รักเธอไม่รู้ตัว

"ทำอะไรอยู่น่ะ หนูฟาง"รินฤดี แม่เลี้ยงของฟาง เดินมาถามฟางที่กำลังทำ
กับข้าวอยู่ในครัว
 
"ทำแกงจืดไข่น้ำค่ะ"ฟางยิ้มแล้วบอก
 
"หอมน่ากินจริงๆ"โทโมะลูกชายคนเล็กของนางเดินมา พลางสูดกลิ่นหอม
ของอาหารที่เธอทำ
 
"เดี๋ยวก็ได้กินแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะ"ฟางบอก
 
"โทโมะ แล้วตาป๊อปล่ะลูก"รินฤดีเอ่ยถามหาลูกชายคนโต
 
"เห็นออกไปไหนแต่เช้า คงจะออกไปหาสาวๆล่ะครับแม่"
 
"สาวที่ไหนอีกล่ะ เฮ้อ...ลูกคนนี้วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่หลีสาว"รินฤดีกลุ้มใจ
กับลูกชายตนเอง
 
"ก็สาวๆสมัยนี้มันน่าให้หลีนี่ครับ แม่"เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นก่อนจะปรากฎกาย
ใหญ่เดินมาในครัว
 
"หายไปไหนมาล่ะครับ ไอ้คุณพี่ชาย"โทโมะถามยิ้มๆ
 
"ยุ่งน่า"ป๊อปปี้ไม่อยากพูดอะไรมาก
 
"อย่าไปเซ้าซี้พี่เขาเลยโทโมะ ไป..งเราไปรอกับข้าวของหนูฟางด้านนอก
ดีกว่า"รินฤดีว่า
 
"ก็ดีครับแม่"แล้วโทโมะก็พาผู้เป็นแม่ออกไป
 
"ไง ยัยหน้าจืด ทำกับข้าวอะไรเอาใจแม่ฉันอีกล่ะ"
 
"พี่ป๊อป อย่าหาเรื่องฟางได้ไหมคะ"ฟางพูด
 
"เอ๊ะ...หรือว่าทำกับข้าวเพื่อจะทำคะแนนให้ไอ้โทโมะมันชม"ป๊อปปี้กวนใส่
 
"พี่ป๊อปพูดอะไร ฟางไม่เข้าใจ"ฟางว่า
 
"แกล้งใสซื่อล่ะสิไม่ว่า"ป๊อปปี้มองหน้าฟางอย่างหมั่นไส้
 
"ฟางขอตัวนะคะ ฟางจะเอาแกงไปให้พี่โทโมะกับคุณท่าน"ร่างเล็กยก
ชามแกงจืดมาถือไว้
 
"เชิญ"ป๊อปปี้ยอมหลีกทางให้ ฟางจึงรีบเดินออกไป
 
วันต่อมา
"อ้าว...น้องแก้ว"ป๊อปปี้ยิ้มให้เมื่อเห็นร่างบางเข้ามา
 
"พี่ป๊อป สวัสดีค่ะ"แก้วรีบยกมือไหว้เขา
 
"ครับ มาหาโทโมะเหรอ"ป๊อปปี้พอจะรู้
 
"โทโมะ ไม่อยู่เหรอคะ"แก้วมองแล้วหาไม่เจอจึงถาม
 
"พี่โทโมะอยู่ที่ห้องหนังสือน่ะค่ะ"ฟางเดินมาพอดีจึงบอก
 
"ขอบคุณมากนะคะ น้องฟาง"แก้วยิ้ม แล้วรีบเดินไปหาโทโมะ
 
"หึ...เสนอหน้า"ป๊อปปี้แขวะเธอแรงๆ
 
"เสนอหน้าอะไรคะ ถ้าการที่ฟางหวังดีและบอกพี่แก้ว แล้วเป็นการเสนอหน้า
ฟางว่าพี่ป๊อปคงจะไม่ได้อ่านสมบัติผู้ดีมาแล้วล่ะค่ะ"
 
"อย่ามาปากดีกับฉันนะฟาง"ป๊อปปี้ว่า
 
"ช่วยไม่ได้พี่ป๊อปอยากหาเรื่องกวนฟางก่อนทำไมล่ะคะ"
 
"ยัยหน้าจืด เดี๋ยวนี้กล้าหือกับฉันนะ"ป๊อปปี้มองอย่างคาดโทษ
 
"พี่ป๊อปเป็นพี่ชายฟาง ฟางไม่กล้าหรอกค่ะ"
 
"หึ....ก็ดี อย่าทำเก่งกับฉันล่ะกัน ไม่งั้นฉันจะจับเธอกลับไปส่งสถาน
เลี้ยงเด็กกำพร้าแน่"เขาพูดแล้วออกไป ฟางมองตามอย่างเอือมๆ
เธอชินแล้วล่ะ กับการที่เขาเกลียดชังเธอแบบนี้.....
 
 
เรื่องใหม่ค่ะ เป็นไงบ้าง เม้นต์ๆๆๆหน่อยนะ