รักเธอไม่รู้ตัว

"ตื่นแต่เช้าเลยนะ น้องฟาง"โทโมะยิ้มทัก เมื่อฟางลงมาข้างล่าง

"ค่ะ เช้านี้มีอะไรให้ทานบ้างคะเนี่ย"ฟางถาม

"สปาเก็ตตี้เบคอนกรอบ ของโปรดฟางไง"

"รู้ใจกันขนาดนี้ ไม่แต่งกันเลยล่ะ"ป๊อปปี้เดินมา

"พูดบ้าอะไรเนี่ย ฟางต้องแต่งงานกับพี่ป๊อปสิถึงจะถูก"โทโมะว่า

"คงไม่ใช่แล้วล่ะค่ะ เพราะพี่ป๊อปเขาจะไปแต่งกับยัยงิ้ว เอ๊ย ไม่ใช่ คุณจิน"

"ฉันบอกเธอตอนไหนห๊ะ"ป๊อปปี้ว่า

"แล้วฟางบอกตอนไหนว่าจะแต่งกับพี่โทโมะ"

"โอ๊ย....พอเหอะๆหยุดเถียงกันได้แล้ว"โทโมะโวยออกมา ทำให้สองคน

หยุดตีกัน

"โวยวายอะไรกันเสียงดังจ๊ะ สามคน"รินฤดีเข้ามาพอดี

"ไม่มีอะไรหรอกครับ ไร้สาระน่ะ"ป๊อปปี้บอกแล้วมองฟาง

"งั้นฟางขอตัวไปเรียนนะคะ คุณท่าน สวัสดีค่ะ"ฟางไหว้รินฤดีแล้วเดิน

ออกไป

"ยืนเฉยทำไมล่ะ ตาป๊อป ไปส่งน้องสิ"นางว่า ป๊อปปี้จึงรีบตามไปหญิงสาวไป

"พี่ป๊อป ตามมาทำไมคะ"ฟางหยุดเดินแล้วหันมามอง

"แม่ให้ฉันตามไปส่งเธอน่ะสิ"

"ฟางไปเองได้ค่ะ ไม่ต้องรบกวนเวลาพี่หรอก"

"นี่ อย่ามาลีลาน่ะ ฉันก็มีงานต้องทำนะ ยิ่งรีบๆอยู่ด้วย"ป๊อปปี้พูด

"รีบไปหายัยงิ้วล่ะสิไม่ว่า ฟางจะบอกให้พี่รู้ไว้เลยนะ ว่าพี่ป๊อปกำลัง

โดนหลอก"ฟางบอก

"ใครหลอก"ป๊อปปี้งง

"ยัยคุณจินที่รักขาของพี่น่ะ เขานอกใจพี่"

"นอกใจยังไง"เขามองคนตัวเล็ก

"ฟางเห็นยัยนั่นอยู่กับพี่กวิน"ฟางบอก

"แล้วยังไงล่ะ ฉันกับจินก็แค่เล่นๆเท่านั้นแหละ"

"อ่อ...ฟางก็ลืมไปว่าพี่เป็นพวกชอบฟันแล้วทิ้ง"

"รู้ได้ไง ว่าฉันเป็นคนแบบนั้น ลองแล้วเหรอห๊ะ"ป๊อปปี้แกล้งแหย่เธอเล่น

"ลองอะไร "ฟางหน้าแดง

"ลองคบไง ทำไม เธอคิดอะไรห๊ะ ยัยหน้าจืด"

"เปล่าคิดนะ ไปๆๆๆ รีบไปสิ เดี๋ยวฟางไปสาย"ฟางรีบพูด

"หึๆ"ป๊อปปี้ยิ้มกริ่ม ฟางมองหน้าเขาก่อนจะหน้าแดงอีกครั้งแล้วรีบเดิน

นำไปก่อน 

"ยัยเด็กบ้า ก็น่ารักดีแฮะ"ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวเขาก่อนที่เขาจะ

ชะงักแล้วรีบส่ายหน้า

"คิดบ้าอะไรวะ ป๊อป ไร้สาระ เฮ้อ...."ก่อนที่ร่างสูงจะเดินตามเธอไป

เรื่องนี้ไม่สนุกอ่อ ไม่เห็นมีคนเม้นต์เยย ไม่เม้นต์แล้วไรเตอร์จะรู้ไหม

ว่ามันเป็นยังไง   เม้นต์หน่อยนะคะ