้นินา ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ”เด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งพูดก่อจจะขอถ่ายรูปแก้ว

จนโทโมะต้องหบุดแล้วหันมารอแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ว่าแล้วต้องมาอยู่นี่”หวายรีบเดินปรี่มาหาโทโมะ

 

 

 

 

 

“หวาย เราไม่ควรอยู่ใกล้กันนะ วันนี้ผมมากับแก้ว”โทโมะพูดและเขยิบห่าง

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย มีแฟนแต่แฟนไม่ว่าง โทโมะจะใจร้ายไม่ยอมคุยกับแฟนเก่าหน่อยหรอ”หวายพูดแล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“เรื่องของเรามันจบลงไปแล้วนะหวาย แล้วอีกอย่างหวายก็บอกเลิกโทโมะเองนะ”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

“หวายรู้ว่าตอนนั้นหวายมันโง่ที่เลิกกับโทโมะ แต่หวายเองก็ไม่โง่ที่จะไม่รู้หรอกนะว่าโทโมะลืม

หวายไม่ลง”หวายพูดแล้วยิ้มอย่างเหนือกว่าเพราะ ดูจากลุคของแก้วที่ไปทำบุญกับแม่โทโมะกับลุ

ควันนี้ดูก็รู้ว่าโทโมะชอบผู้หญิงที่แต่งตัวแบบเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ มีอะไรรึเปล่า”แก้วเมื่อเห็นโทโมะอยู่กับหวายแล้วก็รีบเดินมาถาม

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก บังเอิญเจอกันน่ะ มาซื้อของด้วยกันหรอ น่ารักจัง”หวายรีบจีบปากจีบคอพูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วโทโมะกับแก้วขอตัวนะ”โทโมะพูดแล้วดึงมือแก้วไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมันก็แค่ตัวปลอม หึ”แก้วที่ผ่านหวายทำให้ได้ยินหวายพูดให้เธอได้ยิน ก็ชะงักก่อนจะหันไป

มองหวายที่เดินไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าแก้ว”โทโมะที่ไม่อยากให้แก้วไปมีเรื่องกับหวายก็ถาม

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะโทโมะ”แก้วยิ้มแล้วคล้องแขนโทโมะไป

 

 

 

 

 

 

“รักกันให้พอนะนังตัวปลอม เพราะชั้นกำลังจะมาทวงคืน”หวายหันมามองแก้วที่เดินกับโทโมะก็พูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ไหนว่าไปดูแลบ้านให้ลุงช้างไงลูกแล้วไหงมาอยู่บ้านได้เนี่ย”แม่ฟางที่กลับมาจากข้างนอกก็

พูดเมื่อเห็นฟางในบ้าน

 

 

 

 

 

“ก็เสาร์ อาทิตย์ทั้งที ฟางก็อยากจะกลับมาหาพ่อกับแม่บ้างนี่คะ”ฟางพูดแล้วเดินไปอ้อนแม่แล้ว

ไหว้พ่อที่เดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

“วันก่อนพ่อแวะไปร้านเสื้อของน้อง เห็นน้องบอกว่าคนมาเช่าบ้านเจ้าช้างคือป๊อปปี้หรอลูก”พ่อฟาง

พูด

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ มาเช่าบ้านอยู่งั้นหรอ นี่ป๊อปมีปัญหาอะไรจากทางบ้านรึเปล่าถึงต้องออกมาเช่าบ้านแบบนี้

แล้วนี่ป๊อปปี้มีงานทำรึเปล่าลูก”แม่ฟางรีบถามถึงป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนที่ฟางและป๊อปปี้

คบกันป๊อปปี้กับแม่ฟางสนิทกันมาก

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณ ผมว่าคุณถามถึงเจ้าป๊อปมากไปละนะ เดี๋ยวลูกเราก็น้อยใจหรอก”พ่อฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ลูกก็อยู่นี่แล้ว ฟางเองก็มีงานมีการทำ เฟย์ก็เปิดร้านของตัวเอง ชั้นก็รักป๊อปเหมือนลูกแท้ๆ

แถมไม่ได้เจอกันนานมากแล้วนี่คะ เลยอยากจะรู้สารทุกข์สุขดิบบ้าง”แม่ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปเค้าสบายดีค่ะ ทำงานเล่นดนตรีที่ร้านของแฟนเค้า”ฟางพูดก่อนจะพูดคำว่าแฟนออกมายาก

ลำบาก

 

 

 

 

 

“หา ป๊อปปี้มีแฟนใหม่แล้ว แล้วแฟนใหม่ป๊อปปี้น่ะสวยสู้ลูกสาวแม่ได้รึเปล่า”แม่ฟางรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณ ลูกเราเลิกกับป๊อปปี้แล้วนะ มันเป็นสิทธิของเค้าที่เค้ามีแฟนใหม่”พ่อฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“สวยค่ะ นิสัยคล้ายกัน พวกเค้าเหมาะสมกันมากเลยค่ะพ่อ แม่”ฟางพูดแล้วเดินหนีขึ้นห้องไปทันที

 

 

 

 

 

 

“คุณ ชั้นว่าลูกเราไม่โอเคแล้วนะ”แม่ฟางพูดเมื่อสังเกตเห็นท่าทีของฟาง        

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  

“ฟาง”ป๊อปปี้ที่พลิกตัวมาหมายจะกอดฟางแล้วต้องพบแต่ความว่างเปล่าก็รีบตื่น

 

 

 

 

 

 

“เลือด”ป๊อปปี้หันมาเห็นที่ผ้าปูที่นอนของเขามีคราบเลือดของฟางก็ชะงัก นึกถึงเมื่อคืนของเขาและ

เธอ ป๊อปปี้รีบนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วตามหาฟางทั่วบ้าน ก่อนจะเห็นชุดสวยของฟางยังอยู่ที่เดิม แต่เสื้อผ้า

เขาหายไปบางตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าๆ พี่ป๊อปใจเย็นๆ นี่รีบร้อนอะไรเนี่ย”เฟย์ที่จะออกไปร้านก็รีบพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้พรวดพราดเข้า

มา

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เห็นฟางมั้ย ฟางไปไหน กลับมาที่บ้านรึยัง”ป๊อปปี้ยิงคำถามรัวยาวจนเฟย์ตอบไม่ทัน

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะตามหาฟางทำไมหรอ”แคทเดินมาเห็นป๊อปปี้กำลังถามเฟย์ถึงฟางก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือป๊อป มีเรื่องจะพูดกับฟางน่ะแคทไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้อึกอักแล้วพูด ความรู้สึกผิดก็กลับ

มาเมื่อสบตากับแคท

 

 

 

 

 

 

 

“คือเสาร์ อาทิตย์นี้พี่ฟางกลับบ้านค่ะ เนี่ย เย็นนี้เฟย์ว่าจะไปบ้านอยู่เหมือนกัน กะจะพาโอปป้าไป

ทานข้าวที่บ้านน่ะค่ะ ฮิฮิ”เฟย์พูดแล้วนึกถึงจงเบก่อนจะขอตัวเดินออกไป

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนป๊อปไปไหนมาหรอ”แคทถาม

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนป๊อปไปกินเหล้ามาแล้วบังเอิญเจอเพื่อนน่ะ เลยไปต่อกันที่คอนโด เลยพึ่งกลับมา”ป๊อป

ปี้อึกอักแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

แคทเดินเข้ามากอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนแคทฝันร้าย ป๊อป สัญญากันนะ ว่าอย่าทิ้งแคทไปไหนอีก”แคทร้องไห้แล้วพูดสะอึกสะอื้น

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ป๊อปไม่หนีไปไหนครับๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดปลอบแคทไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ โชว์สวีทกันบ่อยไปมั้ยครับเพื่อน”โทโมะพูดเมื่อกลับมากับแก้วแล้วเห็นทั้งคู่กอดกัน

 

 

 

 

 

“แหม ไม่เท่าเพื่อนล่ะครับ พากันไปนอนบ้าน นี่จะแต่งกันเมื่อไหร่ละครับๆ”ป๊อปปี้รีบย้อน

 

 

 

 

 

“ถามอะไร ไอ้บ้า พึ่งคบกัน”โทโมะส่ายหน้าแล้วเดินเอาของไปเก็บ แก้วมองโทโมะนิ่งๆแล้วแยก

กันเอาของไปเก็บ

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ไหนๆเฟย์ฟางกลับบ้านวันนี้แคทช่วยแก้วทำกับข้าวนะคะ”แคทพูดแล้วเดินไปหาแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าจะทำกับข้าว แก้วฝากแคทหน่อยนะ เดี๋ยวป๊อปจะกลับบ้านไปเอากีต้าร์หน่อยน่ะ”ป๊อปปี้พูด

แล้วเดินออกไปแล้วกลับบ้านตัวเองเพื่อเอากีต้าร์ มาเล่นที่บ้านเช่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”เมื่อขับรถออกมาจากบ้าน ภาพของฟางก็เข้ามาในหัว ชายหนุ่มรีบขับรถไปที่บ้านฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เท็ดดี้ หยุดเลยนะ กลับมาเดี๋ยวนี้เลย”ป๊อปปี้ที่มาแอบเกาะตรงรั้วบ้านฟางก็ได้ยินเสียงของฟาง

ทำให้ชายหนุ่มรีบมองเข้าไปในบ้าน เมื่อเห็นฟางกำลังวิ่งไล่เจ้าเท็ดดี้หมาของเธออยู่ ทำให้ป๊อปปี้

ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

“โฮ๋งๆ”เท็ดดี้ที่วิ่งมาริมรั้วเห็นป๊อปปี้ก่อนก็รีบเห่า ทำให้ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป”ฟางวิ่งตามเท็ดดี้มาก็ชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้ ทั้งคู่สบตานิ่ง ก่อนที่ฟางจะออกมาเดินเล่นกับ

ป๊อปปี้ที่สวนในหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“เรื่องเมื่อคืนของเรา2คนป๊อปอยากจะรับผิดชอบฟางจริงๆนะ”ป๊อปปี้เปิดประเด็นพูดทันที

 

 

 

 

 

“ป๊อป อย่ารับผิดชอบเลย ฟางเองก็ผิดเองที่ก็ดันยอมป๊อปไปเหมือนกัน”ฟางพูดแล้วเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

“ฟาง ให้โอกาสป๊อปได้มั้ย ได้โปรด ให้ป๊อปกลับไปดูแล และรับผิดชอบฟางนะ”ป๊อปปี้รั้งมือฟาง

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ขอร้องล่ะ เราเลิกพูดถึงเรื่องเมื่อคืนเถอะนะ ตอนนี้แคทเค้ากำลังอ่อนแอ เค้าต้องการป๊อปมา

กนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วฟางล่ะ ไม่ต้องการป๊อปแล้วหรอ”ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางชะงักกึก ขาที่จะก้าวเดินมันก็หยุด

 

 

 

 

 

 

“ฟางอยากให้ป๊อปไปจากฟางตลอด เพราะว่าฟางไม่เหลือป๊อปแล้วในใจ งั้นตอบมาได้มั้ย ว่าเรื่อง

เมื่อคืนฟางเองยอมป๊อปทำไม”ป๊อปปี้ถามฟางอีกครั้ง ถึงแม้เขาจะเมามากทำอะไรไปขาดสติ แต่

ฟางเลือกที่จะหนีคนเมาอย่างเขาได้ เพราะเพียงแค่ผลักเขา เขาก็เซแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ฮือๆ”ฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้ถามและน้ำตาชายหนุ่มไหลออกมาก็ปล่อยโฮ วิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโอกาสได้มั้ยฟาง พอเพียงแค่โอกาสให้ป๊อปได้ดูแลฟางอีกครั้ง”ป๊อปปี้ที่กอดฟางสักพักก่อนจะ

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป แล้วแคทล่ะ”ฟางแม้จะอยากให้อภัยเขามากเท่าไหร่ แต่เมื่อนึกถึงแคทที่รักป๊อปปี้เองเหมือน

กันก็ยิ่งคิดมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรายืนยันว่ายังรักกัน ป๊อปจะบอกแคทเองกับเรื่องของเรา”ป๊อปปี้พูดเพราะเขาจะใปล่อยฟางไป

อีกแล้ว ก่อนจะแกะล็อกเก็ตตัวเองออกมาแล้วเอาแหวนคู่ที่ครั้งหนึ่งตัวเองเคยเก็บตังค์จากทำงาน

เขียนแบบเพื่อซื้อให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนั้นกะจะให้ แต่ดันเลิกกันซะก่อน ป๊อปขอเอาแหวนวงนี้ให้แทนใจนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วสวมแหวน

ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะป๊อป”ฟางน้ำตาซึม มองแหวนของเธอที่สลักว่าPoppyก่อนจะสวมแหวนอีกวงให้ป๊อปปี้

บ้างโดยที่แหวนวงนั้นสลักคำว่าFang ทั้งคู่ยิ้มให้กันอีกครั้งแล้วกอดกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นคนเค้ารักกันแล้วคืนดีกันแบบนี้ก็แฮปปี้แล้วเนาะโอปป้า”เฟย์ที่แอบดูป๊อปปี้กับฟางแล้วหันไป

พูดกับจงเบที่ถูกลากมาด้วยกัน เพราะวันนี้เธอจะพาจงเบมาทานข้าวเย็นที่บ้านเพื่อรู้จักคนใน

ครอบครัว

 

 

 

 

 

 

“แอบตามพี่สาวออกมาแล้วดูแบบนี้ ยัยตัวแสบต้องโดนลงโทษ”จงเบพูดแล้วบิดจมูกเฟย์อย่างหมั่น

เขี้ยว

 

 

 

 

 

 

“โอปป้าอ่า แกล้งเฟย์ เฟย์ต้องเอาคืน”เฟย์พูดแล้วบิดจมูกจงเบบ้าง แต่จงเบรวบมือไว้แล้วดึงเฟย์

ไปใกล้ตัวเอง

 

 

 

 

 

“ยิ้มได้แล้วแบบนี้สิสมกับเป็นเฟย์ตัวแสบของพี่”จงเบพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“ก็เพราะโอปป้านั่นล่ะค่ะที่ทำให้เฟย์ยิ้ม”เฟย์พูดแล้วยิ้ม จงเบมองเฟย์นิ่งก่อนจะโน้มหน้าเข้าไป

ใกล้ๆเฟย์

 

 

 

 

 

 

ครืดๆ

 

 

 

 

 

เสียงมือถือของเฟย์สั่น เฟย์หยิบมันมาดูแล้วชะงัก เพราะสายนั้นคือเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดจะรับสายหรอเฟย์”จงเบมองสักพักแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่จำเป็นค่ะ โทรมาทำไมก็ไม่รู้”เฟย์พูดเพราะเธอไม่เข้าใจเขื่อนเหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อคืนเขื่อน

โทรมาหาเธอทำไม และวันนี้ก็สายที่40กว่าแล้ว

 

 

 

 

 

 

“รึว่าเขื่อนเค้าอยากจะคืนดีก็ได้นะ”จงเบพูด

 

 

 

 

 

 

“หรอคะ คืนดีโดยที่ลืมไปแล้วว่าทำอะไรกับเฟย์บ้าง เฟย์เลือกคบโอปป้าแล้วนะคะ แล้วเฟย์ไม่มีวัน

หันหลังกลับเป็นอันขาด”เฟย์พูดก่อนจะตัดสินใจปิดเครื่อง แล้วจูงมือจงเบเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

มาดูกันว่าป๊อปกับฟางจะบอกแคทมั้ย แล้วเฟย์จะให้อภัยเขื่อนมั้ย 555

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา