ความรักคือความเข้าใจ....

"หิวๆ"ฉันบ่นกับตัวเอง แล้วเดินจากโต๊ะไปที่โต๊ะอาหารที่ทางงานจัดไว้

"น่ากินจังเลย" แต่สักพักก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

"เบล เบลล่า!!!" เสีนงพี่ธีมนี้หน่า มีอะไรรึป่าว

"ค่ะเบลอยู่นี้ค่ะ"

เขาเดินเข้ามาหาเธอพรัอมจูงมือผู้หญิงอีกคนมา หน้าไม่คุ้นเลยแห๊ะ

"เอ่อ...เบลพี่ว่าเราคงคบกันต่อไปไม่ได้แล้วหละ พี่มีคนใหม่แล้ว"

ฉันยื่นนิ่งๆ อึ้งๆสักพักและก็ยิ้มออกมา แต่ข้างในเจ็บยิ่งกว่าเจ็บ

"เบลเข้าใจค่ะ พี่ธีมอาจมีคนที่ดีกว่าเบล ดีแล้วหละค่ะ จะได้มีคนที่เข้าใจในตัวพี่บ้าง"

ฉันออกมาจากงานพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกจากความผิดหวังอย่างมาก ฉันเดินมาถึงม้านั่งตัวหนึ่ง ฉันนั่งลงพร้อมกอดอก ฉันรัองไห้กับตัวเอง แล้วลุกขึ้นถอดรองเท้าเดินเท้าเปล่าออกมา

เห้ย!นี้ฉันเดินมาถึงไหนแล้วเนี่ย ฉันร้องไห้อย่างหนักทำให้นำ้ตาบังม่านตา แต่ฉันก็ได้ยินเสียงขึ้นมาว่า

"คุณระวัง!!"

"กรี๊ดดดดด"

Past James

ผมวิ่งเข้าไปหาเธอ แล้วเขย่าตัวเธอ

"ไอรถเวร ขับรถเชี่ยวแล้วยังไม่ลงมาขอโทษอีก" ผมตะโกนไล่หลังที่รถ

หวัดดีครับผมชื่อเจมส์ เรียนอยู่ปี 3 ผมพึ่งกลับมาจากการเรียน พรุ่งนี้หยุดปิดเทอมสักที ตอนนั้นผมกำลังจะไปที่รถแต่เห็นผู้หญิงที่เดินไปกลางถนน แล้วก็มีรถพุ่งเข้าหาเธอ ผมไดัแต่ร้องห้ามเธอ ตอนนี้เธอนอนอยู่ในสภาพหัวที่แตก แขนขวาถลอกจนมีแผลเลือดไหล ผมอุ้มเธอมาที่รถ เอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดของเธอไว้ก่อน และผมก็ขับรถออกไปเพื่อไปดูแลที่บ้าน

ตอนนี้ผมขับรถมาถึงบ้านและอุ้มเธอเข้าบ้านทันที ไม่ทันไรแม่ผมก็เดินออกมา

"นี้ลูกไปโดนอะไรมาเสื้อเลอะเลือดหมดเลย แล้วนี้ใครหละ"

"ไม่รู้สิครับ เธอหัวแตกด้วย" 

"ตายหละพาเข้าบ้านก่อน"

ผมอุ้มเธอมาที่โซฟา แล้วเดินไปหยิบกล่องยา ผมหยิบผ้าก๊อซมาซับเลือดไว้แล้วเอาเบตาดีนมาหยอดก่อนที่จะไปทำที่แผลอื่น

"แม่ครับ"ผมเรียกแม่ แล้วเดินไปห้องครัว

"แม่ครับ ผมฝากเปลี่ยนชุดให้เธอด้วยนะครับ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน"

"จ๊ะ"

ผมเดินออกมาก่อนที่จะมองหน้าสวยก่อนขึ้นไป

ฟินมั้ยอ่าาา ฟินไม่ฟินเม้นได้น้าาา