รักเธอไม่รู้ตัว

"ทำอะไรอยู่น่ะ หนูฟาง"รินฤดี แม่เลี้ยงของฟาง เดินมาถามฟางที่กำลังทำ

กับข้าวอยู่ในครัว

"ทำแกงจืดไข่น้ำค่ะ"ฟางยิ้มแล้วบอก

"หอมน่ากินจริงๆ"โทโมะลูกชายคนเล็กของนางเดินมา พลางสูดกลิ่นหอม

ของอาหารที่เธอทำ

"เดี๋ยวก็ได้กินแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะ"ฟางบอก

"โทโมะ แล้วตาป๊อปล่ะลูก"รินฤดีเอ่ยถามหาลูกชายคนโต

"เห็นออกไปไหนแต่เช้า คงจะออกไปหาสาวๆล่ะครับแม่"

"สาวที่ไหนอีกล่ะ เฮ้อ...ลูกคนนี้วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่หลีสาว"รินฤดีกลุ้มใจ

กับลูกชายตนเอง

"ก็สาวๆสมัยนี้มันน่าให้หลีนี่ครับ แม่"เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นก่อนจะปรากฎกาย

ใหญ่เดินมาในครัว

"หายไปไหนมาล่ะครับ ไอ้คุณพี่ชาย"โทโมะถามยิ้มๆ

"ยุ่งน่า"ป๊อปปี้ไม่อยากพูดอะไรมาก

"อย่าไปเซ้าซี้พี่เขาเลยโทโมะ ไป..งเราไปรอกับข้าวของหนูฟางด้านนอก

ดีกว่า"รินฤดีว่า

"ก็ดีครับแม่"แล้วโทโมะก็พาผู้เป็นแม่ออกไป

"ไง ยัยหน้าจืด ทำกับข้าวอะไรเอาใจแม่ฉันอีกล่ะ"

"พี่ป๊อป อย่าหาเรื่องฟางได้ไหมคะ"ฟางพูด

"เอ๊ะ...หรือว่าทำกับข้าวเพื่อจะทำคะแนนให้ไอ้โทโมะมันชม"ป๊อปปี้กวนใส่

"พี่ป๊อปพูดอะไร ฟางไม่เข้าใจ"ฟางว่า

"แกล้งใสซื่อล่ะสิไม่ว่า"ป๊อปปี้มองหน้าฟางอย่างหมั่นไส้

"ฟางขอตัวนะคะ ฟางจะเอาแกงไปให้พี่โทโมะกับคุณท่าน"ร่างเล็กยก

ชามแกงจืดมาถือไว้

"เชิญ"ป๊อปปี้ยอมหลีกทางให้ ฟางจึงรีบเดินออกไป

วันต่อมา

"อ้าว...น้องแก้ว"ป๊อปปี้ยิ้มให้เมื่อเห็นร่างบางเข้ามา

"พี่ป๊อป สวัสดีค่ะ"แก้วรีบยกมือไหว้เขา

"ครับ มาหาโทโมะเหรอ"ป๊อปปี้พอจะรู้

"โทโมะ ไม่อยู่เหรอคะ"แก้วมองแล้วหาไม่เจอจึงถาม

"พี่โทโมะอยู่ที่ห้องหนังสือน่ะค่ะ"ฟางเดินมาพอดีจึงบอก

"ขอบคุณมากนะคะ น้องฟาง"แก้วยิ้ม แล้วรีบเดินไปหาโทโมะ

"หึ...เสนอหน้า"ป๊อปปี้แขวะเธอแรงๆ

"เสนอหน้าอะไรคะ ถ้าการที่ฟางหวังดีและบอกพี่แก้ว แล้วเป็นการเสนอหน้า

ฟางว่าพี่ป๊อปคงจะไม่ได้อ่านสมบัติผู้ดีมาแล้วล่ะค่ะ"

"อย่ามาปากดีกับฉันนะฟาง"ป๊อปปี้ว่า

"ช่วยไม่ได้พี่ป๊อปอยากหาเรื่องกวนฟางก่อนทำไมล่ะคะ"

"ยัยหน้าจืด เดี๋ยวนี้กล้าหือกับฉันนะ"ป๊อปปี้มองอย่างคาดโทษ

"พี่ป๊อปเป็นพี่ชายฟาง ฟางไม่กล้าหรอกค่ะ"

"หึ....ก็ดี อย่าทำเก่งกับฉันล่ะกัน ไม่งั้นฉันจะจับเธอกลับไปส่งสถาน

เลี้ยงเด็กกำพร้าแน่"เขาพูดแล้วออกไป ฟางมองตามอย่างเอือมๆ

เธอชินแล้วล่ะ กับการที่เขาเกลียดชังเธอแบบนี้.....

เรื่องใหม่ค่ะ เป็นไงบ้าง เม้นต์ๆๆๆหน่อยนะ